Lia en Cassie waren beste vriendinnen. Wintermeisjes, bevroren in graatmagere lichamen. Maar nu is Cassie dood. Lia's moeder is druk met het redden van andere mensenlevens. Haar vader is druk met zijn eigen zaken. Haar stiefmoeder Jennifer weet zich geen raad. En het stemmetje in Lia's hoofd zegt haar steeds opnieuw dat ze zich moet beheersen, sterk moet blijven, meer gewicht moet kwijtraken, minder moet wegen. Als ze op deze voet doorgaat -dun, dunner; dunst- verdwijnt ze misschien wel helemaal.
Eerste zin
Ze vertelt het me dus, de woorden dribbelen eruit, samen met de kruimels van een cranberrymuffin, komma\'s worden in haar koffie gedunkt.
Samenvatting
Lia en Cassie zijn al jaren lang beste vriendinnen van elkaar. Ze hebben allebei iets gemeen: ze lijden aan een eetstoornis. Lia lijdt aan anorexia, terwijl Cassie aan boulimia lijdt. Samen doen ze er alles aan om zoveel mogelijk af te vallen. Als Cassie naar een andere school gaat verbreekt ze het contact met Lia. Maar dan krijgt Lia na een paar maanden het bericht dat haar (ex)-beste vriendin Cassie is overleden. Ineens raakt Lia helemaal in paniek, want de avond waarop Cassie overleed heeft Cassie haar maarliefst 33 keer gebeld. Meteen slaat de paniek bij Lia toe. Had ze nog kunnen voorkomen dat Cassie overleed?
De volgende dag hoort Lia dat Cassie in een kamer in een hotel is overleden. Doordat ze op onderzoek uitgaat, komt ze in contact met de jongen die Cassie voor het laatst gesproken heeft. Deze jongen, Elijah, werkt in het hotel waar Lia is overleden. Onmiddellijk komen Lia en Elijah met elkaar in contact en praten ze over de dood van Cassie. Lia komt erachter dat ze op een nare wijze is overleden, maar weet tegelijkertijd nog niet precies hoe ze is overleden. Aangezien de moeder van Lia, Chloe, arts is, laat ze een lijkschouwing uitvoeren op het lichaam van Cassie.
Het hele leven van Lia staat op zijn kop. Ze probeert de dood van Cassie te negeren, omdat ze niet wil dat haar ouders door hebben hoe erg ze met de dood van haar beste vriendin zit. Daarnaast probeert ze ook haar gewicht onder controle te houden. Lia heeft al meerdere keren in een psychiatrisch ziekenhuis gelegen omdat ze zo ernstig ondergewicht had dat het gevaarlijk voor haar werd. Ze moest daar aankomen en kreeg verschillende psychiatrische therapieën. Omdat ze die therapieën verschrikkelijk vond, is haar voornaamste doel om uit het ziekenhuis te blijven. De stiefmoeder van Lia, Jennifer, moet haar wekelijks wegen om te kijken of ze verder afvalt. Om te voorkomen dat Jennifer erachter komt dat ze nog steeds afvalt, stopt Lia allerlei muntjes in haar badjas waardoor het lijkt alsof ze zwaarder is. Hierdoor komt niemand in haar familie erachter wat haar werkelijke gewicht is.
Inmiddels komt er een moeilijke tijd aan. De dagen na de dood van Cassie ziet Lia elke keer geesten voor zich. Deze geesten stellen Cassie voor, die haar vertellen wat ze haar moet doen. De ene keer vertelt deze geest haar dat ze de moed niet op moet geven, de andere keer vertelt deze geest haar weer dat ze verder moet afvallen. Daarnaast komt de begrafenis van Cassie eraan en Lia vindt het ontzettend moeilijk. Aangezien ze nog steeds met Elijah contact heeft, besluit ze om samen met Elijah naar de begrafenis te gaan. Regelmatig hebben Elijah en Lia echter discussies over Lia’s eetpatroon omdat Elijah niet van de eetstoornis van Lia afweet. Dit levert van Elijah’s kant dus voor veel onbegrip op.
Na de begrafenis zakt Lia steeds verder in een diep dal. Ze eet steeds minder en valt steeds meer af. Ze heeft nog nauwelijks energie om iets te doen. Op een gegeven moment is ze het leven zat, en neemt ze een overdosis aan slaappillen. Op dat moment ziet ze Cassie weer voor zich, die allerlei dingen tegen haar zegt. Uiteindelijk belandt Lia in het ziekenhuis, waar ze opnieuw een behandeling krijgt. Ineens krijgt Lia weer zin in het leven. Ze beseft zich dat het zo niet door kan gaan, en probeert er alles aan te doen om beter te worden.
Een tijdje gaat het beter met Lia. Ze bouwt een goede band met Elijah op en het lijkt alsof er een relatie tussen hen ontstaat. Na een tijdje wordt Lia echter gek van haar moeder. Chloe denkt dat het slecht met Lia gaat, waardoor ze vindt dat ze niet meer bij haar vader thuis mag wonen. Daarnaast heeft Lia te horen gekregen dat Cassie overleden is aan een combinatie van pillen en alcohol. Nog steeds zit Lia met een schuldgevoel, waar ze maar niet vanaf komt. Ze heeft allerlei gesprekken met haar psycholoog gehad, maar zowel het schuldgevoel als de geesten blijven voorkomen.
Als Lia het echt zat is, snijdt ze zichzelf zo erg dat ze vrijwel niks meer kan. Als haar stiefzusje Emma haar bloedend op de grond vindt, gaat ze schreeuwend naar Jennifer toe. Die besluit een ambulance te bellen waardoor Lia in het ziekenhuis terecht komt. Hier wordt pas bekend hoe erg het met haar huidige gewicht gesteld is.
Weer moet Lia in therapie. Ook mag ze van Jennifer niet meer bij hun thuis wonen, omdat ze vindt dat Lia een slechte invloed op Emma heeft. Bij haar moeder thuis moet ze wachten totdat ze opgenomen kan worden in een psychiatrische inrichting. Ook hier gaat Lia weer door met haar therapieën en daarnaast zal ze weer moeten leren om te eten. Beetje bij beetje gaat het beter met Lia. Ze eet (met moeite) weer meer, ze is gezelliger en ze merkt dat ze de dood van Cassie langzaamaan kan verwerken.
Het is echter afwachten hoe het in de toekomst met Lia zal gaan. Op het moment dat het boek eindigt gaat het iets beter met haar en eet ze weer wat meer, maar Lia zal altijd tegen haar eetstoornis moeten vechten.
Jennifer is de stiefmoeder van Lia en de echte moeder van Emma. Jennifer is een geduldige vrouw die Lia tevergeefs probeert te helpen. Als ze er vervolgens achter komt dat ze Emma beschadigd heeft, wordt ze woedend en wil ze Lia niet meer in huis hebben. Jennifer geeft dus duidelijk haar grenzen aan.
Chloe
Chloe is de moeder van Lia. Ze werkt als arts in een ziekenhuis, waar ze altijd heel erg druk mee bezig is. Door de drukte van haar werk kan ze niet goed voor Lia zorgen. Chloe is een ontzettend bezorgde vrouw, die het vaak oneens met haar dochter is.
De vader van Lia
De vader van Lia wil de problemen van zijn dochter niet onder ogen zien. Hij is een hele naïeve man. Hij is daarentegen wel weer erg lief voor Lia en hij wil niet dat ze zomaar opgenomen hoeft te worden.
Emma
Emma is het jonge stiefzusje van Lia. Volgens Lia heeft ze een mollig postuur en moet ze minder eten. Emma is een meisje dat veel van sporten houdt. Daarnaast vindt ze het ontzettend leuk om dingen met Lia te doen. Emma is dankzij haar jonge leeftijd nog erg jong in haar gedrag.
Cassie
Cassie is de beste vriendin van Lia. Ze lijdt aan de eetstoornis boulimia. Als ze op een avond naast haar medicijnen een paar glazen alcohol drinkt, komt ze te overlijden doordat de combinatie van alcohol en haar medicijnen niet goed voor haar is. Cassie was een meisje dat direct was en altijd tegen Lia zei wat haar dwars zat.
Lia
Lia is het achttienjarige meisje dat aan de eetstoornis anorexia lijdt. Ze telt elke dag haar calorieën en eet het liefste niks. In de loop van de jaren heeft ze zich ook allerlei trucjes aangeleerd waardoor het voor de buitenwereld lijkt alsof het goed met haar gaat. Zo doet ze op weegmomenten allerlei muntjes in haar zak, waardoor ze zwaarder lijkt.
Lia is een lief en gevoelig meisje. Ze is heel introvert en uit haar gevoelens liever niet. Daarnaast is ze helemaal gek van haar zusje Emma. Af en toe komt ze heel egoïstisch over, maar dat komt door haar ziekte. Als Lia na gaat denken over haar leven heeft ze spijt van verschillende dingen, maar door haar ziekte is het voor haar moeilijk om die dingen te veranderen. Staat ze machteloos om deze dingen te veranderen.
Quotes
"Ik doe een van mijn vaders extra grote sweatshirts aan omdat ik niet meer kan ophouden met trillen. Ik luister wel tien keer naar de boodschap voor ik de verpleegster op school bel en zeg dat ik een hele slechte dag heb en dat ik op weg ben naar een spoedafspraak met mijn psychiater. Ze zegt dat ze het zal doorgeven. Ik pak mijn sleutels."
Bladzijde 60
"De eerste snee loopt van mijn nek tot net onder mijn hart, diep genoeg om eindelijk iets te voelen, niet zo diep dat ik openlig. De pijn vloeit als lava en doet mijn adem stokken.
Het mes snijdt tussen twee ribben een pad in het vlees, dan tussen de twee ribben eronder."
Bladzijde 229
"Vandaag zit ik, tot nu toe, op 412 calorieën. Dat ga ik verbranden en nog een paar honderd erbij als ik de energie kan vinden om op de hometrainer te stappen. Ik zou een half cakeje kunnen eten (150), of een kwart ervan (75). Ik zou het glazuur ervanaf kunnen schrappen en alleen op het cakeje knabbelen."
Bladzijde 208
Psychische afwijking is het thema van dit verhaal. Lia lijdt aan de eetstoornis anorexia. Ze telt al haar calorieën en eet het liefste niet. Het hele verhaal draait om de eetstoornis van Lia. Als Lia te horen krijgt dat haar beste vriendin ten gevolgen van een eetstoornis overleden is, gaat ze nog slechter eten. Doordat haar beste vriendin Cassie is overleden en Lia voor de dood nog heeft proberen te bellen, voelt ze zich ontzettend schuldig dat ze niet heeft opgenomen en niks heeft kunnen doen. Door de schuldgevoelens die ze heeft gaat ze nog slechter eten, waardoor ze nog meer met haar eetstoornis worstelt dan normaal. Uiteindelijk wordt ze opgenomen omdat haar ouders vinden dat het zo niet langer meer kan.
Motieven
Dood
De dood van Cassie is een belangrijk motief van het verhaal. Lia is tien jaar lang bevriend geweest met Cassie. Nadat ze elkaar een tijdje niet meer gesproken hadden, krijgt Lia ineens te horen dat haar beste vriendin overleden is. Dit komt ontzettend hard bij haar aan. Aast haar eetstoornis, moet ze nu ook met het feit om leren gaan dat haar vriendin overleden is. In het verhaal is Lia ontzettend verdrietig. Daarnaast gaat het met eten steeds slechter nadat Cassie overleden is. Uiteindelijk wordt Lia opgenomen waar ze allerlei therapieën krijgt. Beetje bij beetje kan ze over de dood van Cassie praten en komt ze er weer een beetje bovenop.
Ouder-kindrelatie
De ouder-kindrelatie is een motief in dit verhaal. Lia is achttien en vindt het verschrikkelijk dat haar ouders zich bemoeien met haar eetgewoontes. Ze wil zelf kunnen beslissen wat ze doet en eet, en het irriteert haar dan ook verschrikkelijk dat haar ouders zich continu bemoeien met haar eetgedrag. Dit leidt tot allerlei discussies en ruzies in huis.
Angst voor de dood
Het is ontzettend dubbel. Lia is bang voor de dood, maar tegelijkertijd vindt ze het niet erg als ze sterft. Lia weet heel erg goed dat ze ongezond bezig is en dat haar lichaam het een keer begeeft als ze niet eet. Ze is af en toe bang om dood te gaan, maar geeft ook regelmatig toe dat ze het helemaal niet erg vindt om te sterven. Haar angst voor de dood wordt versterkt als haar vriendin Cassie overlijdt ten gevolgen van haar eetstoornis. Het hele verhaal staat in het teken van de angst voor de dood.
Rouw(verwerking)
Rouw(verwerking) is een belangrijk motief in het verhaal. Lia geeft zichzelf niet de tijd om te rouwen om haar beste vriendin Cassie. Op school heeft ze regelmatig gesprekken met psychologen, zodat ze de dood van haar vriendin een plekje kan geven. Daarnaast wordt ze verplicht om op school deel te nemen aan een groepje dat regelmatig bijeenkomt om over Cassie te praten. Het hele verhaal staat in het teken van de rouwverwerking van Cassie.
Titelverklaring
Lia en Cassie zijn altijd beste vriendinnen geweest. Beide lijden ze aan een eetstoornis. Lia lijdt aan anorexia, terwijl Cassie aan boulimia lijdt. Ze worden wintermeisjes genoemd omdat ze bevroren zijn in hun eigen magere lichamen. Allebei hebben ze maar één doel voor ogen en dat is afvallen. Een beetje afvallen is niet genoeg, het is pas genoeg als de weegschaal aangeeft dat ze nog maar 0 kilo wegen. Ze zijn dus als het waren bevroren in hun eigen lichaam, omdat ze naar hun eigen idee geen kant op kunnen. Lia noemt zichzelf ook regelmatig een wintermeisje, omdat ze zich beseft dat ze vast zit door haar eigen lichaam en geen kant meer op kan.
Structuur & perspectief
Het verhaal is vanuit het ik-perspectief geschreven. Het hele verhaal wordt door de ogen van Lia geschreven. De gedachten en handelingen van Lia komen in het verhaal duidelijk naar voren. Haar gedachten over de dood van Cassie en haar eetstoornis komen sterk naar voren, omdat dat datgene is waar ze mee worstelt. Doordat de schrijfster het verhaal door de ogen van Lia vertelt, wordt het verhaal ontzettend heftig. Als lezer zijnde leef je je in een meisje met een eetstoornis. Het laat zien hoe de omgeving reageert op de problemen die een eetstoornis met zich meebrengt, en hoeveel indruk dit op een ziek meisje kan maken. Doordat het verhaal vanuit de ogen van Lia wordt verteld, wordt het verhaal dus alleen maar mooier en heftiger.
Onderstaand een quote op het verhaalperspectief te illustreren: ‘Is dit wat je wil?’ schreeuw ik. ‘Kijk – Lia eet! Lia eet!’ Met elke kauwbeweging, doe ik mijn mond open, zodat het brood en de jam en de pindakaas en het slijm in de ravijnen onder ons vallen. ‘Ben je nu blij?’
Hij roept mijn naam als ik de keuken uit ren.
Hij komt me niet achterna. ‘ – bladzijde 220
In deze quote is duidelijk te zien hoe wanhopig Lia is met haar eetstoornis. Ze doet er alles aan om haar ouders blij te maken, maar hierdoor raakt ze zelf erg gefrustreerd.
Het verhaal is opgedeeld in verschillende hoofdstukken. De hoofdstukken zijn te herkennen aan een cijfers tussen een aantal tekens. In totaal zijn er 65 hoofdstukken.
Decor
Het verhaal speelt zich op verschillende plekken af. Ten eerste speelt het verhaal zich veel af bij Lia thuis. Ze woont bij haar vader en stiefmoeder Jennifer samen met haar stiefzusje Emma. Als Lia niet thuis is, zit ze meestal op haar school Amoskeag High. Deze school is de school waar Cassie ook een langdurige tijd gestudeerd heeft. Omdat veel mensen Cassie kende, is de school een belangrijk decor van het verhaal. In de school wordt er na de dood van Cassie veel gerouwd om haar. Iedereen praat over Cassie en er worden meerdere bijeenkomsten gepland waarin Cassie herdacht wordt. Omdat Cassie centraal staat in de school, is de school een belangrijk motief in het verhaal.
Naast de woonsituatie en de school van Lia, is het hotel waar Cassie overleed ook een belangrijk deel van het decor. Lia gaat regelmatig naar de plaats waar Cassie overleed, omdat ze het fijn vindt om te zien waar haar vriendin overleden is. Daarnaast heeft ze Elijah daar ook ontmoet. Naar het hotel gaan geeft Lia dan ook tegenstrijdige gevoelens: enerzijds is haar vriendin daar overleden, anderzijds kan ze daar met Elijah naartoe.
Als laatste speelt het einde van het verhaal zich in het ziekenhuis New Seasons af. Ook dit is een belangrijke plek in het verhaal, omdat Lia hier grip op haar eetstoornis moet krijgen. Hier begint Lea weer met haar revalidatie: ze krijgt verschillende therapieën die haar complete leven onderste boven gooit. Daarnaast moet ze daar ook weer beginnen met eten.
Het verhaal speelt zich in de huidige tijd af. Wanneer het zich precies afspeelt is niet duidelijk, omdat er geen tijdsaanduiding in het boek staat. Wel wordt er gebruik gemaakt van mobiele telefonie, waardoor het duidelijk is dat het verhaal zich in deze tijd afspeelt.
Stijl
De schrijfsttijl van Laurie Halse Anderson is erg eenvoudig. Er worden geen moeilijke woorden of zinsstructuren gebruikt, waardoor het verhaal makkelijk te begrijpen is. Er zijn echter wel een aantal dingen die opvallen aan de manier van schrijven van Anderson.
Ten eerste worden alle gedachten van Lia in het verhaal weergegeven. Aangezien Lia niet lekker in haar vel zit, is haar hoofd vaak een rotzooi waardoor ze het niet eens is met haar gedachten. Deze gedachten zijn wel opgeschreven, maar vervolgens doorgestreept waar achteraan de juiste gedachte van Lia omschreven wordt. Hieronder staat een quote van de manier waarop de gedachtes van Lia weergegeven worden:
'Mijn verraderlijke vingers willen die toffee pakken. Nee, dat willen ze niet. Ze willen die reep met zeven lagen en een paar gekke muffins en die krakelingen. Nee, dat willen ze niet. Ze willen de spekkies fijnknijpen en ze in mijn mond proppen. Dat gaan ze niet doen.' - bladzijde 208
Het doorstrepen van woorden en/of zinsdelen gebeurt niet alleen bij haar gedachten, maar ook wanneer ze dingen niet leuk vindt. Zo wil ze niet dat haar stiefzusje Emma stiefzus genoemd wordt. Regelmatig noemt ze haar zus stiefzus, maar stiefzus staat dan vervolgens doorgestreept. Dit gebeurt ook bij stiefmoeder Jennifer en bij haar moeder.
Verder is het verhaal op een chronologische wijze opgebouwd. Er komen echter wel flashbacks in het verhaal voor. Deze flashbacks worden uitvoerig verteld en gaan voornamelijk over de tijd waarin Lia nog samen met Cassie was.
Slotzin
Ik sta voor eeuwig bij hem in het krijt, omdat hij mij heeft opgeleid.
Beoordeling
Zelf heb ik in mijn omgeving nog nooit te maken gehad met iemand met een eetstoornis, dus het verhaal was voor mij niet herkenbaar. Ondanks dat vond ik het toch een hele indrukwekkend boek. Het verhaal is op zo'n manier geschreven dat je als lezer ziet wat een eetstoornis met iemand doet. Ik vermoed dat veel mensen vooroordelen over mensen met een eetstoornis. Ik denk dat dit verhaal zeker iets tegen deze vooroordelen kan doen. Het is namelijk ontzettend indrukwekkend om te zien wat voor worsteling eten voor iemand kan zijn.
Ik vind het dan ook een heel mooi boek. Dit is één van de weinige boeken die ik binnenkort alweer wil herlezen omdat ik het zo indrukwekkend vond. Al met al vind ik het dus zeker een aanrader! En als je in je omgeving te maken hebt met iemand met een eetstoornis, moet je dit boek ook zeker gelezen hebben!
Recensies
"It would be rare to find a novel in mainstream adult fiction prepared to pull out the dramatic stops this far, and difficult to imagine one in recent years that was prepared to be so bold stylistically. It\'s a book that will be around for many years. It may not be an original piece, as these tricks have been pulled before in teen fiction."
http://www.theguardian.co...son-review
"Anderson, the author of “Speak” and other award-winning novels for teenagers, has written a fearless, riveting account of a young woman in the grip of a deadly illness. By the end of the book, though we don’t know what Lia’s future will look like, she and her family have dropped their “scripts” and have begun to speak from the heart."
http://www.nytimes.com/20....html?_r=0
Je hebt nog
2 Zeker weten goed
verslagen over.
Wil je onbeperkt toegang tot alle Zeker Weten Goed verslagen? Meld je dan aan bij Scholieren.com.
REACTIES
1 seconde geleden