Feitelijke gegevens
- 1e druk, 2010
- 190 pagina's
- Uitgeverij: Querido
Flaptekst
Het leven in een Vinexwijk verloopt niet altijd soepel. Daar weet Naima El Bezaz, die zelf al bijna tien jaar in zo’n buurt woont, alles van. In haar autobiografische roman Vinexvrouwen beschrijft zij het wel en wee van haar gezin in deze typisch Nederlandse nieuwbouwwijk. Als Marokkaanse kijkt zij met een fris oog naar de Hollandse gewoontes, al speelt er nog iets anders mee: de Vinexwijk wordt bevolkt door heel wat meer nationaliteiten. Terwijl haar dochter op school christelijke liedjes leert, verbaast El Bezaz zich over de Nederlanders. Ze snapt eigenlijk niets van hen. Hoog tijd dat zíj eens een inburgeringscursus volgen!
Eerste zin
Samenvatting
In deze roman beschrijft de vertelster, de 36-jarig Naima el Bezaz wat ze in de vinexwoonwijk waar ze al tien jaar een huis heeft, beleeft. Ze heeft last van depressies en is na haar romans over de Marokkaanse zeden en gewoonten bedreigd. Ze slikt Prozac. Haar familie komt regelmatig op bezoek. Ze heeft haar bruiloft in Marokko gevierd. Ze komt uit de plaats Meknes. Het leven gaat zijn gang in de Vinexwijk. Ze zijn als buurtbewoner geaccepteerd, omdat Naima een schrijfster is, maar er moeten natuurlijk niet te veel allochtonen komen, is de reactie van de meeste buurtbewoners.
Ze heeft ’s morgens elke keer weer een drama te verwerken, want de wilde krullen haren van haar Marokkaanse kinderen (in het boek steeds aangeduid met de oudste en de jongste) moeten in model gekamd worden. Dat doet pijn en veroorzaakt stress. Dat Naima in de week niet de enige is die pillen slikt, is duidelijk. Er is een duidelijke ruilhandel tussen de vrouwen onderling en er is als het ware een wijkdealer die ervoor zorgt dat iedereen aan zijn trekken komt. Die vrouw komt later nog nadrukkelijk in een hoofdstuk voor. Naima neemt aan het begin een soort energiepillen af, want ze is steeds ontzettend moe.
Wanneer ze naar het consultatiebureau met haar jongste kind moet, ontstaat er ook al een hilarische situatie. De verpleegkundige vertelt haar dat het niet goed is dat het kind al zo goed Nederlands spreekt. Ze moeten haar als ouders ook Arabisch leren. Over inburgeren gesproken.
Oma komt een keer uit Meknes op bezoek. Dat gebeurde toen Naima nog thuis woonde bij haar ouders in Alphen aan de Rijn. Ze zijn verbaasd over alles en nog wat in Nederland. Eerst leiden ze hun tante in Amsterdam een seksmuseum binnen: die schrikt van de enorme dildo’s die ze daar ziet. En op een andere dag wordt oma over de Wallen geleid, war haar ook een schok bezorgd. Ze is ook bang van een politieagent, maar de Nederlandse variant is erg aardig en ze mag met hem op de foto. In het heden moet Naima daar nog wel eens aan terug denken en in een droom vertelt haar oma dat ze eigenlijk zo snel mogelijk uit die week moet vertrekken.
In een flashback vertelt Naima over de keer dat ze ingeroepen werd als hulp bij een inburgeringscursus voor allochtonen. Ze moest in de bus naar Marken haar verhaal voorlezen. In Marken keken de allochtonen hun ogen uit toen ze de klederdracht van de bewoners zagen. Een man uit Somalië had vragen gesteld over het wasgoed (grote onderpeuren) dat aan de waslijn hing.
Ze heeft in haar woonwijk een hekel aan bepaalde buren. Naast haar woont een vrouw die in haar blote “niksie" aan het zonnen is en dat ziet er eigenlijk niet uit (hangtieten en een ongeschoren bikinilijn) Later krijgt ze ook herrie met buren die de hele dag overlast veroorzaken, omdat ze maar blijven verbouwen. Ze houden met niemand rekening.
In een andere flashback vertelt Naima over haar reis naar Egypte. Ze moet op de Nederlandse ambassade een lezing geven, maar bij de douane ervaart ze heel veel hilariteit wanneer ze haar paspoort bekijken. Uiteindelijk blijkt haar achternaam in het Egyptische dialect “De Tiet” te betekenen.
Omdat ze schrijfster is, krijgt Naima wel vaak een uitnodiging voor feestjes. Ze spreken dan met de vrouwen onderling over integreren. Naima ontmoet op een bepaalde dag een zwerver. De overige vrouwen spreken er schande van (een zwerver in hun wijk) maar Naima vindt het heerlijk, omdat de man haar terug doet denken aan Amsterdam, waar ze een tijdje heeft gewoond. Ze geeft hem eten, maar hij wordt boos. Hij is juist uit Amsterdam weggegaan, omdat hij met rust gelaten wil worden. Hij haalt er zelfs de politie bij.
De ellende in de Vinexwijk is groot: er zijn al diverse wijkbewoners die zelfmoord hebben gepleegd. Een zoon van een vriendin kondigt die ook aan, maar ze zijn net op tijd om hem los te snijden van het touw. Het was alleen maar een schreeuw om aandacht, want vlak voordat ze binnenkwamen had hij de stoel onder zijn voeten weggetrapt.
Mensen die van haar weten dat ze schrijfster is, benaderen haar. Zo wil een bejaarde man dat ze een verhaal schrijft over penisleed: hij heeft altijd pijn van de spiraaltjes die vrouwen in hun baarmoeder hebben geplaatst. Een andere kennis komt bij haar overnachten. Ze was op bezoek bij Nederlandse kennissen, maar toen bleek dat ze niet meer naar huis kon, mocht ze niet overnachten. Dat doet Naima ook denken aan de keer dat ze bij een meisje mocht spelen na schooltijd. Tegen etenstijd wilde ze aan tafel aanschuiven, want dat gebeurt in Marokko altijd, maar de moeder van het meisje had haar weggestuurd. Ze mocht niet blijven mee-eten en later ook nooit meer spelen met die Carola. Naima vindt dat Marokkanen heus niet alle gewoonten van Nederlanders moeten overnemen.
Er komt een Vinexbioscoop in de wijk. Naima gaat er met veel zin heen, maar de herrie in de bioscoop is gewoon te erg: popcorn eten, cola drinken, schreeuwen en praten. Ze is het op een bepaald moment zat en gaat tijdens de film staan. Ze zegt dat ze een stel Marokkaanse neefjes heeft die wel even verhaal zullen komen halen, wanneer niet iedereen stil is. Dat helpt. Wat niemand weet, is dat de neefjes in Marokko wonen.
Wanneer ze met een aantal vrouwen op een zonnige middag wat gaat drinken, krijgen ze het over seks. Bijna niemand van de vrouwen heeft zin om het met de eigen man te doen. Het is na zoveel jaren wel over wat de geilheid betreft. Met andere mannen ligt het wat anders (er wordt veel vreemd gegaan in een Vinexwijk en er zijn veel echtscheidingen, allemaal door de verveling). Ook Naima zegt dat ze weinig zin in seks heeft, maar bij haar komt het door de Prozac-pillen. In het verlengde daarvan ligt een verhaal dat ze oppakt van twee vrouwen die in een supermarkt hard en duidelijk over een stiekeme zaaddonatie spraken. Het zaad is uit een condoom gevist en bij een andere vrouw naar binnen gebracht.
In de wijk is ook een kapster die aan huis zwart de haartjes van de vrouwen knipt. Omdat de krultang van Naima op een zondag het begeeft, moet ze de hulp inroepen van de wijkkapster. Die knipt meteen haar krullen weg, want ja, op zondag is de wil van de kapster wet.
De dealervouw komt voor de collecte van het Reumafonds aan de deur. Maar ze verkoopt eigenlijk drugs, want in de wijk voorziet ze iedereen met wat die wil hebben (wiet, coke, XTC). Ze heeft een flink bestaan eraan. Tien huizenbewoners in de buurt telen wiet. Buurvrouw Natasja vertelt waarom: je kunt er wel 100.000 euro per jaar mee verdienen. Naima weigert mee te doen aan die hype. Het is ook prima, vindt Natasja dat een Turk in de wijk die ook teelde, is opgepakt. Het ligt voor de hand dat de politie getipt is. Het druggebruik heeft ook nare gevolgen. Bij een feestje in de buurt heeft een Indo drank en XTC gecombineerd en daarna was hij zijn jas vergeten. Daarna staat hij scheldend en dreigend voor de deur. De politie moet er bij komen om ervoor te zorgen dat hij vertrekt.
Het einde van het verhaal is dat de bewoners in de Vinexwijk zich door middel van bezwaarschriften fel verzetten tegen de bouw van een nieuwe Vinexwijk tegenover hen. Hun huis zal dan zeker in waarde dalen.
Naima belt daarover met haar redactrice van Querido. Die zegt dat ze heel snel verder moet met het schrijven aan haar nieuwe boek over de vrouwen in die wijk. Er is geen tijd te verliezen.
Dit verslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden