Tabee, New York door F. Springer

A.) Korte samenvatting van de inhoud :

Begin 1965 wordt de ikfiguur, Ruud (de hoofdpersoon in dit boek) (ook wel Rudy) vice-consul voor Nederland in New York. In diezelfde maand nog wordt hij voor zijn beroep uitgenodigd voor een feest dat door een vereniging van Nederlands die in Indië gewoond hebben wordt gegeven. Ze noemen zichzelf Nusantara. Op dat feest ontmoet hij zijn eerste liefde uit zijn jeugd. Dolly, die zichzelf tegenwoordig liever Dola noemt. Ze blijkt getrouwd te zijn met Menno Spanjer, een vroegere vriend uit Indië, van Ruud. Menno was nu niet bepaald een van Ruud’s beste vrienden. Ruud vond hem altijd al een beetje een dikdoener en een schreeuwlelijk.
Ruud was elf jaar oud toen hij Dolly, die even oud was, ontmoette. Hun liefde voor elkaar verliep niet zo makkelijk in die tijd. Ze durfden er niet echt voor uit te komen dat ‘zij op elkaar waren’. Tegen zijn vriendjes, waaronder Menno, verklaarde Ruud dat hij Dolly maar een magere kip vond.

Met Menno gaat het goed, hij is schoenenverkoper en op het feest zelf nodigt hij Ruud uit voor een barbecue bij hem en Dola thuis. Ruud begint en hekel te krijgen aan Menno, omdat hij, net als vroeger, nog steeds die opschepper is en nog steeds een grote mond heeft.
Ruud en Dolly ontmoeten elkaar daarna nog een keer, op een bal voor Nederlandse Mariniers in Amerika. Menno is daar niet bij. Op dit feest weet Ruud nog niet hoe de thuissituatie bij Dola is. Dit komt hij later te weten. Aan het eind van het feest gaat Dolly mee naar Ruud’s appartement. Ze slapen samen. Twee dagen daarna belt Dolly op en vertelt dat Menno ontslagen is en dat hij in zijn zoektocht naar nieuw werk vertrokken is naar Los Angeles. Hij blijkt thuis heel gewelddadig te zijn geweest en hij is aan de drank geraakt. Hij doet ook gewelddadig waar de kinderen bij zijn. Opnieuw komt Dolly naar het appartement van Ruud en weer brengen ze het grootste deel van de tijd in bed door. Dolly zegt dat ze Ruud nooit vergeten is en dat ze nu echt verliefd op hem is en nooit meer bij hem weg wil.
De volgende dag op het werk hoort Ruud van zijn baas, de consul, dat hij naar Nigeria overgeplaatst wordt. Als Dolly en hij dat laatste weekend weer samen zijn, durft hij het haar niet te vertellen. Hij laat haar in de waan dat ze zullen gaan samenwonen enz… De bladzijde daarop zit hij in het vliegtuig zonder afscheid genomen te hebben van Dola en hij denkt: “ Godallemachtig, wat heb ik gedaan”.

B.) Indruk van het boek aan de hand van 7 citaten :

1. Ik dacht een paar keer, terwijl we uitrustten, nu zal ik het zeggen, maar dan bewoog ze weer of ik zag opeens een plekje aan haar dat ik nog niet gezoend had. Ik heb dit citaat uitgekozen omdat hier goed naar voren komt hoe de hoofdpersoon leeft met de seconde en hoe hij niet goed met gevoelens van anderen om kan gaan. Wat hij Dola heeft te vertellen is heel erg belangrijk. Nog veel belangrijker dan alles wat hij ooit tegen haar gezegd heeft. En hij laat zijn ‘lust’ voorgaan.

2. Gezoek naar een nieuwe secretaresse werd mij bespaard, want de volgende vrijdag riep de oudste consul, de waarnemend chef, mij bij zich zei met zijn gewichtigste gezicht (brillenpoot in de mondhoek, een telexbericht vlak bij de ogen houdend) dat ik was overgeplaatst en geacht werd mij op kortst mogelijke termijn, te weten binnen twee weken, naar Lagos in Nigeria te begeven, waar mij een belangrijke werkkring in de ontwikkelingshulp wachtte.

3. Het juiste ogenblik om over Afrika te beginnen was al lang voorbij. Ze had mij betoverd en wat kon het mij godverdomme verder schelen. Dan ging ze maar mee naar Lagos. Hieruit blijkt een aspect van het probleem van de hoofdpersoon.

4. ‘Ga je al,’ vroeg ik en keek kennelijk zo lullig dat ze erom moest lachen. Ze tikte tegen mijn wang en liep voor me uit. ‘Waar ga je heen?’ ‘Met jou mee,’ zei ze rustig, ‘ik wil bij jou zijn, that’s all.’ Dit is een belangrijke passage omdat het inzicht in 1 van de hoofdpersonen veranderd. Die van Dolly. Dola gooit op dit moment haar complete toekomst in de war. Haar huwelijk met Menno, haar kinderen enz…Dit komt voor mij op een onverwacht tijdstip in het boek.

5. ‘We’ll be there for your sake, Frits,’ zei een verslaggever van de New York Post, ‘because we like you. But don’t give us that shit about bloody old, second-hand battleship.’ Dit typeert de schrijfstijl van dit boek omdat je hier duidelijk kunt zien dat de schrijver heel vaak Amerikaanse uitspraken door Nederlandse zinnen laat lopen. Dit kan nog wel eens een tikkeltje irritant zijn.

6. De kinderen werden afgeleverd terwijl ik keurig bij haar op bezoek zat met een kopje thee, het gebroken scherm tegenover ons. Ze kwamen ruziënd binnen. De oudste zat onder een laag modder. De kleine had honger. ‘Hello Kids,’ zei ik vriendelijk. ‘Hi,’ zei de oudste. ‘Hello uncle Rudy,’ verbeterde Dolly ‘Hi Rudy,’ zei de oudste met tegenzin en vroeg toen wanneer nou eindelijk die verdomde tv eens gerepareerd werd. Dit is een clichématige passage, het is de zoveelste keer in het boek dat de kinderen van Dola binnenkomen terwijl zij samen met Ruud loopt te praten.

7. ‘Zeg dat je van me houdt,’ zei ze. ‘I love you.’ (In het engels klonk het beter.) ‘Ik ben nu alleen van jou,’ zei ze. ‘I love you.’ Hoe het verder moest vroeger we weer niet. Dit is een passage die me tegen de borst stuit. Dit omdat ze voor mijn idee iets te snel zegt dat ze helemaal alleen van Rudy is, en dat ze van hem houdt. Het komt iets te snel.

C.) Een mening over het boek die enkel op dit boek kan slaan :

Ik vond het een aardig boek. De taal die de schrijver (F.Springer) gebruikt is niet moeilijk. Hij gebruikt geen lange moeilijke zinnen met dubbele bodems. Ook is de lettergrote makkelijk. Het boek is qua verhaal niet echt sterk, qua schrijfstijl ook niet echt. Ik had het iets anders verwacht. Ik had meer avontuur verwacht. In dit boek wordt er eigenlijk alleen maar op psychologische dingen ingegaan. Het probleem dat Rudy heeft, zijn vroegere oorlogservaringen, zijn eerste vlam, Dolly (nu Dola). Ik had eerlijk gezegd meer verwacht, toen ik de korte samenvatting achterop het boek las, dat het om een heel speciaal persoon ging. Niet speciaal in de zin van een ander karakter dan andere mensen maar bijvoorbeeld dat de hoofdpersoon een miljonair was, of een heel belangrijk iemand. Dat is hij niet in dit boek. Het gaat over een vice-consul met gewone logische gevoelens en een ietwat rare baan. Het boek eindigt alleen wel heel raar, hij laat Dola zomaar waar ze is en vertrekt naar Nigeria, de andere kant van de wereld. Terwijl Dola net gevoelens voor hem begint te tonen. Hij is eigenlijk dus een heel ongevoelig persoon lijkt het wel…

D.) Verwerkingsopdracht :

Ik heb gekozen voor verwerkingsopdracht nummer 7. Bedenk vier andere titels voor het boek en leg uit waarom die passend zouden zijn.

Titels :

1. Waarom?

Passend omdat je aan het einde van het boek echt bij jezelf nadenkt waarom Rudy nu weggaat.
2. Het kwartje viel te laat!

Passend omdat Rudy pas in het vliegtuig bedenkt wat hij heeft gedaan. Ik kan zijn echte gevoelens niet echt meten, omdat ik het zelf nooit zo zou doen, en als het zo zou lopen dan zou ik in ieder geval mijn baan laten schieten voor Dola

3. Dolly, de pop om mee te spelen.

Passend omdat Rudy totaal de gevoelens van Dolly negeert, Hij behandelt haar een klein beetje als een pop. Je gebruikt hem en als je hem niet meer wil gebruiken zet je hem weg. In het verhaal gaat Rudy gewoon zelf weg.

4. Zeg maar niets.

Passend omdat Rudy een stil hoofdpersoon is, hij denkt veel meer na over de dingen die hij doet dan dat hij laat blijken aan de buitenwereld. Dat is ook waarschijnlijk waarom ik hem dan ook niet begrijp.

E.) Stel een vraag over het boek die jij zelf niet kunt beantwoorden :

Ik had ook inderdaad het boek van F.Springer Tabee New York. Bij dit boek is er eigenlijk inderdaad maar 1 vraag en die is hetzelfde als op het stencil staat.

Waarom stapt Rudy op het vliegtuig om voor altijd te verdwijnen zonder Dolly dat mee te delen?