roman. Ze speelt een sleutelrol in het leven van Fräser, en daardoor ook een beetje in de
roman; vanwege haar wil Fräser terug naar huis om verder overspel tegen te gaan. Samarinde is net zoals Nadine en Silke een type. 4) Het verhaal speelt zich af in de zomer van 1990. De vertelde tijd bedraagt ongeveer een dag of vier. Het is duidelijk merkbaar dat het verhaal zich in de negentiger jaren afspeelt want, alles wat in het boek mag/niet mag behoort ook nog bij de morele waarden en normen van nu. Het boek is chronologisch in die zin dat de reis gewoon chronologisch verloopt, weliswaar onderbroken door veel flashbacks over de relatie van Ronald en Reza. Deze flashbacks zijn chronologisch want ze beginnen bij de eerste ontmoeting, en eindigen bij het uitmaken. 5) Je beleeft het verhaal door de ogen van Ronald, de hoofdpersoon uit dit verhaal. In het boek is de ik-vertelsituatie gebruikt, want je komt alleen te weten hoe Ronald denkt over bepaalde gebeurtenissen. De schrijver van het boek heet ook Ronald, maar er zijn geen duidelijke aanwijzingen dat het verhaal autobiografisch is. 6) Het verhaal speelt zich voor het grootste deel af op een "Familieriviertje" bij het plaatsje Argentat in Frankrijk. Het vertrek naar Frankrijk in het begin van het verhaal en de flashbacks over Reza, spelen zich af in Nederland
7) Het boek heeft een redelijk gesloten eind, Ronald heeft niet gekozen voor Reza, maar voor Silke. Hiermee sluit hij de periode met Reza af. 8) Het thema van “Ik ook van jou” is volgens mij liefde en vriendschap. De liefde van Ronald en Fräser voor respectievelijk Reza (later natuurlijk Silke) en Samarinde speelt een sleutelrol in het verhaal. Motieven die tot dit thema leiden zijn: - De vriendschap tussen Ronald en Fräser. - De vele flashbacks waarin Ronald terugdenkt aan zijn relatie met Reza en hoe die tot een einde kwam. - In die flashbacks, en ook in het verhaal zelf, komt erg veel seks voor. En, zoals door Fräser werd opgemerkt: “liefde en geluk is samen seks”. - Fräser heeft spijt van het feit dat hij is vreemdgegaan met Nadine, en besluit, uit liefde voor zijn vriendin Samarinde, terug te keren naar Nederland. -En zoals op de achterkant van het boek staat beschreven “Ik ook van jou is een boek over macht en onmacht, trouw en ontrouw, liefde en literatuur”. 9) Het taalgebruik is erg bijzonder. De schrijver gooit bijna alle regels overboord en schrijft hoe hij wil dat het geschreven wordt. Hij breekt zinnen af, schrijft zomaar losse woorden op, scheldt het hele boek door en gebruikt woorden uit andere talen. Blz. 170 staat zelfs vol met alleen maar losse gedachten, die eerder in het boek beschreven werden. D) INFORMATIE OVER DE SCHRIJVER Roland Giphart is ‘een schrijver met een eigen aanpak en geluid, ironisch, verfrissend, kritisch en gevoelig tegelijkertijd.’ Ronald Giphart die in 1965 in Dordrecht is geboren, komt uit wat hij omschrijft als 'een heel links milieu'. Zijn vader was huisvestingsambtenaar en zijn moeder, Wijnie Jabaaij, is kamerlid geweest voor de PvdA. Wanneer hij elf is, gaan zijn ouders uit elkaar. Hij blijft bij zijn vader wonen. In 1987, het jaar dat hij begint met de studie Nederlands, verhuist hij naar Utrecht. Omdat hij schrijver wil worden, stopt hij na drie jaar met zijn studie. Bij uitgeverij Nijgh & Van Ditmar is men zo gecharmeerd van zijn bijdrage in een literair tijdschriftje dat hij het verzoek krijgt een boek te schrijven. Dat wordt “Ik ook van jou” (1992), dat hij vooral heeft geschreven tijdens de stille uren als nachtportier bij Ziekenhuis Overvecht. “Ik ook van jou” is bekroond met het Gouden Ezelsoor als het best verkochte debuut van 1992. Zijn tweede roman was “Giph” (1993), die net als zijn debuut in briefvorm geschreven is. In “Giph” zitten twee thema’s: literatuur en seks (net als in “Ik ook van jou”). Zo kent en bedrijft hoofdpersoon Giph de lichamelijke liefde in vele variaties. Hij weet dat vaak keurig te combineren met zijn liefde voor de literatuur. ”In Het feest der liefde” (1995) zijn in vier afdelingen vijftien verhalen gebundeld die eerder al waren verschenen. Een aantal daarvan speelt tegen het vertrouwde decor van studenten die op zoek zijn naar de Grote Wereld, andere bieden geestige verslagen van reizen naar bestemmingen als Spanje, Amerika en Duitsland en in weer andere nemen de personages een duik in diepte van het feest van liefde en seks. De nadrukkelijkheid waarmee Giphart laat merken dat schrijven heel leuk is, maakt een groot deel uit van de charme van zijn boeken. En ook van de inmiddels hoge populariteit van zijn boeken onder de scholieren. Ook schreef hij samen met Bert Nattar de roman “De beste schrijver van Nederland” (1995). Het is een herziene en uitgebreide versie van een 21-delig feuilleton dat oorspronkelijk deel uitmaakte van het in 1993 gepubliceerde Kwadraats Groot Literair Lees Kijk Knutsel en Doe Vakantieboek. Op een landgoed bij een kasteel in Groningen treft een groot aantal Nederlandse en Vlaamse schrijvers elkaar om in een onderlinge competitie uit te maken wie zich de beste Nederlandstalige schrijver mag noemen en de aan deze eer verbonden gouden appel (ter waarde van ruim vijf miljoen gulden) in ontvangst mag nemen. Sinds 1994 is Giphart fulltime schrijver. In dat jaar heeft hij ook samen met Rob van Erkelens en Joris Moens het tijdschrift Zoetermeer opgericht, waarvan hij redacteur is. Hij is daarmee een van de vaandeldragers geworden van de generatie 'Nix'. De generatie ‘Nix’ is er vanaf eind jaren 80. De generatie bestaat uit een aantal jonge schrijvers, die zichzelf niet als een groep beschouwen, maar die door de buitenstaanders als een groep wordt beschouwd. De boeken van hen gaan over dingen waar jongeren zich mee bezighouden. Ze zijn antikunst. In hun verhalen spelen anti-helden een grote rol in plaats van helden, de schrijvers volgen niet meer het normale literaire patroon. De boeken bevatten geen diepere betekenis. Sommigen vinden de boeken niet- maatschappelijk gearrangeerd en dus ook geen literatuur. (Uit Littérair, http://www.nblc.nl/biblioweb/auteurs/giphart.htm) E) EIGEN MENING Ik heb dit boek gekozen omdat iemand in de klas vertelde dat het een leuk boek was en omdat ik nog een boek van een debutant moest hebben voor mijn lijst. Ik hoorde dat Ronald Giphart een populaire schrijver is dus heb ik dit boek maar genomen om te kijken waarom hij zo populair is. Ik kende hem al als schrijver van de rubriek “Drift”, dat maandelijks in de “Kijk” verschijnt. Zijn rubriek vond ik altijd al erg leuk, daarom hoopte ik dat “Ik ook van jou” in ongeveer dezelfde stijl geschreven was. De gebeurtenissen in het boek zijn niet echt speciaal te noemen, daar mee bedoel ik de vakantie van de twee vrienden. Het is niet echt bijzonder dat twee jongens op vakantie gaan, twee meisjes ontmoeten en verliefd worden. Er zitten wel een paar erg ongeloofwaardige stukken in zoals de “hereniging” van Ronald en Silke. In dat laatste stuk van het boek staan Ronald en Silke midden op een dorpsplein te vrijen, terwijl de hele bevolking hun toe staat te juichen.(!) Wat ook grappig is aan het boek is de manier waarop het tot stand is gekomen: De meeste schrijvers schrijven een verhaal omdat ze een leuk idee hadden of zo, maar Ronald kreeg een opdracht van een uitgever om een leuke roman te schrijven. Meteen daarop begon hij een boek te schrijven over twee jongens op kanovakantie in de Dordogne, om de simpele reden dat hij pas geleden zelf ook zo’n vakantie had gehad. De personen vond ik wel erg oppervlakkig en niet altijd even realistisch overkomen. Ik kan me geen voorstelling maken van een groep jonge mensen die alleen maar over literatuur en seks kunnen praten. Ronald vond ik wel sympathiek, omdat hij nooit echt in het openbaar vervelend deed, in tegenstelling met Fräser die tegen alles en iedereen lomp deed, vooral tegen mensen die hij niet mocht (en dat zijn er veel). Wat ik van Reza moet denken weet ik niet precies, maar zoals ze beschreven wordt komt ze op mij over als een paranoïde nymfomane, wat ik me moeilijk voor kan stellen. De relatie tussen Ronald en Reza is daardoor wel weer beter voor te stellen. De manier waarop Ronald en Fräser over “simpele” mensen praten vind ik erg grappig en is herkenbaar. Volgens mij heeft Ronald Giphart zelf ook een hekel aan standaard mensen, burgerlijke mensen. Ook al vind ik de personages oppervlakkig toch is de verandering van Ronalds karakter duidelijk merkbaar; in het begin volgt hij in alles wat Fräser doet, maar op het einde gaat hij tegen hem in: hij keert de auto en gaat terug naar Silke. Door de vele flashbacks was het niet altijd duidelijk wat wanneer gebeurde, maar daar had ik niet veel last van. Af en toe had ik wel dat ik graag wilde weten wat er in Frankrijk afspeelde, maar dan begon Ronald weer over Reza. Ik snap wel dat de gebeurtenissen in de Dordogne de aanleiding zijn voor die gedachten, maar om de drie bladzijden een flashback vind ik toch wel erg veel. Er zitten duidelijk twee verhaallijnen in het boek waarvan die met Reza uit alleen maar fragmenten/losse gedachten bestaat, waardoor je daar wat meer op moet letten hoe alles in elkaar zit. De verhaallijn waarin de vakantie van Ronald en Fräser beschreven wordt, is erg simpel. Het verhaal is in een zin uit te leggen: Twee vrienden gaan op vakantie in de Dordogne, ontmoetten twee meisjes en worden verliefd. Het is geen spannend boek, maar gewoon een erg leuk boek dat makkelijk te lezen is. Dat de diepgang in dit boek ontbreekt vind ik niet storend, maar zorgt er bij dit boek juist voor dat je lekker kunt doorlezen zonder echt te hoeven nadenken. Daardoor kun je meer letten op de grappige details die beschreven worden en ben je er lekker snel doorheen. De opmerking van Tom van Deel dat het boek pueriel is vind ik dan ook wel van toepassing, maar niet op een negatieve manier. Lezen moet vooral leuk zijn en dat kan je op verschillende manieren bereiken en niet alleen maar door diepzinnige gedachten op te schrijven. Sommige dingen zijn op een kinderlijke manier het duidelijkst uit te leggen of te beschrijven. Moeten boeken voor ‘grote mensen’ per se op een ‘volwassen’ manier geschreven worden? Daarmee kom ik bij de opmerking van collega-schrijver Joost Zwagerman, die het ‘geen echt boek’ vond, maar wel een goede studentenroman. Wanneer is een boek dan wel een ‘echt’ boek? Moeten boeken dan aan bepaalde regels voldoen van mensen die zeggen dat het zó moet en niet anders? Ik vind dat als een schrijver een boek schrijft op zijn manier, dan is dat zijn opvatting van een boek en moet het ook als een boek behandeld worden. Het taalgebruik in het boek is erg banaal en literair door elkaar. Dat contrast maakt dat het niet alleen maar een gewoon, simpel jongensboek is, maar dat het ook iets extra’s heeft. De schrijver houdt zich ook niet aan de taalregels, daardoor kan hij makkelijker onder woorden brengen wat hij wil zeggen. Waar andere schrijvers lang nadenken om hun ideeën zo mooi mogelijk op papier te krijgen, daar schrijft Giphart gewoon de woorden op die in hem op komen. Door die manier van schrijven ontstaan er allemaal halve zinnen, zinnen van één woord en zinnen met Nederlandse en buitenlandse woorden door elkaar. Die manier van schrijven spreekt me wel aan want je begrijpt beter wat de schrijver je wil laten weten. Ik heb vaak moeten lachen om fragmenten in het boek, vooral om die waarin de ‘simpele’ mensen belachelijk gemaakt worden zoals in de droom van Fräser (blz. 32 en 33) of als ze met z’n vieren uit eten willen en Fräser aan een Amsterdams echtpaar naar een leuk restaurant vraagt: Hij heeft begrepen dat je hier in de buurt bij een bijzonder goed restaurantje heel lekker kunt eten en hij wil graag waar we precies moeten zijn. Het Amsterdamse echtpaar kijkt Fräser vriendelijk maar onbegrijpend aan. ‘Lékker eten?’ vraagt de besnorde man, alsof er een nieuwe wereld voor hem opengaat. ‘Je bedoelt het kampresterant zeker. Daar hebben ze frikedellen en petat met Nederlandse mayenaise,’ zegt de besnorde vrouw. (blz. 106) Ook de manier waarop gerechten werden beschreven was erg lachwekkend: Veaux de porc à la vinaigrette: …doorzichtige blubber die stroomt uit de dikke onderbenen van vrouwen die zich bij een plastisch chirurg laten ontvetten. Met sladressing. (blz. 115) Of andouillette aux fines: Naar gemalen drol met tuinkruiden ruikt het. En als een doorzichtig condoom gevuld met diarree ziet het eruit.(blz.164) Er zitten ook veel flauwe details in het boek zoals op blz. 54: Samarinde is Fräsers Grote Verovering. Soms noemt hij haar zijn Uiteindelijke Geliefde. Soms niet. Een ander grappig feit van het boek vind ik de titel; Ronald Giphart wilde het boek eerst ‘twee jongens en een kano’ noemen, maar dat vond de uitgever niet echt geslaagd en die kwam toen met de titel ‘Ik ook van jou’ (naar ‘het boek ik ook van jou’). Ik had zelf de titel twee jongens en een kano leuker gevonden, omdat die titel beter bij de stijl van schrijven past. Ik ook van jou klinkt meteen zo diepzinnig. Ik vond het een heel grappig boek wat in niets lijkt op de vorige boeken die ik gelezen heb en het was wel weer een keer leuk om gewoon een lekker lezend boek te lezen. De schrijver van dit boek probeert door dit boek duidelijk te maken dat een schrijver in deze tijd nog maar weinig materiaal heeft om mee te schrijven. Dat zie je niet alleen aan zijn verhaal, maar dat kun je ook lezen: Er is welvaart, geen honger, geen oorlog. Er is niets om gepassioneerd voor te leven. Waar is de grote pathiek gebleven? Waar zijn de Grote Gevoelens, die Heerlijke Daadkracht? Al deze uitspraken komen in het boek voor en maken dus duidelijk dat een schrijver van nu weinig heeft om dog over te schrijven. Daarom wordt er ook zoveel over seks geschreven, want daarin zitten die Grote Gevoelens.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
D.
D.
in dit boekverslag staat over nadine dat zji duits is maar zij is frans.
16 jaar geleden
AntwoordenC.
C.
nee, ze is Duits
10 jaar geleden
W.
W.
Ik wilde je graag bedanken voor je hulp ,
een iets te drukke Groninger uit Winschoten
22 jaar geleden
AntwoordenU.
U.
hoi roxanne,
ik vond het echt een errug goed uittreksel!
ik kan er veel info uit halen , maar is het ook mogelijk om dit uit te printen?
of moet ik het eerst helemaal overpennen?
groetjes!
22 jaar geleden
AntwoordenT.
T.
he bedankt man. vat beter dat er nog mensen zijn die de moeite nemen om dit op het net te zetten , ik zou het zelf nooit kunnen.mzl
22 jaar geleden
AntwoordenB.
B.
Zeer goed ik heb er een tien voorgekregen
22 jaar geleden
AntwoordenN.
N.
eejj
bedankt voor je uitreksel. et is een goed en duidelijk uitreksel ik zal er veel aan hebben!!!
:-) groetjes natas
22 jaar geleden
AntwoordenS.
S.
bedankt door jou heb ik nui eindelijk een goed boekverslag
doei doei
22 jaar geleden
AntwoordenP.
P.
goed zo!! toppie
ik kreeg op school een 8!!!
thanx eey
xxies paulien
22 jaar geleden
AntwoordenH.
H.
goed gedaan man!!
21 jaar geleden
AntwoordenY.
Y.
Ik vind dat je het heel goed op papier hebt gebracht.
ik zal er veel aan hebben.
21 jaar geleden
AntwoordenF.
F.
Wat voor verslagen schrijf jij hier heb ik toch geen ene zak aan jij "..." leer eens om verslagen te schrijven je bakt er niks van "..." ik kom je opzoeken!
21 jaar geleden
Antwoorden.
.
IK vond jou uittreksel heel onhandig te veel gelul staat erin je kunt er niet eens wat duidelijk in weg strepen!
21 jaar geleden
AntwoordenN.
N.
Heyhey,
Je anayse klopt niet. Het is het antwoord op de nooit uitgesproken woorden van Reza "ik hou van jou".
20 jaar geleden
AntwoordenK.
K.
mooi aan dit verslag had ik echt super veel gehad. xx lisa
20 jaar geleden
AntwoordenJ.
J.
mooi gedaan jo ik hep er wel wat aan bedankt he
20 jaar geleden
Antwoorden