A. Gegevens
1. Ronald Giphart
2. Giph
3. 1993
4. Nijgh & Van Ditmar
5. 224 bladzijden
B. Beschrijving
6. Motivatie
Ik kwam in de mediatheek om een boek te lenen en had van tevoren al besloten even te kijken naar de boeken van Ronald Giphart, omdat ik van alle kanten hoorde dat zijn boeken heel humoristisch zijn en voor de jeugd echt de moeite waard om te lezen. Het enige wat ik me nu nog kan herinneren is dat ik geen keuze kon maken uit een boek van Adriaan van Dis en ‘Giph’ van Ronald Giphart. Eén van de medewerksters van de mediatheek heeft me uiteindelijk aangeraden om voor Giph te kiezen, omdat dit boek leuker is voor de jeugd omdat het moderner, vlotter en opener geschreven zou zijn. En dus ben ik op haar advies ingegaan en heb ik gekozen voor het boek van Giphart.
7. Eerste reactie
Voordat ik mijn eerste reactie geef is het belangrijk om te weten dat ik (ja, schrik niet!) minstens twee maanden nodig heb gehad om het boek uit te lezen, zo vreselijk vond ik het om dit onwijs onoverzichtelijke boek te lezen. Ik kon mezelf gewoon absoluut niet motiveren om er eens goed voor te gaan zitten en het boek in één keer uit te lezen om er dan maar vanaf te zijn. In het begin vond ik het boek nog wel grappig, maar toen ik een tijdje bezig was kwam ik steeds meer fantasiewoorden, onbekende woorden, onjuiste zinnen en vreemde verteltechnieken tegen. Het is natuurlijk wel heel origineel om je boek in deze stijl te schrijven, maar ik hoop toch niet dat alle moderne schrijvers het zo aanpakken, want dan raak ik binnen de kortste keren geen boek meer aan.
Maar aan de andere kant zou je misschien ook kunnen zeggen dat ik nog te jong ben voor dit boek en ik er daarom maar weinig van snapte. Ikzelf hoop dat het dat laatste is, want Giphart is toch wel een alom geprezen schrijver en wie weet is het best zonde als ik straks een paar van zijn eventuele meesterwerken mis omdat ik als jongen van bijna zestien nog niet in staat was zijn mysterieuze schrijfstijl te ontrafelen.
8. Samenvatting
Het boek van Giphart is geschreven in een briefvorm, je komt er alleen niet achter aan wie hij die brief schrijft. Naast de briefvorm is er ook gebruik gemaakt van een soort dagboekvorm, aan het begin van elk hoofdstuk staat een datum en een plaatsnaam en soms vind je dat ook terug in het hoofdstuk zelf. Ieder hoofdstuk wordt hierdoor eigenlijk een verhaal op zich en daarom is het bijna onmogelijk één vloeiende samenvatting te maken, vandaar dat de samenvatting die ik gebruik ieder hoofdstuk apart kort samenvat. De samenvatting komt van internet en de bron is: http://huiswerk.scholieren.com/uittreksels/view.php3?id=1324
Ik heb de samenvatting zelf aangepast en de fouten verbeterd.
H1: Jonge-meisjesharten
Giph stelt zich in dit hoofdstuk voor. Meteen wordt al duidelijk dat hij met zijn gedachten altijd met seks bezig is. Daarnaast komt het meteen naar voren dat Giph graag schrijft en dat hij veel van literatuur weet en daar ook vaak mee bezig is.
Giph vertelt over Monk en Thijm, zijn beste vrienden waarmee hij in een studentenhuis woont. Hij vertelt ook over ‘De Wingerd’, zijn stamcafé waar veel van zijn vrienden werken.
Giph ontmoet Asja bij De Wingerd, hij vindt haar leuk en spontaan en nodigt haar uit voor het oudejaarsfeest dat bij hem gevierd wordt. Giph, Monk en Thijm beginnen met de versiering van hun kamer en tussen dat versieren door wordt een verhaal verteld van een interview met Joost Zwagerman waar zij heen zijn geweest. Joost Zwagerman is belangrijk voor Giph omdat hij door Zwagermans werk is gaan schrijven.
H2: De avonden daarna
In dit hoofdstuk wordt verteld over het oudejaarsfeest en stelt Giph je voor aan al zijn vrienden, oftewel hij noemt een hele waslijst aan namen op. Giph raakt in gesprek met een vloerenlegger, hij weet niet waarom en is ook niet geïnteresseerd in wat de man te vertellen heeft. Verder vertelt Giph over zijn lul, doet hij mee met een spelletje ‘gevaarlijke vragen’ (iedereen zit in een kring met een glas voor zich, je stelt iemand een vraag, diegene tikt tegen zijn glas om aan te geven de waarheid te zullen zeggen of tikt niet tegen zijn glas en verliest het spel), zoent hij met Freanne en belandt hij uiteindelijk in bed bij Asja.
H3: The Last Christmas Tour
Giph is met de hele vriendengroep op skivakantie in Veysonnaz. Hij beschrijft de situatie, wat zijn vrienden doen en daarna komt ook een heel stuk over de sociale codes binnen een groep. Verder vertelt Giph over zijn liefde voor Noëlle en de disco avonden, die hij op zich niet echt gezellig vindt, en over zijn gevoel als hij de laatste avond Noëlle er vandoor ziet gaan met een skileraar en zelf een avondje seks met een skilerares misloopt.
H4: Nooit meer Amsterdam
Aan het begin van dit hoofdstuk krijgt Giph een briefje van Asja waarin ze hem vertelt dat het over is omdat ze een ander heeft. Daarna vertelt hij over Caro, waar hij ontiegelijk verliefd op was toen hij nog wat jonger was, maar zij wilde niets met hem omdat ze hem alleen zag als goede vriend. In een brief van Freanne krijgt Giph een uitnodiging voor ‘Het Boekenbal’. Tussendoor vertelt Giph dat hij zijn idool Jeroen Brouwers ooit eens heeft ontmoet op een feest van Geerten Meijsing en toen heeft geprobeerd een gesprek met Brouwers aan te knopen, wat tot zijn grote spijt mislukte. Hij gaat met Freanne naar Het Boekenbal, maar Giph is niet enthousiast en vindt er weinig aan. Vandaar ook de titel ‘Nooit meer Amsterdam.’ Na Het Boekenbal gaat Giph mee naar het huis van Freanne, waar ze voor het eerst seks hebben.
H5: Blije mensen
De titel wordt gelijk verklaard door een stukje filosofie over blije mensen. Daarna volgt een droom van Giph over een mislukte vrijpartij met Andrea in de V&D. Giph vertelt over zijn seksrelatie met Freanne en over een soldaat die in De Wingerd probeerde zelfmoord te plegen. Giph’s vrienden zeggen niet te begrijpen waarom Giph een relatie heeft met Freanne, omdat ze veel ouder is dan hij. Giph snapt niet waarom ze er zo moeilijk over doen.
H6: Liefde in tijden van oorlog
Aan het begin van dit hoofdstuk wordt verteld over de seksuele gevoelens die je kunt krijgen van boeken en Giph kijkt terug op de tijd dat hij nog las uit geilheid. Dan vertelt hij over het huis van Freanne, een grote villa, en de ochtend dat Nic en Noëlle onverwachts aan de ontbijttafel verschijnen, waar Giph en Freanne net rustig zaten. Nic, Freanne’s man, was onverwacht met Noëlle teruggekomen uit Düsseldorf. Nic en Freanne gaan daarna naar Utrecht en Giph en Noëlle blijven achter. 's Nachts gaan Giph en Noëlle luilakken (een traditie in Baarn, het is de bedoeling zoveel mogelijk lawaai te maken om de mensen wakker te houden). Dit is echter verboden en ze worden achtervolgd door de politie. Als Giph en Noëlle zich in een tuin verstopt hebben bekent Noëlle dat ze verliefd is op Giph, direct daarna worden ze gepakt door de politie. Ze worden door de agenten afgezet bij een jachthaven aan het Eemmeer, dat doen ze om de jeugd een beetje terug te pesten. Noëlle vertelt dat haar ouders een bootje in de jachthaven hebben liggen en daar gaan ze de hele nacht in liggen vrijen.
H7: Giph en de stroper van Tjod Idi
Giph voelt zich verlaten, hij is ziek, moet de hele tijd overgeven en gaat daarom maar vertellen over literatuur, de Nederlandse samenleving en zijn vrienden. Hij vertelt ook over een boek dat hij las in zijn jeugd; ‘Rob en de stroper van Tjod Idi.’ Via dit boek komt hij op Fritsjof, de huismongool. Fritsjof is een huisgenoot van Giph, Monk en Thijm en ze hebben een absolute hekel aan hem, hij wordt dan ook nooit ergens bij betrokken. Giph, Monk en Thijm kregen op een dag zo’n ongelofelijke hekel aan Fritsjof dat ze een plan bedachten om hem te vermoorden, dit werd uiteindelijk niet uitgevoerd. Aan het eind van dit hoofdstuk stelt Giph zich voor hoe zijn vrienden zouden reageren als hij dood zou gaan.
H8: Normale liefde
In dit hoofdstuk lopen twee verhaallijnen door elkaar, het ene verhaal gaat over Giph die een paar dagen met Freanne in een Limburgs kasteel doorbrengt en het ander gaat over Giph die met Noëlle een boottocht maakt op het IJsselmeer. Het komt er op neer dat Giph niet weet of hij wel verliefd is op Noëlle en Freanne en of hij een keuze zou kunnen maken tussen beiden als het erop aan kwam.
H9: Het gezelschapsspel
Giph beschrijft het laatste feest van de zomer, een feest op een boot. Giph vertelt dat er iets is met dat feest en dat dat komt doordat hij eigenlijk niet is uitgenodigd en hij niet genoeg aandacht krijgt. Giph ergert zich aan de gasten en aan de organisatie, beledigt hier en daar wat mensen, komt Asja tegen die niet meer in hem geïnteresseerd is, wordt ontiegelijk dronken, geeft over en komt in een intiem gesprek met een zwerver.
H10: Storm en drank
Giph is met Monk en Thijm op vakantie in de Belgische Ardennen. Giph schrijft over wat er daar allemaal gebeurt. Ze hadden eerst het plan rond te trekken, maar de auto wilde daar niet aan meewerken. Nu zitten ze dus op de camping en spelen wat potjes tennis, lezen, schrijven, praten bij het kampvuur over van alles en nog wat en maken een wandeling, waarbij ze verdwalen en dan aankloppen bij een huisje. Een wat oudere, Frans pratende man vertelt dat ze ver van de camping zijn en neemt ze daarna mee naar binnen. Ze krijgen bier en wat te eten en ontmoeten dan de dochter van de man, ze is een absolute schoonheid en ze zijn alle drie helemaal van de wereld. Als ze nog een tijdje hebben gepraat worden ze met de auto weer op de camping afgezet. Op de camping ontmoeten ze twee Nederlandse meisjes; Floor en Daan. De jongens besluiten een wedstrijdje te houden over wie de meisjes het bed in krijgt. Tijdens ‘gevaarlijke vragen’ krijgt Giph de opdracht zijn tent in te verdwijnen en te gaan slapen. Hij heeft het wedstrijdje dus verloren maar voelt zich vooral bedrogen door zijn vrienden. Ondertussen vertelt Giph ook over een tuinfeest van Freanne, er zijn alleen maar vervelende dertigers op het tuinfeest en Freanne loopt met Giph te showen. In een opwelling zoenen Giph en Noëlle elkaar, maar ze worden betrapt door Freanne, die erg boos is. Uiteindelijk komt alles goed en hebben ze in hun dronkenheid een trio in de studeerkamer van Freanne. De volgende ochtend loopt het allemaal grandioos mis. Freanne zegt dat ze Giph nooit meer wil zien en vanaf dat moment ziet Giph Noëlle ook niet meer.
H11: ‘Ik ben de verhalen die ik vertel’
In dit hoofdstuk ontmoet Giph voor de tweede keer zijn idool Jeroen Brouwers. Dit keer op een feest van de uitgeverij van Freanne en Nic. Jeroen heeft een vriendin van hem, Coco, bij zich. Steeds meer mensen verlaten het feest en uiteindelijk zitten Coco, Monk, Giph en Jeroen, allemaal behoorlijk aangeschoten, bij Coco thuis. Als Giph een zin uit ‘Mijn Vlaamse jaren’ van Jeroen Brouwers citeert en Jeroen gelooft niet dat het citaat uit dat boek komt, maar Giph toch gelijk blijkt te hebben, benoemt Jeroen hem tot zijn officiële biograaf. Dit had Giph nooit durven dromen, de biograaf worden van zijn idool. Maar Jeroen begint steeds meer te drinken en wordt heel erg dronken, Giph ergert zich eraan Jeroen zo te moeten zien en stapt op. Jeroen rent hem huilend achterna en zegt in al zijn wanhoop dat hij niets meer weet te schrijven en dat Giph het van hem over moet nemen. Later zit Giph ergens op een wc te kotsen en te schijten, hij kijkt in de spiegel en zegt: “Hoe moet dat nou met ons, mijn jongen.’’
C. Recensies
9. Recensies
Schrijver: Giphart, Ronald
Titel: Giph (roman)
Jaar van uitgave: 1993
Bron: Trouw
Publicatiedatum: 11-02-1993
Recensent: T. van Deel
Recensietitel: Waar praten we eigenlijk over?
http://members.chello.nl/r.peters8/giph1.htm
Schrijver: Giphart, Ronald
Titel: Giph (roman)
Jaar van uitgave: 1993
Bron: Vrij Nederland
Publicatiedatum: 06-03-1993
Recensent: Jessica Durlacher
Recensietitel: Het echec van de hybris
'Giph', Ronald Gipharts tweede roman vol vrolijke verbale zelfbevrediging en opgewekt divertissement over de AKO Prostitutie Prijs en een wenende Jeroen Brouwers.
Is Giph, door Ronald Giphart, een hedendaagse’ Ik, Jan Cremer’, zoals de egomane titel suggereert? Je moet in ieder geval lef hebben om jezelf zo joviaal op de cover te zetten - even voorbijgaand aan de betekenis van het woordje zelf en dan zo opgewekt met zoveel onzin een boek te vullen. Bij het lezen van ‘Ik ook van jou’, het debuut van Giphart, vroeg ik me af waar een volgend boek over moest gaan, omdat de thema's en obsessies van de schrijver nogal fragiel leken en ook in die roman het schrijven zelf zo belangrijk gevonden werd. Het citaat: 'Waar moet een volgend boek over gaan?' werd zelfs studentikoos en pesterig op de achterkant afgedrukt. Maar de vraag lag voor de hand. De jonge opstandige schrijver werd in ‘Ik ook van jou’ wel door veel ambitie maar niet door wereldschokkende thema's geplaagd, en stortte zich dus vol esprit op zichzelf, het schrijven van het betreffende boek, de bestaande literatuur, haar schrijvers, met daardoorheen, niet te vergeten, de neverending story van zijn vroegere en huidige liefdes en allerhande seks met die liefdes. Seks, dat is verreweg het belangrijkste onderwerp op elke pagina van Giphart. Maar hij schreef ondertussen wel een amusant boek, dat vond ik ook.
Giph blijkt ongeveer van hetzelfde recept te zijn, alleen is Giphart hierin nog iets consequenter in zijn streven om de 'serieuze literatuurcredo's' aan zijn laars te lappen en in elke zin zijn schaamteloze leukte en jeugdigheid te vieren. Niets maar dan ook niets is hem te kinderachtig en ik moet zeggen dat hij van zijn koppigheid op dat punt absoluut zijn kracht heeft weten te maken. Eigenlijk gaat ook dit boek dus weer over niks, alleen gaat het zo aanstekelijk en geestig over niks, dat je je gaat afvragen waarom een boek over iets moest gaan, ook alweer? Op zich is Giphs verhaal dat van een populaire student die in briefvorm opschrijft wat hij meemaakt met zijn vrienden en vriendinnen. En omdat er geen thema is behalve de vraag wat literatuur eigenlijk is, wat echt is en wat niet, en hoe des schrijvers verhouding is tot de voorbeelden in de bestaande literatuur (zoals Jeroen Brouwers), schrijft hij tegen de klippen op over zijn schrijverij-tegen-de-klippen-op . 'Niks' is dus betrekkelijk. Verhaalingrediënten zijn er natuurlijk genoeg. Waar het vorige boek nog van een vrij strakke lijn voorzien was door een reis door Frankrijk, tijdens welke herinneringen en gedachten over het heden elkaar afwisselden, is het enige wat in ‘Giph’ min of meer de gang erin houdt tussen de vrij oninteressante wederwaardigheden van het clubje studenten, onschuldig bezig met drank en seks: het opbloeien en wegkwijnen van twee liefdes. Eentje voor Freanne, een aantrekkelijke uitgeefster, en eentje voor Noëlle, dochter van die uitgeefster. De verhoudingen eindigen allebei abrupt nadat Giph zich tot een triootje met deze twee heeft laten verleiden. De overmoed, of liever, de hybris van deze daad breekt hem op, en hij verliest hen allebei. Absoluut een stout stukje, deze passage. Zowel de roes van de avond waarop dit gebeurt als de kater achteraf zijn goed beschreven. Op meer fronten in het boek is er tegen het einde overigens sprake van een echec van de hybris, alsof Giphart ook weer op die drijfveer van zijn boek commentaar heeft willen geven - zoals hij alles en alles parodieert en persifleert. Een hartstochtelijke bezetenheid voor de letteren en de hartverscheurende wens om te schrijven belijdt hij, maar de rigoureuze absurde karaktermoord op onder anderen zijn grote voorbeeld 'Jeroen Brouwers', bij name genoemd, die hij wenend en bezopen opvoert, doet hem teleurgesteld achterblijven. Alsof de weg vrijgemaakt moet worden voor zijn eigen stem.
Jeroen Brouwers is overigens niet de enige schrijver die een rol speelt in het boek. Tijdens de beschreven literaire bijeenkomsten (Het Boekenbal, een feestje van Geerten Meijsing ter gelegenheid van het winnen van de 'AKO-Prostitutie-Prijs') zien we ook Joost Zwagerman voorbij trekken, A.F.Th. van der Heijden, Geerten Meijsing en anderen, allen bij name genoemd. Van sleutelromans houdt Giphart niet. Tegen het gebruik van bestaande namen kun je natuurlijk bezwaar aantekenen, maar die authenticiteit mystificeert misschien wel meer dan verdoezelende schuilnamen dat hadden gedaan. Het maakt alleen een beetje een kinderachtig provocatieve indruk om allerlei bekenden uit de literatuur voorbij te zien trekken als waren het werkelijk onaantastbare geestverschijningen. Maar zo kinderachtig is Giphart nu eenmaal steeds, en zonder scrupules. Giph gaat kortom zo meeslepend-melig over trivia dat je het vermoeden krijgt dat het allemaal gaat om het feit dat hier meeslepend-melig een boek geschreven wordt over trivia..., et cetera. Een Drosteblikje. The style is the message? Of een ode aan de verbeelding? Zijn 'literaire opvattingen' worden misschien nog het best verwoord als hij een beschouwing wijdt aan aftrekken. 'Een aftrekker, zit alleen op zijn kamer, hij zit op zijn bed, ontbloot zijn onderlijf, en dan, vanuit het Niets, ontstaat er... Iets. Een erectie, om precies te zijn. Door een mysterieuze stroom van associatieve beelden richt het lid zich op. Als een standbeeld, zeg maar, of liever: een kunstwerk.' ‘Giph’ is een vorm van vrolijke verbale zelfbevrediging. De schrijver ervan kan schrijven en vindt het klaarblijkelijk ook ongelofelijk leuk om te schrijven. Maar meer dan als een literaire queeste zou je dit boek kunnen lezen als een soort conference. Er wordt wel een soort verhaal verteld, maar het gaat daarbij toch voornamelijk om indruk te maken met de geinige taalgrapjes, de geestige beschrijvingen, de vlotte dialogen, de snelle parodieën. Giph bestaat uit verbaal oponthoud, soms geestig, soms ernstig, soms tragisch, soms gevoelig, vaak melig, maar het is meeslepend en intelligent gedaan.
D. Verdieping 1
10. Verdiepingsopdracht 1
Eerlijk gezegd zou ik niet kunnen vertellen of de gebeurtenissen in het verhaal in chronologische of niet-chronologische volgorde staan, simpelweg omdat ik denk dat de schrijver gebruik maakt van beiden. De ene keer wordt er iets vertelt over wat er in het verleden is gebeurd en volgt daarna een stukje uit dat verleden. En op het andere moment volgen de situaties zich gewoon in logische volgorde op.
Giph is verdeeld in 11 hoofdstukken en speelt zich af van 31 december 1990 tot aan begin september. Het boek bestaat uit 11 delen, elk hoofdstuk is een deel. Ieder hoofdstuk verteld zijn eigen verhaal en heeft weinig te maken met de andere hoofdstukken, wel kun je duidelijk merken dat het ieder hoofdstuk een heel klein beetje slechter gaat met Giph totdat hij aan het eind bijna geen vrienden meer heeft en niet meer weet hoe het nou verder moet.
Het boek is een typisch voorbeeld van een fragmentarisch verteld verhaal. De gebeurtenissen per hoofdstuk hebben weinig of niets te maken met de gebeurtenissen uit andere hoofdstukken en je zult heel scherp op moeten letten wil je zelf het verband kunnen leggen tussen de gebeurtenissen.
In sommige hoofdstukken van het boek zitten wel meerdere verhaallijnen waar een samenhang tussenzit, maar het duidelijkste voorbeeld zie je in Hoofdstuk 8 ‘Normale liefde.’ In de ene lijn in dat hoofdstuk gaat Giph met Freanne een paar dagen naar een kasteel in Limburg en in de andere lijn gaat hij met Noëlle een paar dagen zeilen. De verhaallijnen in dat hoofdstuk hangen samen omdat Giph laat zien dat hij zich bij beiden goed voelt en niet tussen de twee kan kiezen. Omdat hij Freanne en Noëlle vergelijkt en ze even goed bevindt zijn de verhaallijnen over hen dus gelijkwaardig.
Het verhaal heeft een erg losse structuur, de gebeurtenissen komen niet echt duidelijk uit elkaar voort en staan niet overduidelijk met elkaar in verband. Hierdoor is er niet echt een opbouw van spanning, ieder hoofdstuk heeft zijn eigen spanning en sommige hoofdstukken zijn spannender dan de ander.
De meest voorkomende tijdsmanipulaties in het boek zijn de flashback en de terugblik, in sommige hoofdstukken wordt een heel stuk verteld over iets dat in het verleden gebeurd is en soms zijn er kleine verwijzinkjes naar het verleden. De vooruitwijzing komt ook een paar keer voor, maar zoals gezegd minder vaak dan de andere twee. De effecten van de tijdsmanipulaties in het boek zijn, dat je een helderder beeld krijgt van wat er bedoeld wordt of wat er aan de hand is. Het is niet zozeer het geval dat het verhaal er spannender door wordt.
Het verhaal beslaat acht maanden, de vertelde tijd is dus acht maanden. Het verhaal telt 224 bladzijden en dus is de verteltijd ongeveer drie à vier uur. De verteltijd in het boek is dus korter dan de vertelde tijd, maar in totaal worden er maar ongeveer twee weken van de acht maanden beschreven. Ik denk dus dat de vertelde tijd eigenlijk twee weken moet zijn.
Je kunt heel gemakkelijk weten in welke tijd Giph zich afspeelt, simpelweg omdat aan het begin van elk hoofdstuk een datum staat.
E. Verdieping 2
11. Verdiepingsopdracht 2
Ik gebruik voor deze opdracht de recensie van T. van Deel met als titel ‘Waar praten we eigenlijk over.’
De recensent vindt het boek gênant en kinderachtig, omdat er bijna alleen maar over seks gepraat wordt, omdat er in geroddeld wordt en omdat hij het maar een slap mengsel van vlotheid, ironie en zelfingenomenheid vindt. Ik deel de mening van de recensent op deze punten omdat ik het onnodig en eigenlijk erg triest vind dat er alleen maar over seks gepraat wordt en omdat het me ook opgevallen is dat Giph, en misschien Ronald Giphart zelf ook, zich wel heel erg zelfingenomen gedraagt, alsof hij alleen op de wereld is.
Ik zou zelf nog aan deze argumenten willen toevoegen dat Ronald Giphart misschien zou moeten proberen om niet zo frustrerend ingewikkeld en met voortdurende omweggetjes te schrijven.
F. Evaluatie
12. Eindoordeel
Ik vond het boek erg frustrerend om te lezen, wat vooral veroorzaakt werd door de vele fantasiewoorden, de onbekende woorden, de vreemd gevormde zinnen en het onsamenhangende verhaal. Ik vind het een beetje jammer dat alles in het boek om Giph draait en je amper iets te weten komt over de vele andere personages die in het boek voorkomen. Ik heb nog geen andere boeken van Ronald Giphart gelezen en ik weet daarom ook niet of de schrijfstijl die hij voor dit boek gebruikte ook zijn vaste stijl is, wat mij betreft, laten we hopen van niet!
De beide verdiepingsopdrachten gingen me prima af, het enige waar ik een beetje moeite mee had was het begrijpen van de begrippen die voorkwamen in de eerste verdiepingsopdracht, maar dat probleem was snel verholpen met behulp van een woordenboek en de uitleg in het informatieboek. Eerlijk gezegd weet ik niet meer of ik deze verdiepingsopdracht of die van het vorige boekverslag moeilijker vond, maar ik denk dat ik meer moeite had met de vorige omdat de opdracht deze keer toch wel erg makkelijk was. Ik heb door deze verdiepingsopdrachten zeker weten een beter inzicht in het boek gekregen en ik denk dat dat ook logisch is, want je gaat veel nauwlettender naar bepaalde punten kijken. Dat is ook precies wat ik door de opdrachten heb geleerd, nauwlettender naar bepaalde punten kijken dus.
G. Bronvermelding
13. Bronnen
Samenvatting:
http://huiswerk.scholieren.com/uittreksels/view.php3?id=1324
Recensies:
LiteRom
1. Ronald Giphart
2. Giph
3. 1993
4. Nijgh & Van Ditmar
5. 224 bladzijden
B. Beschrijving
6. Motivatie
Ik kwam in de mediatheek om een boek te lenen en had van tevoren al besloten even te kijken naar de boeken van Ronald Giphart, omdat ik van alle kanten hoorde dat zijn boeken heel humoristisch zijn en voor de jeugd echt de moeite waard om te lezen. Het enige wat ik me nu nog kan herinneren is dat ik geen keuze kon maken uit een boek van Adriaan van Dis en ‘Giph’ van Ronald Giphart. Eén van de medewerksters van de mediatheek heeft me uiteindelijk aangeraden om voor Giph te kiezen, omdat dit boek leuker is voor de jeugd omdat het moderner, vlotter en opener geschreven zou zijn. En dus ben ik op haar advies ingegaan en heb ik gekozen voor het boek van Giphart.
7. Eerste reactie
Voordat ik mijn eerste reactie geef is het belangrijk om te weten dat ik (ja, schrik niet!) minstens twee maanden nodig heb gehad om het boek uit te lezen, zo vreselijk vond ik het om dit onwijs onoverzichtelijke boek te lezen. Ik kon mezelf gewoon absoluut niet motiveren om er eens goed voor te gaan zitten en het boek in één keer uit te lezen om er dan maar vanaf te zijn. In het begin vond ik het boek nog wel grappig, maar toen ik een tijdje bezig was kwam ik steeds meer fantasiewoorden, onbekende woorden, onjuiste zinnen en vreemde verteltechnieken tegen. Het is natuurlijk wel heel origineel om je boek in deze stijl te schrijven, maar ik hoop toch niet dat alle moderne schrijvers het zo aanpakken, want dan raak ik binnen de kortste keren geen boek meer aan.
8. Samenvatting
Het boek van Giphart is geschreven in een briefvorm, je komt er alleen niet achter aan wie hij die brief schrijft. Naast de briefvorm is er ook gebruik gemaakt van een soort dagboekvorm, aan het begin van elk hoofdstuk staat een datum en een plaatsnaam en soms vind je dat ook terug in het hoofdstuk zelf. Ieder hoofdstuk wordt hierdoor eigenlijk een verhaal op zich en daarom is het bijna onmogelijk één vloeiende samenvatting te maken, vandaar dat de samenvatting die ik gebruik ieder hoofdstuk apart kort samenvat. De samenvatting komt van internet en de bron is: http://huiswerk.scholieren.com/uittreksels/view.php3?id=1324
Ik heb de samenvatting zelf aangepast en de fouten verbeterd.
H1: Jonge-meisjesharten
Giph stelt zich in dit hoofdstuk voor. Meteen wordt al duidelijk dat hij met zijn gedachten altijd met seks bezig is. Daarnaast komt het meteen naar voren dat Giph graag schrijft en dat hij veel van literatuur weet en daar ook vaak mee bezig is.
Giph vertelt over Monk en Thijm, zijn beste vrienden waarmee hij in een studentenhuis woont. Hij vertelt ook over ‘De Wingerd’, zijn stamcafé waar veel van zijn vrienden werken.
Giph ontmoet Asja bij De Wingerd, hij vindt haar leuk en spontaan en nodigt haar uit voor het oudejaarsfeest dat bij hem gevierd wordt. Giph, Monk en Thijm beginnen met de versiering van hun kamer en tussen dat versieren door wordt een verhaal verteld van een interview met Joost Zwagerman waar zij heen zijn geweest. Joost Zwagerman is belangrijk voor Giph omdat hij door Zwagermans werk is gaan schrijven.
H2: De avonden daarna
In dit hoofdstuk wordt verteld over het oudejaarsfeest en stelt Giph je voor aan al zijn vrienden, oftewel hij noemt een hele waslijst aan namen op. Giph raakt in gesprek met een vloerenlegger, hij weet niet waarom en is ook niet geïnteresseerd in wat de man te vertellen heeft. Verder vertelt Giph over zijn lul, doet hij mee met een spelletje ‘gevaarlijke vragen’ (iedereen zit in een kring met een glas voor zich, je stelt iemand een vraag, diegene tikt tegen zijn glas om aan te geven de waarheid te zullen zeggen of tikt niet tegen zijn glas en verliest het spel), zoent hij met Freanne en belandt hij uiteindelijk in bed bij Asja.
Giph is met de hele vriendengroep op skivakantie in Veysonnaz. Hij beschrijft de situatie, wat zijn vrienden doen en daarna komt ook een heel stuk over de sociale codes binnen een groep. Verder vertelt Giph over zijn liefde voor Noëlle en de disco avonden, die hij op zich niet echt gezellig vindt, en over zijn gevoel als hij de laatste avond Noëlle er vandoor ziet gaan met een skileraar en zelf een avondje seks met een skilerares misloopt.
H4: Nooit meer Amsterdam
Aan het begin van dit hoofdstuk krijgt Giph een briefje van Asja waarin ze hem vertelt dat het over is omdat ze een ander heeft. Daarna vertelt hij over Caro, waar hij ontiegelijk verliefd op was toen hij nog wat jonger was, maar zij wilde niets met hem omdat ze hem alleen zag als goede vriend. In een brief van Freanne krijgt Giph een uitnodiging voor ‘Het Boekenbal’. Tussendoor vertelt Giph dat hij zijn idool Jeroen Brouwers ooit eens heeft ontmoet op een feest van Geerten Meijsing en toen heeft geprobeerd een gesprek met Brouwers aan te knopen, wat tot zijn grote spijt mislukte. Hij gaat met Freanne naar Het Boekenbal, maar Giph is niet enthousiast en vindt er weinig aan. Vandaar ook de titel ‘Nooit meer Amsterdam.’ Na Het Boekenbal gaat Giph mee naar het huis van Freanne, waar ze voor het eerst seks hebben.
H5: Blije mensen
De titel wordt gelijk verklaard door een stukje filosofie over blije mensen. Daarna volgt een droom van Giph over een mislukte vrijpartij met Andrea in de V&D. Giph vertelt over zijn seksrelatie met Freanne en over een soldaat die in De Wingerd probeerde zelfmoord te plegen. Giph’s vrienden zeggen niet te begrijpen waarom Giph een relatie heeft met Freanne, omdat ze veel ouder is dan hij. Giph snapt niet waarom ze er zo moeilijk over doen.
H6: Liefde in tijden van oorlog
Aan het begin van dit hoofdstuk wordt verteld over de seksuele gevoelens die je kunt krijgen van boeken en Giph kijkt terug op de tijd dat hij nog las uit geilheid. Dan vertelt hij over het huis van Freanne, een grote villa, en de ochtend dat Nic en Noëlle onverwachts aan de ontbijttafel verschijnen, waar Giph en Freanne net rustig zaten. Nic, Freanne’s man, was onverwacht met Noëlle teruggekomen uit Düsseldorf. Nic en Freanne gaan daarna naar Utrecht en Giph en Noëlle blijven achter. 's Nachts gaan Giph en Noëlle luilakken (een traditie in Baarn, het is de bedoeling zoveel mogelijk lawaai te maken om de mensen wakker te houden). Dit is echter verboden en ze worden achtervolgd door de politie. Als Giph en Noëlle zich in een tuin verstopt hebben bekent Noëlle dat ze verliefd is op Giph, direct daarna worden ze gepakt door de politie. Ze worden door de agenten afgezet bij een jachthaven aan het Eemmeer, dat doen ze om de jeugd een beetje terug te pesten. Noëlle vertelt dat haar ouders een bootje in de jachthaven hebben liggen en daar gaan ze de hele nacht in liggen vrijen.
H7: Giph en de stroper van Tjod Idi
Giph voelt zich verlaten, hij is ziek, moet de hele tijd overgeven en gaat daarom maar vertellen over literatuur, de Nederlandse samenleving en zijn vrienden. Hij vertelt ook over een boek dat hij las in zijn jeugd; ‘Rob en de stroper van Tjod Idi.’ Via dit boek komt hij op Fritsjof, de huismongool. Fritsjof is een huisgenoot van Giph, Monk en Thijm en ze hebben een absolute hekel aan hem, hij wordt dan ook nooit ergens bij betrokken. Giph, Monk en Thijm kregen op een dag zo’n ongelofelijke hekel aan Fritsjof dat ze een plan bedachten om hem te vermoorden, dit werd uiteindelijk niet uitgevoerd. Aan het eind van dit hoofdstuk stelt Giph zich voor hoe zijn vrienden zouden reageren als hij dood zou gaan.
In dit hoofdstuk lopen twee verhaallijnen door elkaar, het ene verhaal gaat over Giph die een paar dagen met Freanne in een Limburgs kasteel doorbrengt en het ander gaat over Giph die met Noëlle een boottocht maakt op het IJsselmeer. Het komt er op neer dat Giph niet weet of hij wel verliefd is op Noëlle en Freanne en of hij een keuze zou kunnen maken tussen beiden als het erop aan kwam.
H9: Het gezelschapsspel
Giph beschrijft het laatste feest van de zomer, een feest op een boot. Giph vertelt dat er iets is met dat feest en dat dat komt doordat hij eigenlijk niet is uitgenodigd en hij niet genoeg aandacht krijgt. Giph ergert zich aan de gasten en aan de organisatie, beledigt hier en daar wat mensen, komt Asja tegen die niet meer in hem geïnteresseerd is, wordt ontiegelijk dronken, geeft over en komt in een intiem gesprek met een zwerver.
H10: Storm en drank
Giph is met Monk en Thijm op vakantie in de Belgische Ardennen. Giph schrijft over wat er daar allemaal gebeurt. Ze hadden eerst het plan rond te trekken, maar de auto wilde daar niet aan meewerken. Nu zitten ze dus op de camping en spelen wat potjes tennis, lezen, schrijven, praten bij het kampvuur over van alles en nog wat en maken een wandeling, waarbij ze verdwalen en dan aankloppen bij een huisje. Een wat oudere, Frans pratende man vertelt dat ze ver van de camping zijn en neemt ze daarna mee naar binnen. Ze krijgen bier en wat te eten en ontmoeten dan de dochter van de man, ze is een absolute schoonheid en ze zijn alle drie helemaal van de wereld. Als ze nog een tijdje hebben gepraat worden ze met de auto weer op de camping afgezet. Op de camping ontmoeten ze twee Nederlandse meisjes; Floor en Daan. De jongens besluiten een wedstrijdje te houden over wie de meisjes het bed in krijgt. Tijdens ‘gevaarlijke vragen’ krijgt Giph de opdracht zijn tent in te verdwijnen en te gaan slapen. Hij heeft het wedstrijdje dus verloren maar voelt zich vooral bedrogen door zijn vrienden. Ondertussen vertelt Giph ook over een tuinfeest van Freanne, er zijn alleen maar vervelende dertigers op het tuinfeest en Freanne loopt met Giph te showen. In een opwelling zoenen Giph en Noëlle elkaar, maar ze worden betrapt door Freanne, die erg boos is. Uiteindelijk komt alles goed en hebben ze in hun dronkenheid een trio in de studeerkamer van Freanne. De volgende ochtend loopt het allemaal grandioos mis. Freanne zegt dat ze Giph nooit meer wil zien en vanaf dat moment ziet Giph Noëlle ook niet meer.
H11: ‘Ik ben de verhalen die ik vertel’
In dit hoofdstuk ontmoet Giph voor de tweede keer zijn idool Jeroen Brouwers. Dit keer op een feest van de uitgeverij van Freanne en Nic. Jeroen heeft een vriendin van hem, Coco, bij zich. Steeds meer mensen verlaten het feest en uiteindelijk zitten Coco, Monk, Giph en Jeroen, allemaal behoorlijk aangeschoten, bij Coco thuis. Als Giph een zin uit ‘Mijn Vlaamse jaren’ van Jeroen Brouwers citeert en Jeroen gelooft niet dat het citaat uit dat boek komt, maar Giph toch gelijk blijkt te hebben, benoemt Jeroen hem tot zijn officiële biograaf. Dit had Giph nooit durven dromen, de biograaf worden van zijn idool. Maar Jeroen begint steeds meer te drinken en wordt heel erg dronken, Giph ergert zich eraan Jeroen zo te moeten zien en stapt op. Jeroen rent hem huilend achterna en zegt in al zijn wanhoop dat hij niets meer weet te schrijven en dat Giph het van hem over moet nemen. Later zit Giph ergens op een wc te kotsen en te schijten, hij kijkt in de spiegel en zegt: “Hoe moet dat nou met ons, mijn jongen.’’
C. Recensies
9. Recensies
Schrijver: Giphart, Ronald
Jaar van uitgave: 1993
Bron: Trouw
Publicatiedatum: 11-02-1993
Recensent: T. van Deel
Recensietitel: Waar praten we eigenlijk over?
http://members.chello.nl/r.peters8/giph1.htm
Schrijver: Giphart, Ronald
Titel: Giph (roman)
Jaar van uitgave: 1993
Bron: Vrij Nederland
Publicatiedatum: 06-03-1993
Recensent: Jessica Durlacher
Recensietitel: Het echec van de hybris
'Giph', Ronald Gipharts tweede roman vol vrolijke verbale zelfbevrediging en opgewekt divertissement over de AKO Prostitutie Prijs en een wenende Jeroen Brouwers.
Is Giph, door Ronald Giphart, een hedendaagse’ Ik, Jan Cremer’, zoals de egomane titel suggereert? Je moet in ieder geval lef hebben om jezelf zo joviaal op de cover te zetten - even voorbijgaand aan de betekenis van het woordje zelf en dan zo opgewekt met zoveel onzin een boek te vullen. Bij het lezen van ‘Ik ook van jou’, het debuut van Giphart, vroeg ik me af waar een volgend boek over moest gaan, omdat de thema's en obsessies van de schrijver nogal fragiel leken en ook in die roman het schrijven zelf zo belangrijk gevonden werd. Het citaat: 'Waar moet een volgend boek over gaan?' werd zelfs studentikoos en pesterig op de achterkant afgedrukt. Maar de vraag lag voor de hand. De jonge opstandige schrijver werd in ‘Ik ook van jou’ wel door veel ambitie maar niet door wereldschokkende thema's geplaagd, en stortte zich dus vol esprit op zichzelf, het schrijven van het betreffende boek, de bestaande literatuur, haar schrijvers, met daardoorheen, niet te vergeten, de neverending story van zijn vroegere en huidige liefdes en allerhande seks met die liefdes. Seks, dat is verreweg het belangrijkste onderwerp op elke pagina van Giphart. Maar hij schreef ondertussen wel een amusant boek, dat vond ik ook.
Giph blijkt ongeveer van hetzelfde recept te zijn, alleen is Giphart hierin nog iets consequenter in zijn streven om de 'serieuze literatuurcredo's' aan zijn laars te lappen en in elke zin zijn schaamteloze leukte en jeugdigheid te vieren. Niets maar dan ook niets is hem te kinderachtig en ik moet zeggen dat hij van zijn koppigheid op dat punt absoluut zijn kracht heeft weten te maken. Eigenlijk gaat ook dit boek dus weer over niks, alleen gaat het zo aanstekelijk en geestig over niks, dat je je gaat afvragen waarom een boek over iets moest gaan, ook alweer? Op zich is Giphs verhaal dat van een populaire student die in briefvorm opschrijft wat hij meemaakt met zijn vrienden en vriendinnen. En omdat er geen thema is behalve de vraag wat literatuur eigenlijk is, wat echt is en wat niet, en hoe des schrijvers verhouding is tot de voorbeelden in de bestaande literatuur (zoals Jeroen Brouwers), schrijft hij tegen de klippen op over zijn schrijverij-tegen-de-klippen-op . 'Niks' is dus betrekkelijk. Verhaalingrediënten zijn er natuurlijk genoeg. Waar het vorige boek nog van een vrij strakke lijn voorzien was door een reis door Frankrijk, tijdens welke herinneringen en gedachten over het heden elkaar afwisselden, is het enige wat in ‘Giph’ min of meer de gang erin houdt tussen de vrij oninteressante wederwaardigheden van het clubje studenten, onschuldig bezig met drank en seks: het opbloeien en wegkwijnen van twee liefdes. Eentje voor Freanne, een aantrekkelijke uitgeefster, en eentje voor Noëlle, dochter van die uitgeefster. De verhoudingen eindigen allebei abrupt nadat Giph zich tot een triootje met deze twee heeft laten verleiden. De overmoed, of liever, de hybris van deze daad breekt hem op, en hij verliest hen allebei. Absoluut een stout stukje, deze passage. Zowel de roes van de avond waarop dit gebeurt als de kater achteraf zijn goed beschreven. Op meer fronten in het boek is er tegen het einde overigens sprake van een echec van de hybris, alsof Giphart ook weer op die drijfveer van zijn boek commentaar heeft willen geven - zoals hij alles en alles parodieert en persifleert. Een hartstochtelijke bezetenheid voor de letteren en de hartverscheurende wens om te schrijven belijdt hij, maar de rigoureuze absurde karaktermoord op onder anderen zijn grote voorbeeld 'Jeroen Brouwers', bij name genoemd, die hij wenend en bezopen opvoert, doet hem teleurgesteld achterblijven. Alsof de weg vrijgemaakt moet worden voor zijn eigen stem.
D. Verdieping 1
10. Verdiepingsopdracht 1
Eerlijk gezegd zou ik niet kunnen vertellen of de gebeurtenissen in het verhaal in chronologische of niet-chronologische volgorde staan, simpelweg omdat ik denk dat de schrijver gebruik maakt van beiden. De ene keer wordt er iets vertelt over wat er in het verleden is gebeurd en volgt daarna een stukje uit dat verleden. En op het andere moment volgen de situaties zich gewoon in logische volgorde op.
Giph is verdeeld in 11 hoofdstukken en speelt zich af van 31 december 1990 tot aan begin september. Het boek bestaat uit 11 delen, elk hoofdstuk is een deel. Ieder hoofdstuk verteld zijn eigen verhaal en heeft weinig te maken met de andere hoofdstukken, wel kun je duidelijk merken dat het ieder hoofdstuk een heel klein beetje slechter gaat met Giph totdat hij aan het eind bijna geen vrienden meer heeft en niet meer weet hoe het nou verder moet.
Het boek is een typisch voorbeeld van een fragmentarisch verteld verhaal. De gebeurtenissen per hoofdstuk hebben weinig of niets te maken met de gebeurtenissen uit andere hoofdstukken en je zult heel scherp op moeten letten wil je zelf het verband kunnen leggen tussen de gebeurtenissen.
In sommige hoofdstukken van het boek zitten wel meerdere verhaallijnen waar een samenhang tussenzit, maar het duidelijkste voorbeeld zie je in Hoofdstuk 8 ‘Normale liefde.’ In de ene lijn in dat hoofdstuk gaat Giph met Freanne een paar dagen naar een kasteel in Limburg en in de andere lijn gaat hij met Noëlle een paar dagen zeilen. De verhaallijnen in dat hoofdstuk hangen samen omdat Giph laat zien dat hij zich bij beiden goed voelt en niet tussen de twee kan kiezen. Omdat hij Freanne en Noëlle vergelijkt en ze even goed bevindt zijn de verhaallijnen over hen dus gelijkwaardig.
Het verhaal heeft een erg losse structuur, de gebeurtenissen komen niet echt duidelijk uit elkaar voort en staan niet overduidelijk met elkaar in verband. Hierdoor is er niet echt een opbouw van spanning, ieder hoofdstuk heeft zijn eigen spanning en sommige hoofdstukken zijn spannender dan de ander.
De meest voorkomende tijdsmanipulaties in het boek zijn de flashback en de terugblik, in sommige hoofdstukken wordt een heel stuk verteld over iets dat in het verleden gebeurd is en soms zijn er kleine verwijzinkjes naar het verleden. De vooruitwijzing komt ook een paar keer voor, maar zoals gezegd minder vaak dan de andere twee. De effecten van de tijdsmanipulaties in het boek zijn, dat je een helderder beeld krijgt van wat er bedoeld wordt of wat er aan de hand is. Het is niet zozeer het geval dat het verhaal er spannender door wordt.
Het verhaal beslaat acht maanden, de vertelde tijd is dus acht maanden. Het verhaal telt 224 bladzijden en dus is de verteltijd ongeveer drie à vier uur. De verteltijd in het boek is dus korter dan de vertelde tijd, maar in totaal worden er maar ongeveer twee weken van de acht maanden beschreven. Ik denk dus dat de vertelde tijd eigenlijk twee weken moet zijn.
E. Verdieping 2
11. Verdiepingsopdracht 2
Ik gebruik voor deze opdracht de recensie van T. van Deel met als titel ‘Waar praten we eigenlijk over.’
De recensent vindt het boek gênant en kinderachtig, omdat er bijna alleen maar over seks gepraat wordt, omdat er in geroddeld wordt en omdat hij het maar een slap mengsel van vlotheid, ironie en zelfingenomenheid vindt. Ik deel de mening van de recensent op deze punten omdat ik het onnodig en eigenlijk erg triest vind dat er alleen maar over seks gepraat wordt en omdat het me ook opgevallen is dat Giph, en misschien Ronald Giphart zelf ook, zich wel heel erg zelfingenomen gedraagt, alsof hij alleen op de wereld is.
Ik zou zelf nog aan deze argumenten willen toevoegen dat Ronald Giphart misschien zou moeten proberen om niet zo frustrerend ingewikkeld en met voortdurende omweggetjes te schrijven.
F. Evaluatie
12. Eindoordeel
Ik vond het boek erg frustrerend om te lezen, wat vooral veroorzaakt werd door de vele fantasiewoorden, de onbekende woorden, de vreemd gevormde zinnen en het onsamenhangende verhaal. Ik vind het een beetje jammer dat alles in het boek om Giph draait en je amper iets te weten komt over de vele andere personages die in het boek voorkomen. Ik heb nog geen andere boeken van Ronald Giphart gelezen en ik weet daarom ook niet of de schrijfstijl die hij voor dit boek gebruikte ook zijn vaste stijl is, wat mij betreft, laten we hopen van niet!
De beide verdiepingsopdrachten gingen me prima af, het enige waar ik een beetje moeite mee had was het begrijpen van de begrippen die voorkwamen in de eerste verdiepingsopdracht, maar dat probleem was snel verholpen met behulp van een woordenboek en de uitleg in het informatieboek. Eerlijk gezegd weet ik niet meer of ik deze verdiepingsopdracht of die van het vorige boekverslag moeilijker vond, maar ik denk dat ik meer moeite had met de vorige omdat de opdracht deze keer toch wel erg makkelijk was. Ik heb door deze verdiepingsopdrachten zeker weten een beter inzicht in het boek gekregen en ik denk dat dat ook logisch is, want je gaat veel nauwlettender naar bepaalde punten kijken. Dat is ook precies wat ik door de opdrachten heb geleerd, nauwlettender naar bepaalde punten kijken dus.
13. Bronnen
Samenvatting:
http://huiswerk.scholieren.com/uittreksels/view.php3?id=1324
Recensies:
LiteRom
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden