Titel: Bruiloft aan zee Schrijver: Abdelkader Benali Onderwerp: Volgens mij is het onderwerp van het boek de Marokkaanse cultuur, maar ook een beetje gecombineerd met de Nederlandse, omdat Lamarat daar is opgegroeid. Ik vond het interessant om te lezen, omdat het bijzonder is dat de hoofdpersoon, die terugkeert naar de plek waar hij vandaan komt, toch een beetje een vreemde is geworden. Ik vind dat Benali dit onderwerp goed heeft uitgewerkt, omdat je erg veel te weten komt over de geschiedenis en de achtergrond van de familie en het leven in de streek, de twee culturen die niet samengaan, maar ook over hoe de tradities in Marokko langzamerhand verdwijnen. Misschien is de visie van dit boek wel het verval van de tradities in Marokko
Het onderwerp is voor mij in zoverre herkenbaar, dat er in Nederland een heleboel mensen uit bijvoorbeeld Marokko wonen, die waarschijnlijk hetzelfde als de familie Minar uit het boek hebben meegemaakt: eerst gaat de vader naar Europa (als gastarbeider), later laat hij zijn gezin overkomen en die komen dan terecht in een hele andere cultuur. Misschien kan ik me, nu ik dit boek heb gelezen, beter indenken hoe het voor die mensen geweest moet zijn om hun bestaan te moeten achterlaten en hier, in een vreemd land, een nieuw leven op te bouwen.
Gebeurtenissen: De belangrijkste twee gebeurtenissen in het boek zijn de bruiloft van Mosa en Rebekka en de zoektocht van Lamarat naar zijn oom. Daar draait het hele boek om. Maar de gebeurtenissen die misschien even belangrijk zijn, zijn de verhalen over het verleden. Als die er niet waren, zou je het verhaal niet snappen. De gebeurtenissen worden redelijk uitvoerig beschreven. Sommige waren daarom juist boeiend, maar af en toe waren er stukjes die niets bijdroegen aan het verhaal en daarom erg langdradig waren. De gebeurtenis die het meest indruk op me maakte, was de ontknoping. Ik had niet gedacht dat
Rebekka op deze manier zou afrekenen met haar bruidegom en dat er helemaal geen bruiloft meer aan
te pas zou komen. Wat ook erg bijzonder is aan deze gebeurtenis, is dat Rebekka Mosa te lijf gaat met het roestige schaartje, wat de grootmoeder eigenlijk had moeten gebruiken om de navelstreng van Lamarat bij zijn geboorte door te knippen. Op het moment van de geboorte, kon de grootmoeder het schaartje niet vinden en heeft ze de navelstreng doorgebeten. Pas twintig jaar na de geboorte hoort Lamarat van zijn zus op het strand, terwijl zij dus met hetzelfde schaartje bezig is, hoe hij werkelijk geboren is. Personages: De hoofdpersoon, Lamarat, leer je redelijk goed kennen. Je komt alles over zijn verleden te weten en je volgt zijn handelingen in het boek. Zijn karaktereigenschappen worden niet echt duidelijk beschreven, maar langzamerhand krijg je wel een beeld van Lamarats karakter. Ik vind Lamarat niet altijd goed handelen. Bijvoorbeeld als hij in Melilliaar Mosa eindelijk vindt en Mosa net van plan is om met een dame van de Lolita-bar het hotel in te gaan. Op dat moment had Lamarat eigenlijk moeten ingrijpen en zijn dronken oom moeten meenemen, maar in plaats daarvan bleef hij buiten wachten voor het hotel totdat Mosa weer naar buiten kwam. Vervolgens ging Mosa w驲 de Lolita-bar in en kwam pas naar buiten toen hij eruit werd gezet. Pas toen heeft Lamarat hem gegrepen en meegesleurd naar de taxi: ' "Toen pas heb ik hem gegrepen en gezegd: 'Beste oom, vandaag ik het grote feest weetjewel… Ga je nu alsjeblieft mee?'" ' Van de andere personages vind ik Mosa niet sympathiek, omdat hij zijn aanstaande vrouw laat zitten. De moeder van Lamarat is een lui en asociaal mens, vind ik. In het begin van het boek wordt namelijk verteld, dat ze alleen maar zwanger wilde raken, zodat ze niets meer bij haar schoonouders in huis hoefde te doen. Wel sympathiek vind ik Chalid, de taxichauffeur, omdat hij altijd leuke gesprekken voert met zijn passagiers en bereid is mensen te helpen. Ik kan me het meest verplaatsen in Rebekka, omdat ik me goed kan voorstellen hoe boos zij in het boek is, als Mosa er tussenuit geknepen is. Korte samenvatting: Het boek gaat over Lamarat Minar, die in Nederland woont, en van zijn vader de opdracht krijgt om naar Marokko te gaan om daar zijn oom te zoeken. Zijn oom, Mosa Minar, is plotseling verdwenen tijdens zijn huwelijksfeest. Tijdens zijn zoektocht zijn er veel flash-backs, zo kom je er achter hoe de ouders van Lamarat vroeger in Marokko leefden. Hoe ze elkaar hebben leren kennen en hoe ze in Nederland zijn gekomen. Lamarat komt in een dorp waar de mensen hem wat meer over zijn oom kunnen vertellen, zo krijgt hij te horen dat hij het eens in Melilliaar moet proberen. Daar wordt Mosa Minar dronken gevonden in een ‘hoerentent’. Lamarat en Mosa gaan samen terug naar het dorp waar het huwelijk plaatsvond. Op de terugreis komen ze Rebekka tegen, de kersverse vrouw van Mosa, die had gehoord wat zich had afgespeeld en hen had opgespoord. Rebekka stelt voor om naar het strand te gaan, om daar het huwelijk verder te vieren. Mosa ligt dronken in de branding, Rebekka in haar trouwjurk er bovenop en Lamarat staat er zenuwachtig bij te kijken. Rebekka is zo kwaad op haar man Mosa, dat ze wraak neemt. Ze neemt Mosa’s penis onder handen met een scherp schaartje. De rest van de familie komt aangelopen en zien bloed op de jurk van Rebekka, ze denken dat de ontmaagding heeft plaatsgevonden. Om dit te vieren worden er vuurpijlen de lucht in geschoten, terwijl Mosa pijn ligt te lijden in het zand. Iets wat de familie later pas door heeft, als hij is overleden…