Zakelijke gegevens Titel: Blauwe maandagen
Auteur: Arnon Grunberg
Uitgeverij: Nijgh & Ditmar, Amsterdam
Jaar van uitgave: 1998/1999
Eerste druk: januari 1994
Genre: Psychologische roman Samenvatting De vader van Arnon was, volgens eigen zeggen, postzegelhandelaar en de kleine Arnon mocht af en toe mee op zakenreis, waarbij de zaken meestal in cafés afgehandeld werden. Als vader overlijdt laat hij inderdaad postzegels na, maar die zijn minder waard dan werd verwacht, en hij laat een paardrijschool voor gehandicapte kinderen in Berlijn na, maar omdat deze niet goed draait en alleen schulden oplevert wordt deze verkocht. Voor de begrafenis gaat de hele familie naar Israël, waar ze een week rouwen en door vrienden gekookte bonensoep eten, want als je in rouw bent mag je niet koken. Dan volgt de periode op de middelbare school. Arnon gaat met school op werkweek in Someren, waar Martin een weddenschap wint waarbij je zoveel mogelijk drank moet drinken. Na deze weddenschap wordt hij "Martinimartin" genoemd. Dezelfde weddenschap wordt, als ze met zijn allen op het strand in Zandvoort zijn, nog eens herhaald. Alleen nu mocht de winnaar met de verleidelijke Natasha de "duinen in". Martinimartin wint deze weddenschap door twee flessen Martini achterover te slaan. Op een dag gaat Arnon samen met Rosie vorstelijk uit eten in de Oesterbar, maar ze blijken achteraf niet genoeg geld te hebben, als de obers hier achter komen bellen ze Arnon's vader uit bed. Hij komt ze halen en betaalt zonder mokken de rekening. Als ze thuiskomen begint zijn moeder met servies te gooien, maar dat is vrij normaal. Er wordt besloten dat Arnon maar een paar weken naar zijn zus in Israël moet gaan om tot rust te komen. De dag voor zijn vertrek maakt hij ruzie met Rosie, maar deze ruzie wordt snel bijgelegd en Arnon belooft allerlei "idiote" dingen aan Rosie. Arnon brengt zijn verblijf in Israël vooral door in bed, omdat hij verbrand is. Na de vakantie krijgt hij een baantje bij een apotheek als bezorger, maar dit baantje houdt hij niet lang vol en als dat thuis bekend wordt gemaakt sneuvelt er uiteraard weer servies. Rosie en Arnon spreken iedere maandag af in de bar van het Appolohotel, vaak worden ze dronken (Blauwe Maandagen) en altijd heeft Rosie wel spannende verhalen. Rosie heeft gewerkt in een ijsbar en ze besluiten om van het verdiende geld samen op reis naar het buitenland te gaan. Het buitenland wordt Antwerpen en de reis zal maar een paar dagen duren. De dag voor het vertrek laat Arnon een foto van Rosie zien aan zijn vader en die constateert dat het een "knappe meid" is en dat Arnon niet haar eerste vriendje is en ook zeker niet haar laatste. Het uitje naar Antwerpen wordt geen succes en de weken daarna ziet Arnon Rosie alleen in café 't Lusthof, waar hij een groot gedeelte van de dag door brengt. Arnon spijbelt erg veel van school. Zijn lerares Nederlands maakt zich zorgen om hem, want zijn kerstrapport ziet er niet best uit. Maar dat kan hem niets schelen, want hij weet een paar dingen zeker: hij gaat trouwen met Rosie, een kind krijgen en hij gaat in Berlijn wonen. Rosie en Arnon spreken af dat ze op zaterdag 22 november gaan neuken. Op dat moment vijf dagen later. In die vijf dagen wordt Arnon vanwege zijn gedrag naar een schoolpsycholoog gestuurd en krijgt hij straf. Ook verkopen Anon en Rosie hun schoolboeken om wat geld te verdienen. Op 22 november gaat Arnon 's morgens nog met zijn moeder naar de synagoge, waar zijn moeder zich voor hem schaamt, omdat hij zijn haar rood heeft geverfd. 's Middags komt mevrouw Weinbaum, die altijd over al haar ziektes praat, op bezoek. Zijn moeder verteld die middag dat ze vroeger zo mooi was dat ze allemaal achter haar aan liepen. In het concentratiekamp was ze ook de mooiste geweest en daarom was ze daar ook nooit geslagen. Het enige waar ze nu nog trots op was waren haar tanden. 's Avonds doet Arnon zijn mooiste broek aan, dat is dan wel de broek die hij al twee weken aanhad, maar dat mag niet baten. Rosie heeft die avond een nieuw jurkje aan. Ze drinken wat in een café en maken samen een goor stripverhaal. Hierna gaan ze naar de disco. Eigenlijk heeft Arnon hier een hekel aan, maar vandaag kan hij Rosie niets weigeren. Na de disco komen ze in een nachtcafé terecht waar ze dronken worden van de cocktails. De wandeling naar het huis van Rosie duurt daardoor wat langer en Arnon begon over te geven en Rosie plaste in haar broek. Op de kamer van Rosie vertelt Arnon dat hij geen condooms had, want de automaat was leeg of kapot geweest. Nadat ze geneukt hebben gaat Rosie zich met zout water spoelen en Arnon keek door het raam naar buiten.Na zijn kerstrapport had Arnon nog de kans tot mei gekregen om een beter rapport te halen, maar binnen een maand werd hij toch van school gestuurd. Dat kwam omdat hij nogal wat commotie had veroorzaakt met het uitbrengen en verspreiden van een "alternatief" schoolblaadje. Er zouden teveel obsceniteiten in staan. Dan zijn we nu weer een aantal jaar verder. Arnon is samen met zijn vader, die in een rolstoel zit naar het café gegaan. Ze drinken veel bier, terwijl de ober waarschuwt dat dat niet echt verstandig is. Iedere ochtend kwam er een wijkverpleegster vader helpen en iedere zondag, zoals nu, ging Arnon met zijn vader wandelen. Waar het dus op neerkomt, ze gaan naar het café. Vader was de laatste nogal ziek en zijn persoonlijkheid was in die tijd erg veranderd. Inmiddels was Marga, de wijkverpleegster, aangekomen om te helpen met wassen en eten. Door vaders persoonlijkheidsverandering maakte hij veel schunnige opmerkingen naar haar en Marga kon dit niet hebben, waarop zij samen met moeder een grote scène trapte. De ruzie wordt onderbroken als vader als een "paard" op de vloer in Arnon's broek poept. Arnon moet gelijk overgeven en hierna gaat hij maar de stad in. Het was de laatste jaren traditie geworden dat vader iedere dag een papje at zodat hij gezond zou blijven. Dan volgt er een gedeelte in het boek waarin verteld wordt over Arnon's ontmoetingen met diverse callgirls en er worden nog een klein aantal herinneringen verteld. Door een van de ontmoetingen komt Arnon op het idee om zelf bij een escortservice te gaan werken. Hij schrijft zich ook daadwerkelijk in bij escortbureau "Blue Moon". Dit is geen succes en klanten heeft hij nooit gekregen. Motieven De belangrijkste motieven zijn: -Alcohol -Seks -Verlangen -Missen
De tijd De vertelde tijd omvat een aantal jaren. De eerste twee delen handelen over de jeugd van de 'ik' en het schooljaar waarin Rosie domineerde. Na het intermezzo 'Walk like an Egyptian' waarin de vertelde tijd een zondagmiddag en -avond omvat, komen 'De meisjes'. De vertelde tijd is daar een periode van enkele maanden met flash-backs naar de schoolperiode, de stervensweg van vader en de tijd dat de 'ik' op kantoor en bij een uitgeverij van telefoonboeken werkte. De hoofdlijn van het verhaal blijft chronologisch, maar door de vele flash-backs en enkele vooruitwijzingen kan toch niet van een echte chronologisch vertelde roman gesproken worden. Plaats Blauwe maandagen speelt zich af in Amsterdam. Met name Amsterdam-Zuid, omgeving Beethovenstraat, Apollolaan en Van Woustraat worden als decor neergezet. De plekken waar de bordelen zich zouden bevinden, worden met naam en toenaam genoemd en meestal krijgt de lezer een verslag van de wandeling ernaartoe. De eigen ruimte waarover de 'ik' beschikt vervuilt hij systematisch. Aan opruimen doet hij zo weinig mogelijk en het regelmatig plassen in de plant deed de atmosfeer 'thuis' ook geen goed, zoals de 'ik' zelf opmerkt. Titelverklaring Als je de titel heel makkelijk opvat, verwijst het naar de naam van het escortbureau waar Arnon zich aan het einde van het boek inschrijft. Deze heeft ‘Bleu Moon’ en dit betekent vrij vertaald blauwe maan of blauwe maandag. In de relatie met het leven van Arnon Grunberg verwijst de titel naar de vele baantjes die hij gehad heeft. Dit kan je uitdrukken met de uitdrukking; ‘die baantjes had hij voor een blauwe maandag’. Opbouw Het boek is in delen verdeeld. Het tweede en derde deel zijn daarentegen ook nog in verschillende hoofdstukken verdeelt. De verdeling is als volgt: ***Ik heb nog twintig paarden in Berlijn ***Rosie
Martinimartin
De oesterbar
Den Haag Mariahoeve
Apotheek
Apollohotel
Onder de dennenboom
4320 minuten
Neuken
Even Shoah kijken ***Walk like an Egyptian ***De meisjes
Houtlijm
Tina
Een gebed voor Marcella
Natasja
Kom je voor anaal? Nee, voor Astrid ***In dienst van Bleu Moon
Personen * Arnon Grunberg, de ik-persoon in het boek heeft de leeftijd van rond de 25 jaar. Hij is puisterig, heeft een brilletje, dikke neus en lange krullen, hij heeft dik haar, zoals Grunberg zelf in het echt. Hij is vroegtijdig gestopt met school en is daarna gaan werken. Hij heeft verschillende baantjes, maar dit zijn allemaal blauwe maandagen. Later probeert hij iets in de uitgevers branche, maar dit komt niet van de grond. Later verdient hij zijn geld door zelf hoer te zijn. Eigenlijk is hij joods, maar hij heeft een hekel aan joodse feestdagen. Hij had een vriendin, Rosie. Als dit uit is heeft hij verder geen vaste relaties meer. Hij bezoekt veelvuldig de hoeren, met wie hij seks heeft. Hij is heel achterdochtig naar hun bedoeling. Als hij een mooi lied hoort en hij zegt dit tegen de hoer, zegt zij dat ze het ook een mooi lied vindt. Volgens hem vindt zij alles mooi of lelijk, wat de klant ook mooi of lelijk vindt. Met zijn vader heeft hij een nauwe band. Als kind ging hij met hem mee naar het werk in het buitenland, of hij ging met hem mee naar de bioscoop. Arnon wilde graag doelen in zijn leven hebben, en soms lukt hem dat ook, maar zijn negatieve gedachten over zichzelf en de wereld winnen het keer op keer hiervan. * Rosie is het vriendinnetje van Arnon op de middelbare school. Zij wordt door Arnon en zijn vader beschreven als een heel knap meisje. Ze is erg impulsief, wat blijkt uit haar doen en laten en ook uit haar woorden. * De vader van Arnon is, wat veel gebeurtenissen doen vermoeden, waarschijnlijk erg rijk. Maar hoe hij aan al dit geld komt blijft onduidelijk. De vader van Arnon is een teruggetrokken man en zuipt zich net als Arnon vaak klem. * De moeder van Arnon is erg ongelukkig door haar slechte huwelijk, wat het ook erg vreemd maakt dat ze vader, als deze ziek is, erg goed verzorgd. Ook is ze ongelukkig door haar verblijf in een concentratiekamp, in de Tweede Wereldoorlog, waar ze haar schoonheid verloren is, het enige waar ze nog trots op is zijn haar tanden. Ze maakt zich ook grote zorgen om Arnon en spreekt daarom vaak in antwoordapparaat in dat hij zich niet moet dood drinken. Mening Ik vond het een langdradig boek, er werd veel te lang over een onderwerp doorgepraat, ook vond ik een minpunt van het boek dat er soms wel hele ranzige situaties in beschreven werden, dat de vader ziek is bijvoorbeeld, en overal kotst en schijt. Ik werd daardoor een beetje misselijk door het lezen. Ook kon ik me niet goed inleven in de hoofdpersoon, ik kan me niet voorstellen dat iemand zijn leven zo verpest. Op de manier waarop de ik-persoon leeft is er geen toekomst. Ik vond het bij dit boek erg moeilijk om de draad weer op te pakken als ik het boek even had weg gelegd. Voor mij is dat geen goed teken, het boek boeit me dan niet zo, en dan onthoud ik niet wat ik als laatste heb gelezen. Ik vond het een boek van niks, en zou hem absoluut niet aanraden. Het is slaapverwekkend, door het langdradige verhaal en saai. Ook vond ik het moeilijk om goed in het verhaal te komen, en dat trekt niet. Kortom, boek van niks.