De hel door Boudewijn Büch

Titel De hel Auteur Boudewijn Büch Algemeen Boudewijn Büch, De hel; roman. 1e druk van deze versie. Uitgeverij Atlas, Amsterdam/ Antwerpen, 1993. (De hel verscheen in 1990 in een andere, kortere editie die niet in de algemene boekhandel verkrijgbaar was.) De Hel heeft 123 bladzijden, verdeeld in drie delen. Op bladzijde 5 staan twee motto's: "Modder en vuil staan in onze dromen" (Gerrit Achterberg)…wat dit precies inhoudt weet ik niet (ik heb er wel goed over nagedacht) "Haat kan nooit goed zijn. Bewijs: een mens die wij haten, trachten wij te vernietigen, dat wil zeggen wij streven naar iets dat slecht is. Derhalve enzovoort. Hetgeen te bewijzen was." (Spinoza Ethica)…dit beschrijft het thema van het boek. Het boek heet de Hel omdat het Gymnasium waar de hoofdpersoon op zit zo streng is dat de school door de leerlingen 'de Hel' wordt genoemd. De leerlingen worden namelijk vreselijk gestraft als ze iets misdaan hebben, ook al is het meestal niet zo erg, wat ze gedaan hebben. De school staat er dus om bekend dat er veel gestraft wordt, maar voor de hoofdpersoon Winkler is het ergst omdat de leraren al meteen een hekel aan hem hebben.
Samenvatting van de inhoud Kern: Winkler Brockhaus komt op het gymnasium. Het is daar een hel en hij is niet echt geliefd bij de leraren en de conrector. Als de leraren racistische opmerkingen gaan maken over zijn joodse afkomst, schrijft hij een brief naar zijn vader. Die brengt een bezoekje aan de school. Even is hij de held, maar later komt hij erachter dat toch niet alles is gegaan zoals hij had gedacht. Plaats en tijd Het verhaal speelt zich af in een onbekend dorp (waar Winkler woont) en een onbekende grote stad op fietsafstand. Het verhaal speelt zich af in de 2e helft van de jaren 50. Het verhaal begint vlak voordat Winkler naar het Gymnasium gaat en eindigt als Winkler volwassen is, hij is dan achter in de dertig. Deze tijd wordt echter niet helemaal beschreven, er zijn enkele tijdsprongen. Het grootste deel van het verhaal wordt besteed aan de gymnasiumervaringen van Winkler. Opbouw Het is een chronologisch verhaal, het wordt dus in dezelfde volgorde verteld zoals de gebeurtenissen zich afspelen. Het hele boek is in de verleden tijd geschreven. Af en toe wordt er een sprongetje gemaakt; de chronologie is vooral gekoppeld aan de verschillende docenten die in het eerste deel telkens één of meer hoofdstukken centraal staan. De hel is een personaal verteld verhaal. Het perspectief in het verhaal ligt bij Winkler Brockhaus. Thema en motieven "Gij zult uw naaste liefhebben" & "Haat kan nooit goed zijn. Bewijs: een mens die wij haten, trachten wij te vernietigen, dat wil zeggen wij streven naar iets dat slecht is. Derhalve enzovoort. Hetgeen te bewijzen was" Het thema is dus dat je mensen niet moet beoordelen op hun afkomst/ ras enz, maar je moet het andersom ook niet misbruiken (zoals Winkler). Motieven in dit verhaal zijn racisme, discriminatie, haat en misbruik. Eigen mening Ik vond dit wel een aardig boek om te lezen; goed geschreven en niet te moeilijk. Sommige stukken zijn wel saai.
Onderwerp (thema) Over discriminatie en racisme enz. denk je altijd wel even na, dat maakt het ook wel interessant. Het wordt met veel diepgang behandeld vind ik. Het is in ieder geval niet oppervlakkig. De gebeurtenissen De nadruk in dit verhaal ligt op de gedachten en gevoelens, o.a. de racistische gedachten en hoe Winkler hiermee omgaat. De gebeurtenissen staan goed met elkaar in verband en zijn ook heel logisch. Ze maken een echte indruk op me en daarom is de sfeer heel onprettig. Toen Winkler bijvoorbeeld dat traangasbommetje af liet gaan, voelde ik me schuldig voor zijn daad. Ik kon me wel inleven. De afloop vind ik wel dramatisch. Winkler heeft ervoor gezorgd dat de leraren ontslagen werden en wordt dan even flink op de feiten gedrukt. Dat had hij toch niet zo bedoeld. De opbouw De opbouw is simpel en duidelijk. Taalgebruik Büch's taalgebruik is simpel en modern. Makkelijke en korte zinnen die bijna nooit een diepzinnige gedachte hebben. Beter kan het dus niet. Het is natuurlijk wat minder mooi, maar het leest heel gemakkelijk. Er zijn niet zo veel dialogen of beschrijvingen. Personages De personages zijn voor mij levensecht, al kan ik me niet voorstellen dat er vandaag de dag nog zulke leraren zouden zijn. Onderling blijken ze heel aardig te zijn, maar tegen de leerlingen doen ze zo bot als het maar kan en zijn ze kei streng. Ik vind het daarom ook hun eigen schuld dat ze weggestuurd zijn. Alleen toen Winkler serieus in Frankrijk wilde gaan werken, had ik even had gevoel dat het niet helemaal realistisch was. Conclusie Ik heb wel eens betere boeken gelezen, maar het is toch een leuk boekje. Het leest heel vlot en het is best interessant. Jammer is dat het toch nog soms een beetje saai is. Dit kleine romannetje is maar 123 blz., dus het is best de moeite waard om even te lezen.