Titelverklaring

In dit geschenkje is het Thomas Boender die in Engeland terecht is gekomen en daar net doet alsof hij geen Engels verstaat. Hij kan echter wel heel mooi piano spelen. Daarom werd de vondeling destijds in Engeland ook “De pianoman” genoemd. ze wisten namelijk niks van hem alleen dat hij mooi piano kon spelen.  

Samenvatting

Thomas Boender is de enige zoon van Tjitske en Jelle Boender: twee norse ouders die alleen het hoogstnoodzakelijke tegen elkaar zeggen. Daardoor begint Thomas ook heel laat te spreken. Op zijn vierde begint hij eindelijk te praten, maar het blijft beperkt tot een aantal woordjes. (“Honger”; ”Koek” zijn z'n allereerste woorden). Jelle was achterdochtig waar hij die woorden had geleerd en Tjitske dacht zelf aangeleerd. Zo begonnen ze tegen hem te praten. Nu pas waren ze echt met z'n 3e. Zo was thomas hun kind geworden. Thomas had een klein kamertje aan de voorkant van het huis op zolder. Ze wonen in een klein Fries dorp, vlak bij de stad D (is dit Drachten?). Vader stond bekent als harde werker, nooit ziek/noeste werker. Er is een klein schooltje op het dorp en de juf van de eerste twee klassen heet Jenny Vreeland (29 jaar, komt uit het westen. Door een mislukt huwelijk naar noorden verhuist. Haar man wou geen kinderen.). Ze trekt zich vanaf het eerste begin dat hij op school komt zijn lot aan en is bereid hem extra lessen te geven. Dat doet ze bij haar thuis en daar staat een piano. (Na afloop van een bijles speelde ze een stukje op haar oude Franse piano (deel van het zwanenmeer van Tsjaikovski) Ze leert hem dus ook pianospelen en dat kan hij na een half jaar beter dan zijzelf. Thomas zei geen 'ik maar 'Thomas' als hij het over zichzelf had. Thomas komt de laatste twee jaar bij meester Schaafstra terecht en die besteedt niet veel tijd aan hem. Daarna gaat hij naar het vmbo en weer na twee jaar gaat hij werken in een fietsbandenfabriek. Hij stond daar bekend als 'de stille'. 

 Op zijn achttiende merkt hij dat zijn vader maar een zwijgzaam mens is en hij besluit het ouderlijk huis met 500 € te verlaten. Hij gaat op een dag weg wanneer zijn moeder boodschappen aan het doen is, dus op een vrijdag. Hij weet namelijk precies welke dag het was door alleen te kijken naar de handelingen die zijn moeder op die dag deed. 

Maandag: wasdag 

Dinsdag: strijken 

Woensdag: schoonmaken 

Donderdag: werken in kleine moestuin aan zuidkant van het huis 

Vrijdag: boodschappen doen 

Zaterdag: zangkoor 

Zondag: niks 

 Hij gaat met de bus naar D, dan met de trein naar Amsterdam. 
In Amsterdam, die grote gevaarlijke stad, ontmoet hij al snel een Engels meisje dat in zilverkledij een standbeeld is. Thomas noemt haar het zilveren meisje. Ze heet Chris. Zo haalt ze geld op om van te leven. Thomas is ervan onder de indruk en zij troont hem mee: ze laat hem voor het eten betalen en slaapt met hem in een jeugdherberg. Daar ontmoeten ze twee Amerikaanse jongens die hen wel willen meenemen naar Parijs (Jim en.......) Wanneer Thomas de helft van de benzine betaalt. Dat gebeurt en ze nemen plaats in de auto. Thomas spreekt maar heel gebrekkig Engels. Het is voor hem een schokkende maar aan de andere kant ook plezierige ervaring, wanneer Jim hem op het toilet van een benzinestation bevredigt.  
Jenny Vreeland heeft gemerkt dat Thomas verdwenen is uit het dorp en gaat bij de ouders op bezoek. Ze ervaart hun zwijgzaamheid en hoort bovendien dat ze geen aangifte gaan doen bij de politie. Ze kan nu niets uitrichten en Thomas is uit haar leven verdwenen. 
In Parijs worden ze afgezet door de Amerikanen: Chris en Thomas moeten geld gaan ophalen met het standbeeldverhaal en ze verblijven in een goedkoop hotel op kosten van Thomas. Chris wil wel seks met hem maar Thomas wijst dat af en Chris vraagt of hij homo is. Hij zegt van wel en wil dat Chris een soort zusje voor hem is. 
Jenny Vreeland volgt in D. een cursus pedagogiek waar ze een andere onderwijzer Adze ontmoet. Ze laat hem meegaan naar haar huis; wanneer hij de piano ziet, vertelt ze hem over Thomas en zijn zwijgzame ouders. Adze zegt dat dit een teken van verzet tegen de snelle moderne wereld is. Het lijkt erop dat hij wel verliefd op Jenny is.  
Wanneer het gaat regenen wil Chris naar Engeland vertrekken. Ze gaan eerst met de trein naar Calais en dan met de boot naar Dover. Het is de eerste keer dat Thomas op een boot vaart. Hij wordt heel ziek en weet nu dat hij zeeziek is. Wanneer ze aan de overkant zijn, vraagt Chris zijn paspoort en wanneer hij even later uit het toilet komt, is ze verdwenen. Hij is nu helemaal alleen en begint een beetje te zwerven. Hij komt een café tegen waar hij een vrachtwagenchauffeur tegen komt. Hij mag meerijden met de vrachtwagenchauffeur en hij wil naar het noorden. Zijn Engels is niet al te best en hij wordt afgezet in Sheerness. Hij loopt wat in het rond en in de haven gaat hij aan boord van een bootje Mary. Hij eet daar wat macaroni en gaan slapen het wordt vloed en hij kan dus nog niet van de boot af wanneer die de volgende dag wakker wordt en het EP begint te worden gaan hij weer naar land en wanneer hij eruit komt, wordt hij gespot door een politieagent. Thomas besluit op alle vragen te zwijgen. Daardoor komt hij in een psychiatrisch ziekenhuis terecht waar dokter Mc. Laren zich over hem ontfermt. Mc. Laren denkt dat hij zich in een shocktoestand bevindt. Hij praat geen woord, maar wanneer hij een piano ziet staan, begint hij erop te spelen, namelijk alle nummers die hij van Jenny heeft geleerd. (Het zwanenmeer, de fuga van Bach, greensleeves dat is de favoriete van Jenny). Daarom wordt hij de pianoman genoemd en er komen advertenties in de krant en op internet de site van de helpline om te weten te komen wie hij is. Ze wisten namelijk helemaal niks van hem. Er komen de eerste weken veel berichten over de geheimzinnige man, maar na een tijdje verdwijnt de media-aandacht weer.