Shouf shouf habibi! (2004)

Algemene gegevens:

Wat is de titel?
Sjouf Sjouf Habibi

Wie is de maker?
Albert te Heerdt

In welk land is de film gemaakt?
Nederland en Marroko

In welk jaar is de film gemaakt?
2004

Welke filmprijzen gewonnen?
Nog geen

Duur van de film?
95 Minuten

Waar gezien?
Calypso

Wanneer gezien?
03-03-2004

Verantwoording van keuze.

Ik heb op de TV de aankondigingen gezien van deze film, en ik heb ook gezien dat de film erg populiair is bij jongeren.

Verwachtingen vooraf.

Ik verwacht enorm veel vooroordelen van buitenlanders, en een wat spannend verhaal.

Eerste reactie achteraf.

"Wat een blije film" Dacht ik meteen. Het was inderdaad een film met veel vooroordelen van buitenlanders, maar die vooroordelen kloppen wel. Ook krijg je een goed beeld van hoe het in een buitenlands gezin eraan toe gaat

Analyse van de vorm.

Het verhaal speelt zich af in Amsterdam, in het huis van Ap, Moeder Khadija, Vader Ali, DochterLeila, en broertje Driss. Hier is het vaak ruzie, en hangt een beetje gespannen sfeer. Buiten in de stad op straat is het gewoon gezellig. Soms komen Ap,Rackid, Mussi en Robbie in hun faste caf's, en hier overleggen ze wat ze nu gaan overvallen. Hier is het gewoon gezellig, een echte café sfeer. De jonge personen zijn gewoon gekleed zoals jongeren zich kleden. De ouders van Ab, Leila en Driss daarentegen zijn echt gekleed als van die typische Marokkaanse mannen en vrouwen.

Soms zijn er stukjes film met muziek. Dit zijn dan meestal Marokkaanse melodieën. Het is niet echt belangrijk. Het is bedoeld als achtergrond muziek. Natuurlijk zijn er ook geluidseffecten zoals slippende auto's, ontploffingen, telefoons, etc, etc. Het verhaal wordt in chronologische volgorde verteld. Er wordt mooi gefilmd. Er zijn regelmatig close-ups, en vaak beweegt de camera met de personages mee. Ook zijn er neutrale camerastandpunten. Er zijn veel beeldwisselingen per minuut. Het is geen saaie film, dus daarom verschilt het beeld vaak. Het genre van de film behoort to comedy en drama.

Analyse van de inhoud.

Samenvatting van de inhoud.

SHOUF SHOUF HABIBI is een verfrissende Nederlandse komedie over de 20-jarige Ap, een in Nederland geboren Marokkaan die zijn plek probeert te vinden in de Nederlandse samenleving. Naast een aantal veelbelovende Marokkaanse acteurs en actrices, waaronder Mimoun Oaïssa, Touriya Haoud, Mohammed Chaara en de bekende cabaretier Najib Amhali, spelen ook bekende acteurs en actrices als Winston Gerschtanowitz, Tanja Jess, Bridget Maasland, Frank Lammers, Peter Heerschop en Tara Elders een rol in deze komedie.

In SHOUF SHOUF HABIBI staat Ap (Mimoun Oaïssa) voor een belangrijke keuze in zijn leven; moet hij net zoals zijn oudere broer Sam (Najib Amhali) en zus Leila (Touriya Haoud) kiezen voor het moderne Nederlandse stadsleven of doen wat zijn vader wil; een traditionele Marokkaan worden en een vrouw uit Marokko trouwen.

Ap's vrienden zijn er nog lang niet aan toe om serieus te worden. Maar Ap laat zich niet meer door z'n vrienden beïnvloeden. Hij doet verwoede pogingen er het beste van te maken. Toch weet hij zich telkens weer in de nesten te werken en zweeft van het ene uiterste in het andere: van scooterdief tot rituele kippenslachter van administratief medewerker tot bankovervaller.

SHOUF SHOUF HABIBI schetst een hilarisch, confronterend maar ook ontroerend beeld van het volwassen worden in een moderne, grote stad in Nederland.

Om welke conflicten gaat het in de film?

Het gaat over de conflicten tussen Leila en haar ouders, omdat Leila zelf een vriendje wil kiezen, maar volgens de traditie moeten de ouders er eentje uitzoeken. Hier gaat leila tegenin. Ook het serieus worden van Ap is erg belangrijk. Hij probeert aan baantjes te komen, en soms heeft hij daarom conflicten met zijn vrienden en zijn werkgevers. Verder is er regelmatig ruzie tussen de ouders onderling, en ruzie tussen de ouders en de kinderen. Verder heeft Driss een conflict op school omdat hij meisjes op de WC's fotografeert.

Persoonbeschrijvingen van de belangrijkste personen

De belangrijkste personen zijn Vader Ali, Moeder Khadija, Zoon Driss, Zoon Abdullah (Ap), Dochter Leila, Zoon Samir (Sam) en Daan.

Hieronder een korte beschrijving

VADER ALI
Salah Eddine Benmoussa
Typische representant van de eerste generatie immigranten: uit pure armoede naar Europa gekomen, enorm hard gewerkt, zijn gezin laten overkomen en door de jaren heen verbitterd en ontevreden geraakt. Zijn kinderen dreigen te verwestersen. Eigenlijk deugt er volgens hem maar weinig van de Nederlandse samenleving, vooral op moreel en zedelijk gebied. Hij wil echter het liefst nog wel een jonge vrouw. Hij voelt zich immers nog jong. Ali brengt de meeste tijd in de veilige sfeer van de moskee door.

MOEDER KHADIJA
Zohra 'Flifla' Slimani
Voetveeg van haar man Ali. Typische vrouw uit de eerste generatie: analfabeet, vrijwel altijd in huis te vinden met als nagenoeg enige taak haar man en kinderen verzorgen. Ze is haar man inmiddels beu en heeft een geheim plan opgevat.

ZOON DRISS
Illiass Ojja
De jongste zoon des huizes: een grappig en slim jochie van een jaar of 13 dat handig door alle mazen van de school- en huiswetten probeert te glippen en daar meestal ook glansrijk in slaagt. In het begin van de film conformeert Driss zich geheel aan de heersende gedachte over vrouwen van bijvoorbeeld zijn broer Ab. Maar langzaam verandert zijn beeld.

ZOON ABDULLAH ('Ap')
Mimoun Oaïssa
De tweede zoon van de familie, Ap, is de piramide waarop het verhaal gebouwd is. Ap verkeert tussen vele werelden en is wanhopig op zoek naar iets van een eigen identiteit. Hij probeert van alles, maar weet zich telkens weer in de nesten te werken. Zijn broer Sam regelt een baantje voor hem en wanneer hij daar, mede door latent racisme, faalt, kiest hij voor deelname aan een plan dat zijn vrienden hebben opgezet. Wanneer dit ook op een fiasco uitloopt, kiest hij voor een heel andere weg: de traditie. Hij belooft zijn vader dat hij 'serieus' zal worden.

DOCHTER LEILA
Touriya Haoud
Een meisje dat het moeilijk heeft in het traditionele gezin Bentarik. Ze heeft gestudeerd aan de modevakschool, maar haar vader is nog zo ouderwets dat hij enkel geïnteresseerd is in haar huwelijkskansen. Studeren en werken is voor een meisje sowieso een heel ongezonde situatie, vindt hij. Hij doet dan ook verwoede pogingen haar te koppelen aan een jongen uit de Marokkaanse gemeenschap, jongens die zich zeer vaak aandienen, al was het maar wegens Leila's schoonheid. Die veelvuldige aanzoeken zijn echter vruchteloos. Ze wil zelf kiezen.

BRITT
Tara Elders
Britt staat net als Daan ook voor de rijke, jonge Nederlander die het aan niets ontbreekt en die vooral geïnteresseerd is in het exotische gehalte van Marokkanen. Wedt met Daan om een weekendje New York dat hij Leila niet zal kunnen versieren.

ZOON SAMIR ('SAM')
Najib Amhali
De oudste zoon des huizes, maar inmiddels met Naima getrouwd en dus uithuizig, is politieagent en probeert mede onder invloed van zijn beroep vooral om Hollander te worden. Hij voelt zich sterk verantwoordelijk voor de ontwikkeling van zijn broers en zus. Probeert hen waar mogelijk te steunen om een min of meer 'aangepaste' rol te gaan spelen in de Nederlandse samenleving. Heeft één groot probleem: zijn collega.

DAAN
Winston Gerschtanowitz
Kortstondige vriend van Leila. Precies het tegenovergestelde van Ab: een beetje een charmante charlatan. Van huis uit rijk is hij in een door zijn vader gekocht appartement aan de gracht bezig met zijn toekomst als 'beroemd' acteur.

De onderling relaties zijn verschillend. De relatie tussen Leila en Driss is goed, maar tussen Leila en Ap gaat het niet zo goed. Driss kan met iedereen wel opschieten, en dat is ook bij Sam, die kan ook wel met iedereen overweg. De ouders maken met iedereeen ruzie. De relatie tussen Daan en Leila begint wat gespannen, maar later komt alles goed. Ook heeft Ap een vrij goede relatie met zijn vrienden.

De personages vertegenwoordigen niet echt een standpunt. Alleen Ap zegt steeds dat hij "heel erg serieus serieus" wilt worden.

Met Leila heb ik het meest meegeleefd, omdat wat er met haar gebeurt zij niets aan kan doen. Ap bijvoorbeeld kan wel degelijk wat aan zijn slechte daden doen.

Functie van de film.

De film wil een boodschap overbrengen. De film wilt ons blanken duidelijk maken hoe Turken en Marokkanen eigenlijk leven en hoe moeilijk zij het hebben. Ook willen de filmmakers een duidelijk verschil laten zien tussen de oude buitenlanders en de jonge buitenlanders.

Mening.

Mijn totaalindruk over de film is dat de film niet spannend, maar erg grappig was. Ook is de film erg actueel, en het is erg origineel om over dit onderwerp (dat erg gevoelig ligt) een film te maken. Ook waren veel elementen herkenbaar zoals scooters jatten, en de manier van praten en omgang met elkaar. Het genre spreekt mij wel aan, omdat ik van spannende en/of humoristieche films houd. Deze film bevat één van die elementen: humoristisch, dus deze film past wel bij mij, en ik zal oom zeker vaker een film zien van dit genre. Mijn mening over de film is over het algemeen niet veranderd.

"Ik vond het een leuke, grappige en originele film, want/omdat er veel leuke en grappige stukjes in voor kwamen, de personages erg leuk bedacht zijn, en leuk worden uitgevoerd zodat je vaak moet lachen, en ik vind het een originele film omdat nog nooit in Nederland zo'n film over dit onderwerp is geproduceerd en in de bioscopen draait.

Ik zou best wel meer films van deze regisseur willen zien omdat deze film erg leuk was geschreven, en de grappen waren niet droog ofzo, en daar houd ik wel van.

Recensie.

Recensie donderdag 29-1-2004 Door: Jan Pieter Ekker

‘Is er geen potje voor allochtonen?', vraagt Ap aan de consulent van het arbeidsbureau. Het is dus niet zo dat hij niet wil werken. Maar als het dan toch moet, wil Ap wel een goeie baan, ‘met een bureau enzo'. Zonder een spier te vertrekken belooft de consulent dat hij Spielberg zal bellen. Maar niet nu, want er is negen uur tijdsverschil met Hollywood. Misschien zit hij nog te ontbijten.

De twintigjarige Ap - kort voor Abdullah - is wat Rob Oudkerk waarschijnlijk een kut-Marokkaan zou noemen. Ap ligt in bed of hangt met zijn vrienden in de coffeeshop. Hij woont nog bij zijn ouders (gespeeld door beroemde comedysterren uit Marokko) in Amsterdam-West. Vader Ali is een humeurig man, die zijn vrouw niet ziet staan. Moeder Khadija, die geen woord Nederlands spreekt, heeft er genoeg van als voetveeg behandeld te worden.

Aps mooie, opstandige zus Leila (fotomodel Touriya Haoud) weigert zich uit te laten huwelijken aan de Marokkaanse kandidaten van haar vader. Broertje Driss chanteert moslimmeisjes met foto's die hij in het toilet op school maakt van hun opmaaksessies. De oudste zoon Sam (cabaretier Najib Amhali) is het huis al uit. Hij is getrouwd met een Marokkaanse vrouw en werkt bij de politie. Sam is helemaal geïntegreerd - t zeer, naar de zin van Ap, die hem uitscheldt voor troetelturk.

Shouf Shouf Habibi! (‘Kijk kijk schatje') is een initiatief van Mimoun Oassa, die ook de hoofdrol speelt. Als Oassa (1975) - geboren in een gat in Marokko en opgegroeid in Amstelveen - werd gecast, was het voor de rol van verdachte of van voorbeeld-Marokkaan, maar nooit voor een interessante filmrol. Dus besloot de voormalige Toneelgroep Amsterdam-acteur daar zelf voor te zorgen - zoals Sylvester Stallone zelf het scenario schreef voor zijn doorbraak Rocky. Voor de regie vroeg Oassa Albert ter Heerdt, met wie hij had gewerkt aan een aflevering van de tv-serie De zeven deugden.

Met een bescheiden budget (700 duizend euro) maakten Ter Heerdt en Oassa een gevatte komedie, waarin Nederlanders ?n Marokkanen een spiegel wordt voorgehouden. De toon wordt in de openingssc?ne gezet, als Ap in voice-over de verschillen uitlegt tussen E.T. en een Marokkaan. E.T. had een eigen fiets, E.T. wilde de taal graag leren, en E.T. ging weer terug.

Ap worstelt tussen twee culturen. Hij hijst zich in pak voor een baantje op een onduidelijk kantoor. Hij doet mee aan een bankoverval, en werkt als kippenslachter bij een traditionele Marokkaanse slager. Het is het allemaal niet. Hij droomt van een maagd, maar ze moet wel geil zijn, zoals Katja. Maar omdat zijn vader het wil, haalt hij toch een meisje uit Marokko.

Shouf Shouf Habibi!, geselecteerd voor het Panorama van het Berlijnse filmfestival dat volgende week begint, is een behoorlijk geslaagde komedie, met schrandere grappen en vette clichés (‘Ze lijken allemaal op elkaar', zegt de bankemploy bij de line-up na de mislukte bankoverval). In de hoofdrollen wordt goed geacteerd, er zijn leuke bijrollen van Winston Gerschtanowitz (als het ballerige vriendje van Leila) en de cabaretiers Peter Heerschop (als de leraar van Driss) en Ruben van der Meer (arbeidsconsulent).

Het tempo van de zedenschets is hoog, met name in het begin. Maar na een uur verandert de film van toon en maakt de humor wat geforceerd plaats voor drama. Ap krijgt het dan te stellen met zijn zus (‘Het is gewoon een vuile teringhoer'), broer Sam worstelt met zijn relatie.

Toch is alleen al het initiatief lovenswaardig. Volgens de commissie Blok mag de integratie van veel allochtonen dan geheel of gedeeltelijk geslaagd zijn, in de Nederlandse film is daar weinig van terug te zien. Het Nederlands Fonds voor de Film heeft dan ook geen aparte potjes voor allochtonen.

Ik ben het met deze recensie eens omdat het heel erg klopt met hoe de film gaat, en het komt ook overeen met mijn meningen.