Giph door Ronald Giphart

B
Voorbeeld Belangenruimte (blz. 164)
Bij ons kampvuur, 17 augustus 1991

’s Avonds hangt er hier in het dal een wazige rookwolk boven het water, van alle kampvuren op de camping. Overal de geur en de geluiden van brandend hout. We lezen of schrijven alle drie, en we drinken Mort Subite. Vandaag hebben we weer iets meegemaakt dat rechtstreeks kan worden opgenomen in ons Grote Anekdotenboek Van Vermakelijke Tot De Verbeelding Sprekende Bijna Ongeloofwaardige Gebeurtenissen. Het plan was vanochtend een lange wandeling te maken door het woud achter Ourthe. Ons wringend door dichtbegroeid bos, klauterend langs modderige heuvelruggen en strompelend door de stenen bezaaide beekjes, kwamen we te praten over ons aloude ‘moordplan Fritsjof’. Fritsjof weet je wel: onze huisgenoot.

`Ik dacht dat we hadden afgesproken dat we naar de Ardennen zouden gaan als cover-up voor de moord van Fritsjof?`

Er hangt een hele relaxte sfeer, ze zitten lekker te lezen bij het kampvuur. Maar daarna word er overgeschakeld naar een moord die er gepleegd gaat worden. Dus de sfeer heeft hier niet echt invloed op de personages.

Soms stel ik me voor dat ik door de stad loop (meestal langs een coffeeshop of een obscuur café) en dat ik dan geraakt word door een verdwaalde kogel. Ik val op de grond, maar ik ben niet onmiddellijk dood. Omstanders komen naar me toen en vangen mijn laatste woorden op. Stamelend weet ik een meisjesnaam zeggen, voordat ik sterf op het warme asfalt. Het meisje wier naam ik gestameld heb, wordt op de hoogte gebracht van mijn dood en mijn laatste woorden. Ze is heel verdrietig, maar ze weet dat ik van haar gehouden heb en tot het laatst aan haar heb gedacht. Mijn Probleem is dat als ik vanmiddag in de stad per ongeluk geraakt zou worden door een rondvliegende kogel, ik niet weet of ik liggende op de vuile straat `Freanne` zou stamelen, of `Noëlle`. Misschien zeg ik jouw naam wel, dat zou misschien dat zou misschien nog wel het mooiste zijn. Jouw naam op mijn lippen, terwijl ik langzaam wegzak in het eeuwige asfalt van de gelukzalige vergetelheid.

In het eerste deel van dit stukje word er een lugubere sfeer geschetst maar als je verder gaat lezen zit er eigenlijk een hele vredelievende gedachte achter. Maar Ronald Giphart probeert er wel humor in te verwerken.

Eigenlijk geven de ruimtes waar ze in vertoeven helemaal geen verandering qua stemming. Het hele verhaal word ook niet beïnvloed door de ruimtes. Bijvoorbeeld bij het eerste stukje. Daar is er eerste een hele relaxte sfeer en daarna praten ze over een moord, dit zijn in mijn ogen twee hele tegenstrijdige dingen.



5 Vertelwijze
Het verhaal word verteld in de ik-vorm. Het boek is geschreven vanuit het perspectief van Giph. Hij praat/ denkt ook vaak over zichzelf, ik neem aan dat dan filosoferen over zichzelf is. Hij heeft het niet vaak over andere tenzij er een situatie zoals een feest word beschreven, als dit niet het geval is dan gaat het bijna altijd over zichzelf. Alles wat er geschreven word is in briefvorm geschreven. Het lijkt ook soms alsof hij de lezen aanspreekt. Want hij schrijft soms “jou”

Voorbeeld Vertelwijze 2 (blz. 51)
De vreetschuur, 28 februari

Een zeven. Ik liep net met een dienblad langs een meisjesjaarclub uit Leiden en nadat ik de meisjes gepasseerd was, hoorde ik: `Een zeven.` `Ja, een zeven`

Ik ben een zeven. Alles waar ik voor sta in het leven, alle beloftes die ik inhoud, mijn verbluffende eloquentia, mijn alles overheersende geestkracht, al mijn bedprestaties, mijn overrompelende humor na het vrijen, mijn hartverwarmende gevoel voor oprechtheid en de innerlijke schoonheid van mijn ziel, zijn vervat in het onomwonden vonnis: een zeven. Liever was ik een zes of een vijf, dan wist ik waar ik aan toen was, liever was ik een acht of een negen, dan wist ik dat alles vanzelf zal gaan, maar nee ik ben een zeven.



6 Tijd

A
Het verhaal speelt zich af van 31 december 1990 (aangegeven op blz. 7) t/m “het begin van de nazomer” 1991 (aangegeven blz. 194). Het hele verhaal duurt dus ongeveer driekwart jaar.



B
Het verhaal word in chronologisch vertelwijze verteld . Zoals ik bij vraag A al zei: ‘Het verhaal speelt zich af van 31 december 1990 t/m “het begin van de nazomer” 1991’. Maar soms verteld hij wel dingen die eerder zijn gebeurt maar dat maakt niet echt deel uit van het verhaal.



C
Ja, er zitten flashbacks in het verhaal.

Voorbeeld flashback (blz. 10)
Maar goed. Vanmiddag (‘de middag na de ochtend ervoor’) zat ik met mijn beide literatuurprinsje aan een ontbijt van oliebollen en gemengde salades. Nogal truttig snaaiden onze logées ook een enkel bolletje, en ze vertrokken. Natuurlijk nodigden we ze uit voor het feest, maar ze kwamen met alle allerlei slappe smoesjes over ‘andere dingen’ die ze al ‘eerder’ hadden ‘afgesproken’.

Deze flashback heeft niet echt een duidelijke functie. Wel krijg je meer duidelijkheid voor wat er na dit stukje gaat gebeuren. Maar dat kan je natuurlijk ook als een functie zien. Het is namelijk ook een hele kleine flashback, deze flashback kan maximaal een halve dag terug zijn.

Er grazen veertig leuke koeien in een weiland en een jonge stier staat met zijn vader staat met zijn vader op een aanpalend veldje naar de dames te kijken. ‘Kijk die ene daar, Pa,’ zegt de zoon, ‘zij is zo mooi en leuk, dat ik ervan moet zuchten. Zij is mijn zuchtkoetje. Als ik haar zie, krijg ik de drang te zoeken naar wat ik weet dat er niet is. Ik geloof dat ik verliefd ben.’ De vader kijkt even naar het koetje dat zijn zoon hem aanwijst. ‘Je hebt gelijk, Zoon’ zegt de oude, ‘dat is inderdaad een leuk koetje. Erg leuk zelfs. Let’s go in and fuck them all’

Deze flashback heeft als functie dat je door dit stukje te weten komt hoe het eraan toen gaat in Les Quatres Vallées.

De schrijver speelt niet echt met flashbacks, hij heeft wel steeds korte flashbacks. Maar die geven niet heel veel meer duidelijkheid over het verhaal.



7 Motieven

Seks
Het hele boek gaat ongeveer over seks en literatuur. Dit zijn ook vrijwel altijd de gespreksonderwerpen van Giph, Monk en Thijm. In heb boek zijn ook een aantal seksscènes. In het boek worden veel soorten van seks vermeld. Het boek begint al met homoseksuele die de liefde bedrijven. En necrofielen die hun geliefde liever dood als leven zien. Kan je nagaan hoeveel verschillende vormen van seks er in het boek besproken worden.

Literatuur
Literratuur is net als seks het meest besproken aspect in het boek. Giph en zijn vrienden Monk en Thijm gaan naar veel literaire feestjes. En ze willen alle drie schrijver worden. Ze zijn dan ook helemaal gek van schrijven en kunnen met veel passie over praten. En Giph gebruikt zijn gevoel voor literatuur, door alles verbaal goed te verwoorden, ook in zijn seksleven

Vriendschap
Giph maakt heel duidelijk onderscheid tussen echte vrienden en vrienden. Hij heeft wel veel kennissen en vrienden. Maar zijn echte vrienden zijn Monk en Thijm. Hij is ook niet per definitie aardig tegen mensen die hij niet kent. Hij moet eerst aftasten of ze bijvoorbeeld goed bij elkaar passen, anders vind hij het maar niks.



8 Titel en motto

A
Giph
Giph is de hoofdpersoon van het boek. Hij is ook de gene die het boek verteld vanuit de ik-vorm. Ik denk dat de schrijver het boek Giph heeft genoemd omdat hij Ronald Giphart heet. En hij een naam wilde verzinnen die gerelateerd was aan zijn eigen naam. Omdat het misschien wel Ronald Giphart’s eigen ervaringen zijn.

B
Het boek heeft geen motto.



9 Thema
Het boek Giph is een verhaal over een man wiens leven draait om seks, literatuur en vriendschap, maar tot de conclusie komt dat hij meer wil dan die drie aspecten in het leven.



10 Stijl

A
Ik vind de zinnen redelijk makkelijk opgebouwd, wel komen er veel moeilijke woorden in het boek voor. Ik vind wel dat het erg vervelend geschreven is. De schrijver wil er grappig overkomen en dat kun je ook zien in de manier van schrijven. Een voorbeeld ervan is dat hij heel vaak haakjes gebruikt om iets te verduidelijken, maar die informatie is vaak volkomen overbodig. Ook vind ik de zinnen heel erg lang, en dat wekt ook irritaties op. Wat ik ook vervelend vind is dat hij soms iets schrijft en dan tussen haakjes er achter schrijft wat het precies is of iets totaal nutteloos erachter schrijft zodat de lezen kan zien dat hij veel algemene kennis heeft.

Voorbeeld zinsbouw (blz. 78)
En op datzelfde treintraject (maar dan omgekeerde richting) (en in het begin van de avond) en bijna drie jaar later) (wat een lullige scènewisseling eigenlijk) (nu ik erover nadenk) zat ik naast Freanne, en tussen een hele delegatie Utrechtse heikneuters, op weg naar het boekenbal 1991.

Dit is een stukje waarbij er veel haakjes worden gebruikt.

Dit is een stukje van één hele lange zin.

Voorbeeld zinsbouw 3 (blz. 11)
Godallemachtig! Als je bedenkt dat er mensen zijn die geen hap door hun keer krijgen als ze niet in een door een marketingbureau uitgedachte restaurantconcept eten (‘Cajun is een mengelmoes van Indiaanse, Mexicaanse en Eskimose keuken…’)

Dit is een stukje waarbij er totaal nutteloze informatie achter een tekst word geplaatst


B
De schrijver gebruikt een tamelijk makkelijke zinsbouw en dan zitten er opeens een paar moeilijke verdwaalde woorden in. Ik vind de woordkeuze eigenlijk best wel slecht. Ik vind dat je constant moeilijke woorden moet gebruiken of heel soms, en ik vind dat hij interessant wil doen met zijn woordkeuze en de manier waarop hij het boek schrijft. Hij wil alles ook graag heel humoristisch formuleren maar dat slaat bij mij niet aan, ik wil het bijna humorloos noemen. Ik heb een aantal woorden gezocht die ik moeilijk vond:

Voorbeeld woordkeuze:
Eloquentia (blz. 51) = Welsprekendheid
Apathisch (blz. 224 = Gevoelloos
Nymfomanie (blz. 188) = Hyperseksualiteit bij vrouwen

Dit is een stukje van één hele lange zin.

Voorbeeld zinsbouw 3 (blz. 11)
Godallemachtig! Als je bedenkt dat er mensen zijn die geen hap door hun keer krijgen als ze niet in een door een marketingbureau uitgedachte restaurantconcept eten (‘Cajun is een mengelmoes van Indiaanse, Mexicaanse en Eskimose keuken…’)

Dit is een stukje waarbij er totaal nutteloze informatie achter een tekst word geplaatst


B
De schrijver gebruikt een tamelijk makkelijke zinsbouw en dan zitten er opeens een paar moeilijke verdwaalde woorden in. Ik vind de woordkeuze eigenlijk best wel slecht. Ik vind dat je constant moeilijke woorden moet gebruiken of heel soms, en ik vind dat hij interessant wil doen met zijn woordkeuze en de manier waarop hij het boek schrijft. Hij wil alles ook graag heel humoristisch formuleren maar dat slaat bij mij niet aan, ik wil het bijna humorloos noemen. Ik heb een aantal woorden gezocht die ik moeilijk vond:

Voorbeeld woordkeuze:
Eloquentia (blz. 51) = Welsprekendheid
Apathisch (blz. 224 = Gevoelloos
Nymfomanie (blz. 188) = Hyperseksualiteit bij vrouwen