Titel: De adelaars
Door: Kader Abdolah
Uitgeverij De Geus bv, Breda 1998
Oosrpronkelijke uitgave: 1993
Het verhaal speelt zich af in Nederland en een stuk in Iran. Het boek zelf begint in 1981 en eindigt in 1984. Er zijn wel enkele gebeurtenissen die hij zich herrinert van vóór 1979.
1. Samenvatting
Dit boekverslag gaat over “De Adelaars” een boek dat Kader Abdolah geschreven heeft over een politiek vluchteling. Hij is het zelf. Hij schrijft het vanuit de ik-vrom, het bevat negen hoofdstukken en het lijkt een beetje op een dagboek.
De verhalen lopen niet in elkaar over en de gebeurtenissen zijn niet achter elkaar geschreven dus schrijf ik een korte samenvatting per hoofdstuk:
In het eerste hoofdstuk heeft de hoofdpersoon werk, hij is hier dan ook heel blij mee want als vluchteling is het moeilijk om aan werk te komen. Hij werkt dan in een natuurmuseum samen met Gerrit. Gerrit zet dode vogels op en Kader moet hem daarbij helpen. Op een dag vindt hij een dode vogel op straat en neemt hem mee naar Gerrit maar Gerrit herkent de vogel niet.
Later werkt hij ergens anders; bij een Amerikaans bedrijf. Koos, zijn chef discrimineert en wantrouwt hem. Koos weet ook altijd ergens een foutje te vinden in het werk. Kader doet er alles aan om Koos blij met hem te houden maar het lukt hem niet.
In het derde hoofdstuk komt hij bij een opvangcentrum waar hij Bert en Willemien ontmoet. Deze twee zijn heel erg verliefd op elkaar en Willemien wil heel graag bij Bert op de kamer slapen. Kader is degene die bij Bert mag slapen dus stiekem stemt hij toe. Zelf had hij ook zo`n situatie meegemaakt dus hij begreep hoe Willemien zich voelde.
In het natuurmuseum werkte ookPieter, op diens verjaardag nodigt hij de hoofdpersoon uit in zijn appartement. Het krioelde daar van de reptielen en het was er heel erg vies. Dit hoofdstuk heette dan ook ‘de nachtmerrie.’
Nu ontmoet hij Maria, een meisje uit zijn eigen land (Iran), weer terug in het opvangcentrum. Zij moet eigenlijk naar haar eigen nieuwe huis maar wil dat helemaal niet, op een gegeven moment komt ze weer terug naar het opvangcentrum ze is zo depressief dat ze bijna voor zijn ogen zelfmoord pleegt.
In het zesde hoofdstuk schrijft hij niet vanuit de ik-vorm. Hij laat duidelijk zien hoe verschillend de mensen zijn en hoe ze allemaal op elkaar reageren.
De hoofdpersoon gaat voor het eerst sinds hij in Nederland is naar een café, hij ontmoet daar Thomas. Thomas krijgt een glaasje wijn aangereikt, maar loopt van schrik weg uit het café. Enkele weken later ontmoeten de twee mannen elkaar weer bij Thomas thuis. Kader heeft toevallig dezelfde fles wijn die zijn vrouw mee had toen ze die ochtend daarna overleed. Thomas overlijd die avond ook.
In dit hoofdstuk vertelt hij over de tijd voordat hij naar Nederland kwam, over hoe het leven daar toen was en hoe hij stiekem met zijn vader zijn broer moest begraven.
In het laatste hoofdstuk komt zijn vader bij hem op bezoek. Kader heeft hem gemist en is heel erg blij hem weer te zien. Hij laat zijn vader het Nederlandse dagelijkse leven zien.
2. Personages
Kader Abdolah, de hoofdpersoon, is de schrijver zelf. Eigenlijk heet hij geen Kader Abdolah, dat is zijn pseudomien, deze naam is van een gesneuvelde vriend. Zelf is hij erg stil en kijkt aandachtig toe op wat er gebeurt, en geeft dan soms in zijn gedachtes commentaar.
3. Leeservaring
Ik vond het verhaal heel dramatisch, je leert het vluchtelingenleven kennen en gaat er heel anders naar kijken, je ziet echt in hoe lastig en zwaar dat allemaal kan zijn en vooral ook hoe droevig. Iedereen om je heen heeft andere gewoontes waar je aan moet wennen.
Doordat het in de vorm van een dagboek is geschreven is het net of je zelf de hoofdpersoon bent, ik kon heel goed meeleven en begrijpen hoe het geweest moet zijn. Natuurlijk zijn ik en de schrijver verschillend, soms denk ik ook dat ik anders gereageerd zou hebben. In het begin was het wel moeilijker te volgen omdat de verhalen kris kras door elkaar heen lopen, maar van alles bij elkaar krijg je het leven van een vluchteling heel mooi te zien.
Over zo`n actueel thema als vluchtelingen had ik nog nooit gelezen. Ik had sowieso nog nooit volwassen literatuur gelezen. Ik geef mijn voorkeur nog aan verhalen die onrealistisch zijn en die veel fantasie bevatten. Ondanks dat vond ik het verhaal ook heel mooi omdat de gevoelens zo intens zijn en zo goed beschreven worden.
Ik had stiekem wel gedacht dat het echt heel saai zou worden doordat het een waargebeurd verhaal was. Waargebeurde verhalen grijpen mij meestal alleen aan als het heel dramatisch of bijna ongelooflijk is. Dit was wel een heel dramatisch verhaal, elk hoofdstuk heeft een trieste beleving, waardoor ik ook wel geboeid bleef.
4. Boekpromotie
De Adelaars is een boek dat geschreven is door Kader Abdolah in de vorm van allemaal korte dagboekfragmenten, het is in de ik-vorm geschreven, waardoor je meer mee kan leven. Het verhaal geeft een sterk beeld van hoe het is om vluchteling te zijn, dit is erg interessant vooral nu met de momentele vluchtelingen situatie.
Kader zelf is de hoofdpersoon en verder is er niet een duidelijk tweede persoon. Dit zorgt bij mij wel voor een erg eenzaam gevoel tijdens het lezen omdat hij weinig zegt en vooral denkt.
Ik vind het een heel mooi geschreven boek omdat Abdolah zichzelf heel goed kan verwoorden en ik ook mee kan leven. Hij springt wel na elk hoofdstuk naar een nieuwe situatie, dit is aan het begin wel even wennen maar de draad van het verhaal is snel te pakken als je de eerste hoofdstukken stevig doorleest.
Dit boek raad ik aan, aan lezers die moeilijk kunnen stoppen als ze in een boek begonnen zijn want je moet je alles goed herinneren om het verhaal te kunnen blijven volgen. Ik had het boek in een week uit maar er was een dag waarop ik niet gelezen heb en die dag daarna was het wel moeilijk om er weer in te komen.
5. Bronnen
REACTIES
1 seconde geleden