Flaptekst

Eerste zin

Een schrijver vergeet nooit de eerste keer dat hij een paar munten of een lofuiting accepteert in ruil voor een verhaal.

Samenvatting

De zeventienjarige David Martin werkt als loopjongen bij een krant en schrijft amateuristische misdaadverhalen onder leiding van zijn rijke beschermheer Pedro Vidal. Het is deze man die de hoofdredacteur ertoe aanzet om David een vaste verhalenrubriek te geven, De mysteries van Barcelona. Hij begint te schrijven over een verleidelijke vrouwenvampier en krijgt op een dag een uitnodiging voor een obscene club De Dromerij, waar hij tot zijn verbazing verleid en ontmaagd wordt door Chloé, de hoofdpersoon uit het verhaal. Dit blijkt hem cadeau te zijn gegeven door een uitgever, Andreas Corelli. De dag erna blijkt dat De Dromerij al jaren niet meer bestaat sinds het is verwoest door een brand. Kort daarop wordt David ontslagen en krijgt hij een nieuwe, beter betalende baan bij de nieuwe uitgeverij van twee slinkse broers. Daar schrijft hij geen korte verhalen meer, maar begint hij met een serie boeken over de onderwereld van Barcelona, genaamd de De stad der verdoemden. David koopt een villa die al lange tijd leegstaat en waar hij altijd door gefascineerd is geweest. Hij wordt verliefd op de dochter van Pedro’s chauffeur, Cristina. Samen met haar herschrijft hij het manuscript waar don Pedro aan werkt en van zijn uitgevers krijgt hij ook toestemming om zijn eigen boek te schrijven. Het boek van don Pedro wordt een groot succes, maar dat van David flopt.

Personages

David Martin

Andreas Corelli

Pedro Vidal

Isabella

Quotes

"Een schrijver vergeet nooit de eerste keer dat hij een paar munten of een lofuiting accepteert in ruil voor een verhaal. Nooit vergeet hij de eerste keer dat hij het zoete gif van de ijdelheid in zijn bloed voelt en gelooft dat, als hij er maar in slaagt zijn gebrek aan talent voor iedereen verborgen te houden, de droom van de literatuur in staat zal zijn hem een dak boven het hoofd te verschaffen, een warme maaltijd aan het einde van de dag en, waar hij het meest naar hunkert: zijn naam gedrukt op een miezerig stuk papier dat ongetwijfeld langer zal leven dan hij. Een schrijver is veroordeeld tot de herinnering aan dat moment, omdat hij dan al verloren is en zijn ziel een prijs heeft." Bladzijde 9

"‘Dit oord is een mysterie. Een sanctuarium. Elk boek dat je ziet, elke band, heeft een ziel. De ziel van degene die het heeft geschreven en van degene die het heeft gelezen en ervan heeft gedroomd. Telkens als een boek in andere handen overgaat, telkens als iemand zijn blik over de bladzijde laat glijden, groeit zijn geest en wordt sterker. De boeken die niemand zich meer herinnert, die mettertijd verloren zijn gegaan, leven op deze plek voor altijd voort en wachten erop in handen van een nieuwe lezer te geraken, een nieuwe ziel…’" Bladzijde 540

Thematiek

Spiritualiteit

Spiritualiteit is het belangrijkste thema in het verhaal, in de zin van doorsnee religie maar ook bovennatuurlijke verschijnselen en persoonlijke spiritualiteit. Er wordt regelmatig verwezen naar religieuze fenomenen. Zo wordt er kritiek geleverd op de Bijbel en gaat het verhaal op een bepaalde manier ook over engelen en hun krachten.

Motieven

Queestemotief

Queestes om jezelf te vinden is ook een belangrijk aspect van het verhaal, onbeantwoorde liefde en sociale isolatie.

Psychische afwijking

Een belangrijk motief dat voornamelijk opgaat voor David persoonlijk, is het fenomeen van een delirium: psychoses, en waanbeelden. Dit omdat David dingen begint te beleven en te zien die niet echt lijken of niet echt kunnen zijn doordat ze later als onware feiten bevestigd worden. De engel, een Bijbels figuur, wordt in het verhaal van zijn slechtste en donkerste kant laten zien door het suggereren van ernstige manipulatie, chantage, hersenspoeling en genezende krachten.

Opdracht

Voor MariCarmen, a nation of two

Trivia

Dit boek komt eigenlijk vóór De schaduw van de wind.

Titelverklaring

Het spel van de engel verwijst waarschijnlijk naar Andreas Corelli, een man die niet lijkt te bestaan en een aura van mysterieuze energie met zich meedraagt. Op het einde van het verhaal wordt enigszins duidelijk dat hij waarschijnlijk een engel is en zijn manipulaties naar David toe waren zijn spel.

Structuur & perspectief

Het perspectief in het verhaal ligt voortdurend bij de ik-persoon van David Martin. De structuur is niet erg duidelijk, maar er is wel sprake van verschillende fasen in het verhaal die ook een levensfase van hem symboliseren. In het eerste gedeelte zien we hoe zijn leven in elkaar zit, wat zijn voorgeschiedenis is en hoe hij zijn saaie baantje verlaat om schrijver te worden. In het middenstuk ontmoet hij Andreas Corelli, raakt in de put vanwege zijn onbeantwoorde verliefdheid en begint hij dingen te ontdekken over de vorige bewoner van zijn huis. In het laatste gedeelte krijgt David opheldering over de mysteries van het huis en besluit hij te gaan rebelleren tegen Corelli en anderen die hem de wet voor proberen te schrijven.

Decor

Het verhaal speelt zich af in het Barcelona van de jaren twintig en dertig van de twintigste eeuw en bestrijkt ongeveer een periode van tien jaar. Er wordt vrijwel niet gesproken over jaartallen of uitleg gegeven over de leefstijl die kenmerkend is voor deze tijd, maar het tijdsbeeld maakt dit wel duidelijk. Het grootste deel speelt zich af in het huis van David of dat van Corelli en er wordt veel in flashbacks verteld en maar weinig gebeurt in chronologische volgorde.

Stijl

De schrijfstijl van Carlos Ruiz Zafon is inmiddels kenmerkend geworden voor zijn boeken. Levendige personages in grote hoeveelheid, langdradige maar sfeerrijke beschrijvingen, en vooral zeer gecompliceerde maar meeslepende plotlijnen.

Beoordeling

Net als bij het vorige boek wordt de lezer van Het spel van de engel al direct vanaf de eerste pagina meegesleept in het verhaal. Hoewel de leefstijl van mensen in de jaren twintig niet echt naar voren komt, heerst er wel een authentieke en bijzondere sfeer, die het verhaal flink wat karakter meegeeft. Het is ongelofelijk hoe Zafón dit alles heeft kunnen bedenken, want de plotlijn is duizelingwekkend en de personages zijn stuk voor stuk enorm ontwikkeld, vol emoties en onvoorspelbare acties. De sfeer van het verhaal heeft een mystieke twist, want er is duidelijk meer aan de hand dan kan worden waargenomen en er lijkt zelfs sprake te zijn van bovennatuurlijke verschijnselen. Zafón schrijft met een bepaald soort magie die kenmerkend is geworden voor zijn stijl, die meeslepend en bloedstollend spannend is, die je naar adem laat happen en je helemaal van de wereld brengt. Toch is dit boek enigszins teleurstellend na De schaduw van de wind, hoewel er duidelijk bij gezegd moet worden dat dat heel subjectief kan worden opgevat. Het is ontzettend knap hoe de schrijver zulke zwaar beladen zaken als religie, theologie en filosofie heeft beschreven, maar dat valt niet bij iedere lezer in de smaak. Het is namelijk enorm gecompliceerd en af en toe ook ronduit vaag en een tikkeltje ongeloofwaardig. Boeiend, dat wel - en het zet je ook aan het denken. Maar erg jammer is wel het einde. Er wordt met steeds grotere spanning naartoe gewerkt, naar een grootste ontknoping en de antwoorden op de vragen die gevormd worden tijdens het lezen. Ook dit kan weer subjectief zijn, maar ikzelf ervoer het alsof die vragen nauwelijks worden beantwoord. Er wordt maar een heel klein beetje uitgelegd wat er aan de hand was, en ikzelf raakte erg in de war en bleef met een aantal onopgeloste mysteries zitten. Jammer, want het einde is erg mooi... maar ik miste toch behoorlijk wat informatie.

Recensies

"De opvolger van Schaduw van de Wind is als een prelude op de fenomenale bestseller waarmee Zafón de wereld veroverde." http://www.nu.nl/boek/200...ngel.html

"Het spel van de Engel is weer een pareltje van Ruiz Zafón. Hij heeft zijn hersenen uitgeknepen, totdat de pijn ondraaglijk werd." http://www.studenten.net/...ruiz_zafon