Kernverslag Engelse literatuur
Algemene gegevens Auteur: Ken Kesey
Titel, eventueel ondertitel: One flew over the cuckoo's nest, Motto : …one flew east, one flew west, One flew over the cuckoo’s nest. - Children’s folk rhyme - Verschenen in: 1962
Uitgave: 1973
Aantal pagina’s: 310
Uitgelezen op: April 2007 Waar en wanneer speelt het verhaal zich af? Het verhaal speelt zich voornamelijk af op een afdeling in een psychiatrisch ziekenhuis in de staat Oregon in Amerika. En dan vaak op de afdeling van Big Nurse, waar ook een soort huiskamer is en het “glazen” hok ook wel “Big Nurse Station” genoemd, dan heb je nog de gang en ook de oude badkamer waar patiënten een BlackJack kamer van hebben gemaakt. Wanneer het verhaal zich afspeelt is niet helemaal duidelijk, het verhaal is in de jaren 50/60 geschreven dus dan zal het zich vast in die tijd afspelen. Korte introductie hoofdperso(o)n(en) Randle Patrick McMurphy: Eigenlijk is er helemaal niets met McMurphy aan de hand hij is in de inrichting terecht gekomen om het zware werk op Pendle-ton Work Farm te ontvluchten en maakt mensen nu wijs dat hij gekke geluiden hoort. Hij heeft rood haar en heeft een vlotte babbel. Big nurse is degene die zich het meest irriteert aan McMurphy, dat is niet handig want hij realiseert zich pas te laat dat zei de touwtjes in handen heeft wanneer het gaat om vrijlating uit de inrichting.
De Big Nurse Miss Ratched (haar echte naam, lijkt een beetje op rat) is een vrouw van middelbare leeftijd, die de dienst uitmaakt op de af-deling waar McMurphy en de Chief verblijven. Alles op haar afdeling moet goed verlopen en raar gedrag bestraft zij dan ook meteen. Ze wordt geholpen door drie andere (zwarte) verplegers op de afdeling. Veel patiënten hebben een hekel aan Big Nurse maar ze bedoelt het allemaal niet zo en ze heeft dan ook het beste voor met iedereen. Ze wil dus dat alles perfect verloopt en handhaaft dit dan ook doormiddel van allerlei subtiele manieren, zo zijn er groepsgesprekken waarbij ze duidelijk verkondigd hoe zij het wil, en ze dient iedereen kalmeringstabletten toe zodat ze sowieso rustiger zijn. Wanneer er toch nog problemen zijn past ze Shock-Therapie of Lobotomie toe. Ze is verder goed bevriend met de moeder van Billy Bibbit, een van haar patiënten. Ohja, ze mag dan wel een vrouw zijn het enige vrouwelijke aan haar is haar grote boezem vandaar ook de benaming “Big Nurse” Chief Bromden: Ook een patiënt, hij is half Indiaan en een enorm grote man. Hij zit het langst op de afdeling, al 10 jaar, sinds het eind van de WOII. Hij is een “Chronic”, een patiënt die niet meer beter wordt, chronisch dus. Hij verbeeldt zich dat hij klein en zwak is en doet alsof hij doofstom is om zichzelf te beschermen. Hij veegt de hele dag de vloer. Hij wordt een goede vriend van Mack die ervoor zorgt dat Chief zijn oude kracht weer terug krijgt. Titelverklaring Het boek is een soort van kijkje in de psychiatrische inrichting, Cuckoo betekend in het Amerikaans ook wel “gek” of “krank-zinnig” in het nederlands maken mensen ook wel eens grap-pen wanneer ze iemand gek vinden van die is “koekoek”. Cuckoo slaat dus op de gekke mensen in de inrichting, en de inrichting dient als een soort nest voor de gekke mensen. Chief is ook de verteller van het boek alles word vanuit zijn ogen en visie beschreven. Thema Psychiatrie Literaire kenmerken: genre, stroming Roman ,psychische roman Eigen mening Ik vond het een heel boeiend boek, ik heb gelezen dat het is geschreven terwijl de schrijver onder invloed van LSD was en dat is ook wel te merken. De types en mensen in het boek zijn zo uitgesproken en gek, maar dat maakt het wel heel erg leuk en interessant. Het is ten minste iets origineels dat je leest en niet dat je zo een dergelijk verhaal al honderd keer net iets anders hebt gelezen ergens. Je leeft ook echt helemaal mee met Chief omdat het in de ik/vertel wijze is geschreven, je leert die man echt kennen voor zover dat kan. Het boek word ook boeiender naar mijn mening omdat er veel-dialogen in voorkomen en die maken het realistischer om te lezen en om je in te kunnen leven in het verhaal makkelijker. Het boek was wel redelijk moeilijk om te lezen, er worden veel woorden in gebruikt die je niet elke dag gebruikt en daarbij word er zoveel beschreven en ook op de gekke gedachtewijze van Chief dat het af en toe moeilijk te volgen was. Fragment: (mini-maal ½ pagina) ‘’They’ve showered me this morning at the courthouse and last night at the jail. And I swear I believe they’d of washed my ears for me on the taxi ride over if they coulda found the vacilities. Hoo boy, seems like every time they ship me someplace I gotta get scrubbed down before, after and during the opera-tion. I’m gettin’ so the sound of water makes me start gathering up my belongings. And get back away from me with that ther-mometer, Sam, and give me a minute to look my new home over; I never been in a Institute of Psychology before.’(…) He stands there waiting and when nobody makes a move to say anything to him, he commences to laugh. Nobody can tell ex-actly why he laughs; there’s nothing funny going on. But it’s not the way that Public Relation laughs, it’s free and loud and it comes out of his wide grinning mouth and spreads in rings big-ger and bigger till it’s lapping against the walls all over the ward. Not like that fat Public Relation laugh. This sounds real.’
Toelichting op keuze van het fragment Ik vind het echt grappig hoe McMurphy eerst beschrijft wat hij mee maakt en heeft meegemaakt op alle plekken waar hij is geweest en het is vooral grappig hoe hij de mensen de aller-eerste keer dat hij binnen komt in de inrichting al weet te shockeren. Hij staat gewoon raar te lachen en niemand weet wat ze met hem aanmoeten. Zo is hij eigenlijk constant in het boek. Hij irriteert Big Nurse verschrikkelijk met dit rare gedrag, ze kan hem niet peilen. Uiteindelijk werkt dit gedrag in McMurphy’s nadeel, dat is wel zonde.