Busselinck & Waterman is een koffiebedrijf in de buurt. De bazen en de werknemers zijn best discriminerend en maken vaak spottende opmerkingen over Perzische vrouwen. Deze zien Refiq als een echte concurrent. Refiq zelf ziet dat niet zo omdat zijn handeltje veel te klein is voor de keten van Busselinck & Waterman.

Als Refiq somber is gaat hij vaak naar het Anne Frank huis. Anne Frank is een groot voorbeeld voor hem door de tijd die ze in het achterhuis heeft meegemaakt. In de tuin van het Anne Frank huis staat een grote eik. In die boom zit een oude kraai. Die kraai is de rode draad van het verhaal en duikt op bij elke belangrijke Perzische gebeurtenis. Na jaren in Amsterdam gewerkt te hebben lukt het Refiq om zijn familie over te halen. Eenmaal toen zijn familie in Nederland was, bleken hij en zijn vrouw over verschillende dingen het totaal niet eens. Zijn vrouw was veel verandert in de niet zo welvarende tijd in Perzie. Refiq kocht alle ‘mislukte’ koffie op van het bedrijf waar hij werkte en ging dat verkopen aan de lauriergracht no. 37. Echter wilde hij nog steeds schrijver worden.

Vooral om zijn vrouw en dochter te onderhouden met het geld wat hij daarmee verdient.

Persoonlijke mening samenvatting 2

Ik vind zelf deze samenvatting een erg goede samenvatting van de inhoud van het verhaal. Zelf vind ik het erg duidelijk geschreven en goed verwoord. Ik kan me wel voorstellen dat als je het boek niet gelezen hebt dat het af en toe wel een beetje onoverzichtelijk om te lezen is. Maar het is ook best wel een gecompliceerd boek. Ik vind dat alle hoofdzaken wel in deze samenvatting vermeld staan en heb er dan ook niet erg veel aan toegevoegd (in schuine letters).

Ik ben er vrijwel zeker van dat ik stukken uit deze samenvatting ga gebruiken in mijn eigen samenvatting.

Samenvatting 3

Refiq Foad is koffiemakelaar op de Lauriergracht no 27. Maar dat is zijn levensonderhoud, om zijn vrouw en dochter te onderhouden met het geld dat hij verdient. niet zijn echte vak, zijn ware passie. Dat is het schrijven. Foad beschrijft als ik persoon in De kraai aan de ene kant zijn leven in Nederland, waar hij nu woont, maar aan de andere kant blikt hij ook terug op zijn levensgeschiedenis en hoe die hem gevormd heeft. In die levensgeschiedenis is het niet moeilijk Abdolah zelf te herkennen. Foad groeide op in Iran, was als linkse activist tegen de Amerikanisering onder het regime van de sjah, en kwam daarna in de problemen toen de ayatollahs de macht in het Perzische land kregen. Zijn verlangen te schrijven loopt als rode draad door het verhaal. Het is een oom die hem bewust maakte van de kracht van de verbeelding. Het was een meisje uit een andere stad dat hem tot het schrijven van brieven inspireerde. Uiteindelijk ontwikkelde hij zich tot een romanschrijver die in Iran in anonimiteit debuteerde. Daarna kwam de vlucht via Istanbul naar Nederland. Hij was in duitsland om koffie te verkopen en moest toen vluchten. Hij is in een vrachtwagen naar Nederland toe gegaan en na hier een verblijfsvergunning gekregen te hebben, kwam Ook hier kwam de passie voor het schrijven bovendrijven. Zijn vrouw en dochter komen na een lange tijd ook naar Nederland, omdat Refiq niet genoeg geld kan verdienen met schrijven om zijn gezin te onderhouden, begint hij ook met het inkopen en verkopen van “mislukte koffie” De koffie die niet goed genoeg zou zijn om te verkopen. Hij verkoopt dit op de Lauriergracht no. 37 . Omdat hij niet alleen van het schrijven kon leven.

Persoonlijke mening samenvatting 3

Ik vind zelf deze samenvatting een kort maar krachtige samenvatting. Het zegt in niet een al te lange tekst waar de inhoud van het boek over gaat. Toch is als je een wat breder beeld van het boek wilt krijgen, deze samenvatting een beetje magertjes. Hierom heb ik het nog een beetje aangevuld in de schuingedrukte letters.

Eigen samenvatting

De Kraai gaat over een man, Refiq Foad, die op de Lauriergracht in Amsterdam woont. Hij wil zijn vrouw en dochter onderhouden met het geld dat hij verdient met schrijven, maar dat is niet genoeg. Daarom is hij koffiehandelaar geworden.

Refiq schrijft vanuit Amsterdam (het heden) en vertelt in het verhaal heel veel (het grootste gedeelte van het boek) over vroeger.

Hij is uit Perzië gevlucht. Zijn vader had een schilderij gemaakt die in de lokale krant komt. Refiq komt op het idee om schrijver te worden, maar wist nog niet hoe. Het was meer een soort droom. Hierover heeft Refiq een gesprek met zijn oom. Zijn oom zegt dat Refiq zijn eigen verbeelding moet gebruiken (fantasie) om een goede kunstenaar (in Refiq’s geval schrijver) te zijn, anders zou het hem nooit lukken. Hij moet niet schrijven over bestaande gebeurtenissen en mensen, maar zelf dingen verzinnen.

Refiq wordt verliefd op een meisje die hij vanaf het dak van de moskee ziet lopen op straat, Leela. Toevallig moet hij invallen voor de voorzanger van de moskee. Hij zingt iedere ochtend speciaal voor haar, maar na een paar dagen komt ze niet meer opdagen. Dit is de aanleiding voor zijn eerste verhaal, dat ook gepubliceerd wordt in de lokale krant.

Er waren in die tijd Amerikanen in Perzië. Geestelijken wilden de macht van de Sjah overnemen en ze bestormden de Amerikaanse ambassade. Refiq wil deze gebeurtenis als journalist vastleggen maar de Amerikanen betrappen hem, zien dat hij 'een van de linksen' is en ze slaan hem in elkaar.

Op dat moment ontmoet hij de vrouw die de Amerikanen stopt en daarmee Refiq red. Deze vrouw is degene waarmee hij in het heden van het verhaal getrouwd is.

In het heden gaat Refiq vaak koffie verkopen in Duitsland. Als hij daar oude vrienden en landgenoten tegenkomt, die taxichauffeur geworden zijn, ondanks dat ze een goede universitaire opleiding gehad hebben. Hij is via Turkije naar Nederland gevlucht. Eerst wilde hij een vlucht regelen via de Russische ambassade en niet één van die Perzische zwervers in Istanbul zijn. Hij boekt daarom een redelijk hotel, maar omdat hij langer moet blijven dan verwacht raakt het geld op. De ambassadeur die zijn vlucht zou moeten regelen blijft weg. Refiq komt in verschillende kamers terecht, en laat zich mee laat nemen door een mensensmokkelaar. Hij rijdt naar Nederland in een vrachtwagen, hij had nooit eerder van dit land gehoord en het was dan ook een land waar 'je niet heen wilt'.

Zo komt hij terecht in een vluchtelingenkamp (AZC) in de polder. Hier leert hij al snel een heel klein beetje Nederlands, wat hij wel heel erg lastig vindt. Ook zijn de wachttijden voor het asiel aanvragen heel lang. Daarna belandt hij in een leegstaand huis, hij word hier gek van de stilte. Hij vult zijn tijd met het leren van de Nederlandse taal en Nederlandse verhalen te schrijven, die hij laat nakijken door Miranda, een vrijwilligster uit het vluchtelingenkamp. Zijn eerste Nederlands verhaal, dat gaat over mensen die aan het verkopen van tweedehands spullen aan asielzoekers veel te veel geld verdienen, dit komt in de plaatselijke krant.

Busselinck & Waterman is een koffiebedrijf in de buurt. De bazen en de werknemers zijn best discriminerend en maken vaak spottende opmerkingen over Perzische vrouwen. Deze zien Refiq als een echte concurrent. Refiq zelf ziet dat niet zo omdat zijn handeltje veel te klein is voor de keten van Busselinck & Waterman. Maar zou het wel leuk vinden als ze jaloers op hem waren omdat hij een Nederlandse Roman uitgebracht heeft.

Als Refiq somber is, gaat hij meestal naar het Anne Frank huis. Zij is een groot voorbeeld voor hem, zij had ook schrijvers dromen had in een moeilijke tijd. In de tuin van dat huis staat een grote eik, waar altijd een erg oude kraai in zit. Deze kraai zou al veel hebben meegemaakt, de oorlog en de jodenvervolging bijvoorbeeld. Hij heeft een deel van de wereldgeschiedenis meegemaakt. De kraai duikt op bij elke belangrijke gebeurtenis in het verhaal. “De kraai is de rode draad in het verhaal.” zoals in veel recensies wordt gezegd.

Een aantal jaren geleden had Refiq een baantje bij een koffiefabriek, omdat hij met schrijven niet genoeg geld kon verdienen. En om zijn vrouw en dochter naar nederland te laten overvliegen had hij al helemaal een baan voor nodig. Toen zijn vrouw en dochter in Nederland aankwamen, bleken hij en zijn vrouw het over verschillende dingen niet eens te zijn. Zijn vrouw was erg veranderd.

Refiq kocht alle ‘mislukte’ koffie op van het bedrijf waar hij eerst werkte. (maar ontslag genomen had) Hij ging deze koffie verkopen aan de Lauriergracht no. 37. Maar hij wilde nog steeds schrijver worden.

Mening over het boek

Om te beginnen vind ik het heel knap dat Abdolah (de schrijver) zoveel informatie in 91 bladzijden heeft kunnen beschrijven. Dingen worden in detail verteld maar niet op een langdradige vervelende manier vind ik zelf. Ik vind het mooi hoe hij vertelt over de oorlog en hoe hij met tegenzin naar nederland toe gaat. Hij schrijft vanuit de ik-personage Refiq maar na een beetje googelen kwam ik erachter dat hij zelf een soortgelijk leven achter de rug heeft. Dit vind ik zelf altijd wel erg verdrietig natuurlijk om zoiets te horen. En ik vind het dan al helemaal knap als je erover kan schrijven want ik denk niet dat als ik in zo’n situatie zou zitten erover zou kunnen schrijven.

Wat ik ook leuk vind aan het boek is dat Refiq een koffiehandelaar is, aangezien ik geen dag zonder koffie kan maakte het voor mij wel leuk om te lezen. De schrijfstijl vond ik erg prettig, het was niet te merken dat de schrijver uit het buitenland komt. Er worden (waarschijnlijk omdat de schrijver uit het buitenland komt) niet al te veel lastige woorden gebruikt. Zelf vind ik dit heel erg prettig, want als er te veel lastige woorden in een tekst staan raak ik snel mijn concentratie kwijt wat hier niet echt het geval was gelukkig. In veel recensies las ik dat de manier waarop Abdolah schreef kinderlijk was, een paar regels schrijven en dan alweer een nieuwe alinea beginnen. Ik vond dit zelf juist prettig, het maakte het allemaal wat overzichtelijker.

Wat ik alleen erg jammer vond aan het boek is dat het af en toe moeilijk te volgen was, sommige stukken waren heel onsamenhangend en dit maakten het lezen moeilijk.

Wat het voor mij ook moeilijker maakten om te lezen was dat ik mij niet goed kon inleven in het ik-personage Refiq. Dit komt natuurlijk omdat het over zijn erg heftige levensverhaal gaat en ik nooit zoiets in mijn leven heb meegemaakt en hopelijk nooit ga meemaken. Maar ondanks dat vond ik ook dat vanwege de manier waarop het geschreven was, het moeilijk was om je in te leven in het verhaal.

Ik weet niet zo goed wat ik moet vinden van het eind van het boek. Het boek is natuurlijk een autobiografie dus ik had al niet verwacht op een perfect Walt Disney prinsessen einde maar alsnog vond ik het een beetje teleurstellend. Aan het eind begint Refiq dus met de “mislukte koffie” van een Amerikaans bedrijf op te kopen en te verkopen, dit lijkt hij wel prima te vinden maar hij heeft nog steeds zijn ware droom om schrijver te worden niet waargemaakt. Ook heeft hij ruzie met zijn vrouw. Het is een heel realistisch einde, maar toch had ik gehoopt op dat het iets meer voltooid was.

Ik weet niet zo goed wat ik moet vinden van het eind van het boek. Het boek is natuurlijk een autobiografie dus ik had al niet verwacht op een perfect Walt Disney prinsessen einde maar alsnog vond ik het een beetje teleurstellend. Aan het eind begint Refiq dus met de “mislukte koffie” van een Amerikaans bedrijf op te kopen en te verkopen, dit lijkt hij wel prima te vinden maar hij heeft nog steeds zijn ware droom om schrijver te worden niet waargemaakt. Ook heeft hij ruzie met zijn vrouw. Het is een heel realistisch einde, maar toch had ik gehoopt op dat het iets meer voltooid was.

Aan het eind heeft hij een soort gedachte over dat Beatrix zijn eerste roman leest, er wordt ook nog gezegd dat hij nog een gedachte had maar deze werd niet uitgesproken. Het lijkt een beetje alsof hij iets wil zeggen of je iets wil duidelijk maken maar het komt niet helemaal over bij mij. Een beetje een open einde dus.

Over het algemeen was het een prima boek om te lezen maar niet helemaal waar ik op gehoopt had qua het einde betreft.

Deze opdracht vond ik redelijk moeilijk om te maken vanwege dat ik het lastig vind om een samenvatting van een ander aan te passen, de ene samenvatting was heel goed daar was vrijwel niets op aan te merken, de ander was ook heel goed maar kort en ik weet dan niet in hoe verre je dat moet aanpassen en de eerste samenvatting was niet echt een samenvatting van de inhoud waardoor als ik hem daarop zou aanpassen, ik een hele nieuwe samenvatting moet schrijven en er niets van de oude overblijft.

Alsnog hoop ik dat ik het een beetje aan de eisen van de opdracht heb voldaan.