The girl who cried monster door R.L. Stine

Originele titel: Goosebumps – The girl who cried monster
Titel: Kippenvel – Eet Smakelijk…
Auteur: R.L. Stine
Vertaling door: Ed van Eden
Gebruikte druk: 10e druk, 2000
Verschijningsdatum: 1e druk, 1994
Aantal bladzijden: 128
Illustraties: Hans Parlevliet
Uitgegeven bij: Kluitman

Samenvatting per hoofdstuk

1. Miranda, het hoofdpersonage, vertelt een verhaal over het Grauwe Beest van Balkbrugge aan haar broer Steven. Ze doet net alsof haar tenen zijn afgebeten en jaagt hiermee haar broer naar binnen. 

2. Miranda baalt ervan dat Steven weer is gaan klagen bij hun moeder; ze vindt het maar saai in Balkbrugge. Haar vriend Alex besluipt haar van achter en laat haar schrikken. Ook aan hem begint ze een verhaal over een monster. Alex gelooft er in eerste instantie niks van maar ze weet hem toch aan het twijfelen te brengen.

3. De moeder van Miranda attendeert haar erop dat ze moet gaan werken in de bibliotheek. Miranda heeft als vakantiebaantje het opruimen van de boeken na sluitingstijd. Ze beschrijft het bibliotheekgebouw  (net een spookhuis) en meneer Mortman (een klein mannetje met klamme handen.) Als ze klaar is en op weg naar huis, beseft ze zich dat ze haar rugzak is vergeten. Ze rijdt terug om hem op te halen.

4. Wanneer ze weer in de bibliotheek is kan ze haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en gluurt nog even in de leeszaal. Daar ziet ze meneer Mortman achter zijn bureau zitten. Na dichterbij te zijn geslopen ziet ze tot haar afschuw hoe zijn gezicht verandert terwijl hij vliegen eet uit een potje.

5. Miranda vlucht naar huis. Ze denkt eerst nog dat ze het verkeerd heeft gezien maar kan zichzelf niet lang voor de gek houden: meneer Mortman is een monster.

6. Wanneer ze thuis haar bevindingen vertelt gelooft natuurlijk niemand haar. Haar ouders gaan gewoon door met hun alledaagse klusjes en zelfs haar broer Steven gelooft haar niet meer.

7. Op aandringen van haar ouders gaat ze de volgende dag gewoon weer werken in de bibliotheek. Ze besluit zich stiekem te verstoppen in een nis en meneer Mortman te bespioneren. Ze wil er zeker van zijn dat ze het de dag ervoor goed heeft gezien.

8. Ook deze avond begint meneer Mortman weer te eten uit zijn potje met vliegen. Terwijl hij dit doet verandert zijn hele gezicht. Zijn hoofd begint te zwellen en zijn ogen beginnen uit te puilen. Maar deze avond houdt hij het niet bij de vliegen, hij eet ook één van zijn schildpadden op. Overvallen door misselijkheid vlucht Miranda de bibliotheek uit.

9. Miranda gaat langs bij Alex en vertelt hem alles wat ze heeft gezien. Ook hij gelooft haar niet en doet een beetje lacherig om het verhaal. Miranda gaat woedend naar huis. Haar ouders zijn niet thuis en er wordt aangebeld door… meneer Mortman.

10. Wanneer Miranda de deur open doet vraagt Mortman of ze toevallig iemand in de bibliotheek had gezien, hij dacht namelijk dat hij nog iemand rond had zien sluipen. Miranda verzekert hem dat ze niemand heeft gezien.

11. De volgende dag besluit Miranda haar fototoestel mee te nemen om de monsterlijke verschijning van meneer Mortman vast te kunnen leggen. Ze hoopt hiermee te kunnen bewijzen dat het dit keer om een echt monster gaat.

12. Alles verloopt die avond volgens plan. Meneer Mortman eet vanavond zelfs ook nog inktvissen erbij. Maar wanneer Miranda een foto maakt, blijkt dat ze vergeten is de flitser uit te zetten.

13. Meneer Mortman is woedend en komt achter haar aan. Hij is echter verblind door het flitslicht en kan haar dus niet zien.

14. Miranda zet het op een lopen en weet ternauwernood te ontsnappen.
De volgende morgen laat ze de foto’s ontwikkelen. Op straat komt ze Alex tegen, die meegaat om de foto’s te bekijken. Zenuwachtig haalt Miranda de foto’s uit de envelop.

15. Alles staat haarscherp op de foto. Alles, behalve meneer Mortman. Alex lacht haar uit, maar toch weer Miranda hem over te halen om die avond mee te gaan naar de bibliotheek. Samen verstoppen ze zich in een nis. Ze zijn echter niet stil genoeg en nadat meneer Mortman verschillende keren iemand denkt te horen, pakt hij zijn spullen in en vertrekt naar huis.

16. Samen besluiten ze meneer Mortman te volgen naar zijn huis. In de tuin gaat Miranda op een kruiwagen staan, vastgehouden door Alex, om door het raam naar binnen te kunnen gluren. Voor het raam staat een groot aquarium met allerlei vissen en slakken erin.

17. Miranda vertelt wat ze binnen ziet. Wanneer ze van de kruiwagen wil stappen om Alex met eigen ogen het monster te laten zien, valt ze. Ze maakt hierbij een hoop herrie waardoor meneer Mortman naar buiten komt gestormd.

18. Terwijl Alex op de vlucht slaat krijgt meneer Mortman Miranda te pakken. Die vraagt haar wat ze daar deed. Miranda hangt een slappe smoes op en Mortman staat er op dat ze binnen komt en wacht tot haar ouders haar komen halen. Miranda ziet dit uiteraard niet zitten en weet te ontkomen.

19. De dag daarna gaat Miranda met de grootst mogelijke tegenzin toch naar de bibliotheek. Eenmaal binnen aan het werk hoort Miranda hoe meneer Mortman de deur op slot draait. Hij vertelt haar dat ze zijn geheim kent en dat ze daarom de bibliotheek niet meer mag verlaten.

20. Miranda probeert nog te vluchten. Maar ze loopt een doodlopende gang en weet meteen dat ze in de val zit.

21. Per toeval valt er een kaartenbak om. Daar hebben bibliothecarissen natuurlijk een enorme hekel aan: het systeem in de war. Meneer Mortman raakt hierdoor afgeleid en Miranda maakt hier meteen gebruik van. Ze klimt via een kar op een boekenkast en probeert door een raampje te klimmen. Buiten staat Alex op haar te wachten; hij heeft alles gezien. Miranda schopt zich los uit de greep van meneer Mortman en laat zich uit het raampje vallen en Alex probeert haar op te vangen.

22. Met Alex erbij geloven de ouders van Miranda het onwaarschijnlijke verhaal eindelijk. De politie wordt gebeld en zij vinden meneer Mortman dood aan in de bibliotheek, fataal geraakt door de trap van Miranda. Uiteindelijk bleek meneer Mortman vroeger te zijn gebruikt voor experimenten door zijn vader, die bioloog was. Hierdoor was hij voor een deel een enorm reptiel geworden.
Miranda heeft hierna nooit meer monsterverhalen verteld.

Titelbeschrijving
Kippenvel is de naam van een serie uit het Engels vertaalde griezelboeken voor jongeren.
De titel van dit specifieke deel is ´Eet Smakelijk…´ en slaat op de walgelijke eetgewoonten van meneer Mortman.

Personages

Miranda Donker: Miranda Donker is het nieuwsgierige hoofdpersonage van dit verhaal. Haar leeftijd wordt niet genoemd, maar ik schat haar leeftijd rond de 14 aangezien ze al een vakantiebaantje heeft. Ze is liefhebster van griezelverhalen en verzint graag monsters om anderen te laten schrikken. Als vakantiebaantje werkt ze na sluitingstijd in de bibliotheek.

Alex van der Horst: Alex is een vriend van Miranda. Het wordt uit het verhaal niet duidelijk of hij haar vriendje is of “zomaar” een vriend. Hij is de enige die Miranda op haar beurt soms weer kan laten schrikken. Hij gelooft de verhalen van Miranda inmiddels ook niet meer.

Meneer Mortman: Meneer Mortman is bibliothecaris in de bibliotheek waar Miranda werkt. Miranda vindt hem een beetje eng; ze beschrijft hem als een kort mannetje met klamme handen, uitpuilende ogen en een schraperig stemmetje.

Genre

Jeugdthriller

Plaats en tijd
Het grootste deel van het verhaal speelt zich af in en om de bibliotheek in Balkbrugge, waar Miranda werkt. Dit gebouw wordt omschreven als perfect spookhuis. Het ligt aan de rand van het dorp, bij het bos. Het is een grote villa met donkere gangetjes en een hoog plafond.
Naast de bibliotheek worden het huis van Miranda, de tuin van Alex en het huis van meneer Mortman nog aangedaan, maar deze locaties worden verder niet beschreven.
Een duidelijke tijdsaanduiding is er niet. Aannemelijk is dat het verhaal zich in het recente verleden of in het heden afspeelt. Dit kun je aflezen aan het taalgebruik van de personages en de omgang tussen de ouders en Miranda. Aan de andere kant heeft het hoofdpersonage bijvoorbeeld geen mobiele telefoon, maar dit kan ook liggen aan haar jonge leeftijd of een verhaaltechnische keuze van de schrijver.

Schrijfstijl

R.L. Stine heeft een vlotte manier van schrijven. Hij gebruikt geen moeilijke woorden en geen lange zinnen. De dialogen lopen vloeiend en lezen lekker weg. Hij neemt zijn jonge lezers serieus door niet alles er te dik op te leggen. Zijn schrijfstijl stimuleert de verbeelding; je ziet meteen voor je hoe meneer Mortman zijn schilpadjes aan het verorberen is.

Vertelwijze of vertelperspectief

Het verhaal wordt verteld vanuit de personale verteller. Het hoofdpersonage Miranda wordt door de verteller gevolgd.

Thema en motieven

Thema
Het thema is angst. Ten eerste omdat Miranda haar omgeving vaak de stuipen op het lijf jaagt, maar meer nog om de angst die Miranda in zijn greep krijgt zodra ze ontdekt dat meneer Mortman een monster is.

Motieven
Een van de motieven in dit verhaal is monsters en griezelverhalen. Miranda is liefhebber van griezelverhalen en zegt om de haverklap monsters te zien.
Een ander motief vertrouwen. Miranda neemt haar ouders, broertje en vrienden constant in de maling met verzonnen griezelverhalen. Daarom gelooft niemand haar meer wanneer ze vertelt dat meneer Mortman een monster is. Om dit vertrouwen terug te winnen moet ze met bewijzen komen waardoor ze zichzelf in gevaar brengt.
Vriendschap is wat haar uiteindelijk redt uit een benarde situatie. Wanneer ze denkt dat er geen uitweg meer is, is Alex daar om haar toch te helpen.

Auteur
R.L. Stine is geboren op 8 oktober 1943 in Columbus, Ohio (USA). Na de middelbare school is hij naar de Ohio State universiteit gegaan. Zijn lievelingsvakken op school waren lezen en schrijven. R.L. Stine is begonnen met scchrijven toen hij 12 jaar was. Zijn eerste boek was The All New Bob Stine Giggle Book (tijdschrift). Zelf leest hij graag science fiction boeken en verder spannende en grappige boeken. R.L. Stine is getrouwd en heeft een zoon Matt.
Bron: http://www.kluitman.nl/index.php?tab=auteurs&actie=bio&code=stir#pag=biografie

Eigen mening

Ik heb zelf vroeger nooit Kippenvelboeken gelezen, maar na dit boek gelezen te hebben kan ik me voorstellen waarom ze zo succesvol zijn. De spanning wordt goed opgebouwd en het is geen standaard griezelverhaal. Wel vond ik het eind wat afgeraffeld; ik had best meer willen weten over de experimenten waarvoor meneer Mortman door zijn vader werd gebruikt.