Motivatie. In het boekenpakket De Jonge Lijsters van dit jaar zaten een aantal boeken die me wel aanspraken qua titel. Ik bestelde het boekenpakket en een van de boeken was Blauwe maandagen van Arnon Grunberg. De achterkanttekst van dit boek sprak mij meest aan, waardoor ik dit boek gekozen heb. Persoonlijke reactie. Het boek vond ik achteraf erg tegenvallen. De achterkanttekst van het boek vertelde op een hele opgewerkte, maar ook weer zielige manier waar het boek over ging. Dat sprak me erg aan, maar toen ik eenmaal was begonnen in het boek vond ik eigenlijk niet meer leuk. Ik had verwacht dat het boek meer diepgang zou brengen, maar het blijft allemaal erg oppervlakkig. Na het hele boek gelezen te hebben ben ik tot de ontdekking gekomen dat ik het geen mooi boek vind en dat ik het een ander dan ook afraad om te lezen. Er zullen natuurlijk wel mensen zijn die dit boek mooi vinden, maar ikzelf vind het jammer van mijn tijd die ik heb gebruikt om dit boek te lezen. Korte samenvatting. De ikpersoon in het verhaal is Arnon Grunberg zelf. Hij is van Joodse afkomst en leeft dan ook in een Joods gezin. De vader van Arnon heeft veel geld, al is het een raadsel waar hij dat vandaan haalde. Zelf zei hij dat hij in postzegels handelde, hoewel Arnon wel eens meeging op korte zakenreisjes en naar cafés word dit nooit echt aangetoond. Wanneer Arnons vader ziek word voelt Arnon zich verplicht voor hemt e zorgen. Arnons vader stikt in zijn pap, wat het enige is wat hij nog kan eten, en Arnons moeder voelt zich schuldig. Ze zegt alsmaar dat het haar schuld is dat haar man dood is, terwijl dat helemaal niet zo is, want Arnons vader was aan een natuurlijke dood gestorven. Ondertussen heeft Arnon al een lange tijd een vriendinnetje Rosie wat erg serieus is. Wanneer dat uitgaat voelt hij zich alleen, omdat zijn vader ook dood is en gaat hij aan de drank. Op een gegeven moment gaat Arnon naar bed met een prostituee genaamd Tina. Hierop volgende meer bezoeken aan prostituees en hij liet escortmeisjes bij hem thuiskomen. Zo ook Sandra, alleen zij liet wel een hele speciale indruk achter, want de dag erna komt ze weer langs alleen hebben ze nu gaan seks. Arnon besluit zelf ook bij een escortservice te gaan werken, bij de ‘Blue Moon’. Hij krijgt geen klanten.
Verdieping. Het verhaal bevat een aantal open plekken. Bijvoorbeeld wanneer Arnon van school af word getrapt. Wat is de rede dat hij geen zin meer in school heeft en uiteindelijk van school af word getrapt? Ligt het aan Rosie of ook aan hem zelf? En wat gebeurt er met Rosie wanneer het eenmaal uit is tussen hun twee? En waarom zou Rosie niks meer terug hebben geschreven naar Arnon, terwijl hij haar wel brieven schreef? Er zitten behalve deze nog een aantal meer open plekken in het verhaal. Door al die open plekken blijft het verhaal erg oppervlakkig. Het geeft geen diepgang, want nergens word echt op in gegaan. Behalve op het einde, als het over de prostituees gaat. Dan wordt er veel verteld en word en diep op ingegaan. Daardoor word het erg langdradig. Ik denk dat de belangrijkste open plek in het verhaal is wat Arnon ertoe gezet heeft om naar een prostituee te gaan. Open plekken. De meeste open plekken worden wel in het verhaal verteld als je daar goed over na gaat denken, maar je kunt het niet zo uit de tekst halen. Je kan bijvoorbeeld in de tekst niet vinden waarom Arnon zomaar met school is gestopt, maar ik denk dat dat is omdat hij veel met Rosie omging. Rosie maakte het allemaal niet zoveel uit wat ze deed. Ze spraken dan ook vaak na schooltijd af, waar je uit kan halen dat ze dat belangrijker vonden dan huiswerk maken. Ook denk ik dat het Arnon niet uitmaakte wat de rest over hem zei of dat ze verlangde dat hij iets zou doen, want hij deed toch niks. Het liet hem dan ook koud dat hij van school af werd getrapt. Hij was er zelfs blij mee. In het boek wordt niet verteld waarom Rosie niet terugschrijft op de brieven van Arnon. Ikzelf denk dat dat is omdat ze genoeg van hem heeft en een leven wil beginnen zonder hem. Als ze zouden blijven schrijven, dan zou ze steeds weer opnieuw aan hem herinnerd worden en dat zal ze ook niet altijd even leuk vinden. Manipulatietechnieken. Als manipulatietechniek word vaak gebruik gemaakt van het op een andere verhaallijn overschakelen. Dan gaat er net iets gebeuren, maar doordat hij dan eerst gaat vertellen over andere onderwerpen, komt hij pas later weer op de verhaallijn terug waar hij mee bezig was. Dat kan mij soms erg irriteren. Ik vind het dan ook niet leuk om een boek te lezen waar dat ik voorkomt. Behalve als het boek echt spannend is, maar anders vind ik het niet leuk en geeft het een wazig verhaal. Het boek springt mede door de manipulatietechnieken van
de-hak-op-de-tak. Zo komt het dan ook dat het verhaal niet altijd even makkelijk te volgen is en dat het een beetje een rommelig geheel geeft. Spanningsbogen. In het verhaal zelf zitten meerdere spanningsbogen opgebouwd. Dat komt mede omdat de vragen die worden opgeroepen vaak na een onderbreking worden verteld. In de loop van het verhaal worden de onbeantwoorde vragen weer opgeroepen waarop je dan een antwoord krijgt. Leeservaring gedetailleerd beschrijven. Onderwerp. - Het boek geeft niet zo heel erg goed weer over welk onderwerp het gaat. Je kunt er aan de ene kant wel uithalen dat het over Arnon en zijn leven gaat, maar het is niet specifiek. Er gebeuren namelijk vele verschillende dingen. Zoals op de achterkant word beschreven zou het boek moeten gaan over een jongen die geen liefde kon vinden, dat hij een liefdeloos leven zou lijden. Ik denk daarom ook dat dat het onderwerp is, al kan ik dat niet helemaal goed uit het boek opmaken. - Het onderwerp zou je aan kunnen spreken, omdat Arnon rond de 15 jaar is. Het is een leeftijdsgenoot en op sommige momenten zou je je dan ook met de hoofdpersoon, in dit geval met Arnon, kunnen vergelijken. In dit boek vond ik dat nogal tegenvallen. Ik had meer verwacht dat het boek over een jongen ging die op zoek ging naar liefde, maar die het niet kon vinden. Dat kon ik in dit boek niet vinden. Arnon had het namelijk erg goed met zijn vriendin tot op het punt dat het uitging. Met zijn vader had hij geen goede band, hij voelde geen liefde voor hem zoals hijzelf zij, maar ondertussen voelde hij zich wel verplicht om voor zijn vader te zorgen toen hij niet helemaal gezond meer was. Wat mij betreft zijn mijn verwachtingen dus niet uitgekomen. Dat vind ik erg jammer, want ik ging het boek met veel plezier lezen, omdat de achterkanttekst me aansprak, maar ik kwam na een tiental bladzijdes toch tot de ontdekking dat het niet het boek is wat ik leuk vind. - Over het onderwerp van dit boek heb ik zelf eigenlijk nooit echt nagedacht. Ik heb er nooit echt bij stilgestaan dat je een liefdeloos leven zou kunnen lijden. Dat je niemand zou hebben die van je houdt. Ik denk opzich ook niet dat Arnon, de hoofdpersoon in dit boek, een liefdeloos leven lijdt. Hij had een lieve vriendin, Rosie, wat na op een gegeven uitging. Zij hield van hem en hij waarschijnlijk ook voor haar. Zijn ouders vinden hem echt wel lief, anders dan zou hij al lang het huis uit gegooid zijn. Ze kunnen dus wel tegen Arnon schelden en schreeuwen, maar ze kunnen ook lief voor elkaar zijn. - Door dit boek ben ik niet echt anders over het onderwerp gaan denken. Het lijkt me dan ook vrij onwaarschijnlijk zonder liefde te leven. Ik heb er dus wel over nagedacht, maar ik denk dat de mensen die zelf vinden dat ze geen liefde van iemand krijgen ook niet zullen zien als ze wel van iemand liefde zullen krijgen. - Ik had verwacht dat het onderwerp op een hele gepassioneerde manier verteld zou worden. Het leek me een mooi boek, maar ook met romantische momenten en momenten dat Arnon en zijn vriendin ruzie zouden krijgen bijvoorbeeld. Maar zo gaat het boek helemaal niet. Het boek is niet mooi en ik vind het verre van romantisch. - De uitwerking van het onderwerp is vrij oppervlakkig gebleven. Van mij betreft had het boek meer uit mogen wijken naar de momenten dat het mis ging tussen Rosie en Arnon. Dat je misschien op sommige momenten een soort gesprek kreeg met alleen de hoofdpersoon zelf, dat hij tegen zichzelf zou praten. Dat zou een mooie weergave geven van het geheel. - Ik heb wel eens een boek gelezen wat ongeveer hetzelfde is overkomt als dit boek. Het boek heet Zeven Dagen Donker van Karel Verleijen en gaat over een meisje dat verkracht word door haar vader. Haar zus en moeder weten dat ook, maar die doen er niks tegen. Zo voelt ze zich alleen en eenzaam en loopt ze weg van huis. Ze denkt ook op een bepaalde manier dat ze geen vrienden heeft. Persoonlijk vind ik het boek Zeven Dagen Donker vele malen mooier dan dit boek. Gebeurtenissen. - De belangrijkste gebeurtenis in het boek lijkt mij wanneer Arnons vader overlijdt. Door die reden gaat Arnon aan de drank en dat wordt met de jaren als maar erger. Wanneer hij dan na een bepaalde tijd veel drinkt gaat hij op een gegeven moment naar een prostituee en dat is de aanleiding dat hij daar vaker komt, zodat hij zelfs escortmeisjes bij hem thuis laat komen. Over de dood van zijn vader word niet veel verteld, maar je merkt wel dat Arnon daarom heel anders is gaan doen. Arnons moeder gaat op een bepaald moment denken dat ze haar man zelf vermoord heeft, maar dat is helemaal niet waar, want haar man is aan een natuurlijke dood gestorven. - De nadruk ligt meer op de gevoelens en de gedachten van de hoofdpersoon. Er wordt ook wel verteld wat hij allemaal doet en waar dat is, maar je komt over de hoofdpersoon meer te weten omdat hij zijn gedachten en gevoelens veel verteld. Deze gevoelens gaan meestal nergens over. Er wordt bijvoorbeeld op een bepaald moment verteld uit het gezichtspunt van de hoofdpersoon Arnon dat zijn moeder met een lepel op het hoofd van haar man sloeg als hij zijn pap niet opat. Blijkbaar deed zij dat vaker en Arnon werd gelukkig niet zo vaak met die lepel geslagen, want dat vond hij niet zo’n fijn gevoel. - Het verhaal bevat in het begin genoeg gebeurtenissen, zodat het leuk is om te lezen. Het boeit. Wanneer je ongeveer op de helft van het boek bent slaat het boek een beetje om en gaat het alleen nog maar over de bezoeken die hij bracht aan de prostituees en aan de bezoeken die de escortmeisjes aan hem brachten. Dat stuk vind ik erg langdradig. Het maakt het boek er niet mooier en leuker op. Als ze het laatste gedeelte niet zo langdradig hadden gemaakt, dan zou ik boek misschien iets beter vinden, maar ik vind het nu echt geen leuk boek en ik vind het zonde dat ik het gelezen heb. - Het verband tussen bepaalde gebeurtenissen is moeilijk te verklaren. Het verhaal springt van de-hak-op-de-tak en dat leest niet prettig. Toch kun je het redelijk goed begrijpen als je maar goed blijft nadenken. - Als ik uit deze onderwerpen moet kiezen, dan kies ik toch voor dramatisch. Vanuit de hoofdpersoon Arnon gezien is het dat ook wel. Maar vanuit de lezer zelf gezien is het niet zo, totdat je je echt meeleeft met de hoofdpersoon. - Het moment dat Arnon samen met Rosie op vakantie ging sprak mij erg aan. Ik vond het wel leuk dat twee van zulke jonge mensen samen op vakantie gaan. Met het geld wat ze hebben doen ze waar ze zin in hebben. Het maakt hun dan ook niet uit dat hun geld op is als ze terugkomen. Dat vind ik persoonlijk erg grappig, want wie gaat er nu zonder plannen zomaar op vakantie en komt er dan blut van terug? Dat is echt iets voor jongeren. De meeste letten niet zo goed op wat ze doen en het interesseert ze dan ook niet wat er gebeurt en wat er gaat gebeuren. Het maakt op mij dan ook de meeste indruk, omdat het mij ook zou overkomen. Ik heb op sommige momenten ook een gat in mijn hand en dat hebben Rosie en Arnon ook. - De gebeurtenis hierboven heeft me ook aan het denken gezet, omdat het niet altijd goed is om zomaar te doen wat je zelf wil. Daar kan nog wel eens narigheid van komen. - Het grootste deel van het verhaal speelt zich af in Amsterdam. Dat kun je opmaken uit zinnen die Arnon maakt. Bijvoorbeeld wanneer hij zegt dat hij nog even door het Vondelpark loopt. Arnon vindt dat het bij hem thuis stinkt en dat het een troep is. De rede daarvan is dan ook omdat hij weleens in de plant plast. De andere plaatsen waar het verhaal zich afspeelt is meestal in grote steden, zoals Antwerpen en Berlijn. Op mij heeft het verder geen effect. Misschien een klein beetje omdat je steden toch wel kent, maar niet specifiek. - In de gebeurtenissen die in het boek voorkwamen kon ik me niet echt inleven. Het maakte geen indruk op me. Doordat je je in dit boek niet zo goed in kan leven is het soms ook niet helemaal te begrijpen waarom Arnon bepaalde dingen doet. Zelf ben ik heel anders. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat ik net zoals hem alles over de balk zou gooien, van school af getrapt zou worden en aan de drank ga wanneer mijn vader zou overlijden. Arnon is ook Joods en dat ben ik niet. Ik weet ook niet precies wat het is om dat te zijn en wat hun over bepaalde dingen denken. - Ik kan me niks bedenken wat in het verhaal is gebeurd en wat ik zelf ook zou hebben meegemaakt. - Met veel moeite heb ik het boek uit moeten lezen. Ik was op ongeveer bladzijde 60 toen ik echt geen zin meer had om verder te lezen. Lezen is sowieso al niet mijn grootste hobby, maar als het boek dan ook nog eens saai dan vind ik het helemaal niet leuk om te lezen. Als een boek me boeit kan ik best met plezier lezen, maar dit boek vond ik niet leuk en ik heb het dan ook met veel geworstel verder gelezen. - Op dit moment kan ik me niet echt bedenken welke film of tekst met dit boek vergelijkbaar zou zijn. Alleen zoals ik hierboven al heb verteld vind ik boek een beetje vergelijkbaar met Zeven Dagen Donker van Karel Verleijen. Maar dat is ook niet op alle punten.
Personages. - Nee, ik zou absoluut niet op de hoofdpersoon willen lijken. Hij lijkt me een irritant ventje die vaak aan zichzelf denkt en niet aan anderen. Vanuit mijn gezichtspunt vind ik hem dan ook zeker geen held. Arnon is een jongen die doet wat hij zelf wil en hij heeft niet altijd evenveel begrip voor zijn ouders en al zeker niet voor school. Arnon ziet zichzelf als een lelijke jongen die de maatschappij maar niks vind. Dat kun je halen uit de manier waarop hij dingen verteld en dat zie je allemaal uit zijn gezichtspunt, dus dat nemen we maar aan. - Ik kan me niet goed plaatsen in de personages, omdat ik het boek niet leuk vond en de personages in het boek ook niet. - Van Arnon had ik niet verwacht dat hij net zoals zijn vader zichzelf klem zou gaan drinken. Hij vond zichzelf maar een lelijke jongen, dus dat zal dan wel zo zijn. - Het bewondert me dan ook dat hij op een gegeven moment naar een prostituee gaat en dat hij in contact komt met escortmeisjes. Wat wel het vreemdste is, is dat Arnon zich bij een escortbedrijf opgeeft om zelf te worden net zoals de meisjes. Dat had ik niet van hem verwacht. Arnon leek me een jongen die gewoon geen zin had in alles en deed wat hij zelf wilde, maar dit was wel het iets wat ik niet had verwacht toen ik ongeveer op de helft van het boek was. - Sommige beslissingen van Arnon zijn begrijpelijk, maar anderen ook weer niet. Ik vind het bijvoorbeeld wel begrijpelijk dat wanneer Arnon met Rosie op vakantie is doet wat hij zelf wil en dat niet helemaal aan Rosie overlaat. - De personages reageerden niet altijd even voorspelbaar. Ik had namelijk niet verwacht dat Arnon het erg vond dat hij school af werd getrapt, want hij was een erg goede leerling, maar deed op een gegeven moment gewoon niks meer. Van de ouders van Arnon begreep ik niet waarom Rosie niet binnen mocht komen als zij er waren, want dat moest allemaal stiekem. Rosie moest dan ook altijd in de tuin op Arnon wachten totdat ze daar op genoeg van krijgt en weggaat. - Je komt van Arnon het meest te weten, omdat het boek een ik-verhaal is en Arnon is de hoofdpersoon. Hij vertelt wat hij denkt en doet. Zo kom je ook te weten wat hij over mevrouw Weinbaum denkt die elke zaterdag bij zijn ouders thuiskomt. Hij vindt haar namelijk een irritante mevrouw die altijd alleen maar over haar en haar ziektes kan vertellen. - Zelf heb ik eigenlijk geen een keer ingevuld wat het innerlijk van de personages zou kunnen zijn. Al moest je soms wel over dingen die gebeurden nadenken. Dat was niet altijd even plezierig, het was eerder vervelend. Doordat het verhaal van de-hak-op-de-tak springt is het soms moeilijk te volgen en moet je echt goed nadenken wat er allemaal gebeurt. Dat was niet altijd even gemakkelijk. Ik had namelijk een gedeelte gelezen en toen ik 2 dagen later weer verder zou gaan lezen had ik geen idee meer waar het overging, omdat alles door elkaar liep, dat is erg vervelend. Bouw. - De bouw van het boek is niet altijd even gemakkelijk. Soms is het ingewikkeld omdat het van de-hak-op-de-tak springt. De lastigste stukken zijn wanneer Arnon gaat vertellen over dingen die eerder gebeurt zijn. Dat geeft een echt verwarrend beeld van een bepaalde gebeurtenis. - In het verhaal zit vrijwel meteen vaart. Het duurt niet lang voor je in het verhaal bent. Wat dat betreft is het boek wel fijn, want het gaat meteen op de feiten af en heeft geen lange inleiding. - Het verhaal hangt niet goed met elkaar samen. Het is een verhaal met veel terugblikken, maar ook vooruitblikken. Dat is nogal eens vervelend. Het leest niet zo makkelijk, omdat je steeds na moet denken wat er ook al weer precies gebeurt. - Het verhaal is niet overal even spannend. Ik denk dat dat mede komt omdat het allemaal nogal oppervlakkig word gehouden. Er wordt niet diep op het verhaal ingegaan. Dat is wel jammer, want wanneer dat wel zo geweest zou zijn, dan zou het verhaal al minder saai zijn geweest en had ik het met meer plezier gelezen dan nu. In het laatste gedeelte van het boek word wel veel op de feiten ingegaan, maar dat wordt bij bijna ieder aspect gedaan dat het op een gegeven moment niet meer leuk is en langdradig word. - Er is niet echt een bepaald gedeelte wat me boeit in het verhaal. Doordat het oppervlakkig word gehouden word het er ook niet boeiender op. Dat is jammer. - Opzich bestaat het verhaal uit een verhaallijn, namelijk het leven van Arnon, de ikpersoon in het verhaal. Omdat Arnon over zijn leven verteld lopen er vele verhaallijnen door elkaar heen. Namelijk het verhaal dat hij iets met Rosie heeft, dat mevrouw Weinbaum vaak bij hem en zijn ouders langskomen, dat zijn vader doodgaat en dat hij via prostituees in aanraking komt met escortmeisjes, zodat hij besluit dat zelf ook te gaan doen. - Vanuit het onderwerp bekeken past het wel dat er vele terugblikken in het verhaal zitten. - Met de tijd word erg vaak ‘gespeeld’. Ik vind het maar niks. Arnon Grunberg had het boek beter kunnen schrijven door het boek niet te ingewikkeld te maken met terugblikken en tijdspelingen. Daardoor word het boek niet leuker en interessanter om te lezen. Dat is best jammer, want ik had meer van het boek verwacht door wat er in de achterkanttekst beschreven wordt. - Het einde vind ik maar een beetje onduidelijk, want wat gebeurt er nu precies. Het hele boek is een vaag en het einde al helemaal. Het geeft veel open plekken want het roept vele vragen op die niet beantwoord worden. - Alle gebeurtenissen worden door vanuit het oogpunt van Arnon verteld. Hij is de ikpersoon in het verhaal. Ik denk dat ze dat beter niet hadden kunnen doen, want het maakt het boek er niet mooier op. Taalgebruik. - Het hele boek is vrij makkelijk te lezen, maar bij sommige stukken moet je goed nadenken wat Arnon het precies over heeft, want het boek heeft nogal eens terugblikken wat met voorbeelden word uitgelegd. - Als schrijver kan Arnon Grunberg soms erg grof en vulgair zijn. Soms is dat erg lachwekkend, maar het kan ook irritant zijn om te lezen. - In het begin valt het nog wel mee, maar op het einde wordt er veel beschreven. Dat is wat mij betreft te langdradig geworden. - Het taalgebruik wat gebruikt past precies bij Arnon (de ikpersoon in het boek). Hij is een jongen van 15 jaar, houdt niet van de maatschappij en school interesseert hem al helemaal niks meer. Zeker niet sinds hij eraf is getrapt. Het taalgebruik past ook bij Arnon, omdat hij denkt geen liefde te vinden bij wie dan ook. Dat vindt hij niet leuk en daar kan hij nog wel eens boos over zijn. Dan kan hij dat goed formuleren, dat is soms wel lachwekkend, maar niet altijd. Evaluatie. Over het boek. - Mede met behulp van het schema`s ‘eerste persoonlijke reactie’ en ‘leeservaring gedetailleerd beschreven’ en met behulp van mijn eigen leeservaring ben ik tot de conclusie gekomen dat het geen boek voor mij is. Op de manier hoe heet geschreven is is het zeker niks voor mij. Ik denk niet dat ik dat ik dan ook ooit nog eens een boek van Arnon Grunberg zou gaan lezen. Om eerlijk te zijn vond ik het boek tegenvallen toen ik het eenmaal gelezen had. Ik had me het anders voorgesteld. Ik had het verwacht dat het boek minder oppervlakkig zou zijn en wat emotioneler. Hij vertelt het allemaal alsof het hem niet zo veel doet en daarom deed het mij al helemaal niks. Iemand anders zou dit boek misschien wel mooi vinden, maar ik bepaald niet. Ik zou het een ander dan ook afraden om te lezen. Over het uitvoeren van de verdiepingsopdracht. - Het maken van de verdiepingsopdrachten liep niet altijd even makkelijk. Al ging het nog wel redelijk goed. Jammer genoeg werd vaak ongeveer dezelfde vraag gesteld, zodat je ook ongeveer hetzelfde antwoord in moest vullen. Dat was niet zo handig. - Ik ben wel problemen tegengekomen dat ik niet precies meer wist wat er ook alweer op bepaalde momenten verteld werd. Daarvoor moest ik het stukje in het boek gaan zoeken en het nog een keer lezen, terwijl ik het boek helemaal niet leuk vind. - Deze opdracht is wel iets moeilijker dan de vorige, omdat er meer op de feiten word gegaan. Je moet het boek dan ook echt gelezen hebben, wil je het maken. - Door het maken van de verdiepingsopdrachten heb ik geen ander inzicht in het boek gekregen, maar ik ben wel tot de conclusie dat ik het geen leuk boek vond. Dat heb ik dan ook vaak getypt, maar ik meen het dan ook. - De verdiepingsopdracht was, net zoals het einde van het boek de Blauwe Maandagen, langdradig en op een gegeven moment zelfs vervelend om te maken (in het boek om te lezen). Veel heb ik er dan ook niet van geleerd, al leer je wel op een andere manier tegen het verhaal aan kijken. Omdat het boek niet leuk was toen ik het alleen al gelezen, vond ik het helemaal niet leuk om deze verdiepingsopdrachten te maken en nu vind ik het boek helemaal niet leuk meer.