Auteur: Tim Krabbé Titel: Vertraging
Ondertitel: -- Aantal bladzijdes: 121
Eerste druk: 1994
Leestijd: 3 uur
Uitgelezen op: 24 juli 2001 Waarom ik dit boek heb gelezen? Ik heb dit boek gekozen omdat ik dit boek van de Grote Lijsters zelf thuis had en meestal zijn die boeken leuk. Ik heb ook gehoord van anderen die dit boek gelezen hadden dat ze het een mooi boek vonden, dus ik was benieuwd. En toen ik keek naar de lijst "Tips voor je boekenlijst" stond het boek ook in deze lijst en dacht ik: dit boek ga ik lezen. Verwachting vooraf Het was maar een klein boekje en dan is het meestal een kort oppervlakkig verhaal. Ik had al een helerboel positief commentaar gehoord over het boek en ik had ook een korte samenvatting van het verhaal gelezen en het leek me een heel spannend boek.
Eerste reactie achteraf Het was inderdaad een oppervlakkig verhaal, maar het was wel spannend en sommige stukjes waren ook heel verrassend. Een heel apart verhaal. Ik vond het ook heel makkelijk te lezen, wat ik niet echt verwacht had. Ik vond het wel jammer dat het zo dun boekje was, want ik had het zo uit. Dit werk heeft mij niet aan het denken gezet. Ik heb niet iets aan dit werk gehad. Motto Het boek bevat geen motto’s. Titel De titel heeft in eerste instantie een voor de hand liggende, letterlijke verklaring. Het vliegtuig van Sydney naar Amsterdam heeft vertraging, waardoor Jacques de tijd krijgt Moniek te gaan zoeken. Een tweede verklaring ligt bij de structuur van de roman. De spanning wordt opgebouwd door het voortdurend versnellen en vertragen van de tijd. Genre Je zou ‘De vertraging’ als een liefdesverhaal kunnen lezen en dan kun je zeggen: Jacques’ droom wordt werkelijkheid. Dat hij regelmatig over haar gedroomd heeft, blijkt overduidelijk. Hoewel hij destijds op een lelijke manier aan de kant is gezet, koestert hij kennelijk geen wraakgevoelens jegens Moniek. (Eerste druk 1994) Jacques is verliefd op Moniek, maar niet op de Moniek uit Australië. Hij is verliefd op de Moniek uit België, op de gedroomde Moniek. Thema Voor het vaststellen van het thema is het gedachtegoed van Moniek belangrijk. Zij neemt het heft in eigen handen, te beginnen bij het uitmaken van de relatie met de jonge Jacques, terwijl ze toch van hem hield. Het thema is: maak actief je eigen keuzes, en neem de consequenties ten volle. Het maakt niet uit of de gevolgen positief of negatief zijn. De rol van Jacques is ondersteunend. Hij is passief en komt pas weer uit de problemen als hij actief weigert met Moniek verder te vluchten. Daarop neemt Moniek de ultieme consequentie van al haar handelen: het plegen van zelfmoord.
Motieven De motieven zijn liefde en toeval. Verder kun je de gedroomde of gefantaseerde werkelijkheid als leidmotief zien. Liefde: In het begin van het boek heeft Jacques in Nederland een vriendin, Sonja. Als zijn vliegtuig vertraging heeft, in Sydney. Gaat hij zijn jeugdliefde, Moniek, opzoeken. Dan vlucht hij met haar en denkt dat hij verliefd op haar is, hij verliest Sonja. Toeval: Heel veel dingen in het boek hangen af van het toeval. De vertraging van het vliegtuig, dat Jacques Monieks adres vindt, dat hij op tijd bij haar huis is, dat het vliegtuig net weg is als hij op het vliegveld aankomt. Gedroomde werkelijkheid: Als Jacques in de Leichhardt Street komt, ziet hij een vrouw, maar weet niet of het Moniek is. Dan komt de gedachte bij hem op dat hij haar Moniek kon maken. Nadat ze enige tijd door Australië rijden vraagt Jacques zich af Perspectief en vertelsituatie Tim Krabbé heeft voor deze roman gekozen voor een personele vertelsituatie. Je maakt bijna alle gebeurtenissen mee door de ogen van het personage Jacques Bekker. Zo ervaar je al zijn twijfels, angsten en verliefdheden. Het verhaal wordt niet in de ik-vorm, maar in de hij-vorm verteld, waardoor je soms even de indruk krijgt van een auctoriële (alwetende) verteller. Opmerkelijk is de perspectiefwisseling in het vijftiende en laatste hoofdstuk. Het point of view blijft personaal, maar nu maken we de ontwikkelingen mee door de ogen van Moniek Illegems. Deze perspectiefwisseling vindt niet zo maar plaats. In dit hoofdstuk wordt verteld hoe Moniek het grapbriefje voor Jacques schrijft en het aan hem geeft. Zo kom je ook de Monieks beleving van deze onvergeeflijke daad te weten. Je weet nu dat ze wel degelijk wist wat ze ging doen, maar dat weerhield haar er uiteindelijk niet het toch te doen. Personages: De roman telt twee round characters, te weten Jacques Bekker en Moniek Illegems, en meerdere flat characters, zoals Jacques’ vriendin Sonja en Rick (die hun een lift geeft) en zijn vrouw Eileen. Jacques is schrijver / quizmaster en tegen de vijftig jaar. In het begin van de roman neemt hij initiatief. Hij gebruikt de tijd tijdens de vertraging van het vliegtuig om Moniek op te zoeken. Zodra hij onder haar invloed komt, neemt de passiviteit en lethargie bij hem toe. In het begin voert hij nog enkele halfslachtige ontsnappingspogingen uit, later denkt hij alleen nog aan ontsnappen, maar doet niets. Pas als Jacques ziet dat bij Moniek blijven in Fort Madness zijn ondergang zal worden, ontsnapt hij definitief. Hoewel dit eerst lijkt te mislukken, wordt dit actief handelen zijn redding. Hier is sprake van een ontwikkeling. Ook uiterlijk verandert hij, door zijn hoofd kaal te scheren en zijn baard te laten staan, lijkt hij steeds minder op Jacques en steeds meer op Leslie Elder, de naam in zijn valse paspoort. Dit bereikt een hoogtepunt als Moniek hem feliciteert met zijn verjaardag. Leslies verjaardag. Moniek is de tegenpool van Jacques in deze roman. Zij neemt nu juist in extreme mate het initiatief, maar dit wordt uiteindelijk haar ondergang. Moniek is bij hun eerste ontmoeting in Australië mooi, vrij klein met iets krachtigs en verends. Als ze zich heeft verkleedt en haar haar heeft geverfd, dan is ze fris, nieuw en rafelachtig. Moniek heeft een sterk karakter, ze laat zich door niemand de wet voorschrijven en ze heeft een sterk sturende invloed op haar omgeving. Haar sterke wil gebruikte ze om Jacques in Oostende zo onaardig te dumpen, om een mode-imperium op te bouwen en om een grootschalige schandaal te veroorzaken waardoor ze moet ontsnappen. Verder houdt ze Jacques haast stilzwijgend in haar ban. Uiteindelijk blijkt haar geloof in de maakbaarheid van haar omgeving en zichzelf haar fataal, als Jacques in opstand komt en ze zelfmoord pleegt. Verder zijn er nog een groot aantal flat characters, zoals Jacques’ vriendin Sonja, Monieks zakenpartner Alan Wolpe en reisleidster Marijke Eerhard. Een hele fraaie spiegeling van de relatie Jacques - Moniek is die tussen Rick en Eileen. Rick houdt zoveel van Eileen, dat hij ‘s nachts honderden kilometers voor haar door de woestijn rijdt. Een mooi contrast met de inmiddels onderkoelde liefde van Jacques voor Moniek. Ruimte: De roman speelt zich af op twee locaties, in het Australië van nu en in het Oostende / Brussel van ruim dertig jaar geleden. De uitgestrektheid van Australië versterkt de eenzaamheid en wanhoop van Jacques. Het biedt tevens de noodzakelijke ruimte voor een ontsnappings- en verdwijningtocht zoals Moniek en Jacques die maken. De keuze voor België vloeit waarschijnlijk voort uit de (financiële) mogelijkheden van de scholier Jacques Bekker voor een vakantie. Hij gaat op de brommer, dan vallen veel exotische locaties al af. Tijdsverloop Het tijdsverloop is zeer interessant en ingenieus uitgedacht. Als je kijkt naar de

hoofdstukken, dan merk je dat de opbouw achronologisch is. Hoofdstuk 1, 3, 5, 7, 9, 10, 12
in 14 spelen in het heden in Australie, hoofdstuk 2, 4, 6, 8, 11, 13 en 15 in het Oostende
van dertig jaar geleden. Je ziet dat de oneven hoofdstukken in het heden spelen, wat
wisselt naar de even hoofdstukken na hoofdstuk 9. In dit negende hoofdstuk schrijft
Jacques een brief vol heimwee en angst naar zijn vriendin Sonja in Amsterdam. Deze brief
kan hij overigens niet versturen, gezien het isolement van Fort Madness. De tijd tussen
het heden en het verleden, dertig jaar eerder, wordt niet ingevuld, hier is sprake van een
hiaat
Het aardige is dat je de vervlechting van de tijd niet alleen in de hoofdstukken ziet, maar ook bijvoorbeeld in de openingszin, tevens de flaptekst: Dertig en een half jaar nadat hij op zijn bromfiets was vertrokken voor een vakantie in Belgie en Frankrijk, voelde Jacques Bekker dat de Boeing-737, die hem van Aucklamd naar Sydney bracht, de daling inzette. Knap is de wijze waarop Krabbé de flashbacks naar Oostende, dertig jaar eerder, in zijn tekst verwerkt. Nergens doet de structuur gekunsteld aan, beide
verhaallijnen zijn spannend en hebben effect op elkaar. Binnen de twee verhaallijnen is het tijdsverloop wel chronologisch is. Binnen de roman is de relatie tussen de vertelde tijd en de verteltijd eveneens boeiend. Het eerste hoofdstuk is met 31 pagina’s veruit het langst. De tijdsspanne van een middag en avond wordt hier besproken. Je kunt niet spreken van tijdsdekking, maar het komt in de buurt. Tijdens het verblijf in Fort Madness vindt het tegenovergestelde plaats, hier gaat de vertelde tijd met grote sprongen tegelijk: ... de dagen gingen steeds makkelijker, en in steeds groter hoeveelheden

voorbij. Hier is sprake van tijdversnelling Opbouw Vertraging is opgebouwd uit vijftien genummerde hoofdstukken. Tot en met hoofdstuk acht lezen we de gebeurtenissen in het heden (in Australië) in de oneven hoofdstukken, de even hoofdstukken zijn een stuk korter en laten zien wat dertig jaar geleden in België heeft plaatsgevonden. Hoofdstuk negen bestaat uit een brief die Bekker tijdens zijn vlucht door Australië aan zijn vriendin Sonja schrijft. Hoofdstuk tien gaat ook weer over het heden. Daarna gaat de oude structuur weer verder: hoofdstukken elf, dertien en vijftien spelen zich weer af in het verleden. Schrijfstijl Ook deze roman van Krabbé leest weer als een trein. De zinnen zijn over het algemeen kort en precies geformuleerd. Het verhaal is degelijk in elkaar gezet, losse draadjes kom je nauwelijks tegen. Dat het verhaal vlot leest, wil niet zeggen dat het ook snel geschreven is. Vertraging verscheen eerder in andere vorm als feuilleton in de Volkskrant. Krabbé staat erom bekend dat hij veel herschrijft; dat is ook hier gebeurd. Stroming Romantiek. Een kenmerk van romantiek is dat hij zich niet op zijn gemak voelt binnen de maatschappelijke orde waarin hij leeft. Hij ziet het leven als hard en wreed. Daarom droomt hij zich een betere wereld, door b.v. een bepaalde periode uit het verleden te idealiseren of door zich over te geven aan verliefde of religieuze gevoelens. In het verhaal droomt hij van zijn tijd van zijn jeugdliefde Moniek. Hij idealiseert de periode die hij in zijn jeugd met Moniek doorbracht. Hij denkt na 30 jaar nog steeds dat hij verliefd op Moniek is, terwijl hij een vriendin heeft. Dit doet hij waarschijnlijk om uit de harde en wrede wereld te ontsnappen al weet ik niet wat er hard is in zijn leven. Biografische gegevens Tim Krabbé werd op 13 april 1943 in Amsterdam geboren als zoon van de kunstschilder Maarten Krabbé, fel antimilitarist, en Margreet Reiss, schrijfster en vertaalster van filmteksten. Zijn ouders gaven hem en zijn jongere broer Jeroen, die later acteur werd, een in alle opzichten non-conformistische opvoeding. Nadat hij zijn hbs-b-opleiding aan het Amsterdamse Spinoza Lyceum in 1960 voltooid had, studeerde hij enige tijd psychologie aan de Universiteit van Amsterdam. De keuze van de studierichting had vooral te maken met het feit, dat het aantal college-uren minimaal was, zodat Tim Krabbé zich kon wijden aan de schaaksport. Bovendien kon hij zo zijn diensttijd ontlopen. Krabbé is een verdienstelijk schaker op nationaal niveau die zich ook in de theorie van het spel verdiept, gezien de talloze artikelen over schaken in diverse tijdschriften en de publicaties waarin hij zich bezighoudt met het componeren van schaakproblemen. Daarnaast neemt het wielrennen, een sport waaraan hij vanaf zijn dertigste jaar als amateur bij Theater Terzijde in 1976 en van 1970 tot 1972 in het tv-programma Hadimassa. Zijn debuut als romanschrijver met De werkelijke moord op Kitty Duisenberg (1967) en zijn optreden als journalist bij Vrij Nederland vielen ongeveer samen. Sinds 1968 leeft hij van de pen. Van 1970 tot 1973 was hij redacteur van het Amsterdamse studentenweekblad Propria Cures. Daarin publiceerde hij badinerende gedichten onder het pseudoniem rabbé. Ook leverde Krabbé verhalen en artikelen van velerlei aard aan Sport & Sportwereld, De tijd, Elsevier, NRC Handelsblad en Playboy. Zijn inzending voor de Reina Prinsen Geerling-prijs, Flanagan, of het einde van een beest, kreeg in 1968 een eervolle vermelding. Het boek werd in 1975 door Adriaan Ditvoorst verfilmd. In 1983 werd het verhaal ‘De paardentekenaar’ (uit De stad in het midden) als tv-film uitgebracht door Thijs Chanowski. George Sluizer verfilmde in 1984 Red deser penitentiary en in 1988 Het gouden ei, waarvoor Krabbé zelf het scenario schreef. Spoorloos, zoals de filmtitel luidt, kreeg een gouden kalf voor de beste Nederlandse productie en de prijs van de Nederlandse Filmkritiek. Ook de Amerikaanse filmindustrie toonde belangstelling. Er werd een remake vervaardigd – eveneens geregisseerd door Sluizer – die in 1993 verscheen onder de titel The vanishing en waarin het sinistere slot tegen de zin van de auteur in was ingeruild voor een happy end. Deze versie had weinig succes. In 1993 werd Het gouden ei onderscheiden met de Diepzeeprijs, een prijs van het gelijknamige blad voor het boek dat het populairst is bij middelbare scholieren. Inmiddels is Het gouden ei verschenen in tien Europese talen en in het Japans. De roman Vertraging werd in 1995 bekroond met De Gouden Strop, een onderscheiding die jaarlijks wordt toegerekend aan het beste Nederlandstalige spannende boek. Van de kant van de gerenommeerde misdaadauteurs werd deze keuze fel bekritiseerd, aangezien zij van mening zijn dat het boek ten onrechte tot het genre wordt gerekend. Krabbé, die in Amsterdam woont, was van 1987 tot 1991 gehuwd met de actrice Liz Snoijink, met wie hij een zoon heeft. Recensie: Trouw, 8 juli 1994 'Hallo Hans, doe je dit voor eigen rekening?' T. VAN DEEL

Tim Krabbé: Vertraging. Bert Bakker, Amsterdam; 144 blz. - Fl. 24,90 (ingenaaid) Fl. 34,90 (gebonden). Hans Vervoort: Zonnige perioden. De
Arbeiderspers, Amsterdam; 121 blz. - Fl. 27,50. De informatie die deze zin geeft is gedetailleerd genoeg - geen dertig jaar, maar op de kop af dertig en een half; niet zomaar een vliegtuig, maar een Boeing737 - en toch staan we voor het raadsel wat er nu precies in wordt meegedeeld. Er is, kennelijk, een verband tussen twee tijden en twee gebeurtenissen, maar hoe dat zit blijft vooralsnog de vraag. Niet lang, trouwens, want een paar bladzijden verder wordt al duidelijk dat in die verleden tijd een meisje heeft bestaan, Moniek genaamd, dat nu in Sydney woont. In dertig en een half jaar heeft Bekker niets meer van haar vernomen, terwijl zij toch zijn grote en onvergetelijke jeugdliefde - van - één - dag is geweest. Tijdens zijn oponthoud van vier uur in Sydney, hij is op terugreis naar Amsterdam, besluit hij haar op te sporen en dat is het begin van een wonderlijke en steeds extremer wordende geschiedenis. De beschrijving van de actuele gebeurtenissen wordt, keurig gedoseerd zodat niet alle kaarten tegelijk worden uitgespeeld, afgewisseld door hoofdstukjes die over dertig en een half jaar geleden gaan. Het is bij boeken, zoals 'Vertraging', die het helemaal moeten hebben van de
plot, niet aardig om het verhaal na te vertellen, maar ik geloof niet te veel te verklappen als ik zeg dat Jacques door de fatale en misdadige vrouw die Moniek blijkt te zijn, wordt meegesleurd in een reeks gebeurtenissen die allemaal het gevolg zijn van haar wens 'te verdwijnen'. Hij helpt haar daarom ze nemen beiden een andere identiteit aan, waardoor zij het arrestatiebevel dat tegen haar is uitgevaardigd denkt te kunnen ontlopen. Volgt een eindeloze tocht door Australië, in de auto, een beetje herinnerend aan 'Lolita' van Nabokov, maar dan in de recht - toe - recht - aan stijl van Krabbé. Het thrillerachtige element blijft steeds voor spanning zorgen. Het boek is opgezet als een fuik, Jacques is eigenlijk de gevangene van Moniek, die hij dan weer hevig liefheeft, dan weer stevig haat, maar aan wier ban hij zich niet kan onttrekken. In een brief aan zijn Amsterdamse vriendin, een 'laatste brief' want hij denkt met Moniek in de woestijn te zullen omkomen, verklaart hij zijn gedrag als volgt: ``Of ze leuk is, of ik haar mag, het doet er niet toe. Ik heb haar dertig jaar geleden die ene dag meegemaakt, en toen ik in Sydney de kans kreeg om trouw te zijn aan die dag, aan de Jacques die ik door haar ben geworden, heb ik dat gedaan. Ik had geen keus, als een kind dat met zijn ouders mee moet, als een spook dat moet spoken in het huis dat hem is toegewezen.'' 'Vertraging' is goed in elkaar zittend entertainment, met spanningverwekkende elementen, misdaad en liefde. Zelfs Moniek blijkt op het ultieme moment, als Jacques definitief heeft besloten nog liever te sterven dan met haar door te gaan in deze waanzinnige verdwijntruc, altijd, al die een en dertig en een half jaren, aan hem te hebben gedacht. Maar die bekentenis baat dan niet meer, Jacques gelooft haar niet en daar is ook wel reden voor. Een andere roman waarin een jeugdliefde speelt is 'Zonnige perioden' van Hans Vervoort, gelijktijdig met het boek van Krabbé verschenen. Vervoort mist de spanning en de neiging tot extremen die zo kenmerkend zijn voor Krabbé, maar ook hij is echt de schrijver van een plot. Stilistisch is er aan zijn vertelwijze weinig te beleven, hij doet het keurig en besteedt veel aandacht aan de dialoog. Hoofdpersoon is de bladenuitgever Hans Westerlo, die al meer dan vijfendertig jaar geleden, in het begin van de jaren vijftig, op de hbs in Soerabaja verliefd was op Lilian. Hij niet alleen, want zijn zelfbewuste vriend Peter was het ook en met succes. Met deze Peter is hij contact blijven houden, per ansichtkaarten uit de hele wereld. De laatste die hij ontving was afkomstig uit de Verenigde Staten en meldde dat de afzender daar op zoek was naar Lilian. Dat is het begin van wat een gezamenlijke speurtocht wordt naar beider jeugdliefde. Peter heeft er evenwel iets anders mee voor dan Hans en krijgt ten slotte ook iets anders: niet zijn oude liefde terug, maar de ontraadseling van een geheim. Hans verwerft in tweede instantie, na zoveel jaren, wel degelijk de liefde van Lilian. De aardigste kant van het boek vond ik gepersonifieerd in de figuur van Max, een adremme zakenman, met wie bij voorbeeld als volgt geconverseerd kan worden, door Hans per telefoon vanuit de Verenigde Staten: ``Hallo Hans, doe je dit voor eigen rekening?'' ``Nee, het is collect call.'' ``Laten we het dan kort houden, zoveel winst maken we niet dit jaar.'' ``O.K. Tot ziens.'' Ik gooide de hoorn op de haak. Even later ging de telefoon. ``Zo beter?'' hoorde ik hem zeggen. ``Je hebt mooi weer daar, heb ik even nagekeken. Maar iets zuidelijker is het beter volgens CNN. Waarom belde je eigenlijk?'' Dat zakelijke milieu botst aantrekkelijk met het melancholieke en wat sombere karakter van de hoofdpersoon. Privé-besognes ingebed in het bredere kader van kantoorwerk - dit geeft aan de roman een speciaal karakter en een zekere humor. Maar alles bijeen genomen redt Max de roman toch niet: die blijft een opgedikt, heel dun verhaal, dat op het nippertje toch nog mooi afloopt voor Hans. Vervoort schuwt, zoals nergens trouwens, in de afronding de clichés niet:``Ze keek me aan met dat mooie hoofd en die grote ogen. De tijd had lach- en denkrimpeltjes geëtst waar ze vroeger onbeschreven was. Zou ik ooit weten wat er in haar omging? Zou ik ooit leren gelukkig te zijn? Ze stak haar handen naar mij uit, nam mijn hoofd vast en kuste me. Om ons heen ging het lawaai onverdroten door, maar ik hoorde het alleen nog uit de verte.'' Het verhaal is inderdaad erg wonderlijk en extreem. Je ziet ook telkens terugblikken van vroeger. Het is toch bizar dat je gaat vluchten met een vroegere jeugdvriendin waarmee je eigenlijk een one - night stand mee hebt gehad. Je hebt haar 30 jaar niet meer gezien en als je haar tegen komt en het blijkt dat ze op de vlucht is voor de politie omdat ze met belastinggeld gesjoemeld heeft besluit je om haar te helpen en met haar mee te gaan. In de recensie hebben ze het bij de reis over dat het herinnert wordt aan'lolita' van Nabokov, maar dat recht toe recht aan. Ik heb geen idee wat 'lolita' van Nabokov is, maar ik weet wel dat de schrijfstijl inderdaad recht door zee is. Ze hebben het in de recensie over een thrillerachtig element, maar ik weet niet wat dit zou moeten zijn. Het zit wel spanning in, maar niet op de manier van een thriller. Bij een thriller is vaak ook echt eng, maar dit is meer actie. Het is wel spannend, maar absoluut niet eng gezegd wordt dat Jacques de gevangene is. Hij gaat vrijwillig mee en hij blijft er ook vrijwillig. Het was zelfs zijn idee om mee te gaan met vluchten. Hij heeft haar eigenlijk alleen maar lief, hij haat er niet. Pas op het eind ziet hij in waar hij mee bezig is en wie zij eigenlijk is. Hij is wel helemaal onder de ban van Moniek. Vertraging zit inderdaad goed in elkaar met misdaad, liefde, entertainment en spanning. De situatie is zo extreem dat het grappig wordt. Hij is verliefd op haar, tenminste op de Moniek van 30 jaar geleden. Het is misdaad, want ze moeten vluchten voor de politie omdat zij geld besjoemelt heeft en het is natuurlijk spannend doordat ze moeten vluchten. Uiteindelijk als Jacques ineens de knop opdraait wil hij inderdaad niet meer meedoen met het vluchtspelletje van Moniek. Hij ziet in dat Moniek niet het droombeeld is van het meisje Moniek 30 jaar geleden, maar dat ze niet meer is dan een achterbaks, criminele trut die alleen maar met zichzelf bezig is, anderen gebruikt en alles naar haar zin wil hebben. Hij wil bij haar weg, ook al zou hij er voor moeten sterven. Later vergelijken ze met 'Zonnige Perioden' van Hans Vervoort, maar daar kan ik verder niet veel over zeggen, want ik heb dat boek nooit gelezen. Eindoordeel Het onderwerp Het onderwerp van het verhaal is: jeugdliefdes die elkaar na een lange periode weer terugvinden. Het onderwerp vond ik leuk, maar ik kan mezelf er niet in herkennen (maar dat kan nog komen). Ik heb eigenlijk nog nooit nagedacht over dit onderwerp en het boek heeft me ook niet aan het denken gezet. Het boek roept geen ervaringen of gedachten bij mij op en ik kan ook niet aangeven of het boek in overeenstemming is met mijn gedachten. Dit komt waarschijnlijk doordat ik nog nooit over het onderwerp heb nagedacht en omdat ik er zelf geen ervaring mee heb. Het onderwerp is naar mijn mening met voldoende diepgang behandeld. Er worden veel gevoelens uitgedrukt en ook wordt er veel gebruik gemaakt van flashbacks. Aan de rode draad in het verhaal zou ik niks veranderen. Wel zou ik iets minder gebruik maken van de af en toe overdreven lange zinnen en de uitgebreide omgevingsbeschrijvingen. De gebeurtenissen De gevoelens en de gedachten van de personen zijn het belangrijkste in het boek. Deze gevoelens en gedachten veroorzaken namelijk de gebeurtenissen. Ik vond dat er voldoende gebeurtenissen in het boek voorkwamen. De gebeurtenissen zijn spannend verteld. Dat komt ook door een vrij hoge snelheid in het boek. De gebeurtenissen volgen snel na elkaar. Verder is de rol van het toeval heel groot, dat maakte het boek soms best wel ongeloofwaardig. Als toeval niet zou ‘bestaan’ dan zou het hele boek niet kunnen kloppen. Jacques vliegtuig heeft vertraging, hij vindt Moniek, Moniek is nog net thuis, Jacques mist zijn vliegtuig, ze komen Rick tegen, enz. Ik vond het wel jammer, dat het verhaal zo plotseling was afgelopen; Moniek schoot zichzelf dood en een bladzijde later werd Jacques aangehouden door de politie en was het verhaal al afgelopen. De personen De personen in het verhaal kwamen levensecht over: een rijke zakenvrouw en een schrijver/ tv-presentator. Ik kon me niet goed inleven in het verhaal, ik herkende de personen ook niet in mijn eigen omgeving. Verder is de hoofdpersoon, Jacques Bekker, is een vrij onduidelijk persoon. Je komt over hem niet veel te weten, behalve over de twee delen uit zijn leven waar het boek over gaat. De tijd in Australië en de tijd in België. Tussen Jacques en Moniek hangt er een beetje een geladen sfeer. Het ene moment hebben ze ruzie, en het andere moment is het weer romantisch. Zo komen er veel verschillende gebeurtenissen in voor. Dat maakt het boek wel leuk.
Opbouw De opbouw van het verhaal is logisch en helder maar je moet wel even je best doen om in het verhaal te komen en om de wisselende tijden te begrijpen. Dit is opzich wel op een makkelijke manier gedaan. Het eerste hoofdstuk heb je gewoon wat op dit moment afspeelt, het tweede hoofdstuk wat er zich dertig jaar geleden afspeelde (terugblikken) enz. Dat de tijden om en om zijn maakt het er wel interessanter op omdat je elk hoofdstukje weer een nieuw idee krijgt over het verhaal. Dit past ook bij het onderwerp. Vroegere vakantieliefde - vakantieliefde van dit moment. Het taalgebruik Het taalgebruik van het boek vond ik minder moeilijk dan ik had verwacht. Soms zaten er wel lastige en lange zinnen in, maar na een paar keer lezen begreep ik het wel. De gebeurtenissen zijn, op sommige stukjes na, spannend verteld dit zorgt ervoor dat het boek makkelijker te lezen is. Verder bevat het boek redelijk wat beschrijvingen over het Australische landschap. Hierdoor kun je je het boek beter voorstellen, omdat je je echt geen voorstelling kunt maken van de leegte die daar is. Dialogen kwamen in het verhaal voldoende voor en waren erg goed te begrijpen
Al met al vond ik Vertraging een goed boek, dat ik met plezier heb gelezen. Ik kan het boek aan iedereen aanraden die van een boek houdt met spanning erin. Het is zelfs geen dik boek, wat ook weer een voordeel is. Samenvatting Op de terugweg van de reis 'Nederlandse cultuur voor Nederlandse emigranten' van Nieuw- Zeeland naar Amsterdam loopt het vliegtuig van Jacques Bekker vertraging op bij een tussenstop in Sydney. Jacques is van plan om in de tussentijd Moniek Ilegems, een oude vakantieliefde, op te zoeken. Hij vindt haar, terwijl ze net bezig is koffers in haar auto te laden. Ze herkent hem en ze vraagt of hij haar wil helpen. Waarom wil ze eerst niet zeggen, ook niet waar ze naartoe gaat. Jacques helpt haar, alleen als hij op tijd terug is voor zijn vliegtuig. Ze vertelt hem dan waarom ze moet 'verdwijnen'. Ze wordt gezocht door de politie, omdat ze belastingfraude heeft gepleegd. Ze rijden naar een autohandelaar, daar moet Jacques een nieuwe auto kopen voor Moniek. De tijd begint te dringen en dan besluit hij in een dwaas moment én op aandringen van Moniek om met haar mee te gaan. Ze trekken door Australië, weg van de drukke steden, het lege Australische landschap in. Om niet herkend te worden nemen ze andere namen aan en ze vermommen zich. Moniek knipt haar haar en blondeert het. Jacques scheert zijn hoofd kaal en laat zijn baart staan. Ze hebben valse paspoorten geregeld en tickets naar Londen. De verdwijning van de rijke en beroemde 'Madame Twenty', deze bijnaam is verzonnen door Jacques toen hij de vriend was van Moniek, is inmiddels voorpagina-nieuws. Maar dan lezen ze in de krant dat de man met wie Moniek de boel heeft opgelicht is gearresteerd en in zijn cel zelfmoord heeft gepleegd. Hun valse paspoorten zijn onbruikbaar geworden, want de man had zijn paspoort langs dezelfde wegen verkregen. Ook blijkt dat de 'zakenpartner' van Moniek al het geld van de gezamenlijke bankrekening heeft gehaald. Dat betekent dat ze geen geld meer hebben, behalve de paar honderdduizend dollar die Moniek cash bij zich heeft. Op een dag houden ze even pauze in een café. Als ze daar zitten komt er net een reportage over hun op televisie. Beiden worden gezocht. Ze krijgen het doodsbenauwd en ze zijn bang om herkend te worden. Snel vertrekken ze en rijden verder de woestijn in. Onderweg stoppen ze bij een groot meer, waar ze de hele dag doorbrengen. Maar dan worden ze door twee mannen beroofd van al hun geld. Deze mannen hadden hun in het café herkend. Hun auto wordt vernield, zodat ze midden in de woestijn vast zitten. Ze kunnen niets anders doen, dan in de woestijn lopend te zoeken naar een weg en daar hopen dat er auto langs komt rijden die hun oppikt. Gelukkig stopt er een auto en de bestuurder, Rick, neemt ze mee, hij herkend ze. Hij neemt ze mee naar het huis van zijn vriendin, Eileen, terug naar de bewoonde wereld. Ze mogen er blijven slapen. De volgende dag doet Moniek een interview voor veertigduizend Australische dollars, zo hebben ze weer wat geld. Ze mogen nog een nacht in het huis van Eileen blijven slapen voor achtduizend dollar. Die avond loopt alles uit de hand, er ontstaat een ruzie tussen Moniek en Eileen, die eindigt als Eileen wordt doodgeschoten door Moniek. Ze moeten weer vluchten en nemen hiervoor de jeep van Rick mee. Ze huren een huisje ergens midden in de woestijn. Hier blijven ze maandenlang wonen. Maar op een dag krijgen ze een brief waarin staat dat er op die plek een stuwmeer komt en dat het huis wordt afgebroken. Moniek zegt dat ze wil blijven en Jacques stemt voor de zoveelste keer in. Terwijl het de bedoeling was dat hij alleen maar de paar uurtjes die hij had door de vertraging zou doorbrengen bij Moniek, áls ze er dan wel was. Maar zijn mening verandert meteen als hij Sonja op de televisie ziet en hem zoekt. Hij besluit weg te gaan en moet hiervoor echt wegvluchten van Moniek. Hij komt een behoorlijk eind, maar Moniek vindt hem terug en ze bedreigt hem met een pistool. Ze vertelt hem nu voor het eerst waarom ze vroeger met hem omging. Ze deed het alleen maar om een vriendin te pesten door haar vriendje te versieren en dat ze hem na een week niet meer kon gebruiken, maar ze werd toch echt verliefd op hem, maar gaf er niet aan toe. Ook omdat hij drie jaar jonger was. Als Jacques weigert met haar mee terug te gaan, schiet ze niet hem, maar zichzelf door het hoofd. Hiermee zadelt ze Jacques op met de problemen, natuurlijk ook met het feit, dat hij hoofdverdachte is voor de moord op Eileen. Jacques verstopt het lijk van Moniek en vlucht. Later keert hij nog een keer terug naar de plek waar hij Moniek heeft neergelegd, maar daar blijkt politie te zijn die hem onmiddellijk arresteert.