Titel Verslag Oorlogswinter Samenvatting Oorlogswinter speelt zich af tijdens de koude oorlog van 1944/45. De hoofdpersoon is Michiel, een jongen van vijftien. Op een dag krijgt Michiel een brief van Dirk Bertus. Hij schrijft dat hij gevangen werd genomen door de Duitsers. Hij vertelt over een Engels vliegtuig, dat tijdens een luchtgevecht werd neergeschoten. De piloot kon er met zijn parachute uitspringen. De Duitsers zochten tevergeefs naar hem. Dirk had hem echter gevonden en zijn wonden verzorgd. De piloot heette Jack. Zijn been werd in het gips gezet door een deskundige. Maar het grote probleem was: Jack verbergen. Dirk had hem in een schuilplaats verstopt, in het Dagdaler Bos. In de brief vroeg Dirk aan Michiel of hij eten kon brengen naar Jack de piloot. Michiel betaalde het voedsel van zijn eigen zakgeld. Stilaan raakte het geld op. Bovendien werd Jack's verband vuil. Het moest dringend vervangen worden. Eenmaal zag Michiel de kans om ergens een zwachtel op te scharrelen. Daarmee konden hij en Jack in eendrachtige onkunde de verslechterende wonde opnieuw verbinden. Ze hadden duidelijk een deskundige nodig. Michiel vroeg aan zijn zus Erica, een ex-leerling-verpleegster, of zij voor Jack wou zorgen. Zijn eigen zus kon hij wel vertrouwen. Ze dokterden een plan uit, zodat Jack verzorging kreeg en Erica niets te weten kwam over hem. Maar door een trucje kwam Erica toch alles te weten. Op een novembermorgen in 1944 ontdekten Duitse soldaten het halfvergane lijk van een Duitse soldaat. Ze dachten aan een deserteur, maar dan merkten ze dat hij vermoord was. De Duitsers namen wraak door enkele dorpelingen te gijzelen: de burgemeester(de vader van Michiel), de gemeentesecretaris, de dierenarts, de notaris, de rijke boer Schiltman, de hoofdonderwijzer, de dominee en nog vier andere mannen (in totaal waren het er tien. Allemaal werden ze gevangen genomen en weggevoerd naar de kazerne van Zwolle. Onmiddellijk maakte de Duitse kazernecommandant bekend dat de tien mannen (inclusief de vader van Michiel, de burgemeester) zouden opgehangen worden, als de dader of daders van de moord op de soldaat zich voor die tijd niet hadden gemeld. Door al die ellende vergat Michiel naar Jack te gaan. Een paar dagen later zag hij een groepje mannen voorbij stappen. Ineens zag hij tussen al die mannen de boer Schiltman(‚‚n van de tien gijzelaars die werden meegenomen door de Duitsers). Michiel stormde naar buiten. Zijn vader was er echter niet bij. Michiel vroeg aan Schiltman waarom zijn vader er niet bij was. Schiltman zei dat zijn vader doodgeschoten was. Waarschijnlijk dachten de Duitsers dat het dorp in opstand zou komen, als ze hen allemaal zouden fusilleren. "Dus hebben ze -om hun eer te redden - alleen maar de burgemeester doodgeschoten," dacht Michiel. Een week na de begrafenis ging Michiel terug naar de schuilplaats. Toen hij de ingang van het hol in het oog kreeg, was Jack nergens te bekennen. Meestal zat hij daar heel waakzaam, het pistool in aanslag. Michiel maakte zich ongerust. Zou Jack opgepakt zijn? Voorzichtig gluurde hijnaar binnen en ... wie schetst zijn verbazing toen hij daar Jack en Erica zag, verwikkeld in een innige omhelzing! Michiel liet zich opmerken, zodat de twee zouden ophouden. Michiel was kwaad op Erica. Hij bekloeg zich al dat hij haar over Jack had verteld. Ondertussen vertelde Michiel wat er met zijn vader was gebeurd. Thuis zaten er twee vreemde mannen: een jongere en een oudere. Michiels moeder was de voeten van de oudste man aan het verzorgen. Toen Michiel binnen kwam, schrok de jongste. Michiels moeder stelde hem echter gerust. Ze vertelde hoe deze twee heren hier terecht kwamen. Ze waren ontsnapt uit het kamp. De twee mannen stelden zich voor. De oudste heette De Groot en de andere was zijn zoon. Michiel merkte bij de oudste en licht accent op. Mevrouw Van Beusekom (Michiels moeder) maakte opzettelijk een fout. Ze noemde de oudste "Meneer Polak." Ze wist goed genoeg dat dit een typisch Joodse naam was. De oudste man bloosde en zei: "U hebt het begrepen." Mevrouw Van Beusekom zei dat ze er niet bepaald uitzagen alsof ze De Groot heetten. En dat was ook zo. Hun ware naam was Kleerkoper. Meneer Kleerkoper deed zijn verhaal. Zijn volledige naam was Jitzchak Kleerkoper en hij was in 1890 in Duitsland geboren. In de jaren dertig, toen Hitler aan de macht kwam, waren ze naar Nederland gevlucht. Na de inval in Nederland, op 10 mei 1940, dook Jitzchak met zijn gezin onder bij een goede vriend. Een paar weken later deden de Duitsers 's nachts een huiszoeking bij de familie Voerman. Jitzchak deed iets heel stoutmoedigs: hij trok een peignoir aan, deed alsof hij de Duitse Kolonel Von Branden was en joeg de Duitse soldaten weg. Nu moest het gezin Voerman ook onderduiken. Het gezin Voerman ging naar de familie De Groot. Meneer Kleerkoper en zijn zoon David kregen een onderduikadres in Kralingen. Onderweg werden ze aangehouden door een paar Duitse soldaten. Gelukkig vroegen de soldaten niet onmiddellijk naar hun papieren. Ze namen gewoon iedereen mee die ze zagen. In het kamp van de Vlank konden ze echter ontsnappen. Tot zover het verhaal van Meneer Kleerkoper. Michiel moest nu zien hoe hij die twee over de Ijsel kreeg. Hij zou de twee als Veluwse boerinnen verkleden. Maar hoe zou hij voorbij de Duitse soldaten geraken ? Want die vroegen altijd om papieren. Uiteindelijk lukte het dan toch, via het veerpont. 21 december, Kerstmis 1944. Erica had het gips van Jack verwijderd. Ze wist echter niet hoe ze een nieuw gips moest aanbrengen. Alleen Dirk wist dat en die zat gevangen in Amersfoort. Toen Michiel op een mooie dag de schuiplaats van Jack bezocht, zag hij niet Jack op het "bed", maar een andere figuur die hij ook zeer goed kende. Het was Dirk. Moeizaam kwam hij overeind, want hij was zwaar toegetakeld. Hij vertelde dat hij gisterenavod was ontsnapt, door van de trein te springen. Op zijn beurt vertelde Michiel over zijn vader en hoe die vermoord was. Dirk en Jack werden doodsbleek. Ze keken elkaar aan. Michiel vroeg met een zachte stem: "Hebben jullie die Duitse soldaat vermoord ?"