Ik vond de opbouw leuk bedacht. Zo viel het me op dat de hoofdstukken met een oneven nummer zich steeds in het heden afspeelden en de even genummerde passages 30 jaar geleden plaatsvonden. Bovendien zijn er twee identieke hoofdstukken, maar in het ene wordt het vanuit Jacques’ oogpunt verteld en in het andere vanuit Monieks oogpunt.
Het verhaal zat goed in elkaar, gebaseerd op een diep moraal: het noodlot kan altijd toeslaan m.a.w. het leven kan altijd een plotse, al dan niet positieve wending krijgen. In dit geval, wat voor Jacques een positieve wending lijkt, krijgt het een negatief staartje... Verder staan bedrog en gemeenheid centraal in dit boek. Bijvoorbeeld: Moniek liegt en bedriegt en als toppunt van haar gemeenheid dumpt ze Jacques - die hopeloos verliefd was – met het excuus: “ ’t was een grapje”.
Het enige negatieve aspect van het boek is het open einde. Je weet niet wat er gaat gebeuren met Jacques of Sonja, de vrouw die hij heeft laten stikken voor Moniek. Persoonlijk heb ik liever een al dan niet gesloten einde, want dan pas is het verhaal af.
Ten slotte wil ik nog even benadrukken dat het, buiten het open einde, een bangelijk goed boek is. Ik raad iedereen, die van een spannend, goed in elkaar geknutseld verhaal houdt, dit boek te lezen. Bovendien lijkt het realistisch maar het is echter vrij onwaarschijnlijk dat dit ooit écht zou kunnen gebeuren.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
S.
S.
volgensmij is het einde niet open?
13 jaar geleden
AntwoordenK.
K.
7 jaar geleden