Geheime kamers door Jeroen Brouwers

3.1 Primaire gegevens van het gelezen werk Auteur: Jeroen Brouwers
Titel: Geheime kamers
Ondertitel: - Verschenen in: 2000
Aantal blz.: 488
Leestijd: 12 uur
Uitgelezen op: 4 oktober 2004 3.2 Verantwoording van de keuze Vorig jaar heb ik allemaal boeken van één sterretje gelezen, dus een boek waarbij de moeilijkheidsgraad niet erg hoog is. Nu bedacht, doordat ik eigenlijk heel veel lees, wel eens een drie sterretjes boek kon gaan proberen. Ik ben toen in de bibliotheek in Geldrop gaan zoeken. Ik typte daar de drie sterretjes boeken op de computer in, en deze was één van de boeken die er nog aanwezig waren. Veel boeken waren al weg, en veel boeken leken me niet zo leuk, omdat het onderwerp me niet erg aanstond. Uiteindelijk heb ik dit boek gekozen omdat de titel mij wel aansprak. Ik was benieuwd naar wat ze met die Geheime Kamers bedoelde. 3.3 Verwachtingen vooraf Ik moet zeggen dat ik dacht dat ik het boek totaal niet leuk zou vinden. Ik weet eigenlijk niet echt waarom, maar in ieder geval spreekt de kaft mij niet echt aan. Ook is het natuurlijk een redelijk een dik boek, en als hij dan niet leuk is, vind je het lastig om hem uit te lezen. Dit boek leek me wel het mooiste van al de drie sterretjes boeken die in de bibliotheek van Geldrop aanwezig waren. Het duurde lang voordat ik er eindelijk in begon, ik zag er echt een beetje tegen op om dit boek te gaan lezen.
3.4 Eerste reactie achteraf Het is echt een super mooi boek. Ik heb er heel erg van genoten, en heb hem binnen vier dagen uitgelezen. Ik merkte wel dat het niveau, vooral qua taalgebruik, een heel stuk hoger lag dan de wat makkelijkere boeken. Van sommige woorden wist ik niet de betekenis, maar kon ik het in zinsverband wel ontdekken. Ik heb er dus eigenlijk ook nog wat van geleerd ook! Het was ook een prettig onderwerp om weg te lezen, het ging over getrouwde mensen die dus ook nog een relatie hebben buiten het huwelijk. 3.5 Korte samenvatting Het begint allemaal met een brief die Jelmer ontvangt. Jelmer ontvangt een brief van zijn oude jeugdvriend, die hem uitnodigt om zijn inaugurele rede bij te wonen. Ze hadden in jaren geen contact gehad en plotseling dus dit briefje. Jelmer besluit er naar toe te gaan, maar hij merkt dat hij er eigenlijk naar toe gaat om Daphne te zien, Daphne is de vrouw van Nico (de jeugdvriend). Jelmer was van het eerste ogenblik dat hij Daphne zag verliefd op haar, maar hij kon dat natuurlijk niet laten blijken doordat zijn beste vriend een relatie met haar had. Op dat contactmoment ontmoeten Daphne en Jelmer elkaar weer. En Daphne begint met brieven schrijven, die Jelmer ook beantwoord, het worden er steeds meer, zo was het eerst eens in de maand, maar op een gegeven moment schreven ze elkaar elke dag. Ook telefoongesprekken kwamen op gang. Ze krijgen dus steeds meer contact en Jelmer is weer helemaal gek op haar. Ze moeten dit natuurlijk wel verborgen houden voor de buitenwereld. Ze zijn beide immers getrouwd. Jelmer had een relatie met Paula, die een gedeelte van een artsenpraktijk had, en ze hebben samen een dochter, Hanneke, die geestelijk niet helemaal in orde was. En Daphne had dus iets met Nico, en zij hadden samen een zoon: Arne. Daphne en Jelmer ontmoeten elkaar ook een paar keer, Daphne komt zelfs een keer bij Paula en Jelmer thuis. Op een gegeven moment komen Jelmer en Daphne samen in de bladen te staan, Paula en hij krijgen ruzie, en zij vraagt de echtscheiding aan. Zelf is Paula ook niet erg netjes geweest, ze had waarschijnlijk een relatie met haar collega! Jelmer moet ook verhuizen, en hij neemt zijn geestelijke gestoorde dochter in huis. De roddels over Daphne en Jelmer blijven komen, en Nico begint steeds meer argwaan te krijgen. Daphne probeert het door te liegen, nog een beetje op orde te houden. Ook word Nico steeds verder de put in geschopt, ze zeggen dat zijn ontdekkingen (archeoloog) allemaal nep waren, en dat hij Jelmer er buiten wilde houden. Nico raakt zijn status kwijt. Daphne begint met het vertellen over haar ‘levensverhaal’ tegen Jelmer. Ze zegt dat ze eigenlijk een relatie met Nico heeft genomen omdat ze met haar ‘ware’ man niet zo vaak gezien mocht worden, en hij ook getrouwd was. Zij heeft een relatie met haar zangleraar. Nico heeft het nooit geweten van hem. Op het laatst spreken Daphne en Jelmer af in het conservatorium. Hier ziet Jelmer Nico staan met een revolver in zijn hand, en hij vuurt zijn eerste kogel af op Daphne, gelukkig mist hij. En ook de tweede is mis, maar bij de derde kogel wordt ze wel geraakt. Ze schreeuwt van pijn. Jelmer probeerde er nog voor te springen maar was net te laat, snel draagt hij haar naar buiten, waar een ambulance op haar wacht. Ik snap niet of Daphne nu dood is, maar ik denk het eigenlijk wel. Want de naam dat op de bladzijde staat waar het verhaal begint is: De eerste dag van de dood. Dus ik denk dus dat zij wel overlijd, maar helemaal zeker weten doe ik dat niet. Jelmer: Jelmer is eigenlijk de grote hoofdpersoon uit dit boek, hij is getrouwd met Paula, met wie hij later scheid. Samen hebben ze een dochter Hanneke, die geestelijk niet helemaal in orde is. Jelmer is de vroegere beste vriend van Nico, en Jelmer is hopeloos verliefd op de vrouw van Nico, Daphne. Met haar krijgt Jelmer een soort van relatie. Daphne: is een beroemde operazangeres. Ze is getrouwd met Nico. Maar heeft nog een relatie met haar zangleraar, Johann Fahrenfurth, die ze haar grote liefde noemt. Ook heeft ze een soort van relatie met Jelmer. Nico: is een archeoloog, die het ver geschopt het. Later gaat zijn reputatie te gronde, en raakt hij in een depressie. Hij komt erachter dat zijn vrouw, Daphne, niet altijd netjes bezig is geweest. Johann Fahrenfurth: is de minnaar van Daphne en heeft een vrouw die misschien nog naïever is dan Nico Sibelijn. Hij deelt het bed met bijna al zijn vrouwelijke studentes
Paula: is de vrouw van Jelmer, en heeft samen met hem een dochter. Ze is dokter, en heeft vaak weekenddienst, maar gebruikt dat ook om bij haar collega te zijn. Hanneke: is de dochter. Ze is geestelijk niet helemaal in orde en zit in een gesticht, waar ze als ze veertien jaar is uit moet. Arne: is de zoon van Daphne en Nico. Hij luistert telefoongesprekken van Daphne af, en is bang dat zijn ouders gaan scheiden. Het taalgebruik in dit boek is best moeilijk. Er wordt veel met woorden gesproken die ik nog niet kende. Dat was eigenlijk wel grappig om te lezen, uit het zinsverband kon je meestal wel de betekenis van het woord raden. Je leest er een beetje over heen, en als je het dan niet snapt ga je terug naar het woord, en zoek je het desnoods op in een woordenboek.