Uitgever: Bert bakker, Amsterdam 1991
Druk: 8
Jaar van eerste druk: 1984
Aantal pagina’s: 98
Auteur
Tim Krabbé is geboren op 13 april 1943. Zijn debuut boek was: De werkelijke moord op Kitty Duisenberg (1967, roman). Bijzonder aan de man is dat hij naast schrijver ook wielrenner en schaker is. Hij heeft met schaken in de top 30 van Nederland gestaan. Zijn recentste werk is: De grot. Genres die hij heeft geschreven zijn: poëzie, roman, novelle, kort verhaal, column, essay, biografie
Typerend voor Krabbé is dit citaat: ‘Iedereen heeft een leeftijd die hij zijn hele leven is. Toen we het daar in gezelschap eens over hadden, riep iemand tegen mij: “Jij bent dertien.” Ik vond dat een ongelooflijk compliment. In m’n hart ben ik ook hoogstens dertien, dat moet wel duidelijk maken wat ik van m’n eigen karakter vind.’ (HP/De Tijd, 15-2-1991) Eerste reactie

Ik heb dit boek gekozen, omdat ik eens een boek van Tim krabbé wilde lezen. Iedereen zegt dat hij echte literatuur schrijft en dat wilde ik wel eens lezen. Ook zegt men dat Het gouden ei een goed boek is. Het verhaal vond ik erg kort, ik was verbaasd toen ik het uit had. Het verhaal is wel afgerond, maar het is wel kort. Het is wel pakkend geschreven, en het verhaal loopt steeds net iets anders dan je verwacht. Ook is het een verhaal dat dicht bij je belevingswereld staat, want iedereen gaat wel op vakantie en dan denk je niet dat er zulke dingen kunnen gebeuren. Samenvatting
Rex Hofman en Saskia Ehlvest, rijden op 1 augustus richting Frankrijk om daar bij de Middellandse Zee hun vakantie van hun leven te hebben, Rex plaagt Saskia wat en ze stoppen bij een (Total) Benzinestation om te tanken. Drie jaar geleden, tijdens hun eerste vakantie, was hun benzine op geweest en had Saskia drie uur lang in de auto moeten blijven. De beklemming in het kleine zwarte hok van de auto had haar helemaal overstuur gemaakt; het herinnerde haar aan de nachtmerrie van het Gouden Ei. Wanneer Saskia naar binnengaat om een blikje cola en pils te halen blijft ze lang weg. Rex wordt ongerust en gaat kijken waar ze blijft, hij komt tot de ontdekking dat ze verdwenen is en een zoektocht brengt geen oplossing. Ramond Lemorne was altijd al een wat vreemde jongen. Reeds in zijn jeugd was hij ervan overtuigd dat een gedachte eigenlijk onvermijdelijk de daad inhield en dat een daad onvermijdelijk is, eens je er aan gedacht hebt. Als man van middelbare leeftijd, gelukkig getrouwd met twee kinderen en de perfecte middenklasser, heeft hij plotseling de gedachte of hij in staat zou zijn een misdaad te plegen. Hij kwam op die gedachte op het moment dat hij een kind van de verdrinkingsdood redde en bij zichzelf dacht: zou ik ook een misdaad, een moord, kunnen plegen? Hij verbouwt zijn vakantiehuisje en vanuit die basis gaat hij experimenteren en repeteren. Elk onderdeel van de moord op een voor hem nog onbekende slachtoffer, elk detail van zijn idee, werk hij precies uit. Hij probeerde op een autoroute bij een tankstation met een mitella een vrouw naar zijn auto te lokken en bewusteloos te maken door een middel van een chloroform zakdoek (chemisch middel waar men bewusteloos van raakt). Als hij klaar is met het repeteren, hetgeen maanden tijd kostte, ontmoet hij Saskia. Helaas zien twee kampeerders dat hij Saskia heeft. Hij schiet ze koelbloedig dood: “Lemorne pakte het pistool uit het dashboardkastje en stapte uit. Hij koos een van de jongens als eerste en schoot hem dood. Hij had de ander ook onmiddellijk dood willen schieten, maar de langzame manier waarop de onderlip van die jongen van zijn snorretje vandaan zakte sloeg hem met stomheid en het duurde een paar seconden voor hij weer schoot.” Ook dit is een voorbeeld van Lermorne’s psychopatische gedrag. Acht jaar later tijdens een vakantie in Marina di Camerota in Italië vraagt Rex Lieneke, zijn nieuwe vriendin, ten huwelijk. Dat werd beslist door een spelletje badminton tegen 2 Fransen. Rex had besloten dat als ze zouden winnen, hij Lieneke ten huwelijk zou vragen. Later op de avond heeft Rex het met Lieneke over Saskia. Rex zegt dat als Saskia er nu bij was, hij bij Lieneke zou blijven, maar als hij terugkon naar de tijd van het benzinestation, zou hij dat doen. ‘s Nachts merkte Lieneke dat Rex een nachtmerrie had over het gouden ei. Dit alles is erg moeilijk voor haar. Saskia staat nog steeds tussen Rex en haar in. Na die vakantie houd Rex nogmaals een advertentiecampagne in de Franse kranten. Lemorne komt er op af, hij doet Rex het voorstel om het mysterie op te lossen door hem hetzelfde te laten ondergaan, zijn eigen dood als gevolg. Rex stemt toe en na het drinken van een slaapmiddel bij het bewuste benzinestation, wordt hij wakker, opgesloten in een doodskist, hij is levend begraven. Lieneke heeft nog naar Rex gezocht maar hij was weg en werd nooit meer gevonden. Van Saskia en Rex werd nooit meer iets vernomen. Hoofdpersonen
De belangrijkste persoon in het boek is Rex Hofman zijn leeftijd varieert omdat de tijdsverloop niet-chrnologisch is maar in 1983 werd hij 41. Hij is medewerker van een jeugdtijdschrift. Hofman is vasthoudend, af en toen cynisch en rechtvaardig. Hij wil achter de waarheid komen, ook al moet hij daarvoor sterven. Over zijn uiterlijk staat niets in het boek geschreven. Raymond Lemorne: toen hij zestien was sprong hij van een flat. Hij vermoord twee jongens, Saskia en Rex. maar heeft nergens spijt van. Het was een psychopaat. Hij is een Fransman van ongeveer 50 jaar. Hij woont in Autun, heeft een vrouw en twee dochters en is scheikundeleraar. Hij is statig en goed verzorgd. Hij heeft kort grijsblond haar en draagt een ongekreukte beige regenjas. Hij wil graag zijn eigen grenzen ontdekken; hoe ver durft hij met zijn plannen te gaan? Lieneke spreekt perfect Italiaans en is met iedereen bevriend. Ze is een stuk jonger dan Rex en vrij aanhankelijk. Ze houdt van zwemmen en lezen. De relatie van haar met Rex is innig, maar Rex zit nog met zijn gedachten over Saskia. Saskia Ehlvest was de vriendin van Rex Hofman. Saskia heeft “roodgespoeld wriemelhaar” en verder staat er niet over haar uiterlijk geschreven. Ze is open en vrolijk en wil graag rust en gezelligheid. In het verhaal heeft ze een witte spijkerbroek en een met gouddraad bestikt geel truitje aan met een laag uitgesneden rug. De personages hebben geen van allen een flat-character. Perspectief
Het verhaal is in de hij/zij-vorm geschreven. Het is een monoloog, omdat er veel aandacht aan de gevoelens van de hoofdpersonen en de reden van hun gedrag wordt besteed. Setting/ Tijd
Het verhaal speelt zich grotendeels in Frankrijk af maar ook in Italië en Nederland. Alles bij elkaar in ongeveer 33 jaar. Er is sprake van een gesloten einde van het verhaal omdat van beide (Saskia en Rex) nooit meer iets werd vernomen en ze van de aardbodem verdwenen leken. Het merendeel wordt in chronische volgorde verteld in: hoofdstuk 3 is er een flashback met de bedoeling om duidelijkheid te geven over Lemorne en de voorbereidingen van de ontvoering. Verder zijn er paar flashbacks over Saskia om een duidelijker beeld te krijgen over de persoon die zij was. Flashbacks die verder voorkomen zijn gedachtesprongen van de hoofdpersonen. Sfeer
De sfeer die wordt opgeroepen is een heel beklemmende. Het gaat van de plannen van Lemorne tot het allerlaatste moment waarop Rex ontdekt dat hij levend is begraven. Climax
Er zit in dit boek een duidelijke climax omdat de lezer tot het einde van het boek niet weet wat er met Saskia is gebeurd. Thematiek
Centraal in het verhaal staat de verdwijning van Saskia. Het verhaal gaat dan ook om Rex die er alles voor doet om het mysterie op te lossen. Het thema is het gevoel van claustrofobie, dit wordt uitgedrukt in de titel, de droom van Saskia over het Gouden Ei die Rex later ook zal krijgen. In die droom zit ze opgesloten in een Gouden Ei dat door de ruimte vliegt. Ze kon niet dood, haar enige hoop was dat er een tweede Gouden Ei in de ruimte zweefde. Als ze tegen elkaar botsten zouden ze allebei dood zijn, maar die kans was heel klein. Het moment dat ze botsen is het moment dat Rex en Saskia één worden, dat moment betekent verlossing (van onwetendheid) maar ook dood. De motieven in het verhaal zijn: onwetendheid; angst voor eenzaamheid, angst om nooit echt één met een ander te worden. Titel
De titel Het gouden ei is ontleend aan een nachtmerrie die in het boek beschreven wordt. In een flashback in het eerste hoofdstuk wordt een nachtmerrie van een van de personages beschreven. Toen hij met de jerrycan terug kwam had hij Saskia volkomen overstuur aangetroffen. De beklemming in het kleine zwarte hok van de auto had haar bijna gek van angst gemaakt; het was even eenzaam geweest als de nachtmerrie in een gouden ei. Toen ze klein was had ze gedroomd dat ze opgesloten zat in een gouden ei dat door het heelal vloog. Alles was zwart, er waren niet eens sterren, ze zou er altijd in moeten zitten en ze kon niet doodgaan. Er was maar één hoop. Er vloog nog zo¹ n ei door de ruimte, als ze tegen elkaar aan botsen zouden ze allebei vernietigd zijn, dan was het afgelopen. Maar het heelal was zo groot. (pagina 14). De droom is een duidelijke zinspeling op het lot van Saskia en Rex. Beiden worden begraven in een kleine kist, hun gouden eieren. Beoordeling

Ik vond het verhaal erg aangrijpend, want het wordt zo kort en kil opgeschreven dat het je juist grijpt. Achteraf als je weet hoe het verhaal in elkaar zit wil je het begin eigenlijk weer opnieuw lezen. De man die hen beiden vermoord, is volgens mij echt een psychopaat, aan hem heb ik me het hele boek lopen ergeren. Dat er mensen bestaan die zulke dingen in hun hoofd halen is toch echt te gek. Het kilste moment vond ik aan het einde van het boek als Rex ontdekt dat hij levend begraven is: “Hij wist het al. Het was te erg om te weten.” Na het lezen was ik wel blij dat ik voorlopig niet naar frankrijk op vakantie ging, dit boek is ook niet echt aan te raden om mee te nemen als vakantieboek, want je gaat je er niet erg veilig door voelen. Dat vind ik erg knap van de auteur, hij kan jou door middel van een simpel verhaal heel erg aan het denken zetten, en je zelfs bang maken, terwijl je weet dat het fictie is. Het taalgebruik is ook erg duidelijk en niet moeilijk, hierdoor pakt het je nog meer. Waar ik aan heb moeten wennen in het boek, is dat de hoofdstukken erg los van elkaar staan en het even duurt voordat je het snapt. Ik zou een ander zeker dit boek aanraden om te lezen, want het is niet zo dik, niet moeilijk en een leuk verhaal, alleen… Neem het niet mee op vakantie.