Titel: De amulet
Auteur: Simone van der Vlugt
Naam uitgever: Lemniscaat
Jaar uitgave: 1996
Mijn eerste persoonlijke reactie. De amulet heeft veel indruk op me gemaakt. Ik vind dat het boek heel goed is geschreven. Het taalgebruik is zorgvuldig en beeldend. Ik vind het ook heel spannend. Als je dit boek leest is het net of je zelf in die tijd leeft. Het blijft ook van het begin tot het einde boeien. Het verhaal is soms ook best zielig omdat de hoofdpersoon veel vrienden moet verlaten of kwijtraakt. Het is ook een best interessant boek, zo ben ik bijv. iets te weten gekomen over heksen vervolgingen. Een samenvatting van de inhoud. Het verhaal gaat over Nina die in Wurzburg, een klein dorp in Duitsland, woont. Daar is het oorlog. Ze woont bij haar oom en tante omdat haar ouders zijn overladen. Haar moeder werd verdacht van hekserij omdat ze een bepaalde gave had, daarom is ze terechtgekomen op de brandstapel. Nina heeft dezelfde gave als haar moeder en word nu dus ook verdacht van hekserij. Ze kan ieder moment gearresteerd worden. Daarom besluiten haar oom en tante haar uit te huwelijken aan Herr Stolz. Een man met al vijf kinderen waarvan de moeder is overleden. Nina ziet hier erg tegenop en probeert daarom te ontvluchten aan het huwelijk. Ze moet eigenlijk met de trein naar het dorpje Bamberg maar reist door naar Coburg. Daar aangekomen vraagt ze in een herberg om een slaapplaats en die is er. Ze wordt erg goed bevriend met de eigenaar van de herberg. Zij mag daar een tijdje blijven slapen en in ruil daarvoor doet zij de bediening. Tot haar grote schrik ziet ze op een avond Herr Stolz aan een tafel zitten. Hij herkent haar onmiddellijk. Die dag daarop besluit Nina hier weg te gaan, want ze heeft het gevoel dat ze op deze plaats niet veilig is. Nina verlaat de stad…dit is het begin van een lange zwerftocht. Ze jat een broek en een T-shirt van een waslijn, doet deze aan en snijd met haar mes haar haar af. Zo loopt ze dus als jongen over een zanderig pad. Dan ontmoedt ze Max. Dit is een oudere man die al bijna zijn hele leven rondzwerft. Hij leert Nina hoe je vissen en konijnen kunt vangen en hoe ze moet omgaan met bepaalde kruiden. Ze stelt zich voor als Hans, maar op een dag krijgt Max door dat ze een meisje is. Hij wist het eigenlijk al vanaf het begin. Hij vindt het verder niet erg. Ze gaan op weg naar vrienden van Max. Als ze daar aankomen kunnen ze daar blijven. Nina wordt erg goed bevriend met Jutta. Een dochter van een goede vriend van Max. Ze helpen samen op het land. Als ze op een dag een troep Zweedse soldaten in de verte zien voelt Nina dat ze hier niet langer veilig zijn. Dat is bijvoorbeeld een van die gaven. Ze heeft een zeer sterk voorgevoel wat tot nu toe eigenlijk altijd klopte. Max en Nina besluiten dus, die zelfde dag nog, verder te gaan. De wintertijd komt al aardig dicht in de buurt. Het wordt steeds kouder en het is moeilijker om aan eten te komen. Ze overnachten in herbergen of leegstaande stallen. Als ze eens door het bos lopen krijgt Nina weer een voorgevoel. Ze voelt dat er wolven aan komen. En omdat het winter is en de wolven ook graag wat te eten lusten, zijn ze zo instaat mensen op te eten. Max en Nina rennen zo snel ze kunnen het bos uit. Maar ze zijn al te laat. Ze horen nu het geluid van de wolven een paar honderd meter achter hen. Snel klimmen ze in een boom. Daar blijven ze uren zitten. Totdat de wolven het opgeven, en dan gaan ze snel weer verder. Ze zijn op weg naar het klooster waar Max ook ieder jaar komt. Het is ijskoud en Max word steeds zwakker. Als ze er bijna zijn moet Nina Max zelfs meeslepen, hij kan niet meer lopen. Ze houd het niet meer en laat Max daarom liggen en besluit hulp te halen in het klooster, maar het is al te laat. Max is dood. Nina mag de hele winter in het klooster blijven. Als de lente weer aanbreekt gaat ze weer verder. In haar eentje. Totdat ze een zigeunerkamp ziet staan. Alle gewone stadbewoners vinden zigeuners maar vieze mensen en ze denken dat ze vervloeken over hen uitspreken. En gaan daarom niet met ze om. Maar Nina komt er achter dat het hele aardige mensen zijn. Ze wordt namelijk vriendelijk toegelaten tot de groep en krijgt eten. Ook hier stelt ze zich voor als Hans. Ze wordt bevriend met Milenko, Basha en Kara. Nina reis een lange tijd met ze mee. Ook de zigeuners krijgen door dat Nina een meisje is. Ze maken mooie jurken voor haar. Op een dag komen ze langs Wurzburg. Nina heeft toch besloten om terug te gaan naar haar oom en tante. Milenko heeft ten slotte verteld dat de heksen vervolgingen overal al minder zijn. Ze neemt afscheid van de zigeuners in de hoop ze nog eens te zien. Ze loopt het dorp in, naar de bakkerij van haar oom en tante. Als ze er is, vliegen ze elkaar in de armen. Ze heel erg blij dat Nina weer terug is. Ze blijft er slapen. In haar eigen bedstee waar ze een paar jaar geleden ook in sliep. Ze denkt aan Milenko. Ze mist hem heel erg. De volgende dag wil Nina toch weer weg. Ze wil naar de natuur. Ze wil vrij zijn. Haar oom en tante vinden dit natuurlijk helemaal niet leuk maar Nina gaat toch. Ze nemen afscheid en Nina beloofd dat ze nog eens langs zou komen. Daar gaat ze dan, zou ze Wurzburg ooit nog eens terug zien…? Grondige beschrijving van mijn leeservaring. Onderwerp
Het onderwerp heeft me erg veel aangesproken. Ik wist er ook helemaal niks van af. Ik heb er dus veel van geleerd. Heksenvervolgingen is ook een onderwerp wat je niet vaak hoort. Ik had in ieder geval niet verwacht dat dat zo in zijn werk ging en dat het zo afschuwelijk is. Het onderwerp ‘de amulet’ werd eigenlijk bijna niet naar voren gehaald, ook al heet het boek zo. Ik had, als ik de schrijfster was, een andere titel gekozen. Gebeurtenissen
Het verhaal blijft de hele tijd door boeien. Er gebeurt heel erg veel in. Het loopt ook duidelijk, rustig in elkaar over. De gebeurtenissen zijn ook allemaal even spannend. Bij ieder einde van een hoofdstuk wilde ik weer verder lezen omdat ik wilde weten wat er ging gebeuren. Je kan ook niet zomaar voorspellen wat er zou gaan gebeuren. Meestal verwacht je het niet en loopt het heel anders dan je had gedacht. Bijvoorbeeld bij het stuk waar Nina haar beste vriend Max kwijt raakt, ik had niet verwacht dat Max dood zou gaan omdat hij een hele grote rol in het verhaal had. Meestal blijven de hoofdpersonen wel leven.
Personages
Ik zou niet op de hoofdpersoon willen lijken. Ze is heel erg verlegen en laat zich best snel meeslepen door iemand anders. Maar een ding bewondert me wel, ze is namelijk een echte doorzetter. Ze geeft het niet snel op en wacht tot ze haar doel bereikt heeft. Jutta (het meisje dat ze leert kennen bij de vrienden van Max) ging erg voor me leven, ik begreep, bijvoorbeeld, precies waarom ze het zo jammer vond dat Nina weer weg moest. De kinderen uit het zigeunerkamp leefden minder voor me, ze zeiden bijna niks en voerde weinig uit. Je komt van Nina heel veel te weten omdat het verhaal geschreven is vanuit haar ogen. Zo leer je de persoon goed kennen. Een beetje aan het begin van het verhaal zou ze eigenlijk naar Herr Stolz moeten, maar dat was ze niet gegaan. Dat vind ik een goede beslissing, anders zit je de rest van je leven bij zo’n oude vent en dat is denk ik niet leuk! Helemaal aan het einde van het verhaal moest Nina de beslissing maken of ze bij haar tante en oom bleef of dat ze weer weg ging. Ze had dus gekozen om weg te gaan. Dat zou ik niet hebben gedaan, je zou namelijk helemaal op jezelf moeten leven en je weet maar nooit waar je terechtkomt. Ik vind de manier waarop Nina haar problemen oplost best goed. Als het nodig is, zoekt ze hulp van anderen. Ik zou dat ook wel hebben gedaan. Het verhaal speelt zich al heel lang geleden af dus de leefregels zijn daar heel anders dan tegenwoordig. Enkele verschillen zijn: daar was het heel normaal dat de oom van Nina haar uithuwelijkte, nu tegenwoordig is dat niet meer. Daar mag da dochter zelf weten met wie ze wil trouwen. En nog een verschil is dat een meisje s’avonds na 8 uur al niet meer alleen, of samen met een vriendin over straat mag, ik mag tot ongeveer half 11 nog samen met een vriendin over straat lopen. Ook de personen uit het verhaal denken heel anders over zigeuners dan ik nu doe, ze vinden het vieze mensen en tegenwoordig valt dat best mee. Ik kan eigenlijk geen overeenkomst bedenken. Opbouw
Het hele verhaal hangt goed met elkaar samen. Het loopt heel vloeiend van het ene stuk naar het andere stuk. Ik vind ook dat het verhaal heel spannend is geschreven. Er wordt nog niks verklapt van wat er gaat gebeuren. Het blijft ook boeien, omdat het steeds een ander onderwerp is. Het blijft niet te lang stil staan bij 1 bepaalde gebeurtenis maar veranderd al snel. Ik vind de bouw ook heel goed. Het begint bijvoorbeeld in een klein onschuldig dorpje, daarna komt het in de buitenwereld en daar gebeurt dan van alles en het eindigt dan weer in het dorpje. Er is dus ook duidelijk een beginstuk een middenstuk en een slot te zien. Dat is wel prettig, het maakt het lezen wat makkelijker. Er zijn veel terugblikken en herinneringen in het verhaal. Nina denkt steeds maar weer terug aan haar oom en tante, en wat later ook aan Max. Het verhaal heeft niet echt een gesloten einde maar het is ook weer niet helemaal open. Je weet wel dat Nina nu de wijde wereld intrekt maar je weet niet wat er dan met haar gebeurt en of ze nog eens terug komt bij haar oom en tante. Er blijft op zich niet te veel onduidelijk. Taalgebruik
Er zitten in het verhaal soms wat ouderwetse woorden maar die kan je opzoeken achter in het boek bij de moeilijke woorden en het wordt tijdens het verhaal ook wel uitgelegd. De verhouding tussen beschrijving, gesprekken en weergave van gedachten of gevoelens vind ik erg goed. Het is bijvoorbeeld niet zo dat er een heel hoofdstuk wordt gepraat en dan weer een hele tijd niet. Het is goed verdeeld. En los daar van word de weergave van gedachten en gevoelens ook regelmatig geschreven. Ik vind de taal erg goed bij het onderwerp en de personages passen. Het is een beetje een ouderwetse taal en dat zijn zij ook.
Auteur: Simone van der Vlugt
Naam uitgever: Lemniscaat
Jaar uitgave: 1996
Mijn eerste persoonlijke reactie. De amulet heeft veel indruk op me gemaakt. Ik vind dat het boek heel goed is geschreven. Het taalgebruik is zorgvuldig en beeldend. Ik vind het ook heel spannend. Als je dit boek leest is het net of je zelf in die tijd leeft. Het blijft ook van het begin tot het einde boeien. Het verhaal is soms ook best zielig omdat de hoofdpersoon veel vrienden moet verlaten of kwijtraakt. Het is ook een best interessant boek, zo ben ik bijv. iets te weten gekomen over heksen vervolgingen. Een samenvatting van de inhoud. Het verhaal gaat over Nina die in Wurzburg, een klein dorp in Duitsland, woont. Daar is het oorlog. Ze woont bij haar oom en tante omdat haar ouders zijn overladen. Haar moeder werd verdacht van hekserij omdat ze een bepaalde gave had, daarom is ze terechtgekomen op de brandstapel. Nina heeft dezelfde gave als haar moeder en word nu dus ook verdacht van hekserij. Ze kan ieder moment gearresteerd worden. Daarom besluiten haar oom en tante haar uit te huwelijken aan Herr Stolz. Een man met al vijf kinderen waarvan de moeder is overleden. Nina ziet hier erg tegenop en probeert daarom te ontvluchten aan het huwelijk. Ze moet eigenlijk met de trein naar het dorpje Bamberg maar reist door naar Coburg. Daar aangekomen vraagt ze in een herberg om een slaapplaats en die is er. Ze wordt erg goed bevriend met de eigenaar van de herberg. Zij mag daar een tijdje blijven slapen en in ruil daarvoor doet zij de bediening. Tot haar grote schrik ziet ze op een avond Herr Stolz aan een tafel zitten. Hij herkent haar onmiddellijk. Die dag daarop besluit Nina hier weg te gaan, want ze heeft het gevoel dat ze op deze plaats niet veilig is. Nina verlaat de stad…dit is het begin van een lange zwerftocht. Ze jat een broek en een T-shirt van een waslijn, doet deze aan en snijd met haar mes haar haar af. Zo loopt ze dus als jongen over een zanderig pad. Dan ontmoedt ze Max. Dit is een oudere man die al bijna zijn hele leven rondzwerft. Hij leert Nina hoe je vissen en konijnen kunt vangen en hoe ze moet omgaan met bepaalde kruiden. Ze stelt zich voor als Hans, maar op een dag krijgt Max door dat ze een meisje is. Hij wist het eigenlijk al vanaf het begin. Hij vindt het verder niet erg. Ze gaan op weg naar vrienden van Max. Als ze daar aankomen kunnen ze daar blijven. Nina wordt erg goed bevriend met Jutta. Een dochter van een goede vriend van Max. Ze helpen samen op het land. Als ze op een dag een troep Zweedse soldaten in de verte zien voelt Nina dat ze hier niet langer veilig zijn. Dat is bijvoorbeeld een van die gaven. Ze heeft een zeer sterk voorgevoel wat tot nu toe eigenlijk altijd klopte. Max en Nina besluiten dus, die zelfde dag nog, verder te gaan. De wintertijd komt al aardig dicht in de buurt. Het wordt steeds kouder en het is moeilijker om aan eten te komen. Ze overnachten in herbergen of leegstaande stallen. Als ze eens door het bos lopen krijgt Nina weer een voorgevoel. Ze voelt dat er wolven aan komen. En omdat het winter is en de wolven ook graag wat te eten lusten, zijn ze zo instaat mensen op te eten. Max en Nina rennen zo snel ze kunnen het bos uit. Maar ze zijn al te laat. Ze horen nu het geluid van de wolven een paar honderd meter achter hen. Snel klimmen ze in een boom. Daar blijven ze uren zitten. Totdat de wolven het opgeven, en dan gaan ze snel weer verder. Ze zijn op weg naar het klooster waar Max ook ieder jaar komt. Het is ijskoud en Max word steeds zwakker. Als ze er bijna zijn moet Nina Max zelfs meeslepen, hij kan niet meer lopen. Ze houd het niet meer en laat Max daarom liggen en besluit hulp te halen in het klooster, maar het is al te laat. Max is dood. Nina mag de hele winter in het klooster blijven. Als de lente weer aanbreekt gaat ze weer verder. In haar eentje. Totdat ze een zigeunerkamp ziet staan. Alle gewone stadbewoners vinden zigeuners maar vieze mensen en ze denken dat ze vervloeken over hen uitspreken. En gaan daarom niet met ze om. Maar Nina komt er achter dat het hele aardige mensen zijn. Ze wordt namelijk vriendelijk toegelaten tot de groep en krijgt eten. Ook hier stelt ze zich voor als Hans. Ze wordt bevriend met Milenko, Basha en Kara. Nina reis een lange tijd met ze mee. Ook de zigeuners krijgen door dat Nina een meisje is. Ze maken mooie jurken voor haar. Op een dag komen ze langs Wurzburg. Nina heeft toch besloten om terug te gaan naar haar oom en tante. Milenko heeft ten slotte verteld dat de heksen vervolgingen overal al minder zijn. Ze neemt afscheid van de zigeuners in de hoop ze nog eens te zien. Ze loopt het dorp in, naar de bakkerij van haar oom en tante. Als ze er is, vliegen ze elkaar in de armen. Ze heel erg blij dat Nina weer terug is. Ze blijft er slapen. In haar eigen bedstee waar ze een paar jaar geleden ook in sliep. Ze denkt aan Milenko. Ze mist hem heel erg. De volgende dag wil Nina toch weer weg. Ze wil naar de natuur. Ze wil vrij zijn. Haar oom en tante vinden dit natuurlijk helemaal niet leuk maar Nina gaat toch. Ze nemen afscheid en Nina beloofd dat ze nog eens langs zou komen. Daar gaat ze dan, zou ze Wurzburg ooit nog eens terug zien…? Grondige beschrijving van mijn leeservaring. Onderwerp
Het onderwerp heeft me erg veel aangesproken. Ik wist er ook helemaal niks van af. Ik heb er dus veel van geleerd. Heksenvervolgingen is ook een onderwerp wat je niet vaak hoort. Ik had in ieder geval niet verwacht dat dat zo in zijn werk ging en dat het zo afschuwelijk is. Het onderwerp ‘de amulet’ werd eigenlijk bijna niet naar voren gehaald, ook al heet het boek zo. Ik had, als ik de schrijfster was, een andere titel gekozen. Gebeurtenissen
Ik zou niet op de hoofdpersoon willen lijken. Ze is heel erg verlegen en laat zich best snel meeslepen door iemand anders. Maar een ding bewondert me wel, ze is namelijk een echte doorzetter. Ze geeft het niet snel op en wacht tot ze haar doel bereikt heeft. Jutta (het meisje dat ze leert kennen bij de vrienden van Max) ging erg voor me leven, ik begreep, bijvoorbeeld, precies waarom ze het zo jammer vond dat Nina weer weg moest. De kinderen uit het zigeunerkamp leefden minder voor me, ze zeiden bijna niks en voerde weinig uit. Je komt van Nina heel veel te weten omdat het verhaal geschreven is vanuit haar ogen. Zo leer je de persoon goed kennen. Een beetje aan het begin van het verhaal zou ze eigenlijk naar Herr Stolz moeten, maar dat was ze niet gegaan. Dat vind ik een goede beslissing, anders zit je de rest van je leven bij zo’n oude vent en dat is denk ik niet leuk! Helemaal aan het einde van het verhaal moest Nina de beslissing maken of ze bij haar tante en oom bleef of dat ze weer weg ging. Ze had dus gekozen om weg te gaan. Dat zou ik niet hebben gedaan, je zou namelijk helemaal op jezelf moeten leven en je weet maar nooit waar je terechtkomt. Ik vind de manier waarop Nina haar problemen oplost best goed. Als het nodig is, zoekt ze hulp van anderen. Ik zou dat ook wel hebben gedaan. Het verhaal speelt zich al heel lang geleden af dus de leefregels zijn daar heel anders dan tegenwoordig. Enkele verschillen zijn: daar was het heel normaal dat de oom van Nina haar uithuwelijkte, nu tegenwoordig is dat niet meer. Daar mag da dochter zelf weten met wie ze wil trouwen. En nog een verschil is dat een meisje s’avonds na 8 uur al niet meer alleen, of samen met een vriendin over straat mag, ik mag tot ongeveer half 11 nog samen met een vriendin over straat lopen. Ook de personen uit het verhaal denken heel anders over zigeuners dan ik nu doe, ze vinden het vieze mensen en tegenwoordig valt dat best mee. Ik kan eigenlijk geen overeenkomst bedenken. Opbouw
Het hele verhaal hangt goed met elkaar samen. Het loopt heel vloeiend van het ene stuk naar het andere stuk. Ik vind ook dat het verhaal heel spannend is geschreven. Er wordt nog niks verklapt van wat er gaat gebeuren. Het blijft ook boeien, omdat het steeds een ander onderwerp is. Het blijft niet te lang stil staan bij 1 bepaalde gebeurtenis maar veranderd al snel. Ik vind de bouw ook heel goed. Het begint bijvoorbeeld in een klein onschuldig dorpje, daarna komt het in de buitenwereld en daar gebeurt dan van alles en het eindigt dan weer in het dorpje. Er is dus ook duidelijk een beginstuk een middenstuk en een slot te zien. Dat is wel prettig, het maakt het lezen wat makkelijker. Er zijn veel terugblikken en herinneringen in het verhaal. Nina denkt steeds maar weer terug aan haar oom en tante, en wat later ook aan Max. Het verhaal heeft niet echt een gesloten einde maar het is ook weer niet helemaal open. Je weet wel dat Nina nu de wijde wereld intrekt maar je weet niet wat er dan met haar gebeurt en of ze nog eens terug komt bij haar oom en tante. Er blijft op zich niet te veel onduidelijk. Taalgebruik
Er zitten in het verhaal soms wat ouderwetse woorden maar die kan je opzoeken achter in het boek bij de moeilijke woorden en het wordt tijdens het verhaal ook wel uitgelegd. De verhouding tussen beschrijving, gesprekken en weergave van gedachten of gevoelens vind ik erg goed. Het is bijvoorbeeld niet zo dat er een heel hoofdstuk wordt gepraat en dan weer een hele tijd niet. Het is goed verdeeld. En los daar van word de weergave van gedachten en gevoelens ook regelmatig geschreven. Ik vind de taal erg goed bij het onderwerp en de personages passen. Het is een beetje een ouderwetse taal en dat zijn zij ook.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
S.
S.
goed man!
22 jaar geleden
AntwoordenV.
V.
Ik vond je informatie heel erg goed bruikbaar, ik wil je bedanken dat je deze informatie over dit boek op het internet heb gezet.
bedankt,
vincent
22 jaar geleden
AntwoordenH.
H.
Perfect verslag, Het komt goed uit dat jet ook de beschrijvind van je leeservaring hebt gemaakt. Je hebt zeker ook het boek: Op nieveau Plus.
Zeer goed gemaakt
21 jaar geleden
Antwoorden