Tegen kerstvakantie zijn er vergaderingen. De cijfers worden in een rap tempo besproken, totdat ze bij een minder goede leerling komen die, als hij geen voldoende krijgt, zelfmoord zal plegen. Ieder van de leraren wist dat hij thuis in een hopeloze situatie zat, maar toch besluiten ze hem een onvoldoende te geven. Dan krijgen de leraren bericht dat ze na de vakantie een uur eerder op school moeten komen. De jongen blijkt wel degelijk zelfmoord gepleegd te hebben. Bint verbiedt de leraren er over te spreken. Hij waarschuwt ook voor een grote opstoot door de zelfmoord van de leerlingen de stalen tucht voordat de bel is gegaan. De leerlingen zijn ook vroeger dan normaal en beginnen te rellen. Ze gooien stenen naar de school en er wordt veel aan ramen vernielt. De hel dat door Bint en De Bree als een wezen wordt beschouwd laat het nu duidelijk merken door de opstandelingen met zijn allen in elkaar te slaan en dwingen te stoppen en naar de les te gaan. Bint doet niets aan de rellen zelf. Na afloop 'zuivert' hij de school alleen maar door wat leerlingen weg te sturen en de ruiten te laten maken. De Bree is erg trots
op de hel.

Met Pasen worden er fietstochten gehouden en De Bree krijgt de helft van de hel mee. Ze zouden via Zeeland, Vlaanderen een stukje door Frankrijk fietsen. Als De Bree 's nachts zijn ronde doet langs de slaapkamers (ze overnachtten in jeugdherbergen) merkt hij op dat er twee jongens weg zijn. Niemand weet waar ze heen zijn en De Bree is kokend. Omdat er een andere jongen het moeilijk volhield hadden ze besloten een kortere route te nemen naar de volgende bestemming. De Bree had zich bedacht dat de twee jongens gewoon naar de volgende bestemming waren gereden, maar dan de lange route. Toen ze de volgende dag bij de bestemming waren, kwamen de twee nog aan fietsen. Ze werden een tijd nog flink gepest door de rest, zonder dat De Bree ingreep. Dit was waar het teken ven het wezen, dat de klas voorstelde. Als ze frankrijk uiteindelijk weer uitfietsen besluiten ze de trein terug te nemen. Dan komen de exames van de vijfde klassen en nadert het einde van het schooljaar. Bint vraagt aan De Bree om het laatste jaar nog te blijven. Na lang pijnzen vind De Bree het toch belangrijker om zijn klassen ook nog hun laatste jaar les te geven, dan zijn wetenschap thuis. Toen hij het volgende schooljaar weer op school kwam was Bint gestopt. Niemand wist helemaal zeker waarom hij gestopt was. Maar men dacht dat Bint te zwak was geworden voor zijn eigen systeem. Toen De Bree weer voor de Hel stond, nu vijfde-klassers, zag hij dat ze volwassener waren geworden. Het waren al 'reuzen'. De Bree heeft Bint nog proberen te bereiken, maar dat lukte niet.

2.DE KUNSTENAAR
F. Bordewijk heeft vroeger rechten gestudeerd, hierdoor zou het goed mogelijk zijn dat hij graag boeken schrijft die te maken hebben met rechten van mensen (zoals in Bint de rechten van de leerlingen en de macht van de rector en de leraren). Volgens de recensent H. van Anten is de school uit het boek de handelsschool waaraan F. Bordewijk van 1918 tot 1920 verbonden was als docent handelsrecht. Deze school kan een diepe indruk op hem gemaakt hebben, waardoor hij er over is gaan schrijven.
Bordewijk heeft ook meerdere boeken geschreven in dezelfde stijl als Bint. Deze stijl noemt men de 'gewapend-beton' stijl. Deze schrijfstijl is hoekig, nors, zakelijk, kort en wordt duidelijk gebruikt in Bint. Het tuchtsysteem van meneer Bint komt er mee overeen en in de eerste zin van het boek staat: "De Bree zijn denken was hoekig en nors".

3.KUNSTHISTORISCHE ACHTERGRONDEN
Het boek Bint is in 1934 geschreven. Het onderwerp waarover geschreven is, is een school waar tucht heerst. Als er in die tijd dus over school, of wat er mee te maken heeft geschreven werd, zal er ook zo ongeveer geschreven worden over de behandeling van de leerlingen op school. De taal waarin het boek geschreven is, is zeer ouderwets. De soort stijl waarin het boek geschreven is, komt volgens mij tegenwoordig niet zo veel meer voor.

4.DE KIJKER
Het onderwerp was zeer boeiend. Om de tucht en dan vooral de stalen tucht van deze school te vergelijken met het optreden van het schoolpersoneel van tegenwoordig, vind ik best interessant. Hierover heb ik mijn ouders ook vaak over horen praten, maar de gebeurtenissen in dit boek waren nog voor hun tijd.
Het boek bevat zeer weinig gebeurtenissen. De belangrijkste gebeurtenissen zijn de ontmoeting tussen De Bree en de hel, het oproer, en de fietstocht. Verder ligt de nadruk meer op de gedachtes en de gevoelens van De Bree. De bouw van het hele verhaal zit heel simpel in elkaar. Het is gewoon één schooljaar dat je volgt met de belangrijkste gebeurtenissen daarin. Dit leest natuurlijk heel makkelijk. Je moet wel moeite doen om door te kunnen lezen, want heel vaak zijn de gedachtes van De Bree ontzettend saai en langdradig. De afloop van het boek boeide me in zekere zin het meest, want ik vond het wel leuk dat Bint er op het laatst mee gestopt was terwijl hij altijd degene was die de koele kikker was en de stoere bink uithing met zijn stalen tucht. Wie de hoofdpersonen waren was niet moeilijk te raden. Van Bint werd wel het één het ander verteld, maar degene met wie je echt mee kon leven was De Bree. Aan het eind van het boek weet je precies waar hij van houdt en waarvan niet. Erg sympathiek vond ik De Bree en Bint niet. Het zijn chagrijnige, knorrige en afstandelijke personages die absoluut niet redelijk waren tegenover de leerlingen. Hiermee maak ik duidelijk dat ik het systeem van Bint maar schandelijk vind. Met het wat verouderde taalgebruik had ik soms wat moeite, maar het waren vooral de korte zakelijke zinnen die het verhaal wat onduidelijk maakten.

4.DE KIJKER
Het onderwerp was zeer boeiend. Om de tucht en dan vooral de stalen tucht van deze school te vergelijken met het optreden van het schoolpersoneel van tegenwoordig, vind ik best interessant. Hierover heb ik mijn ouders ook vaak over horen praten, maar de gebeurtenissen in dit boek waren nog voor hun tijd.
Het boek bevat zeer weinig gebeurtenissen. De belangrijkste gebeurtenissen zijn de ontmoeting tussen De Bree en de hel, het oproer, en de fietstocht. Verder ligt de nadruk meer op de gedachtes en de gevoelens van De Bree. De bouw van het hele verhaal zit heel simpel in elkaar. Het is gewoon één schooljaar dat je volgt met de belangrijkste gebeurtenissen daarin. Dit leest natuurlijk heel makkelijk. Je moet wel moeite doen om door te kunnen lezen, want heel vaak zijn de gedachtes van De Bree ontzettend saai en langdradig. De afloop van het boek boeide me in zekere zin het meest, want ik vond het wel leuk dat Bint er op het laatst mee gestopt was terwijl hij altijd degene was die de koele kikker was en de stoere bink uithing met zijn stalen tucht. Wie de hoofdpersonen waren was niet moeilijk te raden. Van Bint werd wel het één het ander verteld, maar degene met wie je echt mee kon leven was De Bree. Aan het eind van het boek weet je precies waar hij van houdt en waarvan niet. Erg sympathiek vond ik De Bree en Bint niet. Het zijn chagrijnige, knorrige en afstandelijke personages die absoluut niet redelijk waren tegenover de leerlingen. Hiermee maak ik duidelijk dat ik het systeem van Bint maar schandelijk vind. Met het wat verouderde taalgebruik had ik soms wat moeite, maar het waren vooral de korte zakelijke zinnen die het verhaal wat onduidelijk maakten.

Ik heb een recensie uit de Trouw van de recensent T. van Deel. T. van Deel verteld in zijn recensie over de meningen van andere recensenten. Hij geeft zelf ook wat meningen.
Het onderwerp van T. van Deel is de discussie over of het boek Bint door de beugel kan of niet. Hij begint te zeggen dat er over boeken zoals Bint altijd te discussieren valt, en bij dit boek is dat al vijftig jaar zo. Hij zegt dat er, net als toen, voor en tegenstanders zijn over de lezing "Bint is een pro-fascistische roman". Voorbeelden van voorstanders waren in de jaren dertig Vestdijk en Ter Braak, tegenstanders waren Coster, Stuiveling en A.M. de Jong. Coster vond dat het boek doodgezwegen moest worden en uit 'opvoedkundig oogpunt', ook tegenover de schrijver. Dan heeft van Deel het over de recensent Harry scholten. Harry Scholten ging niet lang geleden in op een uitspraak van een andere recensent (H. Schmitz-Küller). Die recensent is positief over de roman. Hij vindt dat Bordewijk de gevaarlijke kanten van zijn roman bewonderlijk beschrijft. Hiermee is Harry Scholten het mee eens en ondersteunt het standpunt van Schmitz-Küller, en zegt dat Bordewijk in het boek Bint er niet direct op wijst dat hij voor fascistische ideeën is. Van Deel zelf vindt dat Bordewijk de fascinatie voor tucht en beregeling uitbeeldt niet voor discussie vatbaar, wel zegt hij dat hij het zich kan voorstellen dat een wat minder oplettende lezer kan zeggen dat Bordewijk Bints filosofie propageert. Maar van Beek is het met Scholten eens.
Ten slotte zegt van Beek dat hij dit alles ophaalt naar aanleiding van de facsimile-editie van Bordewijks Bint. Hierin geeft Bordewijk namelijk zelf een (hele vage) reactie op het boek.

5.CREATIEVE OPDRACHT

Tien vragen die ik aan F. Bordewijks zou willen stellen:

-Was u een voorstander van Mussolini?
-U hebt op een handelsschool (de school die model staat voor de school uit Bint) lesgegeven. Was er op die school ook zoveel tucht als in Bint, of was het allemaal maar opgeblazen boel?
-Was er op die school dan ook sprake van een soort queestermotief-effect: van miezerige pestventjes tot volwassen 'reuzen'?
-Heeft u in uw andere boeken zoals in de roman 'Karakter' of de roman 'De doopvont', deze onderwerpen als macht, rechten, tucht enz. ook gebruikt?
-Waarom spreken deze onderwerpen u zo aan?
-Waarom schreef u zoveel in gewapend-beton stijl? Was dat normaal in die tijd, of was het echt van uzelf?
-Horen de onderwerpen waarover u schrijft ook bij die gewapend-beton stijl?
-In 1953 ontving u de Staatsprijs voor letterkunde, de P.C. Hoofdprijs. Aan welk boek heeft u dat volgens u het meest aan te danken? En waarom dat boek?
-Het boek Bint was onderdeel van de bundel "Blokken, Knorrende beesten, Bint". Hebben die andere boeken hetzelfde karakter als Bint?
-In veel recensies wordt gesproken over uw citaat "De Bree zijn denken was hoekig en nors". Wat is er zo interessant aan dat citaat?