Feitelijke gegevens

• 3e druk, 2010
• 250 pagina's
• Uitgeverij: Uitgeverij contact

Flaptekst

Eerste zin

De kans op overlijden is één op de drieduizend.

Samenvatting

Een man besluit een nier af te staan aan een onbekend persoon. Hij heeft verschillende vage redenen waarom hij dit nou precies wil doen. Zo voelt hij zich regelmatig depressief en denkt hij dat het afstaan van een nier een goede zelfmoordpoging is. Tijdens een niertransplantatie overlijden er namelijk af en toe mensen. De man bedenkt zich dat er een kans op overlijden is en dat dit een goede manier is om zelfmoord te plegen. En mocht hij sterven, dan sterft hij als een held want hij doet iets voor een ander.

De omgeving van de man vindt het echter maar vreemd. De vader van de man ligt op sterven, waardoor de familie eigenlijk wel wat anders aan zijn hoofd heeft.

Naast de familie kunnen een vriend en de vriendin van de man het ook niet begrijpen. Beiden vinden ze dat hij vreemd doet en dat hij met bizarre redenen de transplantatie voort wil zetten. De vriendin van de man, Sanne, is het op een gegeven moment zo zat dat ze een einde aan de relatie maakt.

Ondertussen zet de man de transplantatie voort. Hij is vastberaden om een nier af te staan.  Al snel krijgt hij te maken met de bureaucratie in de medische zorg. De man moet gesprekken met verschillende mensen aan gaan, die hem allemaal andere dingen vertellen. Gelukkig kan de man hier de humor wel van inzien en besluit hij, na de vele gesprekken, de transplantatie voort te zetten.

Na de transplantatie is de man erg ziek. Daarnaast is hij benieuwd wie van de afdeling zijn nier heeft gekregen. In de regels die hij voor de transplantatie getekend heeft staat duidelijk dat hij geen contact krijgt met de ontvanger van de nier. Dit wegens allerlei verschillende redenen. De man is hier voor zijn transplantatie mee akkoord gegaan, maar al snel wil hij na de transplantatie weten wie zijn nier ontvangen heeft.

Uiteindelijk denkt de man degene gevonden te hebben. Hij komt in contact met een vrouw wiens man een nier ontvangen heeft. De vrouw is hem ontzettend dankbaar en deze dankbaarheid doet de man goed. Ze besluiten samen geen contact meer te hebben en hun eigen leven, na het ziekenhuis, weer voort te zetten. Niemand heeft er namelijk iets aan om contact te houden.

Langzaamaan verbetert de gezondheid van de man en begint hij zich steeds beter te voelen. Hij voelt zich ontzettend goed dat hij iets voor zijn medemens heeft kunnen doen. Hij voelt zich een held. Daarnaast merkt hij nog iets op: zijn depressie lijkt ineens minder! Hij denkt hét middel tegen depressief gevonden te hebben. 

Na de operatie moet de man nog regelmatig voor controle naar het ziekenhuis komen. In het ziekenhuis vertelt hij aan professionele mensen dat hij de ontvanger van zijn nier gevonden heeft en dat hij het vreemd vindt dat dit zomaar kan gebeuren. De professionals weten niet zo goed hoe ze hierop moeten reageren en doen alsof de man achterlijk is. Als de man naar de brief vraagt, die de familie van de ontvanger heeft achtergelaten, reageren ze ontkennend. Het ziekenhuis wil namelijk niet dat de man met de ontvanger in contact komt. Op dat moment is de man het helemaal zat met het bureaucratische gedoe in het ziekenhuis.

De man probeert vervolgens langzaamaan zijn leven weer op te bouwen. Dit valt hem echter zwaarder dan gedacht. Hij spreekt af met zijn familie, vriend en zijn ex-vriendin Sanne. Ze staan allemaal nog steeds niet helemaal achter zijn beslissing, maar zijn wel trots dat hij het gedaan heeft. Ze vinden allemaal dat het zijn eigen keuze is en als hij er blij mee is, zijn zij er ook blij mee.

Personages

De man

De hoofdpersoon van dit verhaal is de man die een nier wil doneren. De man is vastberaden om dit te doen. De man is iemand die rechtstreeks op zijn doel afgaat en zich weinig aantrekt van anderen. Ondanks het feit dat de man een nier af wil staan, kan hij erg egoïstisch over komen. Het afstaan van zijn nier doet hij ook eigenlijk wegens egoïstische redenen. Zo hoopt hij aan het begin van het verhaal dat hij de operatie niet overleeft, zodat hij eindelijk uit zijn depressie verlost is.

Sanne

Aan het begin van het verhaal hebben de man en Sanne een relatie met elkaar. Sanne begint zich echter steeds meer te ergeren aan het gedrag van de man, waardoor de relatie in de loop van het verhaal over is. Sanne is een rustige en geduldige vrouw die het beste voor heeft met haar medemens. Toch weet ze goed haar grenzen aan te geven.

De familie van de ontvanger

De familie van de ontvanger van de nier is ontzettend blij. De man komt in het ziekenhuis in contact met de vrouw van de ontvanger. Ze is hem eeuwig dankbaar voor het afstaan van zijn nier, maar wil na het ontslag in het ziekenhuis geen contact meer met de man.

Quotes

"‘Ik wil je er ook nog op wijzen dat de donor en de ontvanger anoniem van elkaar blijven. Zowel vooraf als achteraf is er geen persoonlijk contact mogelijk… Weer een binnenpretje?’ Sorry, ik kan er niks aan doen. Ik krijg allemaal beelden en die zijn nogal komisch. Maar die anonimiteit lijkt mij logisch. " Bladzijde 17

"Aangezien je zo snel mogelijk naar huis wilt, wijs ik je ook nog op de mogelijkheid om gebruik te maken van thuiszorg. Ervaring laat zien dat de donoren de eerste weken te moe zijn om huishoudelijke werkzaamheden te verrichten. Dus als je straks extra hulp kunt gebruiken… " Bladzijde 93

"U mag wel fouten maken, waardoor ik de ontvanger van mijn nier ontmoet, tot twee keer zelfs, maar ik mag officieel niet weten hoe het met hem gaat…? En Wilma houdt de brieven tegen die ze me willen sturen… ‘Sorry, ik kan je op dit punt niet helpen.’ Hoeft ook niet. Ik voel toch dat het goed gaat met mijn nier. " Bladzijde 240

Thematiek

Leven en dood

in dit verhaal komen constant het leven en de dood naar voren. Het verhaal begint al met de vader van de man die op sterven ligt. De vader van de man komt uiteindelijk te overlijden. Ondertussen is de man bezig met het traject voor nierdonatie. Hij heeft een hele rare reden waarom hij dit wil doen: hij is depressief en hoopt eigenlijk dat hij tijdens de operatie overlijdt. Hij ziet het als een zelfmoordpoging. Een zelfmoordpoging waarin hij iemand anders, de ontvanger, een nieuw leven kan geven. Uiteindelijk blijkt dat zowel de ontvanger van de nier als de man zelf een nieuw leven hebben gekregen. De ontvanger kan leven met een nieuwe nier en de man is na de transplantatie opgeknapt van zijn depressie. Voor beide kan dus een nieuw leven beginnen.

Motieven

Geluk / verlangen naar geluk

De man hoopt na het afstaan van zijn nier een gelukkiger leven te leiden. Voor de transplantatie is hij erg depressief en hij hoopt door het afstaan van zijn nier gelukkiger te worden. Het verlangen naar geluk is één van de doorslaggevende redenen van de man om de transplantatie voort te zetten.

Eenzaamheid & isolement

De man voelt zich tijdens het traject van het doneren van zijn nier erg eenzaam. Niemand in zijn omgeving begrijpt zijn keuze, waardoor hij er eigenlijk helemaal alleen voor staat. Al zijn afspraken in het ziekenhuis moet hij alleen doen en na de operatie, als hij opgenomen is, is hij ook alleen. Dit doet de man af en toe erg veel pijn.

Trivia

Dit verhaal lijkt een autobiografische roman. Toch is dit niet zo. De schrijver van dit verhaal. A.H.K. Dautzenberg heeft in een interview bekend gemaakt dat hij ooit van plan was om een nier af te staan, maar dit uiteindelijk niet durfde. De donatie is destijds dus niet doorgegaan.

Titelverklaring

Een samaritaan is een menslievende en getrainde vrijwilliger die eerste hulp en ondersteuning verleent. In dit verhaal biedt de hoofdpersoon hulp aan iemand die een nier nodig heeft. De hoofdpersoon staat namelijk één van zijn nieren af, in de hoop dat het leven van de ontvanger verbetert.

 

 

Structuur & perspectief

Het verhaal wordt verteld door de ogen van de hoofdpersoon. Van deze mannelijke hoofdpersoon is de naam niet bekend. De gedachten en handelingen van deze hoofdpersoon komen in het verhaal naar voren.

Onderstaand een quote van het gebruikte perspectief:
'Heb je goed geluisterd? Mocht ik sterven, dan is dat als een héld. Welke moeder wil dat nu niet? Het verdriet is dan met goud omrand. Haar zoon is een mertelaar. Bovendien zal dat verdriet slijten, dat heb ik van dichtbij meegemaakt, maar de glorie neemt in die tijd alleen maar toe.' - bladzijde 52

Het verhaal is opgedeeld in drie delen die vervolgens weer zijn onderverdeeld in hoofdstukken. In totaal zijn er 33 hoofdstukken die te herkennen zijn aan een cijfer met één of meerdere woorden. Deze worden geven aan waar het verhaal over gaat.

Decor

Het verhaal speelt zich voornamelijk af in het Erasmus ziekenhuis in Rotterdam. Dit is de plek waar de hoofdpersonage zijn nier afstaat.

Hoe lang het verhaal zich precies afspeelt is niet bekend. De verteltijd van het verhaal bedraagt een paar maanden. Dit is de tijd waarin de hoofdpersoon zijn nier afstaat. Daarnaast speelt het verhaal zich af in de huidige tijd. Zo wordt er bijvoorbeeld gebruik gemaakt van internet en mobiele telefonie.

Stijl

Wat meteen opvalt aan het verhaal is dat het verhaal op een hele humoristische manier geschreven is. De schrijver van dit verhaal, A.H.J. Dautzenberg, gebruikt veel humor in het schrijven van zijn verhaal.

In het verhaal komen af en toe moeilijke woorden voor. Aan het begin van het verhaal staat een lijst met de betekenissen van deze moeilijke woorden, waardoor je tijdens het lezen van het verhaal de betekenis op kan zoeken. Dit zorgt ervoor dat het verhaal op alle momenten te begrijpen is.

Het verhaal is verder eenvoudig geschreven. Er worden geen moeilijke zinsstructuren gebruikt. Daarnaast worden er niet onnodig veel details gebruikt.

Onderstaand een quote van de gebruikte schrijfstijl:
'Dat is mooi, zeker met dat adjectief ervoor. En volgens mij zijn die resultaten hartstikke betrouwbaar, want ik heb maar liefst vijfentwintig buisjes bloed afgestaan. Als ze daarin niks kunnen vinden, dan...' - bladzijde 131

 

Slotzin

You talkin' to me?

Beoordeling

Ik heb dit boek in één ruk uitgelezen. De schrijver van dit verhaal, A.H.J. Dautzenberg, weet het verhaal op een humoristische manier te vertellen. Sommige stukken van het verhaal heb ik met een grijns op mijn gezicht zitten lezen.

Wat ik ook erg leuk vind is dat het verhaal je na laat denken over orgaandonatie. Orgaandonatie is hedendaags onderwerp waar veel over gediscussieerd wordt. 

Kortom: dit verhaal is een aanrader! De verhaallijn is  niet erg diepgaand, maar het verhaal zelf is erg leuk en boeiend om te lezen. Wil je even een makkelijk verhaal kiezen, dan moet je zeker voor dit verhaal kiezen!

Recensies

"De dialogen in de roman zijn lang niet allemaal even sterk. De gesprekken met zijn geliefde, die vooral in het eerste deel van de roman plaatsvinden, zijn mijns inziens het minst interessant. Dautzenberg vult teveel het karakter van de geliefde in en laat weinig tot de verbeelding over voor de lezer. Ook is haar karakter wat oppervlakkig beschreven." http://www.tzum.info/2011...amaritaan/

"Ergens had je toch verwacht in totale verbijstering achtergelaten te worden door deze schrijver, die sinds zijn debuut elke kans lijkt aan te grijpen om een loopje met zijn lezers te nemen. Maar in Samaritaan laat Dautzenberg zich ineens zien als een schrijver voor wie sommige dingen wel degelijk méér dan fictie zijn." http://nrcboeken.vorige.n...at-het-kan

Bronnen

http://www.ahjdautzenberg.nl/

A.H.J. Dautzenberg