De amulet door Simone van der Vlugt

De amulet – Simone van der Vlugt Zakelijke gegevens: Titel: De amulet
Auteur: Simone van der Vlugt
Uitgeverij: Lemniscaat b.v. te Rotterdam
Jaar van uitgave:1995
Omslagillustratie: Roelof van der Schans
aantal bladzijden: 184
aantal hoofdstukken: 11 Titelverklaring: Nina Bauer is een weesmeisje dat opgroeit bij haar oom en tante. Op een dag vraagt ze haar oom naar de dood van haar moeder. Hij vertelt het verhaal en geeft haar de amulet van haar moeder. Later ontdekt Nina dat het plantje dat op de amulet staat afgebeeld digitalis heet. Giftig voor leken, maar heilzaam voor ingewijden. En Nina is net als haar moeder een ingewijde. Ze kan pijn wegnemen met haar handen. En soms ziet ze dingen voor ze gebeuren. De amulet blijft haar enige aandenken aan haar moeder. Korte inhoud: Het is 1630 en de heksenjacht is in volle gang. Nina Bauer is een 13-jarig meisje dat bij haar oom en tante woont in Würzburg. Haar vader en moeder zijn beide overleden, haar moeder is verbrand als heks. Het enige aandenken aan haar is een amulet. Als er een zware storm is, wordt Nina ervan verdacht deze opgeroepen te hebben. Nina moet vluchten om niet op de brandstapel te eindigen. Ze wordt uitgehuwelijkt met Herr Stolz. Dit wil Nina niet en ze besluit de weide wereld in te trekken. In een herberg in Coburg vindt ze kost en inwoning. Op een dag is Herr Stolz in de herberg, maar ze ontkent dat ze hem kent. Ze besluit de volgende ochtend te vluchten. Ze trekt door de bossen, als ze wordt lastiggevallen door een boerenknecht besluit ze als jongen verder te trekken. Op een dag ontmoet ze Max, een zwerver. Hij leert haar van alles over de natuur, over kruiden en jagen. Hij komt er al snel achter dat ze een meisje, maar het maakt hem niet uit. Nina en Max helpen een paar dagen met de druivenoogst in Rothenburg. Ze verblijven bij vrienden van Max. Ze raakt erg goed bevriend met Jutta. Als Nina droomt dat Rothenburg wordt belegerd door Zweden, denkt ze dat het weer een visioen was. Max en Nina trekken weer verder. Ze gaan naar het klooster in Ettal waar Max elk jaar verblijft in de winter. De winter valt al vroeg, het is erg koud en er valt veel sneeuw. Ze vinden nog moeilijk voedsel en ze slapen in stallen. Een keer worden ze aangevallen door wolven maar ze weten te ontkomen. Het gaat steeds slechter met Max. Hij kan nauwelijks meer lopen. Nina moet hem achterlaten en gaat hulp halen bij het klooster, maar het is al te laat. Max was al dood toen ze bij hem kwamen. Nina blijft die winter in het klooster, ze wordt er goed verzorgd. Als de lente aanbreekt trekt ze weer verder. Ze ontmoet al snel een groep zigeuners. Nina wordt hartelijk ontvangen, ze leert paardrijden en krijgt voedsel en kleding. De zigeuners komen er ook snel achter dat ze een meisje is, eerst zijn ze verbaasd maar ook hun maakt het niet uit. Ze raakt erg goed bevriend met Basha, haar beste vriendin en Milenko, de jongen waar ze een beetje verliefd op is. Als ze langs Würzburg trekken besluit Nina terug te gaan naar haar oom en tante. Als ze weer thuis is, mist ze al snel de natuur en de zigeuners, vooral Milenko. Ze vertrekt dezelfde dag weer.
Nog kortere inhoud: Het is 1630 en de heksenjacht is in volle gang. Nina’s moeder is vroeger ook verbrand als heks, het enige aandenken aan haar is een amulet. Door een misverstand wordt Nina ook verdacht van hekserij en ze is gedwongen te vluchten. Haar oom en tante willen Nina uithuwelijken met Herr Stolz zodat ze aan de brandstapel kan ontsnappen. Daar voelt Nina niks voor en ze besluit de weide wereld in te trekken. Ze vindt werk in een herberg, waar ze ook onderdak en kost krijgt. Op een dag staat Herr Stolz voor deur. Dan vlucht ze weer verder. Ze besluit verder te leven als jongen, en ontmoet in de bossen Max. Hij leert haar de geheimen van de natuur. Ze overnachten een paar dagen bij vrienden van Max die een wijnhuis in bezit hebben. Totdat Nina een visioen krijgt: ze droomt dat de Zweden de stad komen aanvallen. Niemand gelooft haar maar Max en zij vertrekken toch. Ze trekken verder naar een klooster. Onderweg sterft Max en Nina blijft die winter in dat klooster. Dan ontmoet ze een groep zigeuners, die hebben snel door dat ze een meisje is. Ze wordt daar hartelijk ontvangen. Als ze langs Wurzburg, haar geboortestad, trekken wil ze naar huis. Maar als weer bij haar oom en tante is begrijpt ze dat haar huis nu tussen de bomen en bij de zigeuners is. Personen: Nina Bauer is een zwartharig meisje van 14, later 15 jaar. Haar vader stierf toen ze nog een baby was. Haar moeder werd beschuldigd van hekserij. Nog voor ze eindigde op de brandstapel, deed ze Nina haar amulet om de hals. Haar oom en tante namen Nina stiekem in huis en daar groeide Nina gelukkig op. Ze wordt een slim en zelfstandig meisje dat niet zomaar doet wat anderen haar zeggen. Ze is best eigenwijs, want vaak weet ze dat Max gelijk heeft maar ze wil dat dan niet toegeven. Ze vraagt zich juist steeds af wat ze zelf eigenlijk wil. Haar ideeën en meningen zijn aan de ene kant hetzelfde als die van de andere middeleeuwers. Maar aan de andere kant blijft ze kritisch over alles nadenken. Ze liegt of steelt alleen als het echt niet anders kan, en dan nog met spijt. Ze handelt voor eigen bestwil, bijvoorbeeld als ze vlucht voor Herr Stolz of wanneer ze zich voordoet als een jongen. Ze is een echte doorzetter en geeft niet snel op. Ze wil Max niet alleen achterlaten en sleept hem verder. Wanneer ze aan haar zwerftocht begint, kan ze zichzelf eigenlijk maar nauwelijks redden. Maar door bij een oude zwerver in de leer te gaan, leert ze alles wat ze moet weten en
kunnen. Bovendien heeft ze er een maatje bij. Oom Thomas is de oom van Nina. Hij heeft zijn nichtje opgevoed zonder haar ooit precies te vertellen wat er met haar moeder is gebeurd. Hij is een vriendelijke en verstandige man die niet meedoet met de roddelpraat over hekserij. Hij houdt erg veel van zijn nichtje, maar laat haar vrij om te gaan wanneer ze daar voor kiest. Hij heeft een bakkerij. Hij is getrouwd met tante Hanna, zij is net zo gul, maar gelooft veel meer in de heksenpraatjes. Zigeuners zijn in haar ogen gespuis. Ze is vaak zenuwachtig. Jürgen Stolz is de weduwnaar aan wie Nina uitgehuwelijkt wordt. Hij heeft vijf kinderen en een boerderij en was heel blij dat hij een knap jong meisje als gratis werkkracht zou krijgen. Wanneer Nina niet op komt dagen, laat hij het er dan ook niet bij zitten en gaat haar zoeken. Als hij haar vindt, blijkt hij een hardhandige en onvriendelijke man te zijn. Hij is donker, flink behaard en breedgeschouderd. Hij heeft donkere haren. Nina vlucht voor hij haar echt op kan komen eisen. Max von Spee is Nina’s leermeester en reisgenoot. Hij is een behaarde man die al jaren zwerft omdat hij verbannen is uit zijn stad voor verdenking van hekserij. Zijn vrouw is ook als heks terechtgesteld. Hij is ook erg slim, hij weet veel van de natuur af. Hij verandert in het verhaal. In het begin is hij erg chagrijnig, hij wil Nina geen eten geven en haar niet helpen met o.a. het vangen van konijntjes. Hij is erg eigenwijs, bijvoorbeeld als hij door het bos wil lopen en Nina er juist omheen. Later als ze met elkaar bevriend raken, wil hij Nina wel helpen. Nina heeft dit in het begin ook hard nodig. Op het einde is Max juist erg afhankelijk van Nina. Max is vaak bezorgd om Nina, hij geeft veel om haar. Max overlijdt op het einde. Jutta is haar maatje als ze verblijft bij de vrienden van Max. Ze trekken met elkaar op tijdens het druivenplukken. Ze is al vanaf het moment dat ze elkaar ontmoetten geïnteresseerd in Nina’s verhalen. Nina en Jutta raken goed bevriend. Ze is in voor spanning. Ze hebben het allebei erg moeilijk als ze afscheid moeten nemen. De zigeuners, waar Nina een tijd mee reist, ontvangen haar hartelijk. Ze komt er achter dat alle verhalen over zigeuners helemaal niet waar zijn. De mannen en vrouwen doen zoveel mogelijk gescheiden, ook hun drinkwater wordt gescheiden bewaard. Ze praten in Romany, de zigeunertaal. Sommigen praten slecht Duits. De vrouwen dragen felgekleurde rokken. Er zijn drie zigeuners waar Nina vooral mee omgaat: - Basha, ze is een donkerharig zigeunermeisje. Ze worden goede vrienden. - Milenko, hij leert Nina paardrijden. Nina wordt een beetje verliefd op hem. - Kara, dit is de moeder van Milenko. Ze praat veel met haar over haar problemen. Zij is ook de 1e die te horen krijgt dat Nina wil vertrekken. Kara beschermt Nina ook. Tijd: Het verhaal begint in 1630 en het eindigt twee zomers later in 1632. De tussenliggende periode is vaak samengevat door middel van tijdverdichting: “Veel te vroeg voor de tijd van het jaar breekt de koude aan. De regen maakt plaats voor sneeuw, die blijft plakken aan hun kleren.” Ruimte: Voor- en achterin het boek staat een kaartje waarop de plaatsen staan waar Nina komt tijdens haar zwerftochten. Een deel van die plaatsen, zoals Wurzburg, Bamberg, Coburg en Rothenburg zijn flinke steden met veel drukte, kerken en straatjes die in het boek uitgebreid beschreven worden. Je krijgt als lezer een aardig beeld van middeleeuwse bakkerijen, herbergen, markten, kerken en het straatleven waarbij stank, lawaai en loslopende varkens heel normaal waren. Een aantal andere plaatsjes zoals Bayreuth of Oberammergau is veel kleiner. Daar geeft de schrijfster je meer een beeld van de manier waarop mensen in die tijd omgingen met langstrekkende reizigers. Behalve in de stad, speelt het boek zich ook voor een groot deel af op het platteland. Daar trekt ze door bossen en over bergen en langs uitgebrande en uitgemoorde boerderijen of dorpen. Open / gesloten einde: Het is een open einde want de hoofdpersoon (Nina) leeft verder en het verhaal stopt. Nina gaat weer terug naar de zigeuners en het verhaal zou dus kunnen verder lopen. Het zou kunnen zijn dat er iets gebeurt waardoor ze niet bij de zigeuners komt of dat ze met de zigeuners langs Rothenburg komt en dan naar Jutta gaat.
Eigen mening: Ik vond het een erg leuk boek. Ik kon me erg goed inleven in Nina en Max. Er waren een aantal echt spannende stukjes bijvoorbeeld als ze moet vluchten, als ze Herr Stolz tegenkomt, als ze de wolven tegenkomen, als Max doodgaat en als de boeren haar in het water gooien. Ook zijn er vrolijke stukjes bijvoorbeeld als ze Max pas kent of als ze Jutta leert kennen. Het boek was erg makkelijk te lezen. De moeilijke woorden werden achter in een begrippenlijst uitgelegd. Schrijfster: Simone van der Vlugt Simone van der Vlugt is geboren in Hoorn op 15 december 1966.Haar meisjesnaam is Watertor. Toen ze jong was hield ze al van schrijven. Al op dertienjarige leeftijd stuurde ze één van haar verhaaltjes op naar een uitgever die haar adviezen gaf en haar stimuleerde om door te gaan met schrijven. In 1985 verhuisde ze naar Amsterdam en studeerde ze Nederlands en Frans aan de lerarenopleiding. Ze vond daar de lessen creatief schrijven het leukst.In 1990 trouwde ze met Wim van der Vlugt. Drie jaar later verhuisden ze naar Alkmaar en werd hun dochter Esmée geboren. In 1995 kreeg ze een zoon die Friso heet. In 1995 verscheen ook haar eerste jeugdboek: De Amulet. Dit werd gekroond door de kinderjury. Als snel verscheen haar de tweede boek: Bloedgeld. Nu ze in deeltijd werkt schrijft ze op een aparte kamper met al haar spullen om haar heen waar niemand aan mag komen. Ze schrijft in fragmenten, een stukje uit het midden van het verhaal en dan weer een stukje aan het einde, gewoon wat in haar opkomt. Later schrijft ze alles aan elkaar. Veel van haar boeken gaan over vroegere tijden. Ze zorgt er heel goed voor dat je kan meeleven met de hoofdperso(o)n(en). Boeken: 1995 De amulet (Lemniscaat / 3e druk 1998) 1996 Bloedgeld (Lemniscaat / 2e druk 2000) 1999 De guillotine (Lemniscaat) 1999 Noodlanding in het oerwoud (Zwijsen) 1999 Mijn zusje wordt vermist (Zwijsen) 1999 Potverdrie, Sophie! (Van Holkema & Warendorf) 2000 Verdwaald onder de grond (Zwijsen) 2000 Zwarte sneeuw (Lemniscaat) 2001 Jehanne (Lemniscaat) 2001 Bastiaan komt eraan (Van Holkema & Warendorf) 2001 Hester de witte heks (Zwijsen) 2002 Schijndood (Lemniscaat) Bekroningen: 1996 Tip van de Nederlandse Kinderjury 13 t/m 16 jaar voor De amulet
1998 Tip van de Jonge Jury voor De amulet
1999 Tip van de Jonge Jury voor Bloedgeld
2000 Eervolle Vermelding voor De guillotine
2001 Tip van de Jonge Jury voor De guillotine