Zakelijke gegevens Schrijver: Walker, Alice
Titel: The Color Purple
Jaar van eerste uitgave: 1982
Genre: Drama
Periode: begin 20ste eeuw – half 20ste eeuw
Uitgever: Korte Inhoud: Dit boek gaat over het leven van twee neger zusjes, Celie en Nettie, in Noord-Amerika. Celie wordt tot haar 14e seksueel misbruikt door haar stiefvader, waarmee ze twee kinderen verwekte, die hij na de geboorte weg gaf. De moeder van Nettie en Celie stierf. Celie werd uitgehuwelijkt aan een weduwnaar, om voor zijn kinderen en huis te zorgen. Daar wordt ze jaren slecht behandeld door die man en zijn kinderen. Maar ze wist hoe ze moest overleven, ze had weinig nodig om het te redden. Dan komt de minnaar van haar man, een flamboyante blueszangeres Shug, in haar leven. Zij geeft Celie de moed om te vragen, te lachen, te spelen, en uiteindelijk lief te hebben. Ondertussen was Nettie in huis genomen door een dominee en zijn vrouwen zijn twee kinderen, die van Celie waren. Nettie herkende de kinderen direct, maar de dominee en zijn vrouw wisten niet van wie die kinderen waren. Ze gaat dan met de familie mee naar Afrika als zendelingen. Celie dacht dat Nettie dood was, totdat Shug de brieven van Nettie uit Afrika vond. Celie=s man had die verstopt. In de brieven vertelde Nettie over Afrika. Hoe de vrouwen ook daar niet gewaardeerd werden. Hoe haar werk eruit zag, hoe het dorp Olinka eruit zag en over haar kinderen. Uiteindelijk lukt het Shug om Celie te laten vluchten van haar man. Ze gaan dan naar een andere stad, waar Celie werk vind als broekennaaister. Shug zingt nog steeds. Nettie trouwt met de dominee, nadat zijn vrouw stierf. Tenslotte komt Nettie terug naar Celie, Amerika, met de dominee en Celies kinderen. Gegevens over de schrijfster The Color Purple is geschreven door Alice Walker. Ze is geboren in Eaten, Georgia in 1944. Zij was de jongste van de 8 kinderen. Omdat ze zwart en arm is weet ze wat discriminatie is, maar dankzij haar moeder ging ze naar de universiteit toe.Tegenwoordig woont ze in San Fransisco. The Color Purple is in nederland uitgegeven door de uitgeverij Wolters-Noordhof in Groningen uit de backbirds serie. Andere werken van Alice zijn:The third life of grange Copland(1970),Meridan (1976) Met the Color Purple heeft Alice de Pulitzer prijs gewonnen en het verhaal is verfilmd door Steven Spielberg.
Titelverklaring: The color purple staat voor onafhankelijkheid,de vrijheid van iemands gedachten en gevoelens.De kleur paars speelt een belangrijke rol in het verhaal. Thema Het centrale probleem in dit verhaal is dat de vrouwen worden uitgebuit door de mannen,de zwarten door de blanken en de Afrikaanse cultuur door de westerse. De vrouwenhandel door mannen, de handel in zwarten door blanken en de handel van in Afrikaanse cultuur door de Westerse cultuur. De bevrijding van vrouwen van de van hun verwachte bezigheden, emancipatie. Motief Het motief is dat iedereen een eigen leven wil leiden.Maar Celie wordt gecommandderd door iedereen zodat ze nooit de mogelijkheden krijgt om dingen te doen.Haar wensen zijn vrijheid en gelijkheid. Genre Dit boek kan je een sociale roman noemen,want de personen in The Color Purple symboliseren groepen mensen van de samenleving nnamelijk vrouwen ,zwarten en de afrikaanse cultuur.Je kunt dit boek ook ‘briefroman’ noemen,omdat het verhaal is geschreven in brieven.Celie schrijft aan god en Nettie schrijft brieven aan Celie. Plaats en Tijd Celie leeft op een boerderij vlakbij een klein stadje in het zuiden van Amerika. Nettie brengt een tijd van haar leven door in Olinka, een dorpje in de Afrikaanse jungle. Als Celie het verhaal begint te vertellen is ze veertien jaar, aan het eind van het boek is ze vijfenvijftig, het is dan Independence day. Opbouw De opbouw van het boek is een beetje raar en vaag omdat het hele verhaal in heel erg simpel Engels geschreven is. Ook de opbouw is een beetje vaag. De schrijver springt van de hak op de tak en de schrijftaal is dus erg onduidelijk, waardoor je soms niet helemaal snapt wat er bedoeld wordt.
Perspectief Dit is een meervoudig perspectief,want celie en Nettie vertellen ieder hun eigen verhaal. Het is dus in de ik-vorm geschreven. Personages Celie. Een onopgeleid, lelijk, 14 jaar oud zwart meisje. Ze is leergierig, maar omdat ze de oudste is, moet ze thuis op de kinderen passen en kan ze niet naar school. Ze is jarenlang seksueel misbruikt door har stiefvader, waarvan ze denkt dat het haar echte vader is, en door haar man. In het begin van het boek vertrouwt ze niemand, en daarom schrijft ze brieven aan God. Uiteindelijk verandert ze in een onafhankelijke vrouw, het ideaal van elke vrouw (toch?) Zij is de Hoofdpersoon. Nettie. Celie haar jongere zus. Ze wil net zo hard leren als Celie. Ze is bijna getrouwd met Mr. ___ Ze heeft een hoop geleerd van Samuel en Corinne. Nettie is een afwachtend persoon, die wel beslisgen durft te nemen, heeft interesse in mensen, en nog meer interesse in het geloof van zwarte mensen. Ze vindt het leuk om op Celie’s kinderen te passen. Mr. ______ (Albert). Een knappe weduwnaar die met Nettie wil trouwen. Hij accepteert Celie als vrouw enkel en alleen omdat hij daar financieel voordeel van zal hebben. Mr. is wreed, en “onaardig” tegen vrouwen, vooral tegen Celie. Shug Avery noemt hem altijd Albert. Hij heeft altijd van haar gehouden, maar mocht niet met haar trouwen. Als hij eindelijk een hele goede vriend van Celie wordt, mag zij hem ook Albert noemen. Shug Avery. Een aantrekelijke vrouw. Ze is een bekende blueszangeres. Shug neemt haar eigen beslissingen, dopt haar eigen boontjes en leidt haar eigen leven. Ze is een emotionele vrouw. Shug is biseksueel, maar aan het eind van het verhaal kiest ze toch voor Celie. Eigen mening Ik herken wel gebeurtenissen die te maken hebben met mensen die ik ken. Zij vluchtten uit Afrika, om weg te komen uit de oorlog. Dit is ook een soort van onderdrukking, dus in zekere zin is het een gelijkenis. Toch is dit een heel andere situatie. Ik heb ook geen dingen beleefd in mijn leven, die op situaties uit het boek lijken. In deze tijd is in Nederland bijna geen discriminatie meer. Het is er nog wel duidelijk en dat zou ook moeten verdwijnen, maar het is er niet in de mate als het er in Amerika is. Het boek gaat dus over de onderdrukking van de vrouw door de man, van de zwarte door de blanke en van de Afrikaanse cultuur door de Westerse cultuur. Alice Walker is duidelijk tegen deze drie dingen. In veel boeken van haar heeft ze het over de slavernij en de onderdrukking van de zwarten door de blanken. Ze wil duidelijk maken dat je met geweld niets oplost en dat racisme zinloos is, omdat elk mens gelijk is. Door het boek heb ik meer geleerd over Amerika. Tijdens de slavernij. Overal in de wereld heb je ruzies, oorlogen, twisten over dit onderwerp. Het verschil tussen blank en zwart, tussen geloven. Dit vind ik heel stom. Want elk mens heeft recht op een eigen menig, eigen geloof, eigen cultuur. Deze dingen zijn erg belangrijk voor het vormen van een individu, men mag niemand ervan weerhouden om een eigen individu te zijn. Ik kan me niet echt herinneren dat er humoristische gedeeltes waren. Misschien waren ze er wel, maar ik heb ze niet echt opgemerkt. De mishandelingdie je leest in het boek vind ik erg raar. Ik snap niet dat mensen elkaar dit aandoen en hoe iemand een ander zo kan vernederen door hem te mishandelen. Of door hem als een dier te behandelen, wat vaak gebeurde tijdens de slavernij. Zonder rechten en met plichten werden Afrikanen naar Amerika en natuurlijk Europa gehaald. Weggerukt uit hun vertrouwde cultuur om in een wildvreemde omgeving, zo hard te werken tot je erbij neer valt.Het is een heel erg raar iets en ik ben blij dat zoiets tegenwoordig niet meer gebeurd. Het hele boek sprak me aan, omdat het goed is geschreven. Vooral de stukken met Shug Avery en Sofia spraken me aan. Met Shug omdat Celie dan niet meer werd geslagen en met Sofia omdat zij voor zichzelf opkomt. Ook de passages over Afrika en over het dorp waar Nettie verblijft spreken me erg aan. Vooral omdat de Westerlingen de Afrikanen echt zo behandelden. Ik vind het een goed boek waar je best wel een keer over na kan denken en wat van kan leren. Bij dit boek is het Alice Walker wel gelukt indruk op mij te maken en ik kan zeker iedereen aanraden om dit boek te lezen, want het is erg mooi. Bronvermelding: Ik heb alle dingen die in dit leesverslag verwerkt zijn zelf gevonden uit het boek. Alleen de korte inhoud vond ik moeilijk om te formuleren vandaar dat deze iets aan de korte kant is. About Alice Walker Alice Walker was born on February 9, 1944 in Eatonton, Georgia. Her mother, Minnie Tallulah Grant Walker, and her father, Willie Lee Walker, were poor sharecroppers. As the eighth and youngest child in the family, she grew up in the midst of violent racism, which combined with her family's poverty left a permanent impression on her writing. In the summer of 1952 Alice Walker was blinded in her right eye by a BB gun pellet while playing "cowboys and Indians" with her brothers. She was left with permanent damage in her eye and remained facially disfigured. At age 14, her brother Bill had the "cataract" removed for her by a doctor in Boston, but her vision never returned in that eye. After graduating high school in 1961 as the school's valedictorian and prom queen, Alice entered Spelman College in Atlanta, Georgia on a scholarship. While at Spelman she participated in civil rights demonstrations and was subsequently invited to Dr. Martin Luther King Jr.'s home in 1962 at the end of her freshman year. The invitation was in recognition of her invitation to attend the Youth World Peace Festival in Helsinki, Finland. She attended the conference and then traveled throughout Europe for the summer. In August of 1963 Alice went to Washington D.C. to participate in the March on Washington for Jobs and Freedom. While there she was able to hear Dr. King's "I Have A Dream" address. After two years at Spelman, Alice received a scholarship to Sarah Lawrence College in New York, where she became one of very few young blacks to attend the prestigious school. Sarah Lawrence gave Walker the chance to receive mentoring from the poet Muriel Ruykeyser and writer Jane Cooper. Together they helped to stimulate her interest and talent in writing, and inspired her to write poems that eventually appeared in Once (1968). Unfortunately, by senior year Alice Walker was suffering from extreme depression, likely due to the fact that she got pregnant. She considered committing suicide and at times kept a razor blade under her pillow. She also wrote several volumes of poetry in an effort to explain her feelings. She was able to have a safe abortion with a classmate's help, not the easiest procedure at the time. While recovering, Walker wrote a short story aptly titled "To Hell With Dying." Her mentor Muriel Ruykeyser sent the story to publishers as well as to the poet Langston Hughes. The story was published and Walker received a hand-written note of encouragement from Hughes. Always an activist, she participated in the civil rights movement following her graduation in 1965. She first went door-to-door in Georgia and encouraged voter registration, but quickly moved to New York City and worked in the city's welfare department. While there she won a writing fellowship from the Bread Loaf Writer's Conference. In the summer of 1966 she returned to Mississippi where she met a Jewish civil rights law student named Mel Leventhal. They soon married and moved back to Mississippi. The couple had to deal with threats of violence due to the inter-racial nature of their marriage and the fact that Leventhal practiced on behalf of the NAACP. Alice again got pregnant (which saved Leventhal from the Vietnam draft) but sadly lost the child. Even while pursuing civil rights, Alice found time to write. She wrote an essay titled "The Civil Rights Movement: What Good Was It?," which won her a first place in the American Scholar magazine annual essay contest. Encouraged by this, she applied for and won a writing fellowship to the prestigious MacDowell Colony in New Hampshire. She subsequently accepted a teaching position at Jackson State University and while there she published her first volume of poetry, "Once." Her first novel, "The Third Life of Grange Copeland," was published the same week her daughter Rebecca Grant was born. The novel received both literary praise and criticism, with many African-American critics claiming that Walker dealt too harshly with the black male characters in her book. Walker disputed such claims, but her writing would continue to dramatize the oppression of woman thereafter. Alice Walker's career took off as she quickly moved from a position at Tougaloo College to a fellowship from the Radcliffe Institute. In 1972 she accepted a teaching position at Wellesley College, where she created one of the first women's studies courses in the nation, a women's literature course. In 1976 she published her second novel, Meridian, a story that chronicled a young woman's struggle during the civil rights movement. On a personal level, she divorced Leventhal in the mid-70s. Meridian received such acclaim that Walker accepted a Guggeheim Fellowship to concentrate full-time on her writing. She moved to San Francisco, and while in California she fell in love with Robert Allen, the editor of Black Scholar. They moved to a home in Mendocino where she began to write full time. Walker published her second book of short stories, You Can't Keep a Good Woman Down. In 1982 she finished The Color Purple, an epistolary novel about the life of a poor black woman named Celie. This book, easily her most popular novel, won her the Pulitzer Prize in 1983 and the American Book Award. Critics again accused her of portraying black men too harshly. The Color Purple was soon made into a motion picture, produced by Quincy Jones and directed by Steven Spielberg. When the movie The Color Purple premiered in her hometown of Eatonton, Walker received a parade in her honor. Her sister Ruth even created "The Color Purple Foundation" to promote charitable work for education. In 1984 Walker published her third volume of poetry, Horses Make a Landscape Look More Beautiful. In 1988 her second book of essays, Living By the Word was published, and in 1989 she published her epic novel The Temple of My Familiar. Alice continued publishing, including: Her Blue Body Everything We Know: Earthling Poems and Possessing the Secret of Joy. A later novel, The Same River Twice: Honoring the Difficult, dealt with her budding realization that she might be bi-sexual. Alice Walker soon became more politically active in her writings; her non-fiction book Anything We Love Can Be Saved: A Writer's Activism contained many essays inspired by her political activism. This included activities in the civil rights movement, the anti-nuclear movement, the environmental movement, the women's movement, and the movement to protect indigenous people. After a six year interlude, in September of 1998 Walker published By the Light of My Father's Smile which examined the connections between sexuality and spirituality. The story is a multi-narrated account of several generations and explores the relationships of fathers and daughters. A remarkable feature of Alice Walker's writing is the way it draws on elements of her life and incorporates them flawlessly into her novels. Her disfigurement can be seen in The Color Purple via the character of Celie, who suffers from a lack of beauty yet still manages to grow stronger in spite of that. On Alice's mother's side, her great-grandmother Talluhah was mostly Cherokee Indian. This connection emerges in The Color Purple as well, in the form of Corrine, who is of Cherokee decent.