Feitelijke gegevens

• 1e druk, 2015
• 271 pagina's
• Uitgeverij: Lemniscaat

Flaptekst

Eerste zin

Met opgetrokken schouders, al mijn spieren stijf van spanning, sta ik in de torenkamer die sinds gistermiddag mijn gevangenis is.

Samenvatting

Proloog: Joan Bulmer zit samen met nog een aantal andere vrouwen opgesloten in de Tower-gevangenis. Vanuit haar cel kijkt ze toe hoe Katherine Howard wordt geëxecuteerd en ze geeft zichzelf de schuld.

 

Acworth House

Joan Acworth is met haar zeventien jaar de oudste in haar gezin. Haar familie is van adel, maar ze hebben alleen de titel en niet de rijkdom. Wanneer Joans moeder en zusjes dolgraag naar een bal willen, maakt haar vader een deal met de Bulmers: zij geven stoffen voor jurken en een rijtuig weg als Joan met hun oudste zoon trouwt. Joan is verontwaardigd en woedt op haar vader, maar ze kan er niet meer onderuit. Eenmaal getrouwd wordt ze vreselijk slecht behandeld door haar echtgenoot en op een gegeven moment vlucht ze, het bos in. Haar familie helpt haar: een scheiding zit er niet in, maar Joan mag wel weg. Ze krijgt een baan als gouvernante bij de hertogin-douairière van Norfolk, die adellijke meisjes onder haar hoede neem om ze op te voeden.

 

Chasworth House

Joan komt aan in het huis van de hertogin en maakt snel kennis met  de bewoners. Haar taak blijkt zwaarder dan gedacht: de meisjes, onder wie de veertienjarige Kate Howard, gedragen zich helemaal niet beschaafd en zijn bovendien constant aan het flirten met de jongemannen die ook in het huis wonen: Francis Dereham, Edward Waldegrave en Graham Dudley. Joan is echter de enige gouvernante die weer hoe ze met de meisjes moet omgaan, en daarom beschermt de hertogin haar wanneer Joans echtgenoot haar terug wil hebben.

 

Joan ontdekt op een avond dat de meisjes regelmatig hun slaapkamerdeur ‘s nachts van het slot doen om naar buiten te kunnen en om de heren in hun kamer toe te laten. Wanneer Joan ervoor zorgt dat ze die sleutel niet meer kunnen gebruiken, blijkt dat de meisjes brieven van Joans echtgenoot hebben onderschept en haar daarmee pesten.

 

Op een avond willen de meisjes en de mannen heel graag maar het dorpsfeest: Joan is het daar niet mee eens, maar ze chanteren haar op zo'n manier dat ze toch met hen meegaat. Hun rijke afkomst en Kates minachting zorgen ervoor dat de dorpskernen niks van ze moeten hebben en er ontstaat een gevecht waarbij een paar meisjes en een paar mannen lichtgewond raken. De volgende dag moeten ze dit uitleggen aan de hertogin en Kate verzint een verhaal om te voorkomen dat Joan de schuld krijgt en ontslagen wordt. Joan beseft daardoor dat Kate en de andere meisjes macht over haar hebben en dat ze niets kan doen tegen hun lakse gedrag omdat ze haar anders zullen ontslaan - en ze kan absoluut niet terug naar haar echtgenoot.

 

Kort hierna ontdekt Joan dat Kate regelmatig seks heeft met haar muziekleraar Henry Mannox en ook met de secretaris Francis Dereham, met wie ze zelfs verloofd zegt te zijn. Het leidt tot een gevecht tussen Mannox en Dereham en Joan stuurt Mannox weg om problemen te voorkomen. Kate maakt zich intussen nergens druk om.

 

De meisjes krijgen te horen dat ze uitgenodigd zijn op een  koninklijk bal ter ere van de zwangerschap van koningin Jane. Joan moet hen daarop voorbereiden en vooral Kate krijgt speciale aandacht omdat de familie hoopt op een plek aan het hof voor haar. Intussen probeert Joans echtgenoot haar nog steeds terug te krijgen, maar de hertogin houdt dat tegen. Op het bal komt Joan William Herbert tegen, de man met wie ze graag had willen trouwen, maar voor wie ze nu niets meer voelt.

 

Tijdens de periode aan het hof is Kate helemaal in de ban van koning Henry VIII en het is juist haar brutaliteit en levendigheid waardoor ze erg bij hem in de smaak valt, zo erg zelfs dat hij haar een cadeau geeft. Kort nadat ze weer thuis zijn gekomen, betrapt Joan Katherine en Francis Dereham samen in bed. Ze zijn hopeloos verliefd en willen trouwen, maar Francis wordt weggestuurd omdat een huwelijk nooit mogelijk zal zijn.

 

De tijd verstrijkt: een paar meisjes gaan weg om te trouwen en koningin Jane overlijdt. Dan wordt er aangekondigd dat de koning met Anna van Kleef gaat trouwen en hij wil dat Katherine een van de hofdames van de nieuwe koningin wordt. En dus gaan Katherine en Joan samen naar het hof. Ze worden vergezeld door Edward Waldegrave.

 

Terwijl Kate haar uiterste best doet om goed voor Anna te zorgen, trekt ze opnieuw de aandacht van de koning met haar aanwezige en spontane karakter. Het huwelijk tussen de koning en zijn nieuwe vrouw is allesbehalve goed en al snel wordt uitgezocht of hij van haar kan scheiden. Intussen wordt Joan verliefd op Edward en ziet ze hoe Kate verliefd wordt op Thomas Culpaper, de kamerheer van de koning. Maar dan wordt bekend gemaakt dat de scheiding er officieel komt en begint de koning Kate het hof te maken. Joan is doodsbang voor de gevolgen daarvan, maar kan het niet meer tegenhouden: als de koning eenmaal iets wil, zal hij het ook krijgen. Zelfs de hertogin helpt haar niet.

 

Wanneer de scheiding van Anna eenmaal rond is, trouwen Kate en de koning en ze zijn dolverliefd op elkaar, maar intussen houdt Kate ook van Culpaper. Haar band met Joan wordt minder hecht doordat ze veel tijd doorbrengt met haar andere hofdame, lady Rochford. Alles lijkt prima te gaan, tot Francis Dereham plots aan het hof verschijnt met het verzoek om een baan in Kates hofhouding: geeft ze hem die niet, dan wil hij iedereen alles vertellen over hun verleden.

 

Op een gegeven moment krijgt de koning zoveel last van de wond aan zijn been dat hij Kate niet meer wil zien. Ze wil hem wanhopig graag troosten en gelukkig maken, en denkt dat een zwangerschap daar de juiste manier voor is. Met die insteek begint ze stiekem, zelfs zonder dat Joan het weet, af te spreken met Culpaper om met hem het bed te delen in de hoop zwanger te worden. Intussen vertelt Mary Lescelles, de gezelschapsdame van de hertogin, haar broer van alles over Kate en de andere meisjes tijdens hun tijd in Chasworth House.

 

De dingen die Mary Lescelles vertelt, zorgen ervoor dat er een onderzoek wordt ingesteld tegen Kate en wat ze allemaal heeft gedaan vóór haar huwelijk met de koning. Het gaat al snel van kwaad tot erger en Kate wordt schuldig bevonden aan hoogverraad omdat ze geen maagd meer was toen ze met de koning trouwde en daarover heeft gelogen. Ze ontkent alles, maar dat helpt niets, zeker niet wanneer ook nog bewijs opduikt van haar romance met Thomas Culpaper. Ze wordt ter dood veroordeeld en gevangen gezet: uiteindelijk mag zelfs Joan niet meer bij haar omdat zij apart gevangen wordt gezet. Kate wordt geëxecuteerd, net als lady Rochford, Francis Dereham en Thomas Culpaper. Joan moet samen met een aantal anderen, onder wie de hertogin, Edward Waldegrave en een paar van de meisjes uit Chasworth House, in de gevangenis blijven.

 

Uiteindelijk scheidt haar echtgenoot van haar en vraagt Edward haar ten huwelijk. Ze zullen op zekere dag vrijgelaten worden, alleen is het niet zeker wanneer.

Personages

Joan Bulmer

Joan is de verteller van het verhaal. Ze is geboren als Joan Acworth in een familie die ondanks hun adellijke titel helemaal niet rijk was en daarom moet ze ook trouwen met een man die ze eigenlijk vreselijk vindt. Maar Joan is niet iemand die zomaar over zich heen laat lopen: ze worstelde zich min of meer vrij uit haar huwelijk door te laten zien wat er met haar gebeurde en door op haar strepen te staan. Tijdens haar werk als gouvernante bij de hertogin-douairière vindt ze het veel moeilijker om voor zichzelf op te komen: ze weet dat ze niet anders kan dan te gehoorzamen omdat ze anders terug moet naar haar echtgenoot en dat wil ze absoluut niet. Ze probeert de meisjes zo goed mogelijk op te voeden vanuit haar besef van goed en fout, maar tegelijkertijd kan ze niet op tegen de spelletjes die zij spelen omdat ze zo vastgeroest zitten in het leven dat en de denkbeelden die ze kennen. Joan wil graag doen wat het juiste is en probeert de hertogin-douairière daarin mee te nemen, maar zij is eigenlijk hetzelfde als de meisjes. En dus kan Joan niet veel anders dan zo goed mogelijk voor de meisjes zorgen: ze wint al snel hun hart met haar sympathieke en gemoedelijke karakter, ze probeert hen wijsheden mee te geven en hun emoties in goede banen te leiden. Uiteindelijk beseft ze dat zij maar tot op zekere hoogte een rol kan spelen in hun welzijn, dat ze vooral slachtoffers zijn van hun tijd.

Katherine ''Kate'' Howard

Kate is de jongste pupil van de hertogin-douairière en degene voor wie de belangrijkste toekomst in het verschiet ligt. Ze is jong en enorm levenslustig: ze wil doen wat haar blij maakt en waar ze gelukkig van wordt in plaats van wat er van haar wordt verwacht. Ze geeft niet om regels of etiquette, ze wil gewoon kunnen doen waar ze zin in heeft en omgaan met de mensen van wie ze houdt, ze wil zich niet inhouden en heeft al te lang zo vrij geleefd om haar gedrag nog te kunnen veranderen. Ze is bereid om ver te gaan voor wat ze graag wil bereiken, maar tegelijkertijd is ze enorm lief, vriendelijk en wil ze graag dat het goed gaat met de mensen die belangrijk voor haar zijn. Ze is eigenlijk een kind dat weigert volwassen te worden met de snelheid die gebruikelijk is voor die tijd, en dat kost haar het leven.

De hertogin-douairière

De hertogin-douairière van Norfolk woont op Chasworth House omdat ze niet gewenst is in het gezelschap van de koning en zijn hovelingen, vanwege wat er gebeurd is met Anne Boleyn. Ze neemt jonge meisjes van adel onder haar vleugels om hen een goede opvoeding te geven en houdt zich ook bezig met het koppelen van jonge dames en heren aan goede partijen. Ze bemoeit zich verder weinig met het doen en laten van de meisjes: Joan is verantwoordelijk voor de opvoeding en de hertogin vindt het daarnaast van levensbelang dat de meisjes zich goed gedragen en een goede indruk maken. Om hun welzijn lijkt ze zich niet echt zorgen te maken en het is goed mogelijk dat ze precies weet wat zich afspeelt tussen de dames en de heren, maar haar ogen daarvoor sluit.

De meisjes in Chasworth House

Behalve Katherine verblijven er nog andere meisjes in Chasworth House. Zij hebben geen grote rol in het verhaal, maar zijn wel aanwezig. Kleine Kitty bijvoorbeeld is jong en naïef, maar ook een hele lieve en onschuldige meid: zij schiet Kate en Joan te hulp om ze te steunen wanneer ze in de Tower zitten. Alice is de oudste en daardoor voelt ze zich verheven boven de andere meisjes: ze is erg manipulatief en neemt vaak het voortouw in het losbandige gedrag. De andere meisjes houden zich vooral op de achtergrond en doen met de levenslustige Kate en de sluwe Alice mee wanneer zij plannetjes hebben.

De heren in Chasworth House

In Chasworth House wonen ook een aantal jonge heren die veel geoorloofd én ongeoorloofd contact hebben met de meisjes. Zo is er Henry Mannox, de muziekleraar die met Kate het bed deelt omdat hij hopeloos verliefd op haar is en haar charmes niet kan weerstaan. Francis Dereham is een van de secretarissen van de hertogin en ook hopeloos verliefd op Kate: ze delen het bed en beschouwen zichzelf als verloofd, ook al is dat heel gevaarlijk. Francis heeft een behoorlijk temperament en is niet bang om geweld of manipulatie te gebruiken om zijn zin te krijgen. Graham Dudley is een van de huismeesters en heeft ook regelmatig intiem contact met de meisjes: hij is impulsief en denkt niet echt na over de consequenties van zijn daden en wordt door de meisjes vaak gebruikt als verzetje.. Edward Waldegrave tenslotte is net als Francis secretaris en de verstandigste van allemaal: hij komt niet te dicht bij de dames in de buurt, maar durft er ook niet tegen in opstand te komen. Wel is hij verliefd op Joan en verstandig genoeg om discreet en zedelijk te blijven in hoe hij zich gedraagt.

Quotes

"Wroeging foltert me. Als er iemand op jet schavot had moeten sterven, was ik het. Was ik niet verantwoordelijk voor wat daar was gebeurd? Had ik het niet moeten stoppen? Was dat niet mijn taak geweest, hè? En toen ik eenmaal aan het hof was en me steeds meer realiseerde dat de toekomst van Kate gevaar liep, had ik toen niet meer kunnen doen om te voorkomen dat mijn zwartste nachtmerrie werkelijkheid werd? Had ik wel alles gegeven? Kreeg ik maar een tweede kans, kon ik het maar over doen. Terug in de tijd, terug naar Clasworth House en koppig uitvoeren wat de hertogin me had opgedragen. Kon ik maar, kon ik maar. De harde waarheid is dat het te laat is. Dat ik heb gefaald. En dat het nog maar de vraag is of mijn eigen leven, dat van mijn geliefde, van de hertogin-douairière en van alle anderen niet alsnog geofferd zullen worden op het schavot van wraak dat koning Henry heeft opgericht." Bladzijde 10

"'Geef nou maar toe dat wat hier gebeurt veel weg heeft van fokken en africhten, madam!" snauwt Alice. "Wij zijn alle zes gefokt in de hoogste klasse van de Engelse stallen en hier worden we afgericht tot we perfect kunnen stappen en buigen en onze pink kaarsrecht kunnen houden bij het drinken van een glas wijn, niet dan?' Precies," beaamt Anna. En als we volledig in onze keurslijven zijn geperst, worden we verkocht aan de hoogste bieder. Ofwel aan de meest geïnteresseerde, of met een beetje pech aan de man die de macht van de hertogin of haar stiefzoon kan vergroten en waarbij het niet uitmaakt hoe oud hij is, of hoe verminkt door een of andere ziekte... ' Ze trekt een gezicht waar de walging vanaf spat. 'Ik bid God elke avond dat dat voor mij nog maar lang mag duren.'" Bladzijde 72

"Ik bemoei me niet met het gesprek of met de ongepaste handtastelijkheid. Mijn gedachten zweven alle kanten op. Ik heb mijzelf verkocht, de waarheid verzwegen en de hertogin bedrogen. Ik ben een waardeloze gouvernante. Een beroerde trouweloze ondergeschikte. Pa zou zich voor me schamen. zelf schaam ik me ook. Kan ik dieper zinken dan ik vandaag heb gedaan? En ik loop nog altijd gevaar: als muziekleraar Mannox, de huismeester of een van de andere mensen in het huis zijn mond voorbij praat, is het met me gedaan. Allemaal weten ze hoe de vork in de steel zit, allemaal hebben ze nu macht over mij." Bladzijde 111

"Onhandig haalt Kate haar schouders op. 'Ik kan het niet helpen. Ik wil me wel beheersen, geen verkeerde dingen zeggen, niet brutaal zijn... Echt! Maar...' Weer trekt ze haar schouders op. Haar stem is ineens zacht, breekbaar. 'Ik ben niet zo perfect als Anna of Kitty en Malena. Ik maak veel fouten en ik wil vrienden zijn met de hele wereld. Ik wil plezier maken, lachen, springen, dansen. Niet alleen wanneer niemand het ziet maar altijd, de hele dag... En daar wordt u dan weer boos om en grootmoeder, en Miss Lascelles loert al helemaal naar me alsof ik een worm of iets anders laags ben. Maar ik kan er niets aan doen, zo ben ik nu eenmaal.' Als ze me weer aankijkt merk ik dat haar ogen vochtig zijn. 'Moet ik me dan maar onzichtbaar maken?'" Bladzijde 133

"'s Avonds, vlak voor het slapen gaan, omklem ik met beide handen het kruisbeeld om mijn hals en smeek de Heilige Moeder steeds vaker of zij de hertog van Suffolk of de graaf van Warwick succes wil laten hebben en de aandacht van de koning voor Kate voorbij laten gaan: niet alleen is mijn voormalige leerling verliefd op zijn kamerheer, ook is ze nog altijd te naïef, te kwetsbaar om zich te kunnen verweren tegen de hoge edelen die gewend zijn alles op hun pad omver te kegelen. En tot die doortrapte hoge edelen reken ik de koning zelf ook." Bladzijde 201

Thematiek

Familiebanden/ familiebetrekkingen

De gebeurtenissen rondom de levens van Joan Bulmer en Kate Howard gaan vooral over familie. Joan komt in de eerste plaats door haar eigen verknipte familiebetrekkingen op Chasworth House terecht: haar vader verkoopt haar als het ware aan een verschrikkelijke echtgenoot en om aan die relatie met haar echtgenoot te ontsnappen, vertrekt Joan naar Chasworth House. Daar wordt ze eigenlijk een soort moederkloek voor de meisjes en probeert hen zo goed mogelijk op te voeden, terwijl zij in afwachting zijn van het lot dat hun familie voor hen zal uitkiezen en waar ze zich vervolgens naar zullen moeten voegen: hun losbandige levensstijl is een soort daad van verzet tegen die allesbepalende familiebetrekkingen. Ook alles wat er met Kate gebeurt heeft te maken met haar familie: de machtige Howards willen graag machtig blijven en gebruiken Kateo m dat te bereiken. Ze sturen haar naar het hof en naar de armen van de koning zonder zich druk te maken om of ze dat wel wil en of het wel kan: haar verleden doet er niet toe. Tijdens haar huwelijk zoekt Kate voortdurend nog naar familie: de koning geeft haar eigenlijk de genegenheid van een vader die zij altijd heeft gemist en tegelijkertijd klampt ze zich vast aan haar vertrouwde relatie met Joan en aan haar liefde voor Francis Dereham en later Thomas Culpaper.

Motieven

Liefdesrelatie: problemen/echtscheiding

De scheiding van haar man, die pas aan het einde van het verhaal officieel wordt, is een terugkerend motief in Joans leven. Haar echtgenoot blijft tijdens haar hele periode in Chasworth House proberen om haar terug te krijgen en daardoor voelt ze zich gedwongen haar werk zo goed mogelijk te doen én zo gehoorzaam mogelijk te zijn – zodat ze de meisjes niet tegen zich in het harnas jaagt – want de hertogin beschermt haar door haar als onmisbare werknemer aan te houden. Op zeker moment wordt Joans doen en laten beïnvloed door het feit dat ze niet terug kan naar haar echtgenoot en door haar angst dat dat wel zal gebeuren.

Schuld (gevoel)

Vooral in het begin en aan het einde van het verhaal speelt het motief schuld een belangrijke rol in de relatie tussen Joan en Katherine. Begin en einde gaan allebei over de periode direct na Kates executie, wanneer Joan zelf nog gevangen zit en veel tijd heeft om na te denken. Ze heeft last van een enorm schuldgevoel over de dood van Kate: ze beschuldigt zichzelf ervan dat ze Kate niet goed genoeg heeft opgevoed en geadviseerd, dat zij beter op Kate had moeten letten om te voorkomen dat ze de fout in zou gaan, dat ze te veel gefocust was op haar eigen belangen in plaats van op die van Kate en de andere meisjes en ze neemt het zichzelf kwalijk dat ze niet meer heeft gedaan om Kat te redden van de doodstraf.

List, leugens en bedrog

Dit motief geeft het beste aan wat er precies gebeurt op Chasworth House en aan het hof van de koning. De meisjes en heren op Chasworth House doen niets anders dan liegen en bedriegen om de schone schijn op te houden terwijl ze eigenlijk alles doen wat God en de hertogin-douairière verboden hebben en aan het hof is dit net zo. De familie Howard houdt zich bovendien ook flink bezig met dit soort leugenachtige spelletjes om te zorgen dat Kate veel aandacht van de koning krijgt en daarmee de familie omhoog kan helpen op de sociale ladder.

Motto

And someday in the midst of time

When they asked me if I knew you

I’d smile and say you were a friend of mine

And the sadness would be lifted from my eyes

Oh, when I’m old and wise

‘Old and Wise’ – Alan Parsons Project

 

Dit motto heeft te maken met hoe Joan Bulmer, de hoofdpersoon in het verhaal, terugkijkt op haar relatie met Katherine Howard, haar beschermeling: ze waren erg hecht met elkaar, maar dat is juist ook wat Joan veel verdriet bracht en waar ze logischerwijs met bedroefdheid op terug zou kunnen kijken.

Opdracht

Voor Manon Ossevoort, die er het levende voorbeeld van is dat dromen er zijn om ze waar te maken.

Trivia

Joyce Pool wilde met dit boek graag een andere Kate neerzetten dan de manipulatieve, leeghoofdige meid die in veel films en boeken naar voren komt.

Titelverklaring

Kate Howard is de naam van het personage dat na Joan Bulmer het belangrijkste is in dit boek: zij is nog ontzettend jong en kinderlijk, maar maakt toch een hoop verschrikkelijke dingen mee waar ze helemaal niet om heeft gevraagd. Ze moet trouwen met de koning en zijn koningin worden zonder dat ze daar echt op zit te wachten en kan niet het leven leiden dat ze wil, met de mensen die ze in haar leven wil hebben. Het woordje bloedlijn in de titel heeft te maken met Kates Howard-familie, die altijd al erg belangrijk is geweest aan het hof en hun macht graag wil behouden. Om dat te bereiken, zetten ze graag hun jongedames in als pionnen, net zoals met Kates nicht Anne Boleyn gebeurde.

Structuur & perspectief

Het boek is verdeeld in twee titeldelen en 33 hoofdstukken plus een proloog en epiloog. Het eerste deel, Acworth House genaamd, gaat over Joans leven bij haar familie en haar afgrijselijke huwelijk: eigenlijk gaat het over alle gebeurtenissen en ontwikkelingen die leiden tot haar vertrek naar Chasworth House. Het tweede deel heet dan ook Chasworth House en gaat over Joans periode als gouvernante bij de hertogin-douairière, over haar band met de meisjes en alle foute en bizarre dingen die in dat huis gebeuren. Eigenlijk zou er ook nog een derde deel moeten zijn, want vanaf hoofdstuk 21 speelt het verhaal zich af aan het hof van koning Henry en niet meer op Chasworth House. Het tweede deel gaat dus zowel over Joans periode als gouvernante bij de hertogin als over haar periode als hofdame van koningin Anna en daarna van Kate. In deze laatste periode verandert Kate, die Joan juist zo goed had leren kennen op Chasworth House, weer heel erg en gaat alles eigenlijk van kwaad tot erger.

 

Joan is zelf degene die in de ik-persoon het hele verhaal vertelt: als lezer ben je dus betrokken bij haar visie op alle gebeurtenissen en de personages. Je leeft mee met wat zij van alles vindt en hoe het voor haar voelt en daardoor krijg je een goed beeld van de tijd.

Decor

Dit is een historische roman die zich afspeelt in het Engeland van de eerste helft van de zestiende eeuw. Zoals al eerder benoemd bestaat het boek uit twee titeldelen die de naam van de belangrijkste locatie in dat deel dragen: in het eerste stuk is vooral Acworth House belangrijk, de omgeving van het stadje en het landgoed waar Joan met haar familie woont en waar ze is opgegroeid. De belangrijkste locatie in het verhaal is echter Chasworth House: dit is het landgoed van de hertogin-douairière van Norfolk waar zij woont als ze niet in Londen is en waar de adellijke meisjes die zij onder haar vleugels heeft genomen worden opgevoed door Joan. Dit is typisch zo’n plek waarvan je als buitenstaander geen idee hebt wat er achter gesloten deuren gebeurt: het lijkt een heel huiselijke, keurige omgeving waar veelbelovende jongedames worden opgevoed en klaargestoomd voor het huwelijk, maar eigenlijk is het een huis vol losbandigheid en onzedelijkheid. In het laatste gedeelte van het boek verhuist het verhaal nog een laatste keer, dit keer naar het hof van koning Henry VIII waar vooral veel geroddeld wordt en waar veel politieke spelletjes worden gespeeld met jongedames als inzet.

 

De periode waarin het verhaal zich afspeelt loopt van november 1536, wanneer Joan plotseling moet trouwen met een vreselijke man vanwege de financiële belangen van haar familie, tot mei 1542, wanneer diezelfde Joan in afwachting is van haar vrijlating nadat ze voor hoogverraad gevangen is gezet. In die zes jaar gebeurt er een hoop tijdens Joans jaren als gouvernante op Chasworth House en daarna in de jaren dat Kate koningin van Engeland is.

Stijl

De schrijfstijl van Joyce Pool is in dit boek vermoedelijk wat volwassener dan in haar jeugdboeken, omdat de personages in Kate Howard: Bloedlijn ook volwassener zijn. Ze vertelt met dit boek een verhaal waarin historische feiten heel belangrijk zijn, maar het is goed duidelijk dat ze hier en daar ook gebruik heeft gemaakt van dichterlijke vrijheid. Als je op onderzoek uit gaat, klopt namelijk niet alles helemaal en heeft Joyce Pool haar eigen invulling gegeven aan andere dingen, waar juist heel weinig over bekend is. Toch is ze wel dicht bij de waarheid gebleven en juist door die combinatie van feit en fictie is het verhaal heel boeiend, waardevol en toegankelijk geworden.

Slotzin

Het tijdstip van in vrijheidstelling is in de brief opengelaten maar die komt. Als de koning eraan toe is. Hopelijk binnenkort.

Beoordeling

Ik ben dol op de Tudor-tijd en ook absoluut op romans die over dit tijdperk gaan: ik vind het heerlijk sfeervol en bijzonder boeiend om deze verhalen te lezen en was dus ontzettend benieuwd naar dit boek van Joyce Pool – ook het eerste dat ik zou lezen van deze schrijfster. Hoewel ik af en toe niet goed door de hoofdstukken heen kwam door de soms wat onnodig moeilijk geformuleerde zinnen en alinea’s, heb ik ervan genoten. De gebeurtenissen in Chasworth House zijn heel levendig beschreven en de personages raakten me echt, net als de eerlijkheid en de scherpte van het historische beeld dat door Joyce Pool wordt neergezet. Wel vind ik het jammer dat de andere meisjes in Chasworth House niet echt werden uitgediept, want ik heb het idee dat ik hen niet echt heb leren kennen en ik kon ze sowieso niet echt uit elkaar houden. Ook had ik graag meer diepgang gezien in de beschrijvingen van de periode aan het hof, die nu vrij kort is. Een heel mooi verhaal, emotioneel en sterk, dat me niet snel los zal laten.

Recensies

"Joyce Pool vertelt haar verhaal met vaart. " http://www.sevendays.nl/r...ooi-meisje