Feitelijke gegevens
- 1e druk, 2014
- 194 pagina's
- Uitgeverij: Arbeiderspers
Flaptekst
Wanneer Simon Sinkelberg, beter bekend als cartoonist Zink, breekt met de redactie van zijn krant, gaan alle remmen los. Hij scheurt weg in zijn auto en neemt een jonge vrouw mee die met een cellokoffer staat te liften. Wat volgt is een dollemansrit die steeds mysterieuzere trekken krijgt, zeker wanneer Simons verleden hem onderweg komt inhalen. Waar wil de celliste heen? En wat zou er werkelijk in haar koffer zitten? De linkshandigen is een even groteske als meeslepende roman over het karikaturale, over ironie, privacy en `de sinistere gave van de linkshandigheid .
Eerste zin
Simon Sinkelberg vindt zijn schoen terug op de zondag dat hij ontslag neemt bij de krant. Het is de rechterhelft van een veel te duur paar, Italiaans kalfsleer dat hij ooit voor het huwelijk van zijn zus kocht, samen met - voor het eerst in zijn leven- twee cederhouten spanners.Samenvatting
Deel I : Zondag
De linkshandigen opent met het ontslag van Zink, de bijnaam voor Simon Sinkelberg, een bekende en succesvolle cartoonist. Hij heeft voor De Spiegel, de kwaliteitskrant die zijn werk al drie jaar op de voorpagina plaatst, een cartoon gemaakt over de Britse telecomgigant S&M. De tekening beeldt de vrouwelijke directeur die met een reusachtig oor boven een in een concentratiekamp veranderd Nederland hangt. Ze draagt een SS-uniform, ‘haar vagina hangt boven België […] De bollen van het Atomium ketsen tegen haar clitoris terwijl het glazen koepeldak van het Europees parlement haar penetreert.’
De in feite keiharde maar toch wat smakeloze cartoon leidt tot zijn vertrek bij De Spiegel. In de woorden van de hoofdredacteur: ‘Je kunt een religie beledigen. Je kunt de koning beschimpen hoe je maar wilt [...] Maar je kunt niet zomaar in het wilde weg multinationals gaan aanvallen. Niet op deze manier. Hun juristen zijn geen derdejaars stagiaires.’
Simon is woedend en rijdt in zijn auto met het stuur aan de verkeerde (Engelse) kant nar Rotterdam on zich daar aan te bieden aan de andere kwaliteitskrant van Nederland die hem al eens een aanbod om over te stappen had gedaan. Maar in de buurt van Schiphol neemt hij een liftster mee. Het is Katharina: ze heeft een cellokist bij zich en beweert dat ze die avond nog in Antwerpen moet optreden. Eerst gaan ze naar Rotterdam om te bespreken of hij in dienst kan komen bij De Ochtend, maar ook die hoofdredacteur is huiverig om de prent te publiceren. Hij wordt niet aangenomen en ze rijden door naar België. Intussen denkt hij na over de linkshandigen in de wereld: heel wat kunstenaars zijn van oorsprong links. Zelf heeft hij Engeland zijn linkshandigheid moeten afleren. Dan wordt hij onderweg gebeld door een vertegenwoordiger van de telecommaatschappij S&M die graag een gesprek met hem wil. Ze rijden dus door naar Brussel, want het blijkt al snel dat Katharina niet in Antwerpen hoeft op te treden. Ze spreekt derhalve niet de waarheid. Waarom zou dat zijn.
Deel II Maandag
Het gesprek met S&M vindt plaats in Brussel waar ze samen twee kamers huren. Simon praat met de vertegenwoordiger van het telecombedrijf en die geeft aan dat hij veel waardering heeft voor het kunstenaarschap van Simon. Maar tegelijkertijd drukt hij hem een tekening onder ogen die Simon liever niet wil zien en die hij het liefst vergeten was. Zijn zusje heeft bij S&M gewerkt en is er door de onpersoonlijke sfeer aan onderdoor gegaan. S&M is keihard en functioneert als een "Big Brother." Men weet alles van je.
De tekening heeft te maken met het verleden toen Simon betrokken was bij de "moord/zelfmoord" van een medewerker van S&M, die hem in een parkeergarage lastig viel en uiteindelijk op de grond ervoor belandde. Maar de tekening die hij ervan had gemaakt, had hij verbrand. Weliswaar opgeslagen in zijn laptop , maar blijkbaar kan S&M aan die informatie komen. Ook heeft een andere medewerker van het bedrijf Katharina ingelicht over Simon. Hoe ver strekt de arm van S&M?
Simon is erg benieuwd of er wel een cello in de kist zit die Katharina meesleept. Maar dat is wel het geval. Ze vertelt dat ze die gestolen heeft van een vioolbouwer in Haarlem: de cello was van haar moeder die een ongeluk heeft gekregen en haar broers hadden die heel goedkoop verkocht. Het was een klassieke cello van een bekende maker.
Ze krijgen pech met de auto (V-snaar breekt). Ze gaan naar Parijs. Simon heeft steeds het gevoel geviolgd te worden. Hij googelt in Wikipedia en krijgt zo informatie over Katharina en haar moeder die een ongeluk heeft gekregen. Daarna is Katharina ingestort en in een inrichting opgenomen.
Deel III Dinsdag
Als er politie in de buurt van het hotel opduikt, raakt Simon in paniek. Wordt hij toch nog gezocht of zoekt de politie Katharina vanwege de gestolen cello? Ze vluchten weg, nemen bij de garage de auto zonder betalen mee. Opnieuw denkt hij dat hij gevolgd wordt. Ralph de hoofdredacteur van "De Ochtend" zegt dat er bewijzen zijn dat Margaret Stones van S&M betrokken zou zijn bij de moord op Jonathan Madows. Of hij er nu toch een cartoon over wil maken? Simon bedankt voor de eer. Ze krijgen opnieuw autopech: blijkbaar was het nog niet goed verholpen. Ze moeten nu lopend de weg afleggen naar het verpleegtehuis van Katharina's moeder. Intussen weet de lezer via Simon dat zijn zus Emma ook bezweken is onder de psychische druk van S&M. In de inrichting krijgt ze een huwelijksaanzoek van de kok.
Deel IV Woensdag
Simon wil bij het huwelijk aanwezig zijn en moet van Emma schoenen kopen die heel erg duur zijn. Hij moet er een paar schilderijen voor verkopen. Het huwelijk gaat echter helemaal niet door, omdat Emma vlak ervoor in het water springt om zelfmoord te plegen.
Een oud -collega van Emma komt de ochtendkrant brengen waarin staat dat Margaret Stones heeft toegegeven dat ze met Jonathan een relatie had. Hij vertelt Simon dat ze hem overal kunnen traceren door de vele data die ze over mensen hebben na te trekken. Net iets wat Simon altijd heeft gedacht. Deze Quinten komt hem waarschuwen. S&M zal hem altijd kunnen vinden. Als hij terugloopt, ruikt hij een brandlucht. Het is carnaval en Aswoensdag. Katharina heeft de cellokist in de fik gestoken, maar niet de cello zelf.
Dan wordt Katharina bij haar moeder geroepen. Die overlijdt en zij vlucht weg in een autootje. Simon pakt zijn oude rechterschoen (de dure van het huwelijk van zijn zus die hij al die tijd bij zich heeft gehad) en hij werpt die in het vuur. Het vuur verteert de schoen.
Personages
Simon
Simon is een gerenommeerde cartoonist die herhaaldelijk de grenzen op zoekt van wat mogelijk is. Wanneer hij een te grove cartoon maakt over het telecombedrijf dat grote advertenties in zijn dagblad huurt, vindt de redactie dat hij te ver gaat. Hij neemt ontslag en biedt zich onmiddellijk aan bij de ander kwaliteitskrant. Maar die gaat ook niet met hem in zee. Simon is linkshandig en hij vindt dat dit meestal bijzondere mensen zijn, bijv. kunstenaars. Het kan geen toeval zijn dat Katharina ook linkshandig is. Simon heeft een ingewortelde angst voor Big Brother. S&M weet alles van iedereen die een abonnement bij het Telecombedrijf heeft. Hij is een beetje paranoia en denkt dat hij steeds wordt gevolgd. Dan wordt later uit de doeken gedaan dat hij betrokken is bij een moord/zelfmoord van een S&M-medewerker. Degene die nota bene zijn zus tot het uiterste (ook een zelfmoord) heeft gedreven. Simon lijkt derhalve gelijk te krijgen met zijn angst voor Big Brother.Aan het einde gooit hij de vergeten rechterschoen in het vuur dat Katharina heeft gemaakt ter gelegenheid van Aswoensdag. Betekent dat hij in het reine is gekomen met zichzelf wat betreft de dood van zijn zus?
Katharina
Katharina is geboren in 1976 (Wikipedia) en moet dus in het verhaalheden ongeveer 37 jaar zijn. Ze is celliste, een goede , maar brak psychisch toen haar moeder bij een ongeluk overleed. Ze is in een psychiatrische inrichting opgenomen maar daaruit weggelopen om de cello van haar moeder op te halen die haar broers hadden verkocht. Ze steelt hem als het ware door de vioolbouwers eerst gek van geilheid te maken (orale seks) en daarna de viool mee te nemen. Aanvankelijk liegt ze tegen Simon met de mededeling dat ze in Antwerpen moet optreden, maar dat is niet het geval. Ze speelt zelfs een rol in het doorspelen van gegevens over Simon naar de krant en S&M. Ze is dus niet zo onschuldig. Als haar moeder overlijdt, vlucht ze meteen weg van haar en van Simon.
Quotes
"‘Je kunt een religie beledigen. Je kunt de koning beschimpen hoe je maar wilt [...] Maar je kunt niet zomaar in het wilde weg multinationals gaan aanvallen. Niet op deze manier. Hun juristen zijn geen derdejaars stagiaires.’" Bladzijde 10
"‘Laconiek zijn als beroep: onder de blikken van de professionele nieuwsbrengers verschrompelt elke gebeurtenis tot het zoveelste dingetje. En hij, Simon Sinkelberg, moet die beschimpblik nog eens overtreffen, overal een absurde dimensie in ontdekken, achter deuren die niemand nog heeft opgemerkt. Waar de columnisten zich nog in grote lijnen aan de feiten moeten houden, en nijdige brieven van voorlichters krijgen als ze daar te fantasierijk mee omspringen, hebben cartoontekenaars een absolute vrijbrief. Je kunt de premier als travestiet in sm-outfit afbeelden en hem laten aftuigen door strenge meesteressen die martelwerktuig met EU-sterren hanteren, je kunt Jezus met een onwaarschijnlijk dikke dildo in zijn anus aan het kruis laten bungelen, en het applaus klinkt er alleen maar luider om’," Bladzijde 50
"Haar leugenachtigheid intrigeert hem en hij is vast besloten het spoor te volgen dat haar gekte haar ingeeft. En dan is er ook nog die linkshandigheid, die hij geleerd heeft te beschouwen als een brandmerk van het lot, het sinistere keurmerk van de uitverkorenen. Hij denkt: jij bent een linkshandige van het juiste slag. Je bent een sinistere vrouw in wie zich het noodlot voltrekt. Nu kan ik daarin meegaan. Nu moet ik erin meegaan. Omdat ik nu vrij ben. Of zou het zelfs omgekeerd zijn: dat ik vrij ben opdát ik hier met jou on the road kan zijn?’" Bladzijde 15
"Instappen: dat is altijd vermakelijk bij zijn auto. Passagiers lopen steevast op het rechterportier af van de donkerblauwe Volvo die Simon uit zijn geboorteland heeft geïmporteerd. Ook de liftster is een moment in verwarring als ze geen bestuurder opmerkt op de daartoe geëigende plaats. ‘Het stuur zit aan de verkeerde kant,’ zegt hij, en hijst zich uit het voertuig. ‘Een ongelukkig fabrieksfoutje, maar als je ermee hebt leren leven wil je niets anders meer.’" Bladzijde 18
"Then come, my Sister! come, I pray, With speed put on your woodland dress; And bring no book: for this one day We'll give to idleness. (By William Wordworth-1798)" Bladzijde 192
"Schets: man rijdt kalmpjes in de auto, zijn vrouw zit achterin, vastgebonden en haar man dichtgeplakt met tape. Tekst: "Naast het echtelijk bed leent niets zo goed voor lange stiltes als de automobiel."" Bladzijde 26
Thematiek
Zin van het bestaan / zin van het levenHet is een macro-thema, maar het lijkt er wel op dat Weijts de zoektocht naar het geluk/ het ware bestaan als thema voor zijn roadnovel in gedachten had. Wat moet Simon met zijn bestaan als hij niet meer de cartoonist is die hij wil zijn. Hij besluit weg te gaan om een tijdje na te denken en rijdt dan tegen de liftster Katharina aan die ook een zoektocht wil ondernemen: nl. terug naar haar moeder die in een tehuis in Frankrijk wordt verpleegd. Ze heeft de cello van haar moeder gestolen en met zich meegenomen. Beiden zijn ze op zoek naar een nieuwe levensbestemming. Hoewel beiden origineel (linkshandig ) zijn, gaan ze die levensweg niet samen af.
Motieven
Zelfmoord
De zus van Simon, Emma, is vlak voordat ze ging trouwen in het water gesprongen. Ze was in psychische nood gekomen door de activiteiten van S&M. Hert is ook de vraag of Jonathan Madows zelfmoord heeft gepleegd door van het dak van een parkeergarage af te springen.
Wraak
Omdat zijn zus in de problemen is geraakt en zelfmoord heeft gepleegd, besluit Simon met zijn cartoons wraak te nemen op haar belagers. Is dat ook de reden dat hij zit achter de (zelf) moord van Jonathan.
Moord
Simon moet bekennen dat hij betrokken is geweest bij de moord/zelfmoord van Jonathan Meadows , een medewerker van S&M. Hij is van het dak van een parkeergarage afgedonderd en Simon had er sowieso meet te maken. Hij heeft her voorval verzwegen en er alleen een tekening over gemaakt. Hij had die opgeslagen in zijn computer en blijkbaar heeft S&M daarover de beschikking gekregen.
Psychische afwijkingen
Emma, de zus van Simon, is in psychische nood gekomen. Ook Katharina heeft in een inrichting gezeten. Ze is van daaruit weggelopen. Ook Jonathan Madows kwam in de problemen door toedoen van Margaret Stones. Hij is van het hoge dag van een parkeergarage gestapt/geduwd?
Beroepsproblemen
Simon is cartoonist bij De Spiegel. Op een dag wil zijn hoofdredacteur een afschuwwekkende cartoon niet plaatsen. Financieel belang is daar niet vreemd aan. Simon denkt dat hij wel elders aan de slag kan, maar de andere kwaliteitskrant in Nederland, De Ochtend, wil hem ook niet in dienst nemen.
Relatie tussen broer en zus
Simon lijkt erg veel van zijn zus gehouden te hebben. Ze is in psychische nood gekomen door S&M en hij heeft zich voorgenomen dat te wreken. Emma heeft vlak voor haar huwelijk zelfmoord gepleegd. De vergeten rechterschoen verbindt Emma en Simon aan elkaar. Hij had die peperdure schoenen voor haar huwelijk gekocht, maar het huwelijk kon niet doorgaan. Aan het einde verbrandt Simon de schoen.
Maatschappijkritiek
De cartoonist Simon windt zich erg op over de invloed die telecombedrijven kunnen krijgen omdat ze zoveel data over abonnees ter beschikking hebben. Hij wist op het gevaar van de grote telecombedrijven die alles weten van de mensen die zich bij hen hebben aangesloten. Wanneer Simon er een column aan wil wijden, wil zijn hoofdredacteur die niet plaatsen. De krant is zelfs niet meer onafhankelijk, want S&M is een grote adverteerder en de krant kan de inkomsten niet missen. Simon wordt er zelfs een beetje paranoia van.
Motto
Het motto is ontleend aan Op weg naar het einde van Gerard Reve :
‘Hij is linkshandig, zie ik nu opeens, die schat, en ik ben ook links – zo zie je, dat niets in dit wereldbestel toevallig is’ –
Het is natuurlijk een zeer logisch motto bij deze roman die over linkshandige personages gaat. Daarnaast speelt het toeval een opvallende rol in het verhaal. Simon ontmoet o.a. bij toeval Katharina die langs de weg staat te liften. Dan blijken ze samen ook nog eens linkshandig te zijn.
Trivia
Een leuke grap is dat het boek zelf ook gemaakt lijkt voor linkshandige lezers. Op de rug van het boek staan geen letters en er zit een stofomslag om het boek die precies tegenstrijdig handelt.
Titelverklaring
De verklaring van de titel is niet al te lastig.
Simon is linkshandig en ook Katharina is linkshandig. Heeft het toeval (de lift langs de snelweg) hen bij elkaar gebracht? Het normale leven is natuurlijk ingesteld op rechtshandige mensen. Zo moest Simon in Engeland eerst gedwongen rechts schrijven, maar door zijn verwonding bij de moord/zelfmoord was zijn rechterarm gewond. Hij probeerde het tekenen toen weer met links en dat lukte goed. Door de moord was hij weer linkshandig geworden. Tijdens de reis denkt hij erover na dat veel kunstenaars linkshandig zijn. Het is dus blijkbaar iets bijzonders, die linkshandigheid. Het geldt misschien wel voor mensen die een beetje tegendraads zijn. Simon is wel bijzonder, want hij rijdt in Nederland met het stuur aan de rechterkant van de auto, zoals dat in Engeland het geval is.
Structuur & perspectief
De handeling wordt ingedeeld in vier delen, die de naam dragen van de vier achtereenvolgende dagen waarop het verhaal speelt.
I Zondag (onderverdeeld in 11 hoofdstukken zonder titel)
II Maandag (idem)
III Dinsdag (idem)
IV Woensdag (idem)
Er zijn dus in totaal 44 hoofdstukken die over het algemeen vrij kort zijn, soms zelfs maar een enkele bladzijde lang.
De vier delen staan ten opzichte van elkaar in chronologische volgorde, maar er wordt af en toe door de verteller teruggegrepen naar een episode die daarvòòr heeft plaatsgevonden. (bijv. de moord in Londen in de parkeergarage in deel II)
Het perspectief berust bij Simon Sinkelberg, de beroemde cartoonist. Hij is een ik-verteller in de o.t.t.
De roman eindigt met de volledige publicatie van een gedicht van William Wordsworth (uit 1798) getiteld "To my sister" Een deel ervan heeft de verteller al in de tekst zelf gebruikt.
Decor
Het decor verplaatst zich van Amsterdam waar Sinkelberg woont en werkt via de Snelweg naar Rotterdam (waar hij bij de concurrerende krant solliciteert ) via België (Brussel waar hij met iemand van het telecombedrijf spreekt) naar Parijs (waar zijn auto stuk gaat) naar de verpleeginrichting waar de moeder van Katharina verzorgd wordt: in het plaatsje Saint-Mathurin-sur-Loire.
In het verleden heeft Simon in Londen gewoond waar de moord op een medewerker van S&M heeft plaatsgevonden. Dat wordt in een flashback verteld.
Wat de tijd betreft is er sprake van een actueel verhaal, waarin sociale media al een rol spelen. Er is ook sprake van een "Koning" wat betekent dat het verhaal in ieder geval na 30 april 2013 speelt. (Kroningsdatum Willem-Alexander) Er wordt in Wikipedia ook gewag gemaakt van het ongeluk van haar moeder in het najaar van 2012. Wanneer Simon in het verpleeghuis filosofeert, vertelt hij aan de lezer dat het februari is. Het gaat in de vertelde tijd dus ook maar om vier dagen : van zondag tot en met woensdag. Het zijn dus waarschijnlijk vier dagen in februari van het jaar 2014.
Stijl
De stijl van Weijts is de moeite van het lezen meer dan waard. Simon is een cynische cartoonist die in een cynische stijl zijn verhaal over de gevaren van de massamedia vertelt. Zijn hoofdredacteur wil niet meewerken. Grappig is wel dat Simon in het begin van de roman goed observeert en steeds melding maakt van een schets van een cartoon die hij met keiharde woorden omschrijft. Die verbeelding van schetsen wordt in het verloop van de roman steeds minder. Aan het einde zie je nauwelijks meer ideeën voor cartoons. Ook weigert Simon een cartoon te maken voor De Ochtend als Margaret Stones haar betrokkenheid bij de zelfmoord van Jonathan heeft bekend.
Slotzin
Dan werpt hij de schoen in het vuur. De vlammen vreten eerst de veters aan, laten dan de binnenzool ineenschrompelen voordat het leer aan de buitenklant langzaam verkleurt en krimpt.Beoordeling
Christiaan Weijts maakte voor de literatuurliefhebbers furore met de romans Art. 258b, Via Capello 23, Euforie. Dan bekijk je een nieuwe roman met verwachtingen. In eerste instantie lijkt de roman die verwachtingen waar te maken: het verhaal komt vlot op gang, wordt spannend (wie is Katharina?) en krijgt zelfs trekjes van een thriller. (er is in het verleden een moord gepleegd), Intussen ontwikkelt zich een ware road-novel waarbij de verteller en zijn reisgezel via België naar Frankrijk reizen.
Daar verdwaalt het boek toch een beetje in zijn eigen navigatiesysteem : het verhaal gaat min of meer als een nachtkaars uit. Dat is wel een beetje jammer, want Weijts is gewoon een goede schrijver. Het verhaal kan echter niet tot het einde overtuigen.
Meegenomen voordeel voor scholieren is wel dat het boek vrij snel te lezen door een heldere structuur en een hoog verteltempo.
Andere road-novels waarmee je het thema op je lijst kunt combineren zijn:
- Jan van Mersbergen- Morgen zijn we in Pamplona ( een man pakt een lifter op)
- Tim Krabbé- Het gouden ei (het meest succesvolle boek op literatuurlijsten)
- Wanda Bommer- De bijvangst ( een oudere man steelt in Italië een auto met een jonge meid die hij als bijvangst beschouwt)
Recensies
"Die zoektocht en de daarbij horende existentiële desoriëntatie van Sinkelberg, wordt door Weijts prachtig getoond: in zijn dwangmatige manier van harde grappen maken, in zijn paranoia over de lange arm van S&M (goeie naam, trouwens), in de natuurlijke harmonie die hij voelt met straatartiesten. Nergens is hij een man uit één stuk, steeds richt hij zich op wat de buitenwereld van hem verlangt – zoals zijn kunstenaarschap altijd een compromis is geweest: in zijn rechtshandige tijd met de toeristen, in zijn linkshandige tijd met zijn opdrachtgevers. Steeds was hij hooguit de helft van zichzelf. " http://www.nrclux.nl/de-l...t/1332714/
"Weijts hanteert een vlotte pen in De linkshandigen. Het boek is geen echte pageturner, maar het houdt de aandacht vast. De plot vordert snel genoeg om nergens langdradig te worden, de wendingen zijn (over het algemeen) niet heel goed te voorspellen. De lezer krijgt steeds genoeg informatie om verder te willen lezen, zonder dat er een dwang achter zit, of dat de vaart uit het verhaal wordt gehaald. Wellicht geen Groots Meesterwerk der Nederlandse Literatuur, maar wel een goed boek." http://www.8weekly.nl/art...denis.html
"De linkshandigen is knap opgebouwd en leest af en toe als een thriller. En het is onnodig te zeggen dat Christiaan Weijts kan schrijven. Toch zijn er ook mindere punten. Je wordt op den duur een beetje narrig van de grapjes met het woord ‘sinister’ (dat immers naast ‘onheilspellend’ in het Latijn ook ‘links’ betekent) en er wordt nogal wat van de goedgelovigheid van de lezer gevergd als Simon een geheim dat hij nooit met iemand heeft willen delen, wél vertelt aan Katarina, die voor hem dan nog een vreemde is en die hij nota bene voor geen cent vertrouwt!" http://www.literairnederl...an-weijts/
"Daarna wikkelt het verhaal zich razendsnel en volstrekt ongeloofwaardig af. Echter, tegen iedere vorm van ongeloofwaardigheid heeft Weijts zich al ingedekt. Niets is immers volledig serieus te nemen, lijkt hij zelf te zeggen. Tot hij in de Verantwoording op de laatste pagina een volledig gedicht van Wordsworth afdrukt. Wil hij dan toch dat we iets voelen? Te laat, helaas, te laat. Literatuur in deze vorm is een spelletje, een elegant grapje, zoals het omslag van dit boek. Meer kan het nooit worden, en dat wringt, dat maakt dat je je na lezing van dit boek zeer teleurgesteld voelt, daar helpt een gedicht van Wordsworth niet meer aan. De Linkshandigen stelt teleur. Alleen de beste schrijvers kunnen je werkelijk teleurstellen." http://gerwinvanderwerf.b...n-van.html
"Simon heeft er genoeg van zich te conformeren, wat blijkt als hij ontslag neemt en op een spontane roadtrip gaat. Dat alles levert een vermakelijk boek op; bij vlagen serieus, maar toch altijd met een kwinkslag. Enigszins absurde gebeurtenissen worden afgewisseld met relevante vragen en samen met Weijts vlotte schrijfstijl zorgt dit ervoor dat het een boek is dat boeiend blijft tot het eind." http://www.deleesfabriek....an-weijts/
"Het mag zo zijn dat alleen telt wat een schrijver tussen de kaften van een boek beweert. Maar als wat hij daar beweert geen link heeft met de werkelijkheid, blijft het ‘maar’ een verhaal. De linkshandigen wint aan actualiteit door de aanslag op het kantoor van Charlie Hebdo, maar het is geen roman die de Nederlandse literatuur op haar grondvesten laat trillen" http://www.hanta.nl/hanta...an-weijts/
"Ik moet met de billen bloot. Wil ik Weijts veroordelen om dit boek, dat al met al toch een teleurstelling is? Nee, dat wil ik niet. Daarvoor heb ik ten minste één, misschien flauw argument: hij heeft bij mij te veel krediet opgebouwd met zijn eerdere romans. Maar ook: ondanks het magere verhaal laat Weijts in De linkshandigen toch weer zien dat hij een schrijver van formaat is. Ik wacht geduldig op zijn volgende, hopelijk weer echte roman" http://recensieweb.nl/rec...tster-mee/
Geschreven door Cees

Ik heb verreweg het grootste deel van mijn leven voor de klas gestaan. Eerst vijf jaar op een basisschool, daarna veertig jaar op diverse scholen voor voortgezet onderwijs: havo en vwo, onder- en bovenbouw. Leraar Nederlands zijn vond ik veel leuker dan directielid spelen. De laatste jaren was ik conrector. In 2004 begon ik aan mijn eerste boekverslag voor scholieren.com. Dat is dus ruim twintig jaar geleden.
Ik vond het destijds mijn 'missie' om de vaak verouderde en 'afgezaagde' literatuurlijsten voor Nederlands te vernieuwen en mijn leerlingen kennis te laten maken met onbekende en / of jonge schrijvers. Lezen kan namelijk gewoon leuk zijn. Het is de taak van een docent om het lezen te stimuleren.
Docenten kunnen je met het aanprijzen van aantrekkelijke en/of spannende boeken enthousiast maken. Passages die interessant zijn, kun je voorlezen in de klas. Kort vertellen waarover een boek gaat, kan ook een stimulans voor je keuze zijn. En vergeet niet dat je van je medeleerlingen ook kunt horen welk boek ze (erg) leuk gevonden hebben. Dat is vaak de beste manieren om te weten te komen of een boek aantrekkelijk is. Hoewel smaken altijd blijven verschillen..
Ik heb tot nu ( 1 juli 2025) 1530 boekverslagen gemaakt, waarvan vrijwel de meeste Zeker-Weten-Goed-verslagen zijn. Er staan de laatste jaren aan het einde van het verslag vragen over de inhoud en de structuur, zodat je kunt controleren of je je het boek in grote lijnen begrepen hebt.
Bij Scholieren.com probeer ik zo veel mogelijk boeken van nieuwe schrijvers te bespreken. Elke maand ontvang ik boeken van diverse uitgeverijen die hun schrijvers uit 'hun fonds' onder de aandacht van de lezer willen brengen.
Ik hoop altijd dat de 'leraar Nederlands' het zijn leerlingen toestaat om de wat minder bekende of zelfs beginnende schrijvers op de leeslijst te accepteren.
Lezen kan leuk zijn, maar boekverslagen maken doe je meestal niet voor je lol. Ikzelf vond dat vroeger namelijk helemaal niet leuk. Ik kocht in die tijd daarom ook alle uittrekselboeken van alle talen. (Bijvoorbeeld Literama (Ne), Aperçu (Fa), Survey (En), Der Rote Faden (Du). En als ik heel eerlijk ben, heb ik ook wel eens uit tijdgebrek alleen met een boekverslag een mondeling tentamen gedaan. Maar dan voelde je je toch niet altijd op je gemak. Nu maak ik zelf al jaren boekverslagen voor scholieren.com.
Nog een welgemeend advies: wees verstandig en lees altijd het boek. Dan kan een boekverslag op scholieren.com een prima geheugensteun voor je mondeling zijn.
En geloof me, docenten kunnen vanwege tijdgebrek echt niet alle boeken lezen die jaarlijks verschijnen; zij raadplegen daarom ook wel de boekverslagen die scholieren.com aanlevert. Daar is natuurlijk helemaal niks mee.
Waarschuwing van mijn kant : Pas op met het opvragen van verslagen via Chatgpt. Ik heb verslagen gelezen waarin pertinente onjuistheden staan.
REACTIES
1 seconde geleden