Algemene gegevens over het boek Titel: Ik ook van jou
Schrijver: Ronald Giphart
Druk: 5e, 1995
Uitgever: Nijgh en van Ditmar, Amsterdam
Eerste druk: 1992
Pagina’s: 181
Genre: Roman, deels autobiografisch
Thema: Het dramatische verloop van een relatie tussen een “normale jongen” en een geesteziek meisje
Motto: Er staat een opdracht in: "Marijke,". Hij vertelt het dus als het ware aan Marijke en de lezer luistert over de schouder van Marijke mee. Tijd: De vertelde tijd is ongeveer 4 dagen, tijdens een vakantie in Dordogne in de zomer van 1990 (ongeveer). Het verhaal bestaat voornamelijk uit flashbacks naar de relatie die de hoofdpersoon had met Reza, op het moment dat hij met een vriend op vakantie is en zijn nieuwe liefde ontmoet. Het verhaal speelt zich chronologisch af, de vakantie wordt namelijk chronologisch beschreven. Ook de flashbacks zijn chronologisch; ze beginnen bij de eerste ontmoeting, en eindigen bij het verbreken van de relatie. Perspectief: Het verhaal is geschreven vanuit de belevende ik-figuur. Je ziet alles door de ogen vanRonald, de hoofdpersoon, en je maakt alle gebeurtenissen mee vanuit zijn standpunt. Titelverklaring: “Het boek ik ook van jou” is de titel van een “liefdesdagboek” dat door Ronald en Reza wordt bijgehouden over hun liefdesrelatie. (oa over seks, welk standje hoevaak etc) Wanneer Ronald, de hoofdpersoon, een boek wil gaan schrijven over Reza, wat hem moeilijk af gaat, noemt hij het “ik ook van jou”, naar dit dagboek. Personages: Ronald is de hoofdpersoon van het boek. Hij is een 24 jarige letterkundestudent die net een turbulente relatie met Reza achter de rug heeft. Hij wil schrijver worden en is zeer geinteresseerd in literatuur. Hij is er constant mee bezig, en voert ook vaak heftige discussies met Fraser op dit gebied. Hij is duidelijk een round character, je komt veel van hem te weten in het boek, en maakt hij een duidelijke ontwikkeling mee. Opvallend aan Ronald is bijvoorbeeld dat hij vrijwel nooit initiatief neemt. Hij is zich er zelf bewust van, maar doet er niet veel mee. Hij wacht bijvoorbeeld steeds tot Fraser de leiding neemt tijdens de vakantie, en tijdens zijn relatie met Reza past hij zich helemaal aan haar aan. Af en toe ergert hij zich aan zichzelf als hij aarzelt. Het boek eindigt met een omslag voor Ronald. Tegen Fraser’s wens/weten in draait hij om en gaat hij terug naar Silke terwijl er thuis “iets aan de hand is” met Reza. Hij zet zich hierin dus af tegen en Reza en Fraser. Reza was Ronald’s eerste grote liefde, en hij heeft veel moeite met het verwerken van de relatie. Hij probeert er een boek over te schrijven, maar heeft hier veel moeite mee. Reza is de eerste echte liefde van Ronald. Ze is 20 jaar en woonde in dezelfde studentenflat als Ronald. Ook zij is een round character in mijn ogen, want hoewel je niet alles over haar te weten komt, ontwikkelt zij zich wel in het boek, zij het in negatieve zin. In het begin lijkt Reza een lief, uitbundig, spontaan en impulsief, maar toch verder redelijk normaal meisje. Als het verhaal vordert, kom je erachter dat ze jaloers en achterdochtig van nature is, wat alleen maar erger lijkt te worden. Ook is ze paranoide, en snijd ze in zichzelf. Verder heeft ze een obsessie voor liefde en sex, is ze niet monogaam, en heeft ze een enorm minderwaardigheidscomplex. Ook het minderwaardigheidscomplex lijkt alleen maar te groeien naarmate je meer leest. Ze probeert bij vlagen zelfmoord te plegen. Om al deze redenen, maar vooral vanwege haar overspel gaat het uit met Ronald
Fraser is Ronald’s beste vriend. Hoewel je niet echt meemaakt dat hij ontwikkeld, of echt veel over hem te weten komt, is hij toch heel belangrijk in het boek. Hij is dus een flat character. Fraser (ook wel Eddy aangezien hij Edgar Fraser heet) is brutaal, een echte student praatziek, en dol op moeilijke woorden. Hij neemt vaak initiatief en doet waar hij zin in heeft. Silke komt niet echt heel veel voor in het verhaal. Ze is van Oegandees/Chinese afkomst, maar is in een Duits pleeggezin opgegroeid. Ze studeert medicijnen samen met haar vriendin Nadine. Ze is Ronald’s tweede echte liefde. Ze is een flat character

Nadine is een blond Duits meisje dat medicijnen studeert met Silke. Fraser wordt verliefd op haar en pleegt overspel met haar. Later krijgt hij hier spijt van. Ook Nadine is een flat character. Samarinde is Fraser’s “Grote Verovering”; zijn vriendin in Nederland. Ze is een flat character. Fraser is nog steeds gek op haar, en voelt zich daarom erg schuldig vanwege zijn overspel. Hij wil terug naar Nederland om verder overspel te vermijden. Opbouw: Er zitten 2 duidelijke verhaallijnen in het boek, namelijk de vakantie in Dordogne waarbij Ronald zijn 2e echte liefde, Silke, ontmoet, en de relatie met Reza, zijn 1e echte liefde. Beide verhalen zijn chronologisch qua opbouw. Stijl: De stijl is vrij “nieuw”. Alle regels worden genegeerd, soms staan er alleen losse woorden en gedachten (pag. 170) en er wordt behoorlijk gescholden. Ruimte: Het boek speelt zich voornamelijk af in Frankrijk, Dordogne. De flashbacks naar Reza spelen zich echter af in Nederland. Dit verschil in omgeving kan een verschil in de relatie tussen Reza en de “groeiende relatie” met Silke aangeven. In de stad is het druk, verstikkend, vervuiling, etc. (Daar zijn mensen verpest?) Zijn relatie met Reza speelt zich grotendeels af in de stad. In de Dordogne bij het “familieriviertje” is de omgeving gezond, vrije natuur, vrijheid, gezond. De relatie met Silke ontstaat in de vrije natuur: ongerept. Vergelijking met Turks Fruit Een hoop mensen vergelijken zowel het boek “Ik ook van jou” als de film met het boek en de film “Turks fruit” van Jan Wolkers. Dit is natuurlijk niet zomaar. Beide boeken zijn vrij “nieuw” voor hun tijd, er wordt veel over sex geschreven, sex wordt ook uitgebreid beschreven. In de film wordt hier ook niet moeilijk over gedaan. In de film Turks Fruit speelden twee veelbelovende jonge acteurs: Rutger Hauer en Monique v/d Ven. Ook in de film Ik ook van jou spelen twee veelbelovende jonge acteurs: Antonie Kamerling en Angela Schijf. Ook de verhalen zijn te vergelijken: een rampzalige relatie met een zieke vrouw. Olga in het boek van Jan Wolkers had een hersentumor en ging daardoor na verloop van tijd sterk afwijkend gedrag vertonen. Reza in Ik ook van jou heeft last van depressie, of misschien nog wel een ergere vorm van een mentale ziekte of stoornis. In beide verhalen gaan “de mannen” tot het uiterste om hun relatie te redden. Ook vergelijkbaar is het gedrag van de twee vrouwen. Olga gedroeg zich altijd al een beetje onvolwassen en kinderlijk, en Reza vertoont op dat gebied soortgelijk gedrag. (Ook zij gedraagt zich (af en toe) als een klein kind) Beide vrouwen zijn overspelig, en bij allebei de relaties betekent het het einde van de relatie wanneer de partner erachter komt. Ook hebben ze allebei een obsessie wat hun borsten betreft. Reza vindt haar borsten te klein terwijl Olga haar borsten juist prachtig vindt en ze koste wat kost zo wil houden. De twee mannen zijn allebei op de een of andere manier kunstenaars. De hoofdpersoon uit Turks Fruit is beeldhouwer, de hoofdpersoon uit Ik ook van jou is schrijver. Ook zijn beide verhalen vanuit het ik-perspectief geschreven. Er zijn echter ook enkele verschillen. Zo is de relatie tussen Reza en Ronald meer een verkering, terwijl Olga getrouwd is met de ik-figuur in Turks fruit. Ook is de manier van “de breuk verwerken” tussen de twee mannen heel anders. Ronald wil een boek over Reza schrijven, de hoofdpersoon uit Turks fruit gaat vooral met heel veel andere vrouwen naar bed in een poging Olga te vergeten. Ook is de relatie na de breuk heel anders. Olga hertrouwt een aantal keer, maar de relatie blijft uiteindelijk vrij goed uiteindelijk. De hoofdfiguur komt haar vaak opzoeken in het ziekenhuis. Ronald wil echter zo min mogelijk meer met Reza te maken hebben, maar wordt desondanks toch nog een beetje meegesleept. Wanneer er echter een serieus probleem is rondom Reza besluit hij toch om niet naar haar toe te gaan maar om Silke te gaan zoeken. Ook spelen beide verhalen zich af in een heel andere tijd. Turks fruit speelt zich af in de jaren 60 terwijl Ik ook van jou in de jaren 90 plaatsvindt. Dit is te merken aan het taalgebruik, hoewel dat in beide boeken vrij extreem is. Ook is er in beide boeken sprake van vele flashbacks. Zo word in beide boeken de relatie tussen de hoofdpersoon en Olga/Reza beschreven: door middel van flashbacks. Verder heeft de ziekte die (waarschijnlijk) de oorzaak is van Olga’s afwijkende gedrag een fysieke en geen mentale oorzaak. Dat wil niet zeggen dat ze geen problemen had op dat gebied. Reza had echter een ziekte die in haar hoofd zat. Ook was haar gedrag op een bepaalde manier veel extremer dan dat van Olga. Ze had veel meer last van een minderwaardigheidscomplex, terwijl dit bij Olga nauwelijks ter sprake kwam. Olga wilde bijvoorbeeld ook geen kinderen omdat haar borsten dan zouden gaan hangen, terwijl Reza juist graag kinderen wilde. Mijn conclusie is dat hoewel beide boeken vele overeenkomsten hebben, het toch twee totaal verschillende boeken zijn. De sfeer in Turks Fruit is heel anders dan de sfeer van Ik ook van jou. Ook sluit het laatste boek beter aan op de huidige (“prozac”) generatie, terwijl Turks Fruit mensen op een andere manier aanspreekt. De relaties die beschreven worden zijn toch anders, en de schrijfstijl ook. Beide boeken vond ik erg mooi, maar toch anders. Samenvatting Het boek begint met het vertek van Fraser en Ronald, twee vrienden die samen naar de Dordogne in Frankrijk gaan. Fraser neemt afscheid van zijn vriendin Samarinde, (zijn “Grote Verovering”) die hen uitzwaait, en Fraser zegt dat zij hem in ieder geval trouw zal blijven. Onderweg kan Ronald alleen maar aan Reza, zijn ex-vriendin denken. Hij is een boek over haar aan het schrijven, maar het schiet niet echt op. In een hotel bespreken Ronald en Fraser literatuur en liefde. Ze komen tot de conclusie dat deze twee gecombineerd seks oplevert. Ze dopen de vakantie “Dordogne 1990, Grote Queeste naar Literatuur en seks”. De ochtend daarop rijden ze met hun auto naar het noorden, maar besluiten op een gegeven moment om de auto te parkeren en een stel kano’s te huren. Als ze (enigszins onhandig) op de Dordogne varen, krijgen ze twee meisjes in het oog, een blond meisje en volgens Ronald “het mooiste negermeisje ter wereld”. Ze gaan ze achterna met de kano, maar helaas zonder succes. Ze overnachten ‘s nachts op een eilandje in de Dordogne, maar dat bevalt Fraser en Ronald uiteindelijk toch niet echt goed. Ze besluiten dat ze voortaan of in een hotel, of naast twee mooie vrouwen zullen slapen. Door geluk of toeval ontmoeten ze de twee meisjes van gisteren weer. Ze blijken Silke en Nadine te heten. Silke is een Oegandees/Chinees meisje dat is opgegroeid in een Duits pleeggezin, en Nadine is een mooi Duits blond meisje. Fraser en Ronald worden door Silke en Nadine uitgenodigd voor een etentje. Ze besluiten om de uitnodiging aan te nemen. Ze eten met z’n vieren, (het eten was misschien wat apart; het zag er niet al te smakelijk uit) en gaan ook dansen op een soort dorpsfeest. Ondanks zijn groeiende affectie voor Silke, blijft Ronald denken aan Reza, en hun turbulente relatie. Reza is geestelijk niet helemaal in orde; ze is extreem paranoide en jaloers, maar is zelf niet monogaam, heeft een enorm minderwaardigheidscomplex, en is bovendien nog oversekst. Al een aantal keren heeft ze aangegeven dat ze het niet meer ziet zitten, en wat Ronald ook doet, het lijkt alleen maar slechter met haar te gaan. Reza’s overspel betekende het einde van de relatie. Fraser is verliefd geworden op Nadine, en dit blijkt wederzijds te zijn. Silke is ook duidelijk geinteresseerd in Ronald. Terwijl er een stroeve Engels/Duitse communicatie tussen het viertal is, hebben Ronald en Fraser het tegelijkertijd ook over literatuur. Nadat een stel oudere mensen een dans gedaan hebben besluit het viertal terug te gaan naar de tenten. Op de terugweg raken Silke en Ronald Fraser en Nadine kwijt. Als ze op een open plek in een maisveld belanden begint Silke zich af te vragen of er wel eens iemand is klaargekomen in de boom waar ze voorbijlopen. Ze klimmen (ietwat onhandig) in de boom, en beginnen allerlei seksueel getinte spelletjes, maar “no neujking” want ze hebben geen condooms bij zich en zijn bang voor ziektes. Ze klauteren weer naar beneden, en vinden de weg naar de camping. Eenmaal in de tent doen ze van alles: strelen, knijpen, kietelen, likken, lachen, pijpen, beffen, zuigen, zoenen, hijgen, maar “no neujking” want ze hebben nog steeds geen condooms. De volgende ochtend gaan Ronald en Fraser een stukje zwemmen in de rivier. Fraser bekent dat hij “godverdomme heeft geneukt”. Nadine had gelukkig condooms bij zich, dus dat was het probleem niet. Ronald vraagt wat het probleem dan is. “SAMARINDE natuurlijk!” is Fraser’s antwoord. Fraser heeft spijt van zijn ontrouw en wil zo snel mogelijk terug naar Nederland zodat hij niet nog meer vreemd gaat. Hij heeft namelijk wel gevoelens voor Nadine, maar Samarinde komt altijd op de eerste plaats. Ze nemen afscheid van de meisjes en vertrekken. Onderweg blijken ze de creditcard van Fraser’s moeder zijn kwijtgeraakt, en zich moeten behelpen met een restantje kleingeld. Ze stoppen in een wegrestaurant en en bestellen het goedkope menu. Ronald belt Dani, een vriend van hem, want zijn vrouw was zwanger. Dani zegt dat met de baby alles goed is, maar dat er iets met Reza aan de hand is, maar dan wordt de verbinding verbroken omdat Ronald niet genoeg geld had om de verbinding in stand te houden. Ronald is aan de beurt om te rijden. Fraser is in slaap gedommeld, en hij kan alleen maar aan Reza en Silke denken. Uiteindelijk neemt hij de beslissing om terug te gaan naar Silke. Hij draait de auto om en rijdt terug. In het dorp vindt hij haar op een muziekfestival. Ze hebben stiekem ergens seks, en dan vraagt Silke hoe je “ik hou van je” zegt. Ronald antwoord met “ik ook van jou”. Ervaringsverslag Toen ik het boek uit had, bleef ik achter met een raar gevoel, alsof het “nog niet uit was”. In feite was het natuurlijk ook nog niet: je weet nog steeds niet hoe het nou is afgelopen met Reza. Maar hoe meer ik erover na ging denken, hoe meer ik het vermoeden begon te krijgen dat dat juist helemaal niet belangrijk is. Ronald moest een keuze maken: of een sprong in het diepe wagen met een nieuwe liefde, of met de restantjes van een oude liefde een heel ondankbaar persoon proberen te helpen. Het boek, en vooral het einde, heeft mij heel erg geraakt. Reza was voor mij heel herkenbaar in het boek. Ze deed me denken aan een vriendin van mij die een tijdje geleden in een soortgelijke situatie zat. Ik kon me goed in Ronald inleven; sommige van de keuzes die hij moest maken in het boek heb ik ook moeten maken. Ik kon goed begrijpen hoe Ronald zich vaak heel machteloos voelde tegenover Reza, terwijl Reza zich vaak ook heel machteloos voelt tegenover zichzelf. In zo’n situatie zijn er alleen maar slachtoffers. Wat me dus in feite het meest intrigeerde aan het boek was in het beginsel vooral de relatie tussen Ronald en Reza. Maar ik vond het ook heel interessent om te lezen hoe je nou verder moet gaan met je leven na zo’n relatie. Het is namelijk nooit echt “over”, je blijft altijd verplichtingen jegens die persoon voelen, en je blijft proberen te helpen. Je weigert toe te geven dat alle pogingen eigenlijk een beetje nutteloos zijn. De relatie met Reza vond ik jammer genoeg een beetje eenzijdig neergezet. Er werd veel verteld over Reza’s rare gedrag, maar niet echt over haar als persoon. Ze had natuurlijk ook haar “gewone” kanten, en in het interview met Vrij Nederland (zie bijlagen) zegt Ronald Giphart ook dat Reza een heel intelligent persoon was. Dat komt in het boek wel meer naar voren dan in de film, als je de film bekijkt heb je echt het gevoel alsof Reza een soort ontsnapte gek is. Maar toch was het jammer dat daar in het boek eigenlijk vrij weinig over gepraat werd; de ‘gewone momenten’ met Reza. Want die heb je juist nodig om aan te geven hoe raar de ‘rare momenten’ wel niet zijn, en natuurlijk om te laten zien dat Reza niet aan alle kanten gestoord was. Er zaten heel veel herkenbare gedeeltes in het boek. De gesprekken over de “simpele mensen” bijvoorbeeld. Ik kan me voorstellen dat ik zelf ook zo’n gesprek zou kunnen hebben. Ook gebeurtenissen als kanoen, en alles gaat mis, of geimproviseerd buiten slapen zijn heel herkenbaar en “gewoon”. Het fijne van het boek is ook dat het in feite een heel “gewoon” boek is. Er wordt gewoon openlijk gediscussierd over “neuken” en er wordt uitgebreid gescholden. Ook de communicatieproblemen tussen Silke en Nadine en Fraser en Ronald waren erg herkenbaar/‘gewoon’. De personages die werden neergezet in het boek waren in feite hele gewone mensen; dat maakt situaties zo herkenbaar. Ik kan me alleen niet voorstellen dat alle gesprekken alleen maar neerkomen op literatuur en seks, maar aan de andere kant heb ik ook meegemaakt hoe jongens bijvoorbeeld alleen maar over muziek kunnen praten, dus misschien ligt dat aan mij. Ik had eerst de film gezien, die ik toen erg mooi vond, maar nadat ik het boek gelezen had vond ik dat het boek toch mijn voorkeur had, voor verschillende redenen die ik in mijn verwerkingsopdracht zal verwerken. Alles bij elkaar vond ik het een erg mooi en vooral boeiend boek. Ik bleef het maar lezen. Sommige situaties zijn erg mooi beschreven, en dingen werden erg mooi en grappig verwoord. (andouillette aux fines: “Naar gemalen drol met tuinkruiden ruikt het. En als een doorzichtig condoom met diarree ziet het eruit.” –blz. 164) Ik vond het een mooi en indrukwekkend boek, en ik ben zeker blij dat ik het gelezen heb. Verwerkingsopdracht 3
Ik heb gekozen om voor mijn verwerkingsopdracht het boek “ik ook van jou” en de gelijknamige film te vergelijken. Ik ook van jou- een film uit 2000, met in de hoofdrollen Antonie Kamerling als Erik, Angela Schijf als Reza, en Beau van Erven-Dorens als Fraser. Ruud van Hemert heeft het scenario voor de film geschreven, samen met Willeke Frima. Eveneens heeft hij de film geregisseerd. Het verschil tussen boek en film is vrij groot. Dat is niet zo vreemd, als je bedenkt dat een boek te lang en te gedetailleerd is om in z’n totaal in een film te verwerken. Typerend zijn de kleine details die vergeten of veranderd zijn. Zo is Silke in het boek bijvoorbeeld duits en spreekt ze nauwelijks engels, en is ze in de film een nederlands meisje, om het kijk- en luistergemak van de kijkers te vergroten. Andere voorbeelden zijn de naamverwisseling tussen het boek – waar de hoofdpersoon Ronald heet – en de film, waar hij Erik heet. Dit om verwarring te voorkomen, omdat de film anders autobiografisch zou lijken. Een ander detail, ditmaal een wat groter, is het verschil hoe de relatie tussen Ronald en Reza wordt beschreven. De film is naar mijn inzicht veel meer gefocust op het simpele-liefdesverhaal-idee, terwijl er in het boek veel maar vragen achterblijven. De hele Reza-geschiedenis in de film wordt enorm opgeblazen, in vergelijking met het boek. Het boek ging ook over “het heden” waarin Ronald Silke ontmoet, maar in de film ging het vooral over Reza en Erik. De verschillen in de manier waarop Reza en Ronald elkaar ontmoeten zijn ook groot. In de film “verleid” Reza Erik, terwijl hij al een vriendin heeft, en zij al een vriend. Ze moet het “even uitmaken” bedenkt ze zich opeens. In het boek gaat het allemaal wat rustiger, en gaan ze ook niet gelijk met elkaar naar bed, omdat Reza “officieel” nog even over haar vorige vriend heen moet komen. In de film wordt ook een parallel getrokken met het uiterlijk van Reza en haar extreme gedrag. Hoe extremer haar gedrag, des te extremer haar kapsel en kleding. Reza laat in de film op het einde haar borsten vergroten, nadat Erik de relatie heeft beeindigd omdat Reza was vreemd gegaan. In de film is ze ook met die persoon een relatie aangegaan, terwijl ze van elkaar weten dat ze vreemd gaan. In het boek kom je deze dingen allemaal niet te weten; er is geen duidelijkheid over hoe het met Reza afloopt. In het boek wordt min of meer “vermeld” dat Reza aan zelfverminking doet. In de film wordt hier echter wat dieper op ingegaan. Er is bijvoorbeeld een vrij bizarre scene, waarin Reza een scheermes slijpt en vervolgens, bij licht van kaarsen en wierrook, kranten aan reepjes begint te snijden. In het boek zijn er lang niet zoveel “snij-scenes” als in de film, en deze scene kwam er niet eens in voor. Bovendien wordt er in het boek lang niet zo diep op ingegaan als in de film. Een ander belangrijk verschil is de afloop van de film. In het boek is Fraser vreemd gegaan en heeft hij hier erg veel spijt van, dus gaan ze terug naar Nederland. Ronald belt een vriend om te vragen naar zijn vrouw, en die vertelt dat er iets met Reza is. Ronald besluit dan alsnog om tegen de wil van Fraser in, terug te gaan naar de camping om op zoek te gaan naar Silke. In de film zijn er nog niet echt plannen om weg te gaan; Erik belt vanaf de camping een vriend, en die vertelt hem dat er iets mis is met Reza. Vervolgens rijdt Erik (half huilend) naar huis. In de volgende scene zien we hem bij een grafsteen zitten waar “Reza” op staat. In het boek weet je wel dat er iets aan de hand is, maar kom je er niet achter wat dat nou precies is. Persoonlijk vond ik het boek beter dan de film. In het boek is het tenminste duidelijk dat het gat over “het leven na de slopende relatie”, en de hoofdpersoon heeft in het boek geleerd van zijn fouten en zoekt op het laatst niet Reza (zijn verleden) op, maar Silke (zijn toekomst). In de film zien we Erik huilend door de regen rijden, en stopt hij zelf ergens om te huilen en Reza’s naam te roepen. Het belangrijke van het boek was juist de parallel tussen heden en verleden: Reza en Silke. In de film draait het vrijwel alleen om Reza.