Na de oorlog wordt een gezin in Nederland herenigd. Moeder en zoon zaten in hetzelfde Japanse kamp in Indië en hebben een sterke band opgebouwd. Vader werkte in Birma aan de spoorweg en amuseerde zijn medegevangenen met zijn goocheltrucs. Eenmaal weer bij elkaar ontdekt de zoon dat hij veel van zijn vader houdt maar niets van hem begrijpt. Vader probeert tevergeefs beroepsgoochelaar te worden en vestigt zich als bedenker van trucs. Als moeder sterft, kan vader de opvoeding niet aan en verdwijnt meer en meer. Hij belooft de zoon de rechten na te laten van de grootste truc aller tijden.Een ontroerende, hilarische maar ook spannende familienovelle over de illusies die het leven ons flikt.
Eerste zin
Ik heb het hier allemaal opgeschreven en ook ingesproken op de bandrecorder, want ik vermoed dat je het toch niet gaat lezen.
Samenvatting
Het verhaal begint met een opmerking van zoon Jopi Ising ten opzichte van zijn vader, dat hij het verhaal maar heeft opgeschreven. Het is 13 oktober 1974 en het lijk van de vader wordt overgevlogen naar Schiphol. Joop is 38 jaar en zijn vader is al enige tijd uit zijn leven verdwenen. Aan het einde van het verhaal komt dit gegeven weer terug, als blijkt dat niet het lijk van zijn vader in de kist ligt. Hij is dus simpelweg verdwenen oftewel de grootste truc aller tijden is geschied.
In de tussenliggende hoofdstukken wordt dan het verhaal van vader en zoon verteld en dat ook het verhaal van de moeder is en de tijd dat zij in een Jappenkamp hebben gezeten. Na de oorlog gaat de vader eerst als goochelaar verder, maar dat is geen succes en daarna probeert hij goocheltrucs te verzinnen en te verkopen.
Zijn vader (zo heeft hij altijd beweerd tenminste) heeft in de oorlog aan de Burmaspoorweg moeten werken en heeft zich tijdens de kampjaren kunnen handhaven door het goochelen. Zoon Jopie Ising is met zijn moeder in die tijd in een Jappenkamp opgegroeid. In 1948 zijn ze per boot naar Nederland teruggekomen. Zijn vader hield zich meteen daarna bezig met het geven van goochelvoorstellingen, maar dat ging niet geweldig. Daarna richtte hij zich op kindervoorstellingen, maar toen een kind tijdens een voorstelling aan een hartstilstand overleed, stopte hij ook daarmee. Vervolgens hield hij zich bezig met het ontwikkelen van goocheltrucs en het verkopen daarvan aan andere goochelaars. Kleine Jopie is daar getuige van: hij gaat ook een keer mee als zijn vader in natura de huur gaat betalen. Hij wordt intussen steeds ouder en in 1954 (als hij 18 is) wordt zijn moeder ernstig ziek en zij sterft aan kanker. Daarna gaat het steeds minder goed met de oude Jopie. Hij houdt zich in leven door zakkenroller te worden en toeristen in de Kalverstraat te beroven. De politie pakt hem wel op, maar zij kan niets bewijzen. Hij is vaak weg van huis en laat zijn zoon min of meer aan zijn lot over. Hij kan ook niet zonder vrouwen en dat betekent dat er een aantal halfbroers en halfzusjes op de wereld komen. Gemakshalve noemt hij al zijn zoons Joop en zijn dochters Maria. Omdat ook een medewerker van de intussen accountant geworden Joop onverwacht sterft, krijgt hij last van angsten en hij gaat onder behandeling van de psychiater Bastiaanse die hem probeert te ontfutselen wat zijn naarste herinnering in het Jappenkamp was. Daarover wil Jopie het niet hebben, maar het wordt later wel duidelijk dat dit de situatie is waarin de moeder zich al of niet vrijwillig aan een Japanse soldaat heeft gegeven, waardoor ze meer eten krijgt voor haar zoon en waardoor ze de oorlog kunnen overleven. Dat is één van de familie taboes. Oude Joop heeft er intussen voor gezorgd dat het huis van Bastiaanse in de fik is gegaan. Hij stuurt zelfgemaakte filmpjes naar zijn zoon om het contact te onderhouden en hij bedenkt steeds nieuwe goocheltrucs. Hij belooft zijn zoon dat hij ooit zijn tekortkomingen zal goedmaken, als zijn grootste truc te gelde kan worden gemaakt. Dat is dan de grote verdwijntruc. Hij schrijft bijvoorbeeld een brief aan de cabaretier Wim Kan die immers ook in een Jappenkamp heeft gezeten, maar er komen ook al enkele signalen door dat hij niet geheel zuiver van gedrag is geweest.
In een flashback wordt ook gesproken over de Bersiap-periode (de Indonesiërs die in opstand tegen het Nederlandse regime. Moeder was toen werkelijk erg bang geweest. Hij ziet in een overlijdensadvertentie van een van de vrouwen van Jopie (de verhuurster van de Koninginnenweg) dat hij intussen in Bergen woont en een aantal vrouwen om zich heen heeft verzameld. Hij doet zich min of meer voor als een paragnost Indra Bobo en hij neemt mensen in de maling. Hij heeft ook geld verdiend met het schrijven van Jomanda-achtige boeken. Zoon Jopie mag blijven slapen en in de nacht komt de dertienjarige Freija naar hem toe; ze verwacht later een kind van hem als gevolg van die nacht. Zijn vader is dan intussen naar Amerika verdwenen. In een boekje over het kampleven van de commissaris Bern leest zoon Jopie dat zijn vader eigenlijk een Indonesische NSB'er is geweest en dat hij helemaal niet in Burma aan de spoorweg heeft gewerkt. Hij is in een kamp in Paramaribo opgesloten geweest: weer een desillusie en een ontluistering. Hij heeft het hele verhaal verzonnen, omdat zijn tweelingbroer Frank wel aan de spoorweg heeft gewekt en daar ook in een kamp in Thailand is gestorven.
Dan krijgt hij het bericht dat zijn vader gestorven is en per vliegtuig naar Nederland wordt overgebracht. Maar als hij in de kist kijkt, is het zijn vader helemaal niet. Hij graait in de kleden van de dode en hij vindt een cheque met een miljoen dollar die zijn vader als goedmakertje aan hem geeft. Intussen heeft hij een zoon Jopie bij Freija gemaakt.
Vader Joop Ising is een illusionist maar eigenlijk ook een oplichter. Hij laat mensen dingen zien die eigenlijk niet gebeuren en als blijkt dat hij minder goede kwaliteiten in het goochelen zelf heeft, gaat hij trucs bedenken. In zijn vrije tijd rolt hij ook graag de zakken van toeristen. Maar ook daar kunnen ze bij de politie nauwelijks iets bewijzen. Hij is vrij egoïstisch en hij betaalt de huur van zijn huis graag in natura (seks met de verhuurster). Wanneer zijn vrouw dood is, stort hij zich graag in de armen van andere vrouwen (jong en oud). Hij maakt bij iedereen kinderen, die hij allemaal Jopie noemt als het jongens zijn. Daarmee geeft hij aan dat hij niet in het wezen van het kind is geïnteresseerd. Hij besteedt erg weinig aandacht aan zijn zoon en belooft het allemaal goed te maken met geld als hij zijn truc kan verkopen. Aan het einde van de novelle wordt ook duidelijk dat hij over zijn periode aan de Burmaspoorweg gelogen heeft. Als Indische NSB’er was hij geplaatst in een kamp in Paramaribo. De commissaris in Amsterdam was daarvan op de hoogte. Hij verdwijnt ook vrij laf naar Amerika, zou daar zijn gestorven, maar zijn lijk ligt niet in de kist. Wel laat hij een miljoen dollar na aan zijn zoon. Tenminste als die cheque gedekt is, want daarvan kun je bij papa Ising niet zeker zijn. De oude vader is echter literair gezien een veel interessanter figuur dan de zoon, die eigenlijk een saaie Piet is. Zijn vader is een player à la Multatuli.
Moeder Maria Ising
Moeder Maria Ising is een erg aardige vrouw. Ze blijft in het verhaal vrij lang op de achtergrond. Ze heeft in het Jappenkamp goed voor haar kleine Jopie gezorgd. Ze vertelde hem altijd verhaaltjes en op een nacht heeft ze zich lichamelijk gegeven aan een Japanse soldaat. Dat avontuur (in feite doet ze hetzelfde als haar man) zorgt ervoor dat ze de oorlog beter kunnen doorkomen. Misschien was er zelfs wel sprake van echte liefde, suggereert de verteller. Na de oorlog houdt ze zich gedeisd, lijkt redelijk volgzaam en komt dan al na enkele jaren terecht in een niet te winnen strijd tegen kanker.
Zoon Joop Ising
Zoon Joop Ising is een jongen die in de oorlog met zijn moeder in een Jappenkamp is opgegroeid. Ze heeft hem goed beschermd (zie hierboven) en ook in de Bersiap-periode is dat het geval. Na de oorlog heeft hij een bijzondere band met zijn vader die hem overal mee naar toe neemt. Hij doorziet de trucs van zijn vader niet. Na de dood van zijn moeder raakt hij in de problemen en moet hij een psychiater raadplegen. Lang kan hij verzwijgen wat zijn naarste herinnering in het kamp is (de seks van zijn moeder met een Japanner). Hij moet veel zelfstandig doen, want zijn vader is weg. Hij studeert rechten en hij doet onderzoek naar de valse verklaring van een Engelse geschiedkundige. In tegenstelling tot zijn vader die wil verbergen/ dingen wil laten verdwijnen, wil de zoon onthullen (op zoek naar de waarheid) Maar ook de professor die hem begeleidt, heeft valse feiten in diens artikelen verwerkt. Vlak voor zijn dood bezoekt hij die nog een keer en hij belooft die gegevens niet openbaar te maken. Zo hinkt de verteller steeds op twee gedachten: moet je de waarheid vertellen of kun je die aanpassen. Hij verwekt bovendien nog een kind bij een jong meisje en hij noemt die zoon ook Jopie, zoals zijn vader deed. Is de zoon dan een haartje beter dan zijn vader? Als je de vader vergelijkt met Multatuli, kun je de zoon vergelijken met een Droogstoppel, die ervoor zorgt dat er een boek over de geschiedenis wordt geschreven.
Quotes
"Vader wilde met het boek meer aandacht voor de werkers aan de Burmaspoorweg, want hij vond dat die in de geschiedenis werden vergeten, zo stelde hij in een veel te uitgebreid nawoord.
“Het gaat alleen maar over de Joden”, herinner ik me dat hij eens tegen mij zei, “nooit over ons. Wij zijn vergeten… of beter verdwenen. We zijn zomaar verdwenen!”
"
Bladzijde 11
"De dood van mijn moeder betekende dat vader en ik op elkaar waren aangewezen. IK was toen al geen zoon meet van hem. Ik was een zoon van mijn moeder geweest, maar voor mijn vader was ik een goede kameraad, een vriend misschien zelfs. Een oudere vriend, want na de dood van mijn moeder wist ik dat mijn vader een oudere vriend nodig had. Op de crematie van Memoe stierf Kindhond ook …."
Bladzijde 50
"Vader schreeuwde bijna. “En ik weet wat illusies doen’, vervolgde hij, “geef mensen een illusie en ze worden opstandig, geef ze een ideaal en ze gaan wapens kopen en geef ze God en ze gaan die wapens ook gebruiken! Ik heb dat allemaal gezien. Ik ben een goochelaar, een zakenroller. Dat kan ik je leren! Aan wat ik doe, heb je wat als je in een kamp zit of als het oorlog is."
Bladzijde 65
"Voorzichtig kon ik na al die jaren tot me laten doordringen waarom mijn moeder en ik in het kamp minder honger hadden gehad dan de anderen, zeker aan het eind van de oorlog. Haar geheime nacht waarin ze zich bewust moet zijn geweest van het verraad dat ze pleegde, had haar ondanks alles een zekere rust gegeven. Was het omdat ze oprechte liefde had gevoeld? "
Bladzijde 147
Holmans novelle is een mooi verhaal over wat waar is en wat niet waar is. Hoe kun je de waarheid naar je hand zetten? Daarom is het zo aardig dat de vader van de verteller een goochelaar is. Hij wil mensen steeds dingen laten geloven die er niet zijn of die niet gebeurd zijn. (de illusionist) Hij ziet kwesties als geloof, geld, godsdienst, kunst en literatuur als vormen van illusie. De vader acht het zijn roeping iets onmogelijks te maken, ‘iets wat niet kan’ en als de zoon vraagt waarom hij dat wil, luidt het antwoord: ‘Omdat dat schoonheid is’.
Dat komt goed overeen met zijn handelwijze tijdens de oorlog. Hij heeft lang volgehouden dat hij in een kamp aan de Burmaspoorweg heeft gewerkt. Achteraf blijkt dat zijn tweelingbroer Frank te zijn geweest. Tweelingbroer is in dit op zich natuurlijk symbolisch, omdat het dan mensen betreft die weliswaar op elkaar lijken, maar niet dezelfde figuur zijn. De illusie blijft daardoor gehandhaafd. In de roman komen steeds citaten voor die naar illusies verwijzen.
Motieven
Leugens en bedrog
Vader Joop Ising bedriegt mensen: niet alleen met zijn trucs en zijn verleden. Hij rolt ook de zakken van toeristen en tijdens zijn voorstellingen als illusionist in de persoon van Indra Bobo brengt hij mensen in de waan dat hij hen kan genezen. Hij neemt ook de rond hem heen verzamelde seksslavinnen in de maling. Maar bedrog is van alle tijden en op alle niveaus. Zoon Joop ontdekt dat een bekende Engelse historicus de feiten verdraaid heeft en later ontdekt hij dat zijn hoogleraar ook de wetten van de waarheid aan zijn laars heeft gelapt. Tenslotte ontdekt hij dat zijn vader helemaal geen oorlogsheld is geweest. Integendeel..
Vader-zoonrelatie
De relatie tussen vader en zoon is slecht. De vader lijkt niet echt geïnteresseerd in de zoon. Na de oorlog kan de jongen zich zijn vader nauwelijks herinneren. De vader gaat zijn eigen gang na de dood van zijn vrouw. Hij is niet eens aanwezig bij de diploma-uitreiking van zijn zoon. De vader noemt al zijn zoons Jopie, want dan kan hij zich niet vergissen in de naam. Dat getuigt ook van niet al te veel interesse in de kinderen. De vader wil verbergen (trucs, illusies, zijn verleden): de zoon wil onthullen ( in het promotieonderzoek en het verleden van zijn vader). Hij lijkt in één opzicht op zijn vader die zich in een latere fase omringd weet met seksslavinnen (de typische seksgoeroe). Wanneer hij bij zijn vader logeert, komt de 13-jarige Freija bij hem slapen en zich aanbieden. Hij maakt haar zwanger en noemt de verwekte zoon ook Jopie. Daarmee treedt hij toch in de voetsporen van zijn vader.
Familiegeheim
Zowel moeder als vader Ising hebben een geheim. Vader heeft nooit aan de Burmaspoorweg gewerkt. Hij was in feite een Indische NSB’er. Hij heeft het verhaal verzonnen, omdat zijn broer Frank wel aan de Spoorweg had gewerkt en er door uitputting om het leven was gekomen.
Moeder heeft in een Jappenkamp haar lichaam verkocht aan een Japanner, waardoor ze later in de oorlog meer te eten kreeg voor haar zoon. Maar het was natuurlijk in feite wel een vorm een verraad aan haar man. Na de oorlog weigert ze hem in haar lichaam toe te laten.
Overspel
Vader Joop bedriegt zijn vrouw al tijdens hun huwelijk. Hij betaalt immers de huur van zijn huis aan de bewoonster van Koninginneweg Zeven in nature. De zoon wordt dan een uurtje weggestuurd. Weliswaar wordt de seks tijdens dat uurtje suggestief voorgesteld, maar een geoefende lezer heeft hierbij weinig uitleg nodig. Moeder Maria heeft in het jappenkamp seks gehad met een Japanse bewaker.
Motto
In memoriam patris (professor Snappidatnou)
In memoriam matris (Lee Corboni)
Ter nagedachtenis aan mijn vader en ter nagedachtenis aan mijn moeder. Het boekje is ook een eerbetoon aan zijn vader en moeder.
Trivia
Theodor Holman is naast schrijver, columnist, en scenarioschrijver ook radiopresentator.
Titelverklaring
De vader van de verteller beweert krijgsgevangene geweest te zijn van de Jappen. In het kamp terwijl hij moest werken aan de Burmaspoorweg wist hij zich te redden met het doen van meestal armzalige goocheltrucs. Na de oorlog blijkt iets heel anders.
Hij gaat ook optreden voor kinderen, maar na de dood van een kind tijdens zijn voorstelling beperkt hij zich tot het bedenken en verkopen van trucs. Zijn zoon moet in het beginstadium vaak kijken naar de trucs en zegt dan meestal dat hij niet snapt hoe het kan. Het wachten is op de grootste trucs aller tijden. In feite is dat de grote verdwijntruc die zijn vader aan het einde van zijn leven toepast. Hij verdwijnt naar Amerika en uit het leven van zijn zoon Jopie. Die krijgt echter als goedmakertje een bedrag van een miljoen dollar.
De titel komt ook letterlijk in de tekst voor:
“Hij schonk koffie voor me in, informeerde of ik goed had geslapen en vertelde over de “grootste truc aller tijden” waarmee hij mij rijk zou maken. (blz. 166)
Structuur & perspectief
Het verhaal wordt in 23 genummerde hoofdstukken zonder titel aan de lezer verteld. De volgorde van de hoofdstukken is overwegend chronologisch en de ik-verteller Joop Ising deelt het verhaal als achterafverteller aan de lezer mee. Hij vertelt daarom in de o.v.t. Verderop in het boek gaat hij ook nog vertellen over wat hij met zijn moeder in het Jappenkamp in Indonesië heeft meegemaakt. Het boek doet qua thematiek dan sterk denken aan “Bezonken rood” van Jeroen Brouwers.
Decor
Joop is in 1936 geboren en hij komt in 1948 (12 jaar oud) met zijn ouders naar Nederland. Het verhaal begint met de komst van zijn vaders lijk naar Nederland in 1974. Daarmee eindigt het verhaal ook en dat houdt dat de vertelde tijd ongeveer van 1948 tot aan 1974 is. Jopie is twaalf jaar als hij in Nederland aankomt. Uit het kamp kan hij zich nauwelijks iets herinneren. Als hij achter het familiegeheim van zijn vader komt, is hij 38 jaar.
Het belangrijkste decor is het naoorlogse Amsterdam waar Jopie opgroeit en zijn vader een mislukte goochelaar is. Zijn vader verdwijnt meer en meer van het toneel nadat zijn moeder is gestorven. Op een zeker moment duikt hij weer als illusionist/mentalist op in Bergen waar een laatste gedeelte van de novelle speelt. Jopie gaat namelijk bij zijn vader op bezoek.
Op de achtergrond aanwezig is het decor van het Jappenkamp waar de verteller met zijn moeder gevangen is gehouden.
Stijl
Juist omdat de inhoud van de verhalen/romans van Theodor Holman soms tragisch is, kenmerkt zijn stijl zich in die gevallen door een licht, humoristische (ironische) stijl.
Enkele voorbeelden daarvan in deze familienovelle:
- We werden naar een kamertje geleid waar het neonlicht zijn best deed ons niet op ons gemak te stellen. Daar zag ik die drie doodskisten, (blz. 8)
- Sikkes is een keer aan mijn bed geweest om een fluwelen konijntje onder mijn dekens vandaan te toveren. Mijn moeder schijnt dat niet te hebben vertrouwd. Volgens haar hield Sikkes iets te veel van kinderen. (blz. 15)
- Mijn vader was ook een bewonderenswaardige artiest in het aardig zijn. In de loop der jaren kreeg ik het idee dat hij mij inderdaad wel mocht en misschien zelfs wel van me hield, al hield hij vooral van zichzelf. (blz. 16)
- Pap, nu is ze gestorven”, zei ik, wat hij toen nog niet geloofde, want ze was weggevreten, en toch nog dikker dan ze in het kamp was geweest, had ze zelf gezegd. Gestorven op precies dezelfde leeftijd, aan precies dezelfde ziekte als haar moeder- dus er was niemand om de schuld aan te geven.(blz. 49)
- De meisjes leken nerveus door mijn komt. Ze keken om beurten om een hoekje naar mij, als in een slechte Duitse film uit 1930. Niet onvermeld mag blijven dat zij half naakt waren, want af en toe zag ik een borst of een borstelige vagina; het naaktlopen in het huis was waarschijnlijk door mij vader verplicht gesteld. Hijzelf was overigens gekleed in een judopak. (blz. 136.)
Slotzin
Ik weet niet wie ik begraven heb in het goochelpak van mijn vader. Mijn andere halfbroertjes en eventuele halfzusje heb ik tot op heden niet ontmoet.
Beoordeling
Theodor Holman schrijft vaak en graag over familiegeschiedenissen. Daarin speelt vaak een Indische achtergrond. Dat is het autobiografische element in zijn werk. Hij vertelt het verhaal van een goochelende vader, die verder alleen illusies wil oproepen, maar het niet zo nauw neemt met de waarheid. Dat levert ondanks de soms tragische inhoud (vader en zoon) een vermakelijk verhaal op.
Het is een novelle en bovendien heel snel te lezen en de stijl is luchthartig. Geschikt derhalve voor studenten en scholieren van havo en vwo.
Een leesadvies: combineer dit boek op je literatuurlijst met Jeroen Brouwers “Bezonken rood.” Dat gaat ook over een jongen die met zijn moeder in een Jappenkamp zit. Een derde boek dat goed in deze combinatie past is dat van Pauline Slot “Soerabaja”, ook recent uitgegeven. Op die manier kan de oorlog in Nederlands-Indië een thema op je literatuurlijst vormen. Vwo’ers die dan ook nog de Max Havelaar hebben gelezen…
Recensies
"De grootste truc aller tijden is geen grootse roman, maar het boek is heel behoorlijk geschreven en zit aardig in elkaar. De schrijver hoeft zich er bepaald niet voor te schamen."
http://teunisbunt.blogspo...ijden.html
"Zo zit dit veelzijdige boek vol met typische Holman-thema’s die we uit zijn vaak scherpzinnige, soms kinderachtige, maar meestal geestige columns kennen. Maar wat hem in zijn columns niet lukt, begrip wekken voor onsympathieke of gestoorde figuren als Geert Wilders en Anders Breivik, daarin slaagt hij in deze roman wél."
http://www.nrclux.nl/de-g.../1032006/
"Holman heeft bedacht wat hij zijn publiek wil tonen, en daar de middelen bij gezocht. Dat resulteert in een geslepen novelle vol ontdekkingen.
Helaas leidt onverwacht niet tot verrassend, daarvoor is de structuur te zichtbaar. Een mooie familiegeschiedenis, maar niet helemaal gelukt als illusie."
http://www.volkskrant.nl/...ijden.html
Wil je onbeperkt toegang tot alle Zeker Weten Goed verslagen? Meld je dan aan bij Scholieren.com.
23.836 scholieren gingen je al voor!
Geschreven door Cees
Ik heb verreweg het grootste deel van mijn leven voor de klas gestaan. Eerst vijf jaar op een basisschool, daarna veertig jaar op diverse scholen voor voortgezet onderwijs: havo en vwo, onder- en bovenbouw. Leraar Nederlands zijn vond ik veel leuker dan directielid spelen. De laatste jaren was ik conrector. In 2004 begon ik aan mijn eerste boekverslag voor scholieren.com. Dat is dus ruim twintig jaar geleden.
Ik vond het destijds mijn 'missie' om de vaak verouderde en 'afgezaagde' literatuurlijsten voor Nederlands te vernieuwen en mijn leerlingen kennis te laten maken met onbekende en / of jonge schrijvers. Lezen kan namelijk gewoon leuk zijn. Het is de taak van een docent om het lezen te stimuleren. Docenten kunnen je met het aanprijzen van aantrekkelijke en/of spannende boeken enthousiast maken. Passages die interessant zijn, kun je voorlezen in de klas. Kort vertellen waarover een boek gaat, kan ook een stimulans voor je keuze zijn. En vergeet niet dat je van je medeleerlingen ook kunt horen welk boek ze (erg) leuk gevonden hebben. Dat is vaak de beste manieren om te weten te komen of een boek aantrekkelijk is. Hoewel smaken altijd blijven verschillen..
Ik heb tot nu ( 1 juli 2025) 1530 boekverslagen gemaakt, waarvan vrijwel de meeste Zeker-Weten-Goed-verslagen zijn. Er staan de laatste jaren aan het einde van het verslag vragen over de inhoud en de structuur, zodat je kunt controleren of je je het boek in grote lijnen begrepen hebt.
Bij Scholieren.com probeer ik zo veel mogelijk boeken van nieuwe schrijvers te bespreken. Elke maand ontvang ik boeken van diverse uitgeverijen die hun schrijvers uit 'hun fonds' onder de aandacht van de lezer willen brengen. Ik hoop altijd dat de 'leraar Nederlands' het zijn leerlingen toestaat om de wat minder bekende of zelfs beginnende schrijvers op de leeslijst te accepteren.
Lezen kan leuk zijn, maar boekverslagen maken doe je meestal niet voor je lol. Ikzelf vond dat vroeger namelijk helemaal niet leuk. Ik kocht in die tijd daarom ook alle uittrekselboeken van alle talen. (Bijvoorbeeld Literama (Ne), Aperçu (Fa), Survey (En), Der Rote Faden (Du). En als ik heel eerlijk ben, heb ik ook wel eens uit tijdgebrek alleen met een boekverslag een mondeling tentamen gedaan. Maar dan voelde je je toch niet altijd op je gemak. Nu maak ik zelf al jaren boekverslagen voor scholieren.com.
Nog een welgemeend advies: wees verstandig en lees altijd het boek. Dan kan een boekverslag op scholieren.com een prima geheugensteun voor je mondeling zijn. En geloof me, docenten kunnen vanwege tijdgebrek echt niet alle boeken lezen die jaarlijks verschijnen; zij raadplegen daarom ook wel de boekverslagen die scholieren.com aanlevert. Daar is natuurlijk helemaal niks mee.
Waarschuwing van mijn kant : Pas op met het opvragen van verslagen via Chatgpt. Ik heb verslagen gelezen waarin pertinente onjuistheden staan.
REACTIES
1 seconde geleden