Feitelijke gegevens

• 1e druk, 2005
• 304 pagina's
• Uitgeverij: Uitgeverij Atlas

Flaptekst

Eerste zin

Mijn naam is Kathy H. Ik ben eenendertig en al meer dan elf jaar verzorger.

Samenvatting

Kathy groeit zonder haar ouders en familie op in een kostschool. Ze weet niet beter en haar hele leven speelt zich hier af. Ze gaat hier naar school, doet huiswerk na school, eet vervolgens en gaat naar bed. Ze heeft ook altijd met dezelfde vrienden te maken. Nooit ziet ze andere mensen en haar hele leven ziet er elke dag precies hetzelfde uit.

Vanaf haar zevende woont ze op de kostschool die Hailsham wordt genoemd. Al snel raakt ze hier bevriend met Ruth en Tommy. Hele dagen brengt ze door met deze twee vrienden. Met dezelfde docenten leren ze hier verschillende dingen om het later in hun leven makkelijk te krijgen. Kathy en haar vrienden weten niet precies wat er gebeurt. Ze moeten regelmatig tekeningen en kunstwerken maken, maar waarom ze dit moeten doen is niet duidelijk. Deze tekeningen worden vervolgens opgeslagen in een galerij.  Daarnaast krijgen ze af en toe les. In principe blijft het bij deze twee dingen.

Rond haar twaalfde jaar vertrekt ze met haar vrienden naar een andere kostschool. Deze kostschool heet Cottages. Het leven verandert hier duidelijk: ineens krijgen de kinderen te maken met een hele andere leefomgeving en nieuwe mensen. Voor Kathy is deze stap erg wennen en ze blijft dan ook het liefste de hele tijd bij Ruth. Dit wekt vervolgens weer irritaties op bij Ruth, omdat zij wel nieuwe vrienden wil maken. Uiteindelijk komt het na maanden lang goed en weet Kathy nieuwe vrienden te maken.

Ook snappen de kinderen niks van het leven op Cottages. Het leven is voorbereidend op datgene wat ze na Cottages moeten gaan doen, en dat is organen doneren of verpleger worden. Ze krijgen hier geen les in, maar het is wel de bedoeling dat de kinderen zich één voor één apart gaan ontwikkelen. De docenten vinden het erg belangrijk dat de kinderen zich kunnen onderscheiden van de rest.

Daarnaast begint iedereen op de kostschool volwassen te worden. Er ontstaan stelletjes en vaak wordt er aan seks gedaan. Het maakt niet uit met wie, maar als je seks hebt gehad hoor je er pas echt bij.

Na de tijd op Cottages moet iedereen een individueel bestaan gaan leiden. Kathy, Ruth en Tommy zien elkaar helemaal niet meer en weten ook niet waar de ander zich bevindt. Kathy gaat aan de slag als verpleger en Ruth en Tommy gaan organen afstaan aan mensen die het nodig hebben.

Kathy gaat van het ene ziekenhuis naar het andere ziekenhuis en komt na een aantal jaren Ruth tegen. Er wordt van haar verwacht dat ze Ruth gaat verzorgen. Ruth weet vervolgens weer waar Tommy zich bevindt, en zo worden de drie met elkaar herenigd. Na een tijd komt Ruth te overlijden en wordt Kathy de verzorger van Tommy.

Die twee kunnen het zo goed met elkaar vinden dat ze uiteindelijk een relatie krijgen. Samen gaan ze op zoek naar hun verleden. Ze hebben al gehoord dat hun toenmalige kostschool Hailsham gesloopt is. Na lang zoeken komen ze uiteindelijk terecht bij juf Emily, hun toenmalige docent. Zij woont in het huis van de vrouw die de galerij onderhield. Van juf Emily krijgen ze vervolgens te horen dat de kostschool een apart leventje was met maar één doel: dat de kinderen voorbereid zouden worden op hun leven na de kostscholen. Erg duidelijk is ze er verder niet over en Kathy en Tommy blijven dan ook met vragen zitten.

Uiteindelijk komt ook Tommy te overlijden doordat hij al zijn vierde orgaan gedoneerd heeft. Kathy beseft zich dat het tijd is om haar werk als verpleger los te laten. Ze gaat zich voorbereiden op een leven waarin ze ook orgaandonor wordt. De herinneringen die ze aan haar werk en vrienden heeft zal ze nooit  vergeten en ze probeert haar positiviteit zo goed mogelijk vast te houden.

Personages

Tommy

Tommy was altijd een hele drukke jongen met een gebruiksaanwijzing. Alleen juf Emily kon op deze gebruiksaanwijzing inspelen. Als hij zich goed voelde was hij rustig en kon hij het met iedereen vinden. Tommy is na de twee kostscholen orgaandonor geworden. In totaal heeft hij vier organen afgestaan.

Kathy

Kathy is de hoofdpersoon van dit verhaal. Op haar zevenjarige leeftijd kwam ze op een kostschool terecht. Nadat ze naar twee kostscholen is geweest is ze als verpleegster gaan werken. Na jaren is ze uitgegroeid tot één van de beste verpleegsters die er bestonden.

Ruth

Ruth was een goede vriendin van Kathy. Af en toe hadden ze ruzie, maar eigenlijk konden ze het altijd wel met elkaar vinden. Na de kostscholen is Ruth als verpleegster gaan werken. Dit heeft ze niet lang volgehouden, want uiteindelijk is ze orgaandonor geworden.

Juf Lucy

Juf Lucy is een docent op de kostschool Hailsham. Van haar krijg je verder niet zo heel veel mee.

Juf Emily

Juf Emily is een docent op de kostschool Hailsham. Ze houdt ontzettend veel van Tommy en doet er alles aan om zijn driftbuien onder controle te houden. Na zo een twintig jaar komen Kathy en Tommy weer eens bij haar op bezoek. Ze is dan heel erg vermagerd, zit in een rolstoel en heeft niet meer lang te leven.

Quotes

"‘Zeg je dat je het zeker weet? Dat jullie van elkaar houden? Hoe kun je dat weten? Denk je dat liefde zo’n simpele zaak is? Dus jullie houden van elkaar. Heel veel. Probeer je me dat duidelijk te maken?’ Haar stem klonk bijna sarcastisch, maar toen zag ik met schrik kleine tranen in haar ogen terwijl ze ons om beurten aankeek." Bladzijde 267

"Ik werd bijna op de kop af een jaar na dat uitstapje naar die boot de verzorger van Tommy. Dat was niet lang na Tommy’s derde donatie, en hoewel hij voorspoedig herstelde, moest hij nog veel rusten, en dat bleek voor ons best wel een goede manier te zijn om samen aan die nieuwe fase te beginnen. Ik wende al gauw aan het Kingsfield, raakte er zelfs aan gehecht." Bladzijde 251

Thematiek

Zin van het bestaan / zin van het leven

Meerdere malen vragen Kathy en Tommy zich af wat het bestaan van het leven nou precies is. Ze zijn allebei door docenten een bepaalde richting ingestuurd, waar ze het achteraf niet mee eens zijn. Ze vragen zich af wat het nut van het leven is, en wat voor opdracht ze uit hadden moeten voeren. Van Kathy is altijd verwacht dat ze de verpleging in zou gaan. Uiteindelijk is ze verpleegster en heeft ze er geen ander leven naast. Tommy is donor geworden en moet regelmatig organen afstaan. Uiteindelijk gaan ze terug naar hun toenmalige docent om te vragen wat de zin van het bestaan nou precies is. Hier kan zij verder ook geen antwoord op geven. Tommy en Kathy blijven dus altijd met de vraag zitten waarom ze nou precies leven en wat voor taken ze uit moeten voeren. Deze vragen komen ook elke keer terug in het verhaal. Feit is, is dat de kinderen op Hailsham klaargemaakt worden op uiteindelijk anderen mensen hun leven te redden door middel van het doneren van organen. De kinderen op Hailsham zijn dus eigenlijk geen volwaardige mensen en de enige zin van hun bestaan is dat ze bestaan ten behoeve van anderen.

Motieven

Vriendschap

De vriendschap tussen Kathy, Tommy en Ruth is erg belangrijk. Je merkt al dat ze in de jeugd erg aan elkaar gehecht waren. Dat blijkt ook uit het feit dat ze later weer met z’n drieën bij elkaar komen.

Coming of age

Coming of Age is ook een motief dat regelmatig in het verhaal terug komt. In het verhaal merk je heel erg de ontwikkeling die Kathy en haar vrienden doormaken. Ze groeien steeds verder op, gaan steeds meer over het leven nadenken en denken na over wat ze met de toekomst willen doen. Heel veel aspecten van de puberteit komen terug in het verhaal.

Toekomstproblematiek

Vooral Kathy en Tommy kampen met de vraag wat ze met hun toekomst moeten gaan doen. Op de kostschool is hun geen vak bijgeleerd, omdat er van hun wordt verwacht dat ze of donor, of verpleger worden. Als Tommy uiteindelijk donor is ziet hij geen toekomst meer voor zichzelf. Hetzelfde geldt voor Kathy, zij werkt als verpleger en het enige wat ze voor zich ziet is mensen blijven verplegen.

Kindertijd

Kindertijd is een belangrijk motief, omdat een groot deel van het verhaal bestaat uit de kindertijd van Kathy. Ze zat toen op een kostschool waar ze opgevoed werd.

Trivia

De schrijver van dit verhaal, Kazuo Ishiguro, vertelt in dit verhaal deels over zijn eigen jeugd. Hij heeft zelf op een kostschool gezeten en heeft verschillende kansen gemist.

Titelverklaring

 De hoofdpersoon Kathy heeft een lievelingsnummer dat ‘’Never Let Me Go’’ heet. Laat me nooit alleen is een Nederlandse vertaling van het Engelse boek Never Let Me Go. Dat verklaart ook waarom de titel van dit boek laat me nooit alleen is: het is de letterlijke vertaling van het favoriete nummer van Kathy.

In het boek wordt er het volgende over gezegd: ‘Dat nummer,’ zei ik, ‘heette Never Let Me Go.’ En ik zong het met gedempte stem een paar regels voor haar. ‘Never let me go. Oh baby, baby, baby. Never let me go…’ – bladzijde 287

Kathy kan zich dan ook helemaal inleven in het nummer en danst en zingt er ontzettend vaak op.

Structuur & perspectief

Voor het verhaal is een ik-persoon gebruikt. Alles wordt vanuit één persoon, de ik-verteller, geschreven. In dit verhaal wordt alles door de ogen van Kathy verteld. Je leest de gedachtes en de handelingen van Kathy, maar van de andere personen niet.

Het verhaal begint met een informatieve opening: aan het begin van het verhaal worden de personages en de ruimtes waarin het verhaal zich afspeelt geïntroduceerd. Je maakt als het ware kennis met de ruimtes en de personages waardoor je een goed beeld kan vormen.
Het verhaal eindigt met een open einde. Je weet niet hoe het met de hoofdpersoon Kathy verder gaat.

Het verhaal is opgedeeld in hoofdstukken die te herkennen zijn aan het woord hoofdstuk met een cijfer erachter. Dit cijfer geeft aan in welk hoofdstuk je aan het lezen bent. In totaal zijn er 23 hoofdstukken.

Decor

Het verhaal speelt zich af in Engeland. In welke plaats in Engeland het verhaal zich precies afspeelt is niet duidelijk. Wel is duidelijk dat het verhaal zich in meerdere plaatsen afspeelt, aangezien de hoofdpersoon Kathy heel veel voor haar werk moet reizen.

De vertelde tijd is ongeveer 24 jaar. Het verhaal begint als Kathy ongeveer zeven is en eindigt als ze 31 is. Daarnaast speelt het verhaal zich eind 1900 af.

Wat verder misschien een leuk weetje is, is dat er in 2005 veel ophef was over orgaandonatie. Destijds werd er nagedacht of het beter was om een actief donorregistratie in te voeren. Dit zou inhouden dat iedereen donor is en pas geen donor meer is als hij of zij zich uitgeschreven is. Dit is precies de tijd waarin dit boek is uitgegeven.

Stijl

De schrijfstijl van Kazuo Ishiguro is niet heel bijzonder te noemen. Het verhaal is makkelijk te lezen omdat er geen moeilijke woorden- en zinsconstructies gebruikt worden. Af en toe wordt er wel gebruik gemaakt van metaforen, maar dit gebeurt niet vaak.

Wel worden er enorm veel grote tijdssprongen gemaakt. Het ene moment wordt er iets verteld en het andere moment kan het zo een jaar later zijn. Er wordt dus over een hele lange tijd verteld. Het is wel duidelijk als de tijdssprongen gemaakt worden en het is verder ook niet onduidelijk. Verder is het hele verhaal in de verleden tijd geschreven. Niets is in de tegenwoordige tijd geschreven.

Slotzin

Ik wachtte gewoon even, keerde toen terug naar de auto en reed naar waar het ook was waar ik geacht werd te zijn.

Beoordeling

Van te voren had ik een heel ander verhaal verwacht. Ik weet nog dat ik dit boek voor mijn Engelse lijst wilde lezen, maar dat dit niet kon omdat ik het boek nergens kon vinden. Achteraf vind ik dit eerlijk gezegd niet heel erg jammer.

Ik had verwacht dat het verhaal over een verpleegster zou gaan. Zo doet de flaptekst het naar mijn idee ook blijken. Toch is dit niet zo. Het verhaal is eigenlijk een soort verslag over het verleden van een verpleegster. Het verhaal is wel leuk en interessant om te lezen, maar het voldeed zeker niet aan mijn verwachtingen.

Als je van een makkelijk en licht boek houdt is dit zeker een aanrader. Het verhaal is makkelijk leesbaar, heeft geen moeilijke verhaallijn en kan je lezen zonder na te denken. Achteraf vind ik het verhaal wel redelijk, maar ik had het eerlijk gezegd beter verwacht. Eigenlijk was het verhaal gewoon een beetje saai.

Recensies

"Opvallend is de grote aandacht voor creativiteit op Hailsham, bedoeld voor de galerie van de mysterieuze \"Madame\". Voor de lezer is het duidelijk: creativiteit is iets menselijks en door de klonen kunst te laten maken, kan de leiding de wereld laten zien dat de kinderen geen monsters zijn." http://www.8weekly.nl/art...kloon.html

"Wat Ishiguro aanreikt, beperkt zich dus tot een aangrijpend verhaal in een context die aanzet tot reflectie en waarin een tikkeltje maatschappijkritiek sluimert. De kwaliteit van het verhaal en de oprechtheid van de emoties zijn dan ook de voornaamste troeven. Een goed boek dus, hoewel ‘De rest van de dag\' een Ishiguro is die langer door je hoofd blijft spoken." http://www.cuttingedge.nl...oit-alleen

Bronnen

Kazuo Ishiguro

http://nl.wikipedia.org/w...o_Ishiguro