Algemeen
Titel: De Koperen Tuin.
Auteur: Simon Vestdijk.
Uitgeverij: Nijgh & van Ditmar.
Jaar & plaats v. uitgave: 1950, Amsterdam.
Motto/opdracht: Voor Helena S.E. Burgers.
Aantal Blz: 320.
Analyse
Titelverklaring: Het boek heet de Koperen Tuin, omdat het verhaal gedeeltelijk in een tuin speelt. Het is eigenlijk niet echt een tuin, maar meer een park met een muziektent erin.
Wat is het genre: Het is een liefdesroman.
Hoe wordt het verhaal verteld: Het verhaal wordt verteld in de Ikvorm, deze ikvorm is Nol Rieske
In welke tijd speelt het verhaal: Het boek is geschreven rond 1950 en ik denk dat het verhaal ook ongeveer in die tijd speelt. Hoeveel tijd verstrijkt er in het verhaal: Het boek vertelt in totaal over 18 jaar. In deze achttien jaar word het leven van Nol Rieske vertelt. Het verhaal over het leven van Nol Rieske begint als nol vijf jaar oud is, en eindigt wanneer Nol drieëntwintig is. Spelen stukken zich in een andere tijd af: Ja, af en toe in het verhaal wordt er een stukje gesprongen in de tijd. Eigenlijk speelt het verhaal zich dan niet in een andere tijd af, maar worden er saaie stukken van het verhaal overgeslagen. Waar speelt het verhaal zich af: Het verhaal speelt zich af in het stadje W. enkele gedeeltes van het verhaal spelen zich af in een tuin. Wie zijn de hoofdperso(o)n(en): Nol Rieske. Wie zijn de belangrijkste bijperso(o)n(en): Trix Cuperus. Beschrijf het karakter van de hoofdpersonen: Nol: Nol is in het begin van het verhaal vijf jaar en wordt tijdens het verhaal steeds ouder en aan het einde van het verhaal is hij 23 jaar oud. Nol is erg muzikaal, en voor de buitenwereld doet hij zich stoerder voor dan dat hij eigenlijk is. Nol is de zoon van één van de rijke heren in W. Nol heeft ook een broer waar hij een hekel aan heeft en die hij dus ook liever ontwijkt. Al in het begin van het verhaal merk je dat Nol een erg emotionele jongen is, en later in het verhaal komt dit ook sterk terug. Hoeveel hoofdstukken heeft het boek: 20. Wat voor opening heeft het verhaal: Het verhaal begint als Nol nog heel jong is, zo’n 5 jaar oud, en met zijn moeder mee naar de tuin is om naar een muziekstuk te luisteren. Op die dag ontmoet hij Trix. Wat voor einde heeft het verhaal: Het verhaal eindigt waar het ook begon, nl. in de tuin. Nol is nu weer in de tuin en is helemaal kapot van de zelfmoord van Trix. Korte inhoud: Nol Rieske was aan het begin van het boek vijf jaar oud en woonde in W…. Hij werd erg gepest door zijn drie jaar oudere broer Chris. Hij had toen al een grote hekel aan zijn
broer en wilde hem ook nog eens een keer een dreun verkopen. Nol’s haat tegenover Chris werd duidelijk toen er een balletje op het balkon viel en Nol dat balletje niet teruggooide. Toen Nol acht jaar oud was ging hij voor het eerst met zijn moeder naar de Tuin om naar een muziekstuk te luisteren, Nol’s moeder hield namelijk erg van muziek en was zelf ook muzikaal. Het muziekstuk werd gedirigeerd door Henri Cuperus, voor wie Nol toen al erg veel respect had. Nol was zo onder de indruk van de muziek dat hij ging dansen. Cuperus’ dochter Trix danste met hem mee. Onbewust werd Nol toen al verliefd op haar. Cuperus werd ontslagen na een mislukte opvoering en raakte aan de drank. Op een gegeven moment kreeg Nol twee oudere vrienden,
die hij alleen onder de namen “Blauw” en “Bruin” kende. Nol zag Trix weer toen hij met Blauw en Bruin door W… liep. Later zag hij haar nog een keer in een steegje, toen ze met een paar meisjes aan het vechten was, omdat zij haar vader beledigd hadden. Nol kreeg zijn kans om Chris een dreun te geven. Chris had al een tijdje een “handeltje”. Op school verkocht hij aandelen van een niet-bestaande pepermuntfabriek. Hij ging er zo in op dat hij zijn vader, zijn moeder en Nol gek maakte. Uiteindelijk sloeg Nol in Chris’ kamer hem vol op zijn neus. Nol werd de volgende dag wakker door pianomuziek van zijn moeder. Opeens wilde hij ook pianoles en haalde zijn moeder Cuperus over om Nol les te laten geven. Cuperus werd verliefd op Nol’s moeder. Toen
Cuperus haar en bloemetje wilde aanbieden, weigerde zij de bloemen. Cuperus was zo beledigd en teleurgesteld dat hij de dienstmeid zoende. Hierdoor werd Cuperus weer bijna overal ontslagen en verarmde hij weer. Zijn alcoholgebruik werd nog groter. Nol kreeg medelijden met hem en begon geld in te zamelen. Nol ging hierna lessen volgen bij Cuperus thuis. In de W… zou de opera “Carmen” opgevoerd worden met als dirigent Henri Cuperus. Door een vechtpartij mislukte de opvoering. Zoals Nol later pas hoorde, had Vellinga, de plaatselijke ex-advocaat en tegenwoordig hoofdredacteur van de plaatselijke krant, iets in Trix’ drankje gedaan en haar daarna verkracht. Na de opvoering ging Cuperus nog meer drinken. Toen Nol later nog eens bij hem langsging, kwam hij Trix voor de deur tegen. Ze vertelden elkaar dat ze verliefd op elkaar waren en ze spraken de volgende dag wat af. Maar Trix kwam niet opdagen. Wel schreef ze een brief aan Nol en vroeg hem daarin om haar te vergeten. Hierna ging Nol medicijnen studeren, Toen zijn moeder bij hem op bezoek kwam, bracht ze hem alleen maar slecht nieuws. Ten eerste vertelde ze dat Trix in de sociëteit van de Tuin werkte en dat ze een relatie met Vellinga had. Ten tweede leed ze ook aan een hartkwaal. Nol begon Trix brieven te schrijven, maar hij kreeg steeds geen antwoord. In de kerstvakantie ging het hele gezin Rieske eten in de sociëteit. Nol kwam uiteraard Trix tegen en hij sprak met haar. Zij vertelde hem dat Cuperus aan delirium leed. Nol ging dezelfde avond nog langs. Toen Nol de volgende avond weer langs wilde gaan, liet Trix hem niet binnen, bang als ze was dat Cuperus Nol dingen over haar vertelde die Nol niet mocht weten. Ze zou Nol een brief schrijven, die Nol de
volgende dag inderdaad ontving. Die nacht was Henri Cuperus overleden. Trix vroeg hem haar te vergeten, omdat zij hem niet waard is. Hij begon daarom ook verschillende verhoudingen, o.a. met Jantje de Ridder, één van de zangeressen uit “Carmen”. Drie jaar later lag Nol’s moeder in het ziekenhuis van W… op sterven. Na een tijdje samen met Chris en zijn vader bij haar bed gezeten te hebben, kon Nol er niet meer tegen. Hij ging naar de sociëteit om zich te bezatten. In de sociëteit werkte Trix nog steeds en Vellinga kwam later ook binnen. Het was Vellinga die Nol bezopen thuis bracht. Midden in die nacht, toen Nol nog niet eens helemaal ontnuchterd was, stierf zijn moeder. Midden in de nacht moesten ze naar het ziekenhuis. Nol viel in slaap op een bankje op de afdelingsgang. De volgende dag ging Nol naar Vellinga. Hij vertelde Nol over de avond na de Carmen opvoering en dat hij Trix verleid had toen zij onder invloed van alcohol was. Ook vertelde hij dat Trix het de vorige avond had uitgemaakt. Hierna ging Nol naar Trix. Zij vertelde hem dat er nog drie anderen waren: Caspers, Stienstra en Dijkhuizen. Nol was wel teleurgesteld, maar toch vroeg hij Trix ten huwelijk. Ze aarzelde, omdat ze nog steeds vond dat het verschil in stand te groot was. Wel wilde ze dat Nol die avond bij haar bleef, maar Nol was bang voor roddels en weigerde. De volgende ochtend wilde Nol Trix weer opzoeken, maar Trix’ tante vertelde dat ze zelfmoord had gepleegd. Hij was er helemaal kapot van. Hij ging met Caspers praten en stuurde Vellinga een telegram. Wanhopig ging hij uiteindelijk naar de tuin. Eigen mening: Ik vind De Koperen Tuin een erg goed boek, waar zowel pluspunten als minpunten bij zaten. Hieronder zal ik proberen uit te leggen wat ik goed en minder goed vond aan dit boek: - Ik vind dat het verhaal teveel beschrijvingen van muziek bevatte, waardoor het verhaal al vrij snel een beetje langdradig begon te worden. Vooral in het midden van het verhaal worden er erg veel muziekstukken beschreven, waardoor je het verhaal soms een beetje ging vergeten. Ik denk dat als deze stukken in het verhaal minder uitgebreid waren dat het boek dan nog net even lekkerder leest. + Ik vond het erg leuk om te lezen hoe alles in het verhaal ontwikkelde. Zo zag je Nol in de loop van het verhaal veranderen, net als Trix. En net als de houding van Trix en Nol ten opzichte van elkaar. Zo hou Nol in het begin helemaal niet van muziek, maar door bepaalde gebeurtenissen begon hij steeds meer om muziek te geven. Als ik een samenvattende eindmening moet geven dan is dat deze: ik vind dit een erg goed boek dat in het begin een beetje matig is, maar naar mate het verhaal vordert wordt veel steeds beter. De karakters in het verhaal zijn erg interessant en ik vond het ook erg leuk dat je jezelf zo in Nol in kon leven. Ik geef dit boek een: 8. 2. Secundaire Literatuur. Gevonden op/in: Dossier 1999. Geschreven door: Margreet Kooiman. Simon Vestijk is geboren op 17 oktober 1898 in Harlingen. Hij is enig kind van zeer verschillende ouders, zijn vader is een erg stoer vent, maar zijn moeder is meer een kasplantje met een zwakke gezondheid. Deze zwakke gezondheid had Simon ook. Op de basisschool was Simon een verlegen jongen die erg rustig was. Na de basisschool ging Simon in 1912 naar het 30-jarig gemeente HBS in Harlingen. Na zijn examen in 1917 ging Simon Vestdijk medicijnen studeren in Amsterdam. Na zijn studie medicijnen werkt Vestdijk van 1927 tot en met 1932 als ‘invaller’ bij enkele huisartsenpraktijken en tussendoor, in 1929, op 31-jarige leeftijd, heeft Simon Vestdijk ook nog drie maanden als scheepsarts gewerkt. Rond 1930 besluit Simon Vestdijk zich geheel aan de literatuur te gaan wijden. Hij had al enkele gedichten en dergelijke geschreven en deze laten lezen aan collega-arts en schrijver Slauerhoff. En deze stuurde enkele van deze gedichten door naar Eddy du Perron, in die tijd een vooraanstaand literatuurcriticus. Du Perron vind dat Simon Vestdijk veel talent heeft, maar hij vindt dat het werk van Simon erg veel op dat van Slauerhoff lijkt en hij beveelt hem aan om meer een eigen richting te gaan maken. Dit betekent voor Vestdijk dat hij doorgaat met schrijven en in 1932 komt zijn allereerste gedichtbundel uit, genaamd Verzen. In 1933 schrijft Simon Kind tussen Vier Vrouwen, maar dit wordt niet uitgebracht omdat de uitgever het boek te dik, en dus te duur vond. Een halfjaar later schrijft hij de roman Meneer Visser’s Hellevaart, maar met dit boek debuteert Vestdijk niet als romanschrijver. Dit gebeurt in 1934 met een verkorte vorm van zijn eerder geweigerde Kind tussen Vier Vrouwen, dit boek heet Terug tot Ina Damman. Vanaf dit moment heeft Vestdijk de smaak goed te pakken en schrijft hij de ene roman na de andere gedichten. In 1935 heeft Vestdijk alweer een nieuwe roman af: Else Böhler, Duits Dienstmeisje. Meneer Visser’s Hellevaart, het boek dat Vestdijk in 1934 af had werd in 1936 uitgebracht. Op dit boek komen vrij veel negatieve reacties, want men vond het boek vies, in tegenstelling tot de reacties op het boek De Vijfde Zegel dat in 1937 uitkwam. Want de reacties op dit boek waren erg positief. Met dit boek behaalde Simon Vestdijk echt succes bij het grootte publiek en begon ook met goede moed aan een nieuw boek, nl. Sint Sebastiaan, ook weer gebaseerd op Kind tussen Vier Vrouwen. Uiteindelijk gaat dit boek ook deel uitmaken van de achtdelige Anton Wachterreeks(genoemd naar de hoofdpersoon in deze reeks.Pas in 1960 zou de gehele serie compleet zijn. Ondanks de 2de wereldoorlog gaat Simon Vestdijk vrolijk door en komt in 1940 het boek Rumeiland uit en in 1941 wordt dit gevolgd door Aktaion onder de Sterren. Omdat Simon Vestdijk tegen het Fascisme is wordt hij in mei 1942 gevangengezet in St. Michielsgestel, waar hij voornamelijk schrijft en schaakt. Van 1945 tot 1954 lijd Simon een dubbel leven, want hij heeft een verhouding met Ans Koster, maar hij is ook dolverliefd op Henriëtte van Eyck. Er wordt, onder zelfmoorddreiging van Ans, afgesproken dat Simon een weekend in de 2 weken naar Henriëtte gaat in Amsterdam. Ondertussen, in 1946 komt zijn nieuwste boek Ierse Nachten uit. In 1948 komen , onder verschillende uitgevers, 2 romans uit, nl. Pastorale 1943 en Surrogaten voor Murk Tuinstra. En een jaar later, in 1949 komen er weer eens twee boeken uit, nl. De andere School & De kellner en de Levenden. Ondertussen produceert Vestdijk ook nog enkele vertalingen en brengt hij nog wat dichtbundels en novellebundels uit als of het niets is. In 1950 verschijnt zijn roman De Koperen Tuin, die later als zijn beste beschouwd. In 1951 komt Ivoren Wachters uit en een half jaar later, nog steeds in 1951 komt De Dokter en het Lichte Meisje uit. Ook in 1951 krijgt Simon Vestdijk de P.C. Hoofdprijs voor zijn in 1947 verschenen Vuuraanbidders. Na enkele jaren van zware depressies, o.a. veroorzaakt door enkele problemen in zijn liefdesleven, pakt Simon in 1956 zijn hoge schrijftempo weer op. Want in 1956 verschijnt Het Glinsterend Pantser, gevold door een Open Boek in 1957 en De Arme Heinrich in 1958. Deze drie boeken vormen samen ook weer een reeks met als hoofdpersoon Victor Slingeland. Ook in deze jaren verschijnen weer enkele delen in de AntonWachterreeks, nl. de delen 5, 6 & 7. deze boeken heten: De Beker van de Min, De vrije Vogel en zijn Kooien & De rimpels van Esther Ornstein. De Vrije Vogel en zijn kooien schreef Simon Vesdtijk ongelofelijk snel, hij schreef dit boek in drie weken. Maar het kon nog sneller, dit bewees hij in 1958 met het laatste deel uit de AntonWachterreeks, De Laatste Kans, want dit boek schreef hij in minder dan zeventien dagen. De roman De Ziener komt in 1959 uit. Hierna volgden nog enkele minder bekenden werken van Simon Vestdijk. In 1965 overlijdt Ans Koster. Simon Vestdijk mist haar heel erg, maar ondanks dit gaat hij al heel snel weer om met een oude liefde van hem Mieke van den Hoeven, die dan 27 jaar is tegen de 67 jaar van Simon Vestdijk. Op 1 December 1965 vraagt Simon Mieke al ten huwelijk en ze trouwen nog diezelfde maand. Hiermee wordt Simons leven best wel veranderd. In 1967 wordt er een zoon geboren, ondanks het regelmatige gehuil van deze zoon gaat Simon nog steeds vrolijk door met schrijven en in 1969 komt 1 van zijn laatste boeken, Het Verboden Bachanaal, uit. In Februari 1969 wordt Vestdijks 2e kind geboren, en ditmaal is het een dochtertje. Later in datzelfde jaar wordt Simon erg ziek en zou hij lang heel erg ziek blijven totdat hij op 23 maart 1971 na drie maanden in coma gelegen te hebben, overlijdt. Gevonden op/in: De Gids, 1951. Geschreven door: Emmy van Lokhorst
Titel: Een Meesterwerk. De titel zegt eigenlijk al wat de schrijfster van het boek van Simon Vestdijk vind, een meesterwerk. Ze zegt: “Simon Vestdijk heeft opnieuw bewezen een mester in de compositie van romans te zijn. Men kan de opzet cerebraal noemen, maar dit verhinderd niet dat het tableau van het totaal hevig ontroert. De beklemming van het provinciestadje, de troosteloosheid van het ve- geterend leven op de achtergrond van de tuin, waarin het sprookje begon, dat in de grimmigheid van de macabere zelfmoord verkeert, het is alles van een groot schrijver. Het schijnt, of Vestdijk voor het eerst dichter bij een directe zelfprojectie is. Zijn proza is persoonlijker dan in zijn vorige romans; nog nooit heeft hij met een eigen stem de wanhoop weergegeven. Als hij het masker van de zogenaamde objectiviteit eenmaal aflegt, welke mens zal dan tevoorschijn komen ?"
In welke tijd speelt het verhaal: Het boek is geschreven rond 1950 en ik denk dat het verhaal ook ongeveer in die tijd speelt. Hoeveel tijd verstrijkt er in het verhaal: Het boek vertelt in totaal over 18 jaar. In deze achttien jaar word het leven van Nol Rieske vertelt. Het verhaal over het leven van Nol Rieske begint als nol vijf jaar oud is, en eindigt wanneer Nol drieëntwintig is. Spelen stukken zich in een andere tijd af: Ja, af en toe in het verhaal wordt er een stukje gesprongen in de tijd. Eigenlijk speelt het verhaal zich dan niet in een andere tijd af, maar worden er saaie stukken van het verhaal overgeslagen. Waar speelt het verhaal zich af: Het verhaal speelt zich af in het stadje W. enkele gedeeltes van het verhaal spelen zich af in een tuin. Wie zijn de hoofdperso(o)n(en): Nol Rieske. Wie zijn de belangrijkste bijperso(o)n(en): Trix Cuperus. Beschrijf het karakter van de hoofdpersonen: Nol: Nol is in het begin van het verhaal vijf jaar en wordt tijdens het verhaal steeds ouder en aan het einde van het verhaal is hij 23 jaar oud. Nol is erg muzikaal, en voor de buitenwereld doet hij zich stoerder voor dan dat hij eigenlijk is. Nol is de zoon van één van de rijke heren in W. Nol heeft ook een broer waar hij een hekel aan heeft en die hij dus ook liever ontwijkt. Al in het begin van het verhaal merk je dat Nol een erg emotionele jongen is, en later in het verhaal komt dit ook sterk terug. Hoeveel hoofdstukken heeft het boek: 20. Wat voor opening heeft het verhaal: Het verhaal begint als Nol nog heel jong is, zo’n 5 jaar oud, en met zijn moeder mee naar de tuin is om naar een muziekstuk te luisteren. Op die dag ontmoet hij Trix. Wat voor einde heeft het verhaal: Het verhaal eindigt waar het ook begon, nl. in de tuin. Nol is nu weer in de tuin en is helemaal kapot van de zelfmoord van Trix. Korte inhoud: Nol Rieske was aan het begin van het boek vijf jaar oud en woonde in W…. Hij werd erg gepest door zijn drie jaar oudere broer Chris. Hij had toen al een grote hekel aan zijn
Cuperus haar en bloemetje wilde aanbieden, weigerde zij de bloemen. Cuperus was zo beledigd en teleurgesteld dat hij de dienstmeid zoende. Hierdoor werd Cuperus weer bijna overal ontslagen en verarmde hij weer. Zijn alcoholgebruik werd nog groter. Nol kreeg medelijden met hem en begon geld in te zamelen. Nol ging hierna lessen volgen bij Cuperus thuis. In de W… zou de opera “Carmen” opgevoerd worden met als dirigent Henri Cuperus. Door een vechtpartij mislukte de opvoering. Zoals Nol later pas hoorde, had Vellinga, de plaatselijke ex-advocaat en tegenwoordig hoofdredacteur van de plaatselijke krant, iets in Trix’ drankje gedaan en haar daarna verkracht. Na de opvoering ging Cuperus nog meer drinken. Toen Nol later nog eens bij hem langsging, kwam hij Trix voor de deur tegen. Ze vertelden elkaar dat ze verliefd op elkaar waren en ze spraken de volgende dag wat af. Maar Trix kwam niet opdagen. Wel schreef ze een brief aan Nol en vroeg hem daarin om haar te vergeten. Hierna ging Nol medicijnen studeren, Toen zijn moeder bij hem op bezoek kwam, bracht ze hem alleen maar slecht nieuws. Ten eerste vertelde ze dat Trix in de sociëteit van de Tuin werkte en dat ze een relatie met Vellinga had. Ten tweede leed ze ook aan een hartkwaal. Nol begon Trix brieven te schrijven, maar hij kreeg steeds geen antwoord. In de kerstvakantie ging het hele gezin Rieske eten in de sociëteit. Nol kwam uiteraard Trix tegen en hij sprak met haar. Zij vertelde hem dat Cuperus aan delirium leed. Nol ging dezelfde avond nog langs. Toen Nol de volgende avond weer langs wilde gaan, liet Trix hem niet binnen, bang als ze was dat Cuperus Nol dingen over haar vertelde die Nol niet mocht weten. Ze zou Nol een brief schrijven, die Nol de
volgende dag inderdaad ontving. Die nacht was Henri Cuperus overleden. Trix vroeg hem haar te vergeten, omdat zij hem niet waard is. Hij begon daarom ook verschillende verhoudingen, o.a. met Jantje de Ridder, één van de zangeressen uit “Carmen”. Drie jaar later lag Nol’s moeder in het ziekenhuis van W… op sterven. Na een tijdje samen met Chris en zijn vader bij haar bed gezeten te hebben, kon Nol er niet meer tegen. Hij ging naar de sociëteit om zich te bezatten. In de sociëteit werkte Trix nog steeds en Vellinga kwam later ook binnen. Het was Vellinga die Nol bezopen thuis bracht. Midden in die nacht, toen Nol nog niet eens helemaal ontnuchterd was, stierf zijn moeder. Midden in de nacht moesten ze naar het ziekenhuis. Nol viel in slaap op een bankje op de afdelingsgang. De volgende dag ging Nol naar Vellinga. Hij vertelde Nol over de avond na de Carmen opvoering en dat hij Trix verleid had toen zij onder invloed van alcohol was. Ook vertelde hij dat Trix het de vorige avond had uitgemaakt. Hierna ging Nol naar Trix. Zij vertelde hem dat er nog drie anderen waren: Caspers, Stienstra en Dijkhuizen. Nol was wel teleurgesteld, maar toch vroeg hij Trix ten huwelijk. Ze aarzelde, omdat ze nog steeds vond dat het verschil in stand te groot was. Wel wilde ze dat Nol die avond bij haar bleef, maar Nol was bang voor roddels en weigerde. De volgende ochtend wilde Nol Trix weer opzoeken, maar Trix’ tante vertelde dat ze zelfmoord had gepleegd. Hij was er helemaal kapot van. Hij ging met Caspers praten en stuurde Vellinga een telegram. Wanhopig ging hij uiteindelijk naar de tuin. Eigen mening: Ik vind De Koperen Tuin een erg goed boek, waar zowel pluspunten als minpunten bij zaten. Hieronder zal ik proberen uit te leggen wat ik goed en minder goed vond aan dit boek: - Ik vind dat het verhaal teveel beschrijvingen van muziek bevatte, waardoor het verhaal al vrij snel een beetje langdradig begon te worden. Vooral in het midden van het verhaal worden er erg veel muziekstukken beschreven, waardoor je het verhaal soms een beetje ging vergeten. Ik denk dat als deze stukken in het verhaal minder uitgebreid waren dat het boek dan nog net even lekkerder leest. + Ik vond het erg leuk om te lezen hoe alles in het verhaal ontwikkelde. Zo zag je Nol in de loop van het verhaal veranderen, net als Trix. En net als de houding van Trix en Nol ten opzichte van elkaar. Zo hou Nol in het begin helemaal niet van muziek, maar door bepaalde gebeurtenissen begon hij steeds meer om muziek te geven. Als ik een samenvattende eindmening moet geven dan is dat deze: ik vind dit een erg goed boek dat in het begin een beetje matig is, maar naar mate het verhaal vordert wordt veel steeds beter. De karakters in het verhaal zijn erg interessant en ik vond het ook erg leuk dat je jezelf zo in Nol in kon leven. Ik geef dit boek een: 8. 2. Secundaire Literatuur. Gevonden op/in: Dossier 1999. Geschreven door: Margreet Kooiman. Simon Vestijk is geboren op 17 oktober 1898 in Harlingen. Hij is enig kind van zeer verschillende ouders, zijn vader is een erg stoer vent, maar zijn moeder is meer een kasplantje met een zwakke gezondheid. Deze zwakke gezondheid had Simon ook. Op de basisschool was Simon een verlegen jongen die erg rustig was. Na de basisschool ging Simon in 1912 naar het 30-jarig gemeente HBS in Harlingen. Na zijn examen in 1917 ging Simon Vestdijk medicijnen studeren in Amsterdam. Na zijn studie medicijnen werkt Vestdijk van 1927 tot en met 1932 als ‘invaller’ bij enkele huisartsenpraktijken en tussendoor, in 1929, op 31-jarige leeftijd, heeft Simon Vestdijk ook nog drie maanden als scheepsarts gewerkt. Rond 1930 besluit Simon Vestdijk zich geheel aan de literatuur te gaan wijden. Hij had al enkele gedichten en dergelijke geschreven en deze laten lezen aan collega-arts en schrijver Slauerhoff. En deze stuurde enkele van deze gedichten door naar Eddy du Perron, in die tijd een vooraanstaand literatuurcriticus. Du Perron vind dat Simon Vestdijk veel talent heeft, maar hij vindt dat het werk van Simon erg veel op dat van Slauerhoff lijkt en hij beveelt hem aan om meer een eigen richting te gaan maken. Dit betekent voor Vestdijk dat hij doorgaat met schrijven en in 1932 komt zijn allereerste gedichtbundel uit, genaamd Verzen. In 1933 schrijft Simon Kind tussen Vier Vrouwen, maar dit wordt niet uitgebracht omdat de uitgever het boek te dik, en dus te duur vond. Een halfjaar later schrijft hij de roman Meneer Visser’s Hellevaart, maar met dit boek debuteert Vestdijk niet als romanschrijver. Dit gebeurt in 1934 met een verkorte vorm van zijn eerder geweigerde Kind tussen Vier Vrouwen, dit boek heet Terug tot Ina Damman. Vanaf dit moment heeft Vestdijk de smaak goed te pakken en schrijft hij de ene roman na de andere gedichten. In 1935 heeft Vestdijk alweer een nieuwe roman af: Else Böhler, Duits Dienstmeisje. Meneer Visser’s Hellevaart, het boek dat Vestdijk in 1934 af had werd in 1936 uitgebracht. Op dit boek komen vrij veel negatieve reacties, want men vond het boek vies, in tegenstelling tot de reacties op het boek De Vijfde Zegel dat in 1937 uitkwam. Want de reacties op dit boek waren erg positief. Met dit boek behaalde Simon Vestdijk echt succes bij het grootte publiek en begon ook met goede moed aan een nieuw boek, nl. Sint Sebastiaan, ook weer gebaseerd op Kind tussen Vier Vrouwen. Uiteindelijk gaat dit boek ook deel uitmaken van de achtdelige Anton Wachterreeks(genoemd naar de hoofdpersoon in deze reeks.Pas in 1960 zou de gehele serie compleet zijn. Ondanks de 2de wereldoorlog gaat Simon Vestdijk vrolijk door en komt in 1940 het boek Rumeiland uit en in 1941 wordt dit gevolgd door Aktaion onder de Sterren. Omdat Simon Vestdijk tegen het Fascisme is wordt hij in mei 1942 gevangengezet in St. Michielsgestel, waar hij voornamelijk schrijft en schaakt. Van 1945 tot 1954 lijd Simon een dubbel leven, want hij heeft een verhouding met Ans Koster, maar hij is ook dolverliefd op Henriëtte van Eyck. Er wordt, onder zelfmoorddreiging van Ans, afgesproken dat Simon een weekend in de 2 weken naar Henriëtte gaat in Amsterdam. Ondertussen, in 1946 komt zijn nieuwste boek Ierse Nachten uit. In 1948 komen , onder verschillende uitgevers, 2 romans uit, nl. Pastorale 1943 en Surrogaten voor Murk Tuinstra. En een jaar later, in 1949 komen er weer eens twee boeken uit, nl. De andere School & De kellner en de Levenden. Ondertussen produceert Vestdijk ook nog enkele vertalingen en brengt hij nog wat dichtbundels en novellebundels uit als of het niets is. In 1950 verschijnt zijn roman De Koperen Tuin, die later als zijn beste beschouwd. In 1951 komt Ivoren Wachters uit en een half jaar later, nog steeds in 1951 komt De Dokter en het Lichte Meisje uit. Ook in 1951 krijgt Simon Vestdijk de P.C. Hoofdprijs voor zijn in 1947 verschenen Vuuraanbidders. Na enkele jaren van zware depressies, o.a. veroorzaakt door enkele problemen in zijn liefdesleven, pakt Simon in 1956 zijn hoge schrijftempo weer op. Want in 1956 verschijnt Het Glinsterend Pantser, gevold door een Open Boek in 1957 en De Arme Heinrich in 1958. Deze drie boeken vormen samen ook weer een reeks met als hoofdpersoon Victor Slingeland. Ook in deze jaren verschijnen weer enkele delen in de AntonWachterreeks, nl. de delen 5, 6 & 7. deze boeken heten: De Beker van de Min, De vrije Vogel en zijn Kooien & De rimpels van Esther Ornstein. De Vrije Vogel en zijn kooien schreef Simon Vesdtijk ongelofelijk snel, hij schreef dit boek in drie weken. Maar het kon nog sneller, dit bewees hij in 1958 met het laatste deel uit de AntonWachterreeks, De Laatste Kans, want dit boek schreef hij in minder dan zeventien dagen. De roman De Ziener komt in 1959 uit. Hierna volgden nog enkele minder bekenden werken van Simon Vestdijk. In 1965 overlijdt Ans Koster. Simon Vestdijk mist haar heel erg, maar ondanks dit gaat hij al heel snel weer om met een oude liefde van hem Mieke van den Hoeven, die dan 27 jaar is tegen de 67 jaar van Simon Vestdijk. Op 1 December 1965 vraagt Simon Mieke al ten huwelijk en ze trouwen nog diezelfde maand. Hiermee wordt Simons leven best wel veranderd. In 1967 wordt er een zoon geboren, ondanks het regelmatige gehuil van deze zoon gaat Simon nog steeds vrolijk door met schrijven en in 1969 komt 1 van zijn laatste boeken, Het Verboden Bachanaal, uit. In Februari 1969 wordt Vestdijks 2e kind geboren, en ditmaal is het een dochtertje. Later in datzelfde jaar wordt Simon erg ziek en zou hij lang heel erg ziek blijven totdat hij op 23 maart 1971 na drie maanden in coma gelegen te hebben, overlijdt. Gevonden op/in: De Gids, 1951. Geschreven door: Emmy van Lokhorst
Titel: Een Meesterwerk. De titel zegt eigenlijk al wat de schrijfster van het boek van Simon Vestdijk vind, een meesterwerk. Ze zegt: “Simon Vestdijk heeft opnieuw bewezen een mester in de compositie van romans te zijn. Men kan de opzet cerebraal noemen, maar dit verhinderd niet dat het tableau van het totaal hevig ontroert. De beklemming van het provinciestadje, de troosteloosheid van het ve- geterend leven op de achtergrond van de tuin, waarin het sprookje begon, dat in de grimmigheid van de macabere zelfmoord verkeert, het is alles van een groot schrijver. Het schijnt, of Vestdijk voor het eerst dichter bij een directe zelfprojectie is. Zijn proza is persoonlijker dan in zijn vorige romans; nog nooit heeft hij met een eigen stem de wanhoop weergegeven. Als hij het masker van de zogenaamde objectiviteit eenmaal aflegt, welke mens zal dan tevoorschijn komen ?"
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden