De Reis van Sint Brandaan door Onbekend

Titel: De reis van Sint Brandaan
Schrijver: Willem Wilmink
Jaar eerste uitgave: ???? Verwachtingen en eerste reactie Ik vind het altijd erg moeilijk om te zeggen wat ik van een boek die voor 1880 geschreven is, verwacht. Bij dit boek verwachtte ik een verhaal over een man die Brandaan heet en die een reis gaat maken. Dit klopte wel redelijk met wat er echt gebeurde. Ik vond dit boek niet echt interessant, ik was dan ook blij dat ik hem uithad. ik vond het niet echt een spannend verhaal en de schrijfstijl waar het boek in geschreven was, vond ik ook niet echt makkelijk lezen. Ook omdat er in het boek dingen gebeuren die helemaal niet kunnen, vond ik het boek niet echt boeiend. Samenvatting Sint Brandaan gaat op reis om een boek te schrijven over allerlei gebeurtenissen op zee. Hij moet dit als straf negen jaar lang doen omdat hij het oude boek in het vuur heeft gegooid. Hij neemt een paar monniken mee. Hij beleeft allerlei avonturen, zoals: hij vindt het hoofd van een heidense reus, hij vindt een vis die op een eiland lijkt, hij bezoekt een klooster waar monniken hemelse spijs genieten, hij vindt midden op zee een kluizenaar op een rots. Dan komt hij aan op een Paradijseiland, waar een gouden burcht op lag. Daar stal een van de monniken een teugel op aanraden van de duivel. Opnieuw vinden ze een kasteel, nog mooier. Weer op zee halen de duivels de teugeldief. Gelukkig werd Gods medelijden gewekt door Brandaan en de duivels brachten de teugeldief weer terug in de boot. Daarna beleven ze nog veel meer avonturen. Dan vind Brandaan dat hij genoeg geschreven heeft en zet koers naar huis, in Ierland. Dan krijgt hij een ontmoeting met Judas, die uitlegt dat hij straf heeft gekregen van God. Alleen zou hij overmorgen in de hel worden geworpen. Brandaan bad voor hem en God gaf Judas een extra dag. De volgende morgen kwamen de duivels op hem op te halen, maar Brandaan gaf hem mee, omdat hij klaar was met Judas. Daarna kwamen ze weer bij een mooi kasteel. De mensen daar zeggen God te hebben gezien, Brandaan weerlegt dit. Dan komen ze nog een mannetje tegen die de zee op wil meten. Uiteindelijk komen ze aan bij het einde van de wereld. Ze laten het anker loden, maar het blijft vastzitten. Ze snijden het door en varen terug, omdat het boek vol is. Brandaan legde het boek op het altaar. God beloonde hem en hij werd opgehaald door Sint Michaël. Op zijn graf bouwde de mensen een grote kathedraal om eeuwig aan hem te kunnen denken.
Ruimte Het wordt niet gezegd waar het verhaal zich afspeelt, maar ik denk dat het zich afspeelt op oceanen die nu niet (meer) bestaan, en het land waar het begint en eindigt zal wel het werelddeel zijn dat nu West Europa wordt genoemd. Ook speelt het verhaal zich af in verschillende kloosters en kastelen op eilanden waar Sint Brandaan met zijn boot aanmeert. Ook op hele rare plekken zoals een vis met een eiland op de rug en een aards paradijs komt hij terecht. Brandaan raakt er stilaan van doordrongen dat Gods schepping in het geheel niet te doorgronden is en dat Hij sneller bereid is tot genade dan men ooit zou kunnen bevroeden. Tijd Het verhaal speelt zich in de twaalfde eeuw af. Dit kun je zien aan het taalgebruik en het gebruik van een dichtverhaal. Dit is heel typerend voor deze tijd. Het gebruik van een dichtverhaal was er zodat de mensen het verhaal makkelijker konden onthouden en dus ook konden doorvertellen. Het boek bestaat uit 2284 versregels. De vertelde tijd in het boek is 9 jaar. Titelverklaring Het boek heet ‘De Reis van Sint Brandaan’ omdat het vertelt over Sint Brandaan die op reis gaat. In die tijd was het gebruikelijk om een boek gewoon als titel het onderwerp te geven. Geen verborgen bedoelingen achter een titel zoals tegenwoordig veel gedaan wordt bij bijvoorbeeld het boek ‘De Passievrucht’. Personages De hoofdpersoon in dit boek is Sint Brandaan. Je komt niet zoveel over hem te weten alleen dat hij iets heeft gedaan wat niet mocht van God en dat hij daar nu voor gestraft wordt. Wel kom je er achter hoe hij tegen God aan gaat kijken als hij bezig is met zijn reis. Perspectief Het boek is geschreven vanuit het perspectief van de alwetende verteller. De hoofdpersoon wordt “Sint Brandaan of hij” genoemd. Dit kan je weten doordat de schrijver verwijzingen geeft naar de toekomst en ook omdat hij commentaar geeft op wat Sint Brandaan doet. Stijl Het verhaal is geschreven in dichtvorm. Veel mensen konden in de middeleeuwen niet lezen. De verhalen werden door iemand voorgelezen. Dit gebeurde meestal op het plein. De voordrager leerde het verhaal uit zijn hoofd. Daarom werd het ook in dichtvorm geschreven, dan was het makkelijk te onthouden.
Spanning Ik vond dat er niet echt een spanning zit in het boek. Het was meer een opsomming van gebeurtenissen. Ik had niet echt de neiging het boek in een keer uit te lezen wat ik wel heb als er een goede spanning in zit. De gebeurtenissen waren ook niet echt spannend maar ik denk ook niet dat het boek voornamelijk voor vermaak geschreven is. Eerder om de mensen te leren dat je altijd goed naar God moet luisteren en als je dat niet doet dat je dan gestraft wordt. Het boek hoefde dus ook niet echt spannend te zijn. Maar misschien dat de mensen in die tijd het wel een heel spannend verhaal vonden. Thema Het thema in dit boek is het vertrouwen op God. Het komt steeds terug, keer op keer wordt het publiek duidelijk gemaakt dat als je maar op God blijft vertrouwen dan komt het goed en als je een misstap begaat dan zul je daar eeuwig voor boeten. Ook heel treffend is in één van de laatste alinea’s: ‘Grote geleerden en simpele zielen die God evengoed bevielen.’ Dat geeft aan dat status of rang niet uitmaakt. Voor God maakt het alleen uit of je een goed mens bent. Motief Het motief in dit boek is wonderen en straffen. Naast veel wonderen beschouwde de heilige man ook vele zware en helse straffen. Dit motief komt vaak in het verhaal terug. Sint Brandaan zou niet heilig zijn als hij daar geen actie tegen ondernam, zoals in de bijbel de profeten God ook vaak vragen of de straffen niet te zwaar zijn en of er nog een kans gegeven mag worden. Het derde motief is dus de tijdelijke strafverlichtingen waar Brandaan God een aantal keren om smeekt. Eindoordeel De gebeurtenissen in het boek kwamen bij mij absoluut niet als echt over. Het zijn echt dingen die niet echt kunnen gebeuren zoals een vis met een eiland op zijn rug. Ook geloof ik niet in God of de duivel dus dat maakt het ook niet echt realistisch in mijn ogen. Ook heeft het boek me niet aan het denken gezet en er is natuurlijk ook niemand die dit heeft meegemaakt in mijn kennissenkring. Ik kon me ook niet echt inleven in de hoofdpersoon. Dat komt ook door de gebeurtenissen maar ook de manier van denken. Zoals Brandaan denkt en doet ben ik absoluut niet. Ook zijn de personages die hij ontmoet niet levensecht omdat ze niet lijken op gewonen mensen. De opbouw van het verhaal was niet echt bijzonder. Het was een lastig verhaal om te lezen en er was absoluut geen spanning. Soms moest ik stoppen met lezen omdat ik anders te grote stukken zo gaan overslaan omdat het boek me niet boeide. De gebeurtenissen boeiden me ook niet echt. Het taalgebruik van het boek was ook vrij lastig. Het boek is geschreven in rijm waardoor je soms hele rare zinnen krijgt. Ook omdat het boek in Middelnederlands geschreven is maakt het moeilijk om te lezen. De woorden zijn vaak lastig en onduidelijk. Dat zijn dan hele andere woorden dan die er nu worden gebruikt. Kortom ik vond het geen leuk boek. De gebeurtenissen zijn niet spannend en het taalgebruik lastig. Maar dat heb je met boeken uit de Middeleeuwen.