De liefde tussen Giacomo en Lucia is een duidelijk motief in dit verhaal. Deze liefde is de rede dat Lucia vertrekt van haar ouderlijk huis. Ze wil Giacomo niet tot last zijn, dus ze verlaat hem uit liefde.

-          '       Als liefde iets is wat je van iemand krijgt, zou je verwachten dat de mijne was opgehouden te bestaan toen ik heb niet meer ontving. Dat is niet zo. Die is gebleven. Altijd. Mijn diepste geluk heb ik zelfs zonder Giacomo beleefd, toen hij in Venetië was en ik, geschonden, van mijn ziekte herstelde. Daarover kon geen misverstand bestaan. Nooit was ik zo vol van hem als op dat moment, waarop hij ver van mij was en ik besloot mijn toekomst voor hem op te geven. Mijn liefde leefde, niet omdat ik werd bemind, maar omdat ik zelf lief had!’

Blz. 225

-          Uiterlijk.

-          Uiterlijk is erg belangrijk. Eerst niet voor Lucia, zij leefde een onbezorgd bestaan op het platteland. Maar de gravin verteld haar dat uiterlijk van levensbelang is in de stad. Dit merkt Lucia zelf ook als ze in de stad komt. De opmerkingen, nagewezen worden en amper werk kunnen vinden.                                    

Ook in de liefde merkt ze beperkingen van haar uiterlijk.

-          ‘      Op de bals van Venetië is het oorlog. Iedere salon is als een vijandelijke baai, die men liefst bedachtzaam binnenzeilt, statig maar werkzaam. Men danst en drinkt en heeft lief maar ondertussen wordt er een slag uitgevochten. De winnaar regeert voor een seizoen het uitgaansleven. In die tijd kan men zijn toekomst zeker stellen door de juiste mensen om zich heen te verzamelen. Hiervoor vecht men zonder mededogen. Alle middelen lijken geoorloofd. Er is maar één regel: alles wordt bepaald door het uiterlijk. Schoonheid is de arena waarbinnen de vrouwen elkaar bevechten.’

Blz. 44-45

Titel verklaring: Als eerste ziet Giacomo een gebrek aan Lucia, namelijk dat ze veel jonger is dan hij. Wanneer hij dit zijn broer verteld, zegt hij ‘wat een schitterend                                                     gebrek’.                                                                                                                                                                           Na haar ziekte wordt haar uiterlijk haar gebrek. Na jaren met dit gebrek te hebben geleefd, heeft ze de oplossing gevonden. Het dragen van een voile, deze oplossing  maakt van haar gebrek een schitterend gebrek.

Personages: Lucia, zij is de hoofdpersoon van het verhaal. Het verhaal begint bij Lucia als zorgeloos meisje op het platteland van Pasiano. Daar vlucht ze weg nadat ze genezen is van een ziekte, die littekens in haar gezicht hebben achtergelaten.                                       Door deze verminking wordt ze een slimme en sterke vrouw, die veel                                                          levenservaring opdoet, door het leiden van een moeilijk leven.                                                                              Ze heeft van jongs af aan Giacomo lief, maar ze verlaat hem uit liefde omdat ze zijn carrière niet met haar uiterlijk wil belemmeren.

Giacomo, hij is ook een belangrijk persoon in het verhaal.                                                                        Als Giacomo samen met zijn broer op Pasiano verblijven, ontmoet Giacomo Lucia. Als hij weg moet beloofd hij terug te komen. Dat doet hij, maar Lucia is er niet. Giacomo heeft het hier moeilijk mee en twijfelt aan zichzelf.  In Amsterdam leeft hij onder de naam le Chevalie de Seingalt, hij wordt gezien als een onweerstaanbare vrouwenveroveraar. Maar doordat Lucia hem vroeger verlaten heeft, heeft hij later nooit echt meer in vrouwen                                                         kunnen geloven.                                                                                                                                                           Als Giacomo later ontdekt hoe Lucia er nu uitziet, huilt hij en verwijt het zelf. En vindt dat hij haar tekort heeft gedaan.

Wat vind je van het boek?

Emotieve argumenten: Ik vond het een mooi boek, maar echt gevoelens riep het boek niet in me op. Wel vind de boodschappen van het verhaal mooi en zorgden ervoor dat ik anders over bepaalde dingen ben gaan denken.                                                               Bijvoorbeeld dat wij nu nog steeds mensen met een beperking of                                                               verminking het leven moeilijker maken, door ze op hun uiterlijk te                                                          beoordelen. Dat iemand zo’n leven moet leiden,alleen omdat hij/zij                                                  beoordeelt wordt op uiterlijk vind ik kwalijk en zou eigenlijk niet                                                          moeten kunnen.

Esthetisch argumenten: Ik vind het boek mooi geschreven. Je moet wel geconcentreerd lezen, omdat het verhaal wel moeilijk geschreven is. Ik vind het mooi omdat over bijna alles wat wordt verteld, ook wordt verteld waarom.  Dit viel mij wel op aan de stijl. Voor mij zorgde dit ervoor dat ik mijn  persoonlijke mening kon bijstellen.                                                                                                                     Het zorgde er soms ook wel voor dat het minder interessant werd om                                                              te lezen, omdat het wat langdradig werd. 

Morele argumenten:  
Een standpunt neemt de schrijver niet echt aan. Het enige wat ik kan                                                                aanwijzen wat betreft een standpunt in goed en kwaad.  Is de keuze                                                 van Lucia dat ze Giacomo verlaat. Zij doet dat uit liefde en is van                                                       overtuigd dat het beter is voor Giacomo. Maar als Giacomo haar later terug ziet, voelt hij zich schuldig en verwijt het zichzelf dat Lucia die keuze maakte. Maar welke keuze is dan goed of kwaad.

Realistische argumenten:
Het boek is erg geloofwaardig, er gebeuren geen onmogelijke dingen.                                                             En hoe verder in het boek hoe meer ik me in de gebeurtenissen kan                                                  verplaatsen, waarschijnlijk omdat het zich dan in Amsterdam afspeelt  en ik me daar wel een voorstelling van kan maken.                                                                                             Voor het  schrijven van dit boek heeft Arthur Japin episodes gebruikt                                                             uit het boek van Casanova ‘ Histoire de ma vie’.

Structurele argumenten:  De opbouw begint vrij logisch, een boek begint bij het heden voor een hoofdstuk. En begint vervolgens in het verleden en werkt langzaam naar het heden. Maar als ze in het heden zijn vertellen ze van alles ik had  geen idee waar ze het over hadden. Als je dan de draad kwijt bent, dan gaan ze vertellen hoe ze erbij komen. Het duurde even voor ik door had dat het zo ging. Dus ik heb een tijd lang zitten lezen, terwijl ik geen idee had waar het over ging. Dit heb ik later wel terug gelezen.              

Intentionele argumenten:         
Ik vind dat dit boek puur voor amusement is geschreven en ik kan                                                       ook geen boodschap bedenken die de schrijver met het verhaal                                                          zou hebben bedoeld.

Intentionele argumenten:         
Ik vind dat dit boek puur voor amusement is geschreven en ik kan                                                       ook geen boodschap bedenken die de schrijver met het verhaal                                                          zou hebben bedoeld.

Is het onderwerp nieuw voor je?

Het verhaal ,van twee geliefden die uit elkaar gaan en elkaar na jaren terug vinden, is niet nieuw voor mij. Het verhaal erom heen wel, natuurlijk, want er is geen enkel boek exact hetzelfde.

De verwerkingsopdracht.

1e recensie:        Riet van Dijk

                               Nederlands Dagblad

                               2003

Volgens Van Dijk is Een schitterend gebrek een waardige op volger van Het Zwarte met het Witte hart. Ze beschrijft hoe simpel Japin een mooi verhaal weet te construeren. ‘Maar het blijft te waarderen dat deze meesterverteller met een paar historische gegevens zo'n mooi, overtuigend, 'realistisch' verhaal weet te construeren.’                                                                                                                      De recensent benadrukt hoe Japin een natuurlijk, realistisch en overtuigend beeld van de 18e eeuw schetst. Wel vind de recensent dat Japin eigenlijk te weinig afwijkt van zijn verhaal. ‘Hoewel er veel interessante ideeën in de roman zitten, die soms als morele lessen, maar ook op een natuurlijker manier in de discussies tussen personages naar voren komen, is het wel eens vermoeiend dat Japin altijd weer op hetzelfde verhaal uitkomt.’

2e recensie:        Arnold Heumakers

                               NRC Handelsblad

                               2003

Heumakers vindt het zoals hij zegt een superieur literair machtsvertoon. ‘Tot in de stijl, die steeds dienstbaar en welluidend blijft, zijn we getuige van een superieur literair machtsvertoon, zonder dat het aanstoot geeft.’                                                                                                                                                                        De recensent vind dat alleen een vakman zo een slot uit een verhaal weet op te laten reizen. Daarom noemt hij Japin ook een vakman. ‘Maar het knappe is dat Japin er glansrijk in slaagt deze moraal als een verrassende slotsom uit zijn verhaal te laten oprijzen. Daarvoor moet je een vakman zijn, en dat hij dat is bewijst Japin op elke bladzijde.’                                                                                                                         Heumakers vindt alleen de aanval op de Nedelandse tolerantie te modieus voor het verhaal.  Maar over de rest is hij alleen maar enthousiast. ‘Voor het overige kan ik alleen maar bewondering hebben voor de soepele en elegante manier waarop Japin met deze thematische complexiteit een onderhoudende, spannende en ook nog ontroerende roman heeft geschreven, voorzien van  verrassende wendingen en een onverwachtse

ontknoping.’

Vergelijking

Eigenlijk zijn beide recensenten het verassend vaak met elkaar eens. In beide recensies worden ook veel dezelfde dingen op dezelfde manier beoordeelt. Zoals bijvoorbeeld het verassende slot en dat Japin een vakman is.

Ik vond het een mooi boek en ben het eens met de recensenten, al beoordelen zij veel dingen die ik niet op die manier in het boek heb gelezen. Maar over de conclusie van beide recensenten ben ik het eens.  Echt simpel ,zoals Van Dijk het beschrijft, vond ik het niet. Ik moest me meer concentreren om te begrijpen wat er stond dan dat ik normaal moet doen. Dit doet verder niets af aan het feit dat ik het een mooi verhaal vind.  Waar ik het ook niet helemaal mee eens ben, is dat beide recensenten erg lovend zijn over het slot. Ja, het slot was verassend, maar zo geweldig vond ik het niet als je het vergelijkt met de rest van het boek.                                                                                                                            Ook vind ik dat Heumakers een beetje overdrijft al hij zegt dat we hier temaken hebben met een superieur literair machtsvertoon.  Ik vond het een mooi verhaal, op een mooie manier geschreven. Maar de verassing is er snel vanaf als je weet dat de twee elkaar later weer tegenkomen.                                          

Of de recensenten alle belangrijke zaken naar voren hebben laten komen? Ja, ik vind dat beide recesenten een goede en duidelijke beschrijving van het boek geven en daarbij alles wat van belang is beoordelen. Al vind ik wel dat de vreemde volgorde van het boek hadden mogen bekritiseren, daar waar ze Japin nu heel erg prijzen om zijn briljante stijl. Ik vind ook dat ze in de recensie wat meer betekenis moeten geven aan ‘het gebrek’. Zij noemen alleen de leeftijd, maar die wordt in het boek maar een keer genoemd. En ik vind dat er een betere betekenis zou moeten worden gegeven in een recensie.