Het verhaal begint met Refiq die zegt dat hij op Lauriergracht nr. 37 woont. Hij vertelt ook dat hij in Perzie graag schrijver wilde worden. Hij begon zijn avontuur door met een schilderij van zijn vader naar de lokale krant te gaan. De krant werd uitgegeven. Toen kwam hij op het idee om boeken te schrijven, maar hoe wist hij nog niet. De oom van Refiq vertelt dat een echte kunstenaar eerst zijn fantasie moet gebruiken anders lukt het nooit. Refiq wordt verliefd op een meisje genaamd Leela. Hij mag toevallig invallen voor de voorzanger van de Moskee. Dan ziet hij Leela voor een raam staan en zingt hij iedere morgen voor haar, maar na een tijd laat ze zich niet meer zien. Hier gaat zijn eerst geschreven verhaal over.

In het heden is hij in Amsterdam, vanuit daar vertelt hij over hoe het was toen de Amerikanen in Perzie waren. Er waren toen geestelijken die de macht van de Sjah af wilden pakken en die bestormden de Amerikaanse ambassade. Refiq volgde de groep mee naar binnen om de ‘historische gebeurtenis’ vast te leggen op papier. Hier werd hij betrapt en in elkaar geslagen door de Imam en zijn gevolg. Refiq beschrijft de oorlog, tussen Iran en Irak, die 8 jaar duurde.

Refiq gaat vaak naar Duitsland om zijn koffie te verkopen. Daar ziet hij dat tot zijn spijt veel landgenoten, ondanks de hoge opleiding, taxichauffeur zijn geworden. Daarna beschrijft hij zijn vlucht uit Turkije. Die gaat via de Russische Ambassade. De ambassadeur die zijn vlucht regelt moet op dat moment terug naar de Sovjet-Unie, omdat daar een chaos heerst. Omdat hij weinig geld heeft en wil vluchten doet hij dit via een mensensmokkelaar. Die zet hem op een vrachtwagen naar Nederland. Daar moet hij, net aangekomen, asiel aanvragen. Dit valt niet mee door de lastige taal en de lange wachttijden. Refiq maakt een nieuw verhaal over mensen die voor teveel geld 2e hands spullen aan asielzoekers verkopen. Een vrijwilligster helpt hem met de fouten uit het verhaal te halen. Daarna wordt zijn verhaal afgedrukt in een plaatselijke krant.

Busselinck & Waterman is een koffiebedrijf in de buurt. De bazen en de werknemers zijn best discriminerend en maken vaak spottende opmerkingen over Perzische vrouwen. Deze zien Refiq als een echte concurrent. Refiq zelf ziet dat niet zo omdat zijn handeltje veel te klein is voor de keten van Busselinck & Waterman.

Als Refiq somber is gaat hij vaak naar het Anne Frank huis. Anne Frank is een groot voorbeeld voor hem door de tijd die ze in het achterhuis heeft meegemaakt. In de tuin van het Anne Frank huis staat een grote eik. In die boom zit een oude kraai. Die kraai is de rode draad van het verhaal en duikt op bij elke belangrijke Perzische gebeurtenis. Na jaren in Amsterdam gewerkt te hebben lukt het Refiq om zijn familie over te halen. Eenmaal toen zijn familie in Nederland was, bleken hij en zijn vrouw over verschillende dingen het totaal niet eens. Zijn vrouw was veel verandert in de niet zo welvarende tijd in Perzie. Refiq kocht alle ‘mislukte’ koffie op van het bedrijf waar hij werkte en ging dat verkopen aan de lauriergracht no. 37. Echter wilde hij nog steeds schrijver worden.