Zolang er leven is door Renate Dorrestein

Zakelijke gegevens

Het boek is geschreven door Renate Dorrestein
De titel van het boek is “Zolang er leven is”
Het boek is uitgegeven door Uitgeverij CONTACT
In 2006 is het boek uitgegeven

Titel verklaring

Het hele boek gaat over de ontwikkelingen van een groep mensen. Er gaat iemand dood, er wordt een kind geboren en sommige personages uit het boek proberen contact te krijgen met de doden. Alles draait dus om het leven en de dood. De titel wordt ook een keer uitgesproken in het boek.
(blz. 268) “…‘Weet je wat zij altijd zegt, pap?’ ‘Nee, schat.’ ‘Zolang er leven is…’ ‘Is er…?’ Op dat moment zag hij Leander de straat in lopen…”

Beschrijving van de karakters

Het verhaal gaat over een groep vrienden en hun kinderen en partners. Ook dit jaar gaan ze weer maar alles is anders, Veronica is plotseling overleden, haar man Laurens en haar zoontjes Niels en Toby zijn daarom erg verdrietig. Gwen en Timo hebben een vijfde kindje gekregen en Beatrijs neemt dit jaar haar nieuwe vriend Leander en zijn dochter Yaja mee.
De belangrijkste personen zijn Laurens, Gwen, Beatrijs en Niels. Ieder hoofdstuk volg je een van hen. Laurens is een lieve man, hij is aantrekkelijk en zorgzaam. Hij is een beetje in de war, hij vindt het moeilijk om zijn kinderen alleen op te voeden en ze te troosten om de dood van hun moeder. Niels is de oudste zoon van Laurens, hij is 7 jaar en probeert zich vaak af te zetten tegen zijn vader. In het verhaal volg je vaak de gedachten van Niels, hij is heel slim en heeft heel goed door wat er allemaal aan de hand is. (blz. 149) “…Niels staarde naar het omgekeerde glas dat op tafel stond. Zijn keel werd droog van de schrik. Het werkte dus toch, want waarom zat zijn vader anders tegen dat glas te praten?...” “…‘Je zei zelf dat het nep was!’ riep hij uit. ‘Wat bedoel je?’ vroeg zijn vader. Maar die nonchalante houding was helemáál nep, dat zag Niels direct…”
Gwen heeft een soort van ‘moederrol’ voor iedereen, ze is lief en zorgzaam.
Beatrijs draagt altijd hakken omdat ze zo klein is. Beatrijs is net als Gwen heel lief en zorgzaam, maar ook een soort van onhandig. (blz 56) “…Tor haar verwarring liep hij op haar af, omvatte haar gezicht met beide handen en gaf haar pardoes een zoen op de punt van haar neus…” “…Er streek iets zachts langs haar wang en uit haar ooghoek zag ze een geel veertje in zijn vingers. ‘wat heb je daar nou?’ vroeg ze om haar tegenstrijdige emoties te verbergen: typisch Laurens om zijn charmes in de strijd te gooien en typisch Beatrijs om direct dankbaar te zijn…”

Het thema

Het thema is gezinsleven, alle problemen leuke momenten worden beschreven in het boek. Steeds volg je een ander gezin, ze gaan allemaal anders met hun problemen om. Gwen is de “altijd goede moeder”, Laurens neemt niet altijd goede beslissingen en Leander geeft zijn dochter Yaja altijd haar zin en durft haar niet aan te spreken.
(blz 233) “…‘Heb je Yaja er überhaupt wel op aangesproken?’…” “…‘Zoals je weet mag ik haar maar eens per maand zien. Ik heb haar sedertdien dus welgeteld één weekend over de vloer gehad…”

Zoek twee recensies, ben je het ermee eens? Motiveer je antwoord en voeg de recensies toe.

Recensie 1
Bron: www.leesclub.web-log.nl
“Over de aanschaf van het nieuwste boek van Renate Dorrestein heb ik geen moment hoeven twijfelen. Na “Het Duister dat ons scheidt” koop ik ieder boek wat ik van deze schrijfster tegenkom en sluit ik me definitief aan bij het grote aantal, voornamelijk vrouwelijke, bewonderaars van haar werk…” “…Doordat steeds afwisselend een ander de hoofdrol speelt in een hoofdstuk krijg je als lezer steeds nieuwe informatie uit andere invalshoeken. Dat geeft je het gevoel dat je als lezer meer weet dan de personen in het verhaal apart, maar toch zorgt al die extra informatie er niet voor dat je kunt voorspellen hoe het verhaal zich zal gaan ontvouwen…” “…Ik vind het boek een echte topper en zeer de moeite waard om te lezen. Ik was blij om te horen dat Renate alweer aan een nieuw boek is begonnen…”

Mijn reactie op Recensie 1:
Met deze recensie ben ik het deels eens. Ik vond het boek leuk om te lezen maar het duurde steeds te lang, het begon mij soms te vervelen. Net als de schrijfster van de recensie heb ik “Het duister dat ons scheidt” gelezen, bij dit boek vond ik het ook vrij lang duren voordat er iets gebeurde. In tegenstellingen tot de schrijfster van de recensie ga ik geen boeken meer lezen van Renate Dorrestein, ik vind de boeken te veel op elkaar lijken.

Recensie 2
Bron: www.scholieren.com
“…Deze roman is een echte page-turner. De lezer wordt net als de hoofdpersonen in onzekerheid gelaten over wat er is gebeurd. Bijvoorbeeld de situatie Babette. Zowel Gwen als de lezer weten nog altijd niet, wie Babette heeft ontvoerd, waarom Babette is ontvoerd en waarom ze in vredesnaam weer op dezelfde plaats is teruggelegd. Dit verhaalelement spreekt mij erg aan. Het verhaal blijft op deze manier boeien.
De frustratie van het verliezen van een kind, vind ik erg goed verwoord. Dat nuchtere mensen, in paniek hun heil zoeken bij een kwakzalver (Gwen) en hun hele ziel en zaligheid in deze persoon leggen. Ditzelfde lot is toebedeeld aan Laurens, die na de dood van zijn vrouw Veronica, volledig van de kaart raakt, en ook toenadering zoekt tot Leander. De mens is een wezen dat zonder orde, niet kan leven. Zodra er iets misgaat raakt het totaal in paniek. Dat vond ik een erg origineel gegeven in dit boek, wat mij ook erg aansprak. Ik had geen enkele moeite met het taalgebruik, het was allemaal zeer goed te volgen. Ik zou dit boek iedereen aanraden, die van een spannend verhaal met inhoud houdt…”

Mijn reactie op recensie 2
Deze recensie vind ik een beetje overdreven, er wordt gedaan alsof het boek ontzettend spannend is, dat je het niet kan weg leggen. Ik heb het boek niet zo ervaren, vaak moest ik mezelf er toe zetten om door te lezen.
Ik ben het wel met de schrijver eens dat de inhoud goed is, dat vind ik altijd wel bij de boeken van Renate Dorrestein. Het gaat vaak dieper dan gewoon maar een verhaaltje.