Een jongen komt bij op een snikhete, kale grasvlakte. Hij weet niet wie hij is, hoe hij daar is terechtgekomen en wat hij daar doet. Vlakbij hem vindt hij een rugzak met daarin een mobiele telefoon. Als hij het alarmnummer wil intoetsen ziet hij dat hij een voicemail bericht heeft ontvangen. Als h ij het bericht afluistert hoort hij zijn eigen stem: 'wat er ook gebeurt, bel in geen geval de politie'.

Hij hoort een auto aankomen en mag meeliften met een vrouw die Lara heet. Hij vertelt maar dat hij hier is afgezet en dat hij op zoek is naar zijn ouders, en dat de rest een lang verhaal is. Als Lara vraagt hoe hij heet, kijkt hij naar een merkje op zijn tas waarop staat: Boy 7. Boy Seven zegt hij. Samen gaan ze naar het bed and breakfast van Lara 's tante. Als hij daar in de spiegel kijkt, schrikt hij zich een ongeluk. Hij herkent zichzelf helemaal niet, maar toch heeft hij iets vertrouwds. Wie hij nou echt is en waar hij vandaan komt, weet hij niet. De volgende dag gaat hij op onderzoek uit. Hij mag met Lara meerijden in een vrachtwagen naar Flatstaff. Lara moet daar iets afleveren, en hij kan daar zijn zoektocht beginnen. Op de bestellijst van de Pizza Hut vond hij namelijk een adres in Flatstaff. Eenmaal in de Pizza Hut wordt hij opeens herkend door een serveerster. Ze zegt dat ze hem en Lara hier al vaker heeft gezien, maar volgens Lara heeft ze zich gewoon vergist.

Een dag later vindt hij nog iets in het zijvakje van zijn tas: een sleutel. Na zonder succes alle banken in Flatstaff langs te zijn geweest met Lara (met de smoes dat zijn ouders waar hij zogenaamd naar op zoek is, de sleutel hadden achtergelaten), komt hij er opeens achter dat dit een sleuteltje van een kluisje bij een bowlingbaan kan zijn. Hij vergelijkt het nummer van het voicemailbericht met die van een bowlingbaan en het klopt. De volgende ochtend gaat hij daar met Lara heen. Als hij het juiste kluisje heeft opgezocht opent hij het. Het kluisje bevat een notebook en een USB-stick. Even denkt hij dat Lara de USB-stick in haar zak laat glijden, maar de USB-stick is nog gewoon in het kluisje. Als hij even later op zijn kamer zit, opent hij eerst het notebook. En daarin staat informatie die van alles duidelijk maakt. Het wordt hem duidelijk dat zijn plan- wat dat dan ook mocht zijn- geslaagd is. Het hele raadsel van wie hij is en hoe hij op die kale vlakte terecht was gekomen, staat in het notebook.

Hij blijkt een hacker te zijn die een aantal cijfers van zichzelf heeft verhoogd door in te breken in het computersysteem van school. Als straf is hij in een soort inrichting opgenomen waar kinderen heen moeten die iets hebben begaan. In die inrichting, Coöperation X, worden de jongens Boys genoemd. Hij dus Boy 7. Langzamerhand komt hij samen met zijn kamergenoot Louis erachter dat het niet goed is wat er allemaal in dat gebouw gebeurt. De andere Boys worden plotseling heel braaf en doen alles wat de ‘witpakken’ (zo noemen ze de mensen die daar werken) zeggen. Louis en hij weten een manier te vinden om ‘s nachts uit hun kamer te komen. Zo ontdekken ze een veel dingen die er gedaan worden met de Boys. Elke boy word op een nacht uit zijn cel gehaald en hij ondergaat dan een soort van operatie waarbij er een chip in hem wordt geplaatst. Die chip zorgt ervoor dat je alles doet wat de witpakken zeggen en dat je alles van een bepaalde periode vergeet. Uiteindelijk gebeurt die operatie ook bij Louis en hem, maar doordat ze alles opschreven in het stiekem meegesmokkelde notebook, weet hij nu wat er werkelijk is gebeurd. De witpakken hersenspoelen niet alleen de Boys, ze laten ze ook illegale opdrachten uitvoeren. Na een opdracht drukken ze op een knop en is de boy alles vergeten. Maar Louis en hij zijn daar achter gekomen doordat ze bij zo’n opdracht een opnamerecordertje in hun zak stopten zodat ze achteraf konden horen wat er was gebeurd. Ze weten dat ze deze illegale praktijken naar buiten moeten brengen. De eerste keer ontsnappen lukt niet, maar de tweede keer weet Sam het notebook en de stick met informatie tijdens een uitstapje bowlen met de witpakken, naar buiten te brengen. Hier stopt het verhaal in het notebook.

Eenmaal klaar met lezen, komen Lara en een andere man genaamd Jones, de kamer binnen. Hij weet ze te overmeesteren. Het blijkt dat Lara ook in het complot zit. Ze had echt de USB-stick in haar zak laten glijden. En ze was dus echt eerder met Sam in de Pizza Hut geweest. Maar Sam was zo slim geweest om op het moment dat hij de stick en het notebook ging opbergen, de echte stick met belangrijke informatie in het notebook op te bergen. Maar als hij aan het praten is met Lara, pakt Jones zijn mobieltje en stuurt een signaal naar het grijze gebouw waar alle boys zitten, zodat het over 90 minuten wordt opgeblazen. Sam komt meteen in actie en rijdt naar het grijze gebouw. Hij wordt achternagezeten, maar weet zijn belagers af te schudden door de chip zelf van zijn oor te snijden. Vanaf dat moment weet hij alles weer. Niet alleen de geschreven dingen in het notebook, maar ook wat voor een goede band hij had met Louis, en hoe hij probeerde te ontsnappen. Hij werd achterhaald. Maar omdat de witpakken weten dat hij iets naar buiten had gebracht lieten ze hem achter op de hete, kale grasvlakte. Zo konden ze hem volgen en kijken waar hij de USB-stick heeft verstopt. Hij gooit de chip op een auto en de achtervolgers gaan achter die auto aan in plaats van hem.

Als hij bij het gebouw aankomt ontploft het. Hij schreeuwt het uit en valt flauw. Maar als hij bijkomt ziet hij de andere Boys om zich heen. Hij is dolgelukkig dat iedereen nog leeft. Er was sprake van een bommelding en het gebouw was een uur geleden al ontruimd. Eenmaal in het ziekenhuis wordt bij iedereen de chip weggehaald, de leden van de coöperation worden opgepakt en Sam ziet zijn familie weer. Alles komt goed.