Feitelijke gegevens
- 1e druk, 2012
- 562 pagina's
- Uitgeverij: Ambo Anthos
Flaptekst
Een meeslepende roman over de verstrekkende gevolgen van een ontregelde jeugd.
Vera Zagt heeft het niet gemakkelijk gehad als kind. Haar moeder zat vaker in een psychiatrische inrichting dan dat ze thuis was, haar autoritaire vader behandelde haar alsof ze een van zijn rekruten was en gepest worden op school was ook eerder regel dan uitzondering.
Als volwassene heeft Vera nog altijd een beschadigd zelfbeeld. Ze is inmiddels twintig jaar samen met Lucien Reinders, een succesvol ondernemer. Haar huwelijk, haar werk als dierenfotografe en haar huis - ‘t Fort - zijn de drie wankele pijlers waarop haar leven steunt.
Wanneer de relatie met Lucien onder druk komt te staan, raakt Vera in paniek en vlucht in een buitenechtelijke verhouding. Dan gebeuren er meer dingen waardoor ze langzaam maar zeker de controle verliest. Vera zal zich moeten losmaken van haar traumatische ervaringen en haar zorgvuldig opgebouwde muren moeten afbreken. Vera moet leren leven en vertrouwen krijgen. Maar is het daarvoor niet te laat?
Met haar veelgeprezen inlevingsvermogen weet Esther Verhoef in de huid van haar personages te kruipen en legt ze op indringende en genadeloze wijze pijnlijke emoties bloot.
Eerste zin
Ik moet gaan. Weg uit ’t Fort, mijn veilige thuis, mijn basis, en al dat andere waarvoor dit huis tot dit nachtelijk uur heeft gestaan, voor alles wat ik heb opgebouwd. Mijn hele leven.Samenvatting
De hoofdstukken in deel I wisselen elkaar af met steeds een hoofdstuk uit het verleden en daarna een hoofdstuk uit het heden. Het gaat daarbij om 119 hoofdstukken en voor een boekverslag is dat niet fijn om zo fragmentarisch te vertellen. Ik heb er als samensteller van dit verslag voor gekozen om eerst het verhaal uit het verleden in zijn geheel te vertellen en daarna het verhaalheden van deel I te vertellen.
In deel II kan daarna wel de chronologische volgorde van 41 hoofdstukken worden aangehouden, omdat daar de tweedeling tussen vroeger en nu niet bestaat.
Deel 1
Het verhaal van de jonge Vera
Vera Zagt is enig kind van moeder Annie en vader Theo. Haar vader is strak en streng, maar haar moeder is erg lief. Ze is geestelijk alleen niet erg stabiel. Vera vertelt haar verhaal ongeveer vanaf haar negende jaar Ze kan zich nog wel iets van de jaren ervoor herinneren van het dagverblijf waar ze ook werd gepest, maar op de lagere school begint het pesten pas goed. Haar jas wordt soms weggehangen, ze wil zich verstoppen op de wc zodat de pestende kinderen al weg zijn, maar een klasgenootje verraadt haar, waardoor ze klappen oploopt. Het gaat voornamelijk om het feit dat ze van een andere sociale klasse zijn dan de andere kinderen op school.
Als ze tien is, gaat ze een keer met haar oma naar de St. Jan in Den Bosch. Oma zegt dat het Oog van God in de kerk is, dat alles ziet. ’s Avonds in bed vreest ze nu voor dat Oog. Ze moet vaak bij haar oma zijn, want haar moeder is depressief geworden en zij zit in een inrichting. Oma wil niet dat haar moeder thuiskomt. Toch komt ze af en toe wel weer thuis. Vera heeft op een zeker moment een hond, Fabel, waarmee ze gaat wandelen. Ze is erg gek op deze hond.
Voor haar afkomst schaamt Vera zich en ze neemt nooit vriendinnetjes mee naar huis. Haar vader is militair en erg streng in de opvoeding. Hij is vroeger op een nonnenschool geweest en daar is hij door de nonnen gekleineerd en geslagen. Hoewel Vera best naar een hogere vorm van onderwijs had gekund, moet ze na de Citotoets naar de mavo. Ze heef het eerst erg naar haar zin: de lessen zijn veel leuker en ze wordt voorlopig niet gepest. Maar dat gaat later toch weer gebeuren. De rector vindt dat ze er zelf ook schuldig aan is.
Haar moeder wordt opnieuw opgenomen in een inrichting. Van haar vader krijgt Vera een fotocamera, waarmee ze altijd dierenfoto’s neemt. Ze wil graag haar moeder zien en ze gaat op een woensdagmiddag voor het eerst naar de kliniek waar ze zit. Een aardige verpleegster vertelt haar wat over de depressie van haar moeder, maar haar moeder is heel erg blij dat Vera op bezoek is gekomen. Dat houdt ze achter voor haar vader en oma. Later hebben die het over de hond Fabel, die ineens verdwenen is als haar vader van een militaire oefening is teruggekomen. Haar moeder denkt dat vader Theo de hond vermoord heeft. Wanneer ze thuiskomt, vraagt ze dat aan haar vader die haar echter vertelt dat hij de hond naar een asiel heeft gebracht. In zijn eigen jeugd heeft hij echter gezien hoe zijn eigen hond daar vergast werd.
Op school wordt Vera weer gepest met het maken en verscheuren van tekeningen. Ze krijgt geen response bij de schoolleiding als ze wil gaan klagen. Ze put wel moed uit de bezoeken aan haar moeder. Is die echter gek? Ze hoort van oma dat het met haar moeder zover gekomen is na de geboorte van Vera. Die wrijft haar dat nog maar eens in. Vera is de pesterijen zat. Ze wordt gepest om het anders zijn en gaat zich daarom ook gedragen zoals de meiden in de klas (geen huiswerk leren, make-up opbrengen, roken), Haar vader doet erg negatief tegenover haar. Haar moeder vraagt of ze al een vriendje heeft en waarschuwt haar ervoor. Vader wordt gebeld door de directeur van school en ingelicht over de slechte prestaties van Vera. Hij en Vera krijgen ruzie. Dat wordt erger omdat ze blijft zitten: ze komt 1 punt tekort en hij ontneemt haar de camera. Dat is niet slim. Moeder vertelt Vera dat ze haar medicijnen niet meer inneemt: dat kan natuurlijk niet goed gaan, beseft de lezer.
Als Vera weer een keer op bezoek wil gaan bij haar moeder, vertelt de zuster dat ze nu op een gesloten afdeling zit waar ze geen bezoek kan krijgen. Later hoort ze dat haar moeder niet meer in de inrichting wil blijven. Vera heeft het ook wel gezien thuis. Ze spaart geld van haar bijbaan en ze steelt ook geld van haar vader. Ze gaat haar moeder halen om samen met haar weg te gaan naar Breda. Ze gaan naar het station en terwijl Vera kaartjes koopt, is er enige reuring. Ze mist daarna haar moeder, maar die is voor de trein gesprongen.
Het verhaal van de volwassen Vera
Vera is 38 jaar en dierenfotografe. Ze werkt als freelancer en voert opdrachten voor tijdschriften en boeken Ze heeft een partner, Lucien Reinders. Die gaat helemaal op in de schoonmaakfirma die hij heeft. Hij is 46 jaar. In een Brabants kerkdorp bewonen ze een oud filiaal van de Rabobank dat ze ’t Fort noemen. Toch leven ze een beetje naast elkaar. Hij komt vaak te laat thuis, heeft dan vaak wat gedronken. Zij kijkt uit naar een congres voor fotografen. Later blijkt waarom dit is: ze ontmoet er een minnaar, Nico Vrijland, die een beetje truttige Zeeuwse vrouw heeft. De seks met hem is geweldig en ze hebben al sinds een jaar of twee een voornamelijk op seks gebaseerde relatie. Ze voelt zich lekker bij hem en ze hebben vaak goede gesprekken. Nico, wiens huwelijk ook verzand is, wil haar vaker zien. Ze krijgt ook mails van hem, maar dat wil ze liever niet. Het moet niet te ingewikkeld worden.
Lucien wordt bij zijn vader geroepen. Hij haat zijn vader omdat die vroeger het gezin in de steek heeft gelaten voor een Spaanse vrouw Rosalie. Hij heeft een zoon die 15 jaar jonger is dan Lucien. Deze is een heel knappe en aardige man. Hans Reijnders vertelt zijn zoon dat hij huidkanker heeft en dat er uitzaaiingen zijn geconstateerd. Hij wil graag met de hele familie (Lucien heeft ook nog een zus) een laatste vakantiereis naar Florida maken om een leuk einde aan zijn leven te maken. Lucien wil eerst niet mee op reis, zeker als hij hoort dat ook Aron meegaat. Maar hij zet zich erover heen en wil dan toch mee naar Florida. Aron blijkt in de praktijk erg mee te vallen: hij werkt afwisselend in Nederland en Spanje.
Ze vertrekken naar Florida waar ze natuurlijk alles doen wat toeristen daar doen (Miami, de pretparken, de Everglades). Ze vieren er Kerst en dat is heel vreemd in de zon. Lucien gedraagt zich als oom heel leuk met zijn neef en nicht. Hans Reinders zegt dat het jammer is dat Lucien geen vader is. Dat is de schuld van Vera, want ze wil absoluut geen kinderen. De reden is duidelijk: ze denkt dat de genen van haar moeder kunnen worden doorgegeven en ze wil niet dat haar kinderen net zo lijden als zij. Omdat Lucien twee jaar geleden erg boos was na een vrijpartij zonder condoom, zijn ze uit elkaar gegroeid. Vera heeft zich in de armen van haar minnaar Nico gestort en het ziet er naar uit dat ook Lucien zijn eigen weg bewandelt. Vera heeft een seksuele fantasie en later blijkt dat dit haar zwager Aron betreft, met wie ze in de achtbaan is geweest. Lucien krijgt in Amerika sms’jes van een vrouwelijke schoonmaakster Desi, over wie hij geheimzinnig doet. De laatste avond heeft Vera troosteloze seks met Lucien die dronken is. Ze heeft het leuker met Aron: in het vliegtuig terug heeft ze een erotische spanning gevoeld.
Als ze terug in Nederland is, krijgt ze te maken met een wanhopige Nico. Hij wil scheiden van zijn vrouw en trouwen met Vera, maar het lijkt een beetje over met de liefde voor hem. Vera stelt zich egoïstisch op. Aron zoekt weer contact met haar in haar atelier en ze voelt weer de erotische spanning. De ontmoeting met Nico in een hotel loopt daarom ook niet goed af. Ze wil eigenlijk niet verder met hem. Als ze thuiskomt, is Lucien er niet. Hij denkt dat ze nog op een congres is en liegt over de plaats waar hij is. Vera weet dat dit bij Desi is en dat hij haar bedriegt. Aron regelt een foto-opdracht voor haar en daarvoor moet ze naar La Palma. Hij gaat met haar de bergen in en de lezer voorvoelt wat er gaat gebeuren. Natuurlijk hebben ze seks met elkaar en die is van een geweldige kwaliteit. De volgende dag hebben ze er geen spijt van en sterker nog de dagen erna lusten ze er wel pap van. Hij wil dat ze bij hem in Spanje blijft, maar Vera keert toch terug, zij het wanhopig. Maar hij blijft haar opzoeken en het kan niet uitblijven dat Lucien achter hun relatie komt. Hij slaat Aron en gebiedt Vera zijn huis te verlaten.
(proloog)
In de proloog had Vera al aangegeven dat ze ’t Fort zou gaan verlaten.
Deel II
Het is april. Vera is heel gelukkig in Sevilla, de mooiste stad die ze in haar leven heeft gezien. Ze heeft elke dag seks met Aron onder heerlijke omstandigheden: ze is echt een nieuw en onbezorgd leven begonnen. Na drie maanden moeten ze verhuizen naar Ronda naar een klein appartement. Ze heeft contact met Lucien die van haar wil scheiden: zelf is hij iets met Desi begonnen die bovendien kinderen heeft. Lucien wilde immers graag kinderen. Vera niet, maar ja, als je onbeschermd vrijt met veel hartstocht moet het een keer fout gaan. Vera raakt zwanger, maar van Aron wil ze nu ineens wel een kind. Het zal op 8 oktober worden geboren. Tijdens de zwangerschap mist Vera haar eigen moeder: ze wil met Annie praten over haar moederlijke gevoelens. Ze moeten ook nog verhuizen naar Denia bij Benidorm, maar ineens besluiten ze terug naar Nederland te gaan. Het gaat namelijk slecht met Hans Reinders en Aron wil dichtbij zijn ouders zijn als Hans sterft. Verar besluit ook Lucien en haar vader Theo in te lichten over haar zwangerschap. De laatste reageert koel en afstandelijk, maar toch ook niet echt vervelend zoals je misschien mocht verwachten. Aron is voor zaken terug naar Spanje als Vera Rosalie en Hans bezoekt. Ze schrikt van de mededeling dat hij dood is en denkt meteen aan Hans. Maar het gaat juist om Aron, die zich bij een motorongeluk bij Benidorm heeft doodgereden. Het wordt een nachtmerrie voor Vera. Ze beleeft alles in een roes. Ze heeft ook bijna geen geld om dingen te regelen. Ze moet uit haar atelier en er komen ook kopers kijken voor ’t Fort. Lucien is inmiddels ingetrokken bij Desi en van hem hoeft ze weinig te verwachten. Ze verwaarloost zichzelf, wast zich niet meer en ze wordt vies. Ook denkt ze steeds dat ze de depressies van haar moeder heeft overgenomen en dat wil ze niet met het oog op het kind dat ze in haar buik heeft. De erfelijkheid zit echter zo diep in haar lichaam, dat ze op een bepaald moment naar het station gaat. Maar ze springt net niet voor de trein. Ze weet niet hoe ze thuis komt, maar ze belt in grote vertwijfeling Nico. Die staat meteen voor haar klaar en komt haar opzoeken en verzorgen.
Op 11 oktober wordt dochter Nora geboren, maar heel blij kan Vera er niet over zijn. Hans is twee weken ervoor gestorven en Rosalie kan het ook niet meer aan: ze gaat naar Spanje waardoor Vera op haar zelf en Nico is aangewezen. Hij houdt van haar en verzorgt haar. Na een maand hebben ze weer seks met elkaar. Maar Vera kan op dat moment niet voor haar dochtertje zorgen: ze is gewoon de weg kwijt. Nico beseft dat dit niet zo kan doorgaan. Hij schakelt de hulpverlening in. Vera gaat naar een kliniek waar ze haar gaan behandelen. Ze is niet gek, vindt de psychiater maar een gewone vrouw die getraumatiseerd is door de omstandigheden waaronder ze is opgegroeid. Maar er is hoop: ze is haar moeder niet en Nico is geen Theo. Ze heeft hoop dat ze ooit uit de inrichting zal komen en met de lieve Nico zal kunnen doorgaan. Ze is niet zo alleen als haar moeder is geweest. Als ze aan haar denkt, vloeien de tranen rijkelijk.
Dit verslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden