Feitelijke gegevens

• 2012
• 464 pagina's
• Uitgeverij: Penguin Books UK

Flaptekst

Eerste zin

Maggie Brennan haastte zich door Deptford Church Street, en af en toe rende ze zelfs een stukje.

Samenvatting

In het huis van Michelle Doyce, een vrouw met ernstige psychische problemen, wordt een lijk aangetroffen. Het lijk is een bebloede man die al lang rechtop in zijn stoel blijkt te zitten. Al snel wordt Michelle Doyce verdacht: in haar eigen huis is een lijk aangetroffen en aangezien ze zulke erge psychische problemen heeft gaat de politie er onmiddellijk vanuit dat zij de schuldige is. Michelle heeft zulke ernstige psychische problemen dat ze niet normaal kan functioneren en regelmatig in een opvangtehuis voor psychische problemen heeft gezeten. Het komt de politie goed uit dat ze haar verdenken, want nu hoeft er verder niks uitgezocht te worden. Michelle Doyce heeft zodanig veel problemen dat ze niet vervolgd kan worden en toch niet de gevangenis in hoeft.

Al snel wordt de zaak van de overleden man gesloten. Inspecteur Karlsson vraagt echter Frieda Klein, een psychoanalyticus, te hulp. Zij is er niet van overtuigd dat Michelle Doyce de dader is. Ze vraagt de politie om er verder naar te kijken omdat de werkelijke dader volgens haar nog rond loopt en gevonden moet worden.

Tussen haar eigen patiënten door helpt Frieda de politie met de moordzaak. Al snel komen Frieda en Karlsson achter het profiel van de man: het blijkt een oplichter te zijn die al meerdere mensen heeft opgelicht. Doordat Frieda slim is kunnen ze bij de politie uitzoeken wie er allemaal wat met de man te maken heeft gehad. Deze mensen willen ze allemaal spreken om nog een beter profiel van het slachtoffer te krijgen.

Elke keer als Frieda met Michelle Doyce wil praten komt ze achter meer dingen die naar de juiste dader kunnen wijzen. Het enige punt is dat er met Michelle geen normaal gesprek te voeren is en dat ze heel rustig aan moet praten en na de gesprekken alles moet laten bezinken. Michelle praat in een cryptische taal die je alleen kan begrijpen als je wat van haar verleden af weet. Toch krijgt Frieda het voor elkaar om de puzzel compleet te maken en steeds meer in de zaak op te lossen.

Zonder dat Karlsson het weet gaat Frieda regelmatig bij mensen op bezoek die meer van Robert Poole, het lijk, weten. Elke keer komt ze erachter dat deze mensen opgelicht zijn door Robert Poole. Bij iedereen probeert hij vertrouwen te wekken en te laten zien dat ze dezelfde interesses hebben. Dan probeert hij bevriend met ze te raken en geld van ze te krijgen.

Als ze dit aan Karlsson vertelt is hij aan de ene kant blij. Aan de andere kant vindt hij dat ze zich te veel met de zaak bemoeit en het gewoon moet laten bij waar ze al achter waren gekomen. Toch blijft Frieda doorgaan en wordt door haar de oplossing gevonden.

Als Karlsson en Frieda iedereen om Robert Poole gesproken hebben komen ze tot de conclusie dat Robert Poole niet de echte naam van hem is. Hij heeft meerdere namen gebruikt zodat hij uit het oog van de politie zou blijven. Heel veel mensen rondom Robert Poole zijn door zelfmoord om het leven gekomen, maar het begint erop te lijken dat Robert Poole degene is die ze om het leven gebracht heeft.

Om nog meer over de zaak te weten te komen verhoren Karlsson en Frieda nog twee mensen die wat met de zaak te maken lijken te hebben. Harry, een man met wie Frieda gedatet heeft, bekent dat hij wat met de zaak te maken heeft. Dan blijkt de oplossing gevonden te zijn: Robert had verschillende mensen in dienst die voor hem werkten en hem hielpen om anderen op te lichten.

De zaak wordt gesloten nu ze achter de oplossing zijn gekomen. Toch wil Frieda nog iets duidelijk hebben. Ze heeft altijd gezegd dat ze Mary Orton in bescherming zou nemen. Ook zij is het slachtoffer van Robert Poole en haar kinderen hebben haar in de steek gelaten. Als Frieda bij haar op bezoek komt treft ze een stervende Mary aan. Als Frieda haar wil helpen wordt ze neergestoken en met heel veel geluk overleeft ze het. Dan blijkt dat Beth Kersey, het hulpje van Robert Poole, ook is overleden. De hele zaak is nu helemaal duidelijk en opgelost.

Personages

Michelle Doyce

Michelle Doyce is een verwarde vrouw die psychische problemen heeft. Voor haar psychische problemen heeft ze al regelmatig in een ziekenhuis gelegen en heeft ze constant hulp om in de maatschappij te kunnen blijven leven. Door haar ziekte praat ze heel onsamenhangend en op een aparte manier waardoor maar weinig mensen haar begrijpen. Uit haar verhalen komt wel dat ze zich altijd zorgen maakt om anderen. Ze ziet alles als iets wat ze hulp kan geven, en geeft zelfs hulp aan een knuffelbeer. Ze denkt bij alles dat ze het moet verzorgen en doet dit ook gelijk.

Frieda Klein

Frieda Klein is oorspronkelijk dertigjarige psychoanalyticus van beroep. Ze helpt naast haar klinische patiënten de recherche om moordzaken op te lossen. Ze doet dit met veel plezier. Wel leidt ze hierdoor een druk leven. Ze heeft alles voor anderen over en vergeet hierbij zichzelf waardoor ze af en toe slaap tekort heeft.

Robert Poole

Robert Poole is het gevonden lijk, waarvan niemand achter de naam kan komen. Hij is een oplichter en gebruikt verschillende namen waardoor het lastig is om achter zijn ware naam te komen. Hij is goed in manipuleren, want hij manipuleert al zijn slachtoffers waardoor ze om hem gaan geven en alles voor hem doen.

Karlsson

Karlsson is inspecteur bij de politie en heeft veel te zeggen bij moordzaken. Hij heeft de leiding en stuurt andere mensen aan. Het is een vriendelijke man die ook veel om anderen geeft en altijd naar anderen luistert.

Mary Orton

Mary Orton is een oude vrouw die slachtoffer is van Robert Poole. Hij heeft haar weten te manipuleren waardoor ze hem is gaan vertrouwen en vervolgens geld heeft geleend.

Beth Kersey

Beth Kersey is een dochter van een gezin dat haar al jaren kwijt is. Beth lijdt aan een psychische ziekte en op een dag zijn ze Beth uit het oog verloren doordat ze is weggelopen. Ze heeft jaren lang niks van zich laten horen omdat ze voor Robert Poole werkte.

Quotes

"En terwijl de tafel langzamerhand vol kwam te staan met schaaltjes gerookt vlees, yoghurt en hartige pasteitjes, vertelde Frieda hem het verhaal van Alan Dekker, de zoektocht naar Matthew, van Alans tweelingbroer Dean Reeve en diens vrouw Terry, die het meisje bleek te zijn dat twintig jaar tevoren vermist was. Af en toe liet ze wat weg: ze vertelde hem niet van de dood van Kathy Ripon, en ze zei ook niet dat ze er sinds kort overtuigd was dat Dean nog ergens rondzwierf." Bladzijde 268

"Poole was een soort acteur geweest, iemand die aan iedereen die hij ontmoette een ander personage had getoond, voor iedereen degene was geweest die hij of zij nodig had en door wie ze zich hadden laten verleiden. Toen dwaalden haar gedachten af naar Harry, in zijn lichtgrijze pak, met zijn grijsblauwe ogen en zijn hagelwitte overhemd, en ze dacht eraan hoe hij zich naar haar toe boog als ze iets zei en hoe hij haar bij de elleboog pakte als ze de straat overstaken" Bladzijde 321

Thematiek

Vriendschap

Het thema van het boek is de relatie tussen de psychoanalytica Frieda Klein en de verwarde vrouw Michelle Doyce. Het psychische aspect in dit verhaal is heel erg belangrijk. Michelle Doyce is een vrouw die psychisch ziek is en daardoor erg verward is. Ze praat heel onsamenhangend en op haar eigen manier waardoor het voor niemand duidelijk is wat ze precies bedoelt. Frieda Klein is opgeleid als psychoanalytica en kan door veel nadenken begrijpen wat Michelle Doyce zegt. Daarom wint Frieda haar vertrouwen en kunnen ze samen over de gebeurtenissen praten waardoor Frieda achter steeds meer feiten komt en de hele zaak opgelost kan worden.

Motieven

Liefde

Dood

Psychische afwijking

Motto

Er is geen motto aanwezig in dit boek. Wel staat er een landkaart van River Tyburn zodat je kan kijken waar alle plaatsen in dit verhaal nou precies zijn.

Opdracht

Voor Francis en Julia

Trivia

Nicci French is het pseudoniem van het Britse echtpaar Nicci Gerrard en Sean French. Toch heeft Sean French een aantal titels zelfstandig op zijn naam staan. ‘Dit Is Het Begin’, ‘The Terminator’ en ‘Start From Here’ zijn voorbeelden van boeken die Sean French zelfstandig heeft geschreven.

Titelverklaring

In het boek wordt regelmatig terugverwezen naar dinsdagen omdat iedereen in het verhaal een hekel aan de dinsdag heeft. Ze vinden dat de dinsdag de vervelendste dag uit de week is omdat je nog een hele week voor je hebt en al een dag van de week achter je gelaten hebt. De titel ‘dinsdag is voorbij’ slaat dus op de gehate dinsdag die eindelijk voorbij gaat.

Daarnaast is dit boek het tweede boek van een achtdelige serie. Het eerste boek heet ‘blauwe maandag’ en heeft dus ook een dag van de week in zijn titel.

Structuur & perspectief

Voor het verhaal is het auctoriale perspectief gebruikt, het auctoriale perspectief wordt ook wel de alwetende verteller genoemd. Je leest de gedachtes en handelingen van meerdere personen en het verhaal wordt niet door de ogen van één persoon verteld. De verteller kijkt als het ware van bovenaf op het verhaal en vertelt het vervolgens. De verteller is iemand die niet in het verhaal meespeelt en dus als het ware meer weet dan de lezer.

Het verhaal begint met een opening-in-de-handeling. Er wordt niet eerst een introductie van personages en gebruikte ruimtes gegeven. Je leert de personages pas in de loop van het verhaal kennen.

Het verhaal eindigt met een gesloten einde. De misdaad wordt opgelost en het verhaal is helemaal afgelopen als het boek uit is. Je blijft niet met vragen zitten en alles is helemaal duidelijk.

Het verhaal is opgedeeld in hoofdstukken die te herkennen zijn aan een cijfer. Dit boek heeft in totaal 53 hoofdstukken.

Decor

Het verhaal speelt zich alleen maar in Londen af. Aan het begin van het boek is er een landkaart waardoor je kan zien waar het verhaal zich precies afspeelt.

Er is in dit verhaal soms wel gebruik gemaakt van een belangenruimte. Een belangenruimte is een ruimte waarin de gevoelens van de personages overeen komen met de gebruikte ruimte. Op een specifiek moment speelde een droevige gebeurtenis zich af in de regen. De regen en het slechte weer duidt op iets sombers: dat zijn de droevige en spannende gebeurtenissen die zich op dat moment afspelen. Als deze gebeurtenissen zich af zouden spelen in een zonnig land met veel zon, krijg je andere (veel vrolijkere) gevoelens dan dat het afspeelt in een sombere en grijze omgeving. Deze belangenruimte is dus belangrijk voor het overkomen van het verhaal.

Het is niet duidelijk in welk tijdsbestek het verhaal zich afspeelt, maar wel dat dat in een korte tijd is. Waarschijnlijk wordt er over een paar weken verteld. In deze weken doet Frieda Klein er alles aan om de moordzaak op te lossen. Ze is hier druk mee bezig en slaapt erg slecht.

Het verhaal begin op 11 februari 2011 en is dus in de tijd van nu geschreven.

Stijl

De schrijfstijl van het duo dat onder de naam Nicci French schrijven is een meeslepende en gedetailleerde manier die je vanaf het begin tot het einde vasthoudt. Het hele verhaal is met veel details geschreven waardoor je alle ruimtes goed voor je ziet. Het is levensecht geschreven waardoor het verhaal realistisch blijft.

Daarnaast is het op een hele emotionele manier geschreven. De emoties van de personages zijn als het ware te voelen. Er worden geen lastige woorden gebruikt en het boek is voor iedereen prima te lezen.

Doordat er uitvoerig gebruik gemaakt is van details, loop je soms wel leesvertraging op. Over één klein moment kunnen bladzijdes verteld worden. Deze leesvertraging is niet storend en is interessant om te lezen.

Er wordt weinig gebruik gemaakt van flashbacks. Af en toe is er een flashback over de tijd dat Frieda nog samen was met Sandy, maar verder komen er erg weinig flashbacks voor.

Een citaat om de schrijfstijl van Nicci French te verduidelijken:

‘Allerlei gedachten en spookbeelden gingen door haar heen: het bleke, starende gezicht van Carrie, de ogen van Alan, die haar altijd hadden doen denken aan de ogen van een spaniël, gedwee en smekend, en de spottende glimlach van Dean, die dood was geweest, maar nu weer leefde. Ergens ter wereld.’ – blz 164

Hier is de realistische manier van schrijven te zien. Daarnaast zie je door het gebruik van details alles helder voor je.

Slotzin

De dag is voorbij. Toelichting: De dag is voorbij en Frieda en Sandy kunnen gaan slapen. Het is een soort afsluiting van het verhaal: het verhaal is afgelopen en alles is opgelost. Het verhaal is dus als het ware ook voorbij.

Beoordeling

Toen ik aan het verhaal begon had ik hoge verwachtingen. Ik had al van meerdere mensen goede reacties gehoord en het boek stond dan ook hoog op mijn verlanglijstje om te lezen. En mijn verwachtingen zijn waar geworden: wat heb ik me vermaakt met het lezen van dit verhaal. Vanaf het begin tot het einde blijft het spannend en boeiend om te lezen, waardoor je het verhaal niet weg kan leggen. Doordat de spanning steeds meer wordt opgebouwd lees je het verhaal snel en heb je het al uit voordat je het zelf door hebt. De schrijfstijl en de gebeurtenissen spreken mij heel erg aan waardoor het een goed boek is. Het verhaal is zo beeldend geschreven dat je alles goed voor je ziet en de ruimtes en personages helemaal leert kennen. Ik vind het een aanrader en zal het boek zeker aan anderen aanraden!

Recensies

"Het is een prachtig strak gecomponeerde thriller met grote psychologische diepgang, waarin meer onthuld wordt over het raadselachtige innerlijk leven van Frieda Klein." http://www.crimezone.nl/w...oorbij.htm