In the presence of the enemy door Elizabeth George

Elizabeth George – In the Presence of the Enemy

Opdracht

Een analyse van het verhaal die je maakt aan de hand van de volgende richtlijnen:

1. Verklaar de titel.
2. Bepaal tot welk genre het boek behoort (detective. kasteel roman. sciencefiction. liefdesroman. enzovoort)
3. Beschrijf het thema en welke motieven erbij horen!
4. Zoek uit hoe het verhaal is opgebouwd. In welke volgorde worden de gebeurtenissen verteld. is dit chronologisch; lopen er meerdere verhaallijnen door elkaar!
5. Beschrijf de belangrijkste personages. Wat is hun probleem. hun karakter. hun ontwikkeling!
6. Stel vast bij wie het vertelperspectief ligt. Anders gezegd: door wiens ogen zie je de gebeurtenissen!
7. Beschrijf waar het verhaal zich afspeelt! In welke plaats. in welke ruimtes!

Samenvatting

Hailed as the “king of sleaze,” tabloid editor Dennis Luxford is used to ferreting out the sins and scandals of people in exposed positions. But when he opens an innocuous-looking letter addressed to him at his tabloid The Source, he discovers that someone else excels at ferreting out secrets as well.
He learns from this letter that ten-year-old Charlotte Bowen has been abducted, and if Luxford does not admit publicly to having fathered her, she will die. But Charlotte's existence is Luxford's most fiercely guarded secret, and acknowledging her as his child will throw more than one life and career into chaos.
Luxford knows that the story of Charlotte's paternity could make him a laughingstock and reveal to his beautiful wife and son the lie he's lived for a decade. Yet it's not only Luxford's reputation that's on the line: It's also the reputation-and career-of Charlotte Bowen's mother. For she is the Undersecretary of State for the Home Office, one of the most high-profile Junior Ministers and quite possibly the next Margaret Thatcher.
Knowing that her political future hangs in the balance, Eve Bowen refuses to let Luxford damage her career by printing the story or by calling the police. So the editor turns to forensic scientist Simon St. James for help. It's a case that fills St. James with disquiet, however, for none of the players in the drama seem to react the way one would expect, considering the gravity of the situation.
Then tragedy occurs and New Scotland Yard becomes involved. Detective Inspector Thomas Lynley soon discovers that the case sends tentacles from London into the countryside, and he must simultaneously outfox death as he probes Charlotte Bowen's mysterious disappearance. Meanwhile, his partner Detective Sergeant Barbara Havers, working part of the investigation on her own and hoping to make the coup of her career, draws closer to a grim solution-and to danger-than anyone knows.
In the Presence of the Enemy is an insightful novel about ideals corrupted by self-interest, about the sins of parents visited upon children, and about the masks that hide people from each other and from themselves.

Bespreking

Het bijzondere van de boeken van Elizabeth George is eigenlijk niet goed aan een buiten-staander uit te leggen. Het onverwachte, het spannende, het intelligente met daarbovenop nog de gevoelens van de afzonderlijke hoofdpersonen die aan bod komen zijn onweerstaanbaar.
Een boek met optimale spanning en ontspanning. Typisch Engels, maar geschreven door een Amerikaanse dame. Heel succesvol bovendien. De afgelopen 10 jaar heeft zij ons verblijd met evenzoveel titels. Kenmerkend is de sfeer met gedetailleerde beschrijvingen van het Engelse landschap, zijn typische bevolking en hun gewoontes.
Een lijn die door alle verschillende novels van Elizabeth George ligt, zijn de levens van de twee hoofdpersonen, Thomas Lynley en Barbara Havers, zijn elkaars tegenpolen. Hij is blond, heeft bruine ogen, is knap, is een graaf met nog wat andere adelijke titels en bovendien stinkend rijk. Voor zijn brood hoeft hij niet te werken, maar hij is wel Detective Inspector bij Scotland Yard en is de baas van Barbara Havers.
Zij is klein, dik, heeft varkensoogjes en is uit een niet al te hoge klasse. Die sociale tegenstelling wordt natuurlijk lekker uitgebuit in de onderlinge relatie. Wie daar niet tegen kan, kan het beste Elizabeth George links laten liggen. Je moet houden van beschrijvingen van de typisch Engelse Upperclass, Bentley's, Lady's en Lord's met een butler, en ga zo maar door.
Hoewel de verschillende titels apart kunnen worden gelezen, is het leuker om de volgorde aan te houden waarin de verschillende delen zijn uitgebracht. Op die manier gaan de hoofdpersonen en hun hele hebben en houden meer tot de verbeelding spreken. De plots zitten stuk voor stuk goed in elkaar en het blijft doorgaans tot de laatste bladzijde spannend. Af en toe wordt er een beetje te veel gemekkerd over het gedachtengoed van de hoofdkarakters, maar een kniesoor die daar op let.
Ook andere bekende figuren in de boeken komen telkens terug. Ik ga hier nu niet teveel over uitweiden, want al deze personen zijn zó bekend bij de lezer dat je over elk personage apart wel een A4’tje kan voltypen. Ik praat nu over personen als Deborah en Simon St.James, Lady Helen Clyde, de bekende butler van de Detective Inspector, de moeder van Barbara Havers en mrs. Flo, de vrouw waar de moeder verblijft sinds haar ziekte teveel is geworden voor Barbara.
De boeken van Elizabeth George behoren ontegenzeglijk tot het genre ‘thriller’, maar ze zijn zo veel meer. Juist dat ‘gemekker’ wat ik hierboven al noemde, over het gedachtengoed van de hoofdkarakters, maakt het zo persoonlijk. Alle personen die aan het verhaal deelnemen worden uitvoerig doorgelicht en vanuit elk perspectief wordt het verhaal bekeken, zónder dat het plot voortijdig bekend wordt. Persoonlijk vind ik dat een hele prestatie!
Elizabeth George wordt vanwege haar geraffineerde thematiek en fijnzinnige psychologische diepgang ‘de meest stijlvolle misdaadauteur van dit moment’ genoemd en dat kan ik nu ten volle begrijpen. Dit is niet het eerste boek dat ik van de Amerikaanse schrijfster lees, maar met elk boek weet ze zichzelf weer te overtreffen.
Als ik de titel moet verklaren, verraad ik meteen het plot. In de nabijheid van de vijand – het zegt eigenlijk al heel erg veel. Ik wil niet nog meer verraden over het boek. Ik wil u proberen te overtuigen om dit boek te lezen, en het geheimzinnige en onverwachte van het plot is wat het meest bijdraagt aan het sterke karakter van dit boek. Als het plot bekend is, is het grootste gedeelte van de spanning weg – zeker in dit boek. En dat zou zonde zijn.
Hoewel je zou verwachten dat, als je al die boeken van één en dezelfde schrijfster hebt gelezen, je ondertussen wel doorhebt hoe ze haar geheim en climax opbouwd. Maar dat is onmogelijk, verrast wordt iedereen die de boeken leest. Dat getuigt naar mijn mening van een intelligentie, uitgebreide mensenkennis en originaliteit.
Het bijzondere dat me aan ‘In the presence of the enemy’ opviel was dat de bijzondere manier waarop Thomas Lynley deze keer in het verhaal wordt gebracht: hij is pas veel te laat ingeschakeld, dus de meeste sporen van de misdaad zijn allang uitgewist. En tot overmaat van ramp ziet hij zich ook nog eens aan banden gelegd door vertegenwoordigers van de regering, die zelfs zijn kleinste beweging registreren… Degenen die de misdaad in handen krijgen zijn in eerste instantie zijn vriend St. James en zijn medewerker: Lady Helen. Laat Lady Helen nou toevallig degene zijn waar Lynley verliefd op is. Ze verzwijgen dus de misdaad voor hun vriend en geliefde. Dit zorgt natuurlijk voor problemen. En tussen Helen en Lynley zijn al genoeg relationele problemen. Ook St. James en zijn vrouw Deborah hebben problemen: ze willen graag kinderen, maar kunnen ze niet krijgen. Dit zorgt voor ruzie tussen deze twee mensen.
En allebei die conflicten (tussen Helen en Lynley en tussen St. James en Deborah) worden aangewakkerd door de geheimhouding van de misdaad waar dit boek over vertelt. Lynley wordt namelijk erg boos, en hierdoor komen alle betrokkenen van de regen in de drup. Hoewel ze later wel weer opgelost worden, is dat punt in het boek erg ingewikkeld. Er zijn dan zo veel conflicten waar je je gedachten bij moet houden. En dan heb ik het nog niet eens over de misdaad zelf, en het onderzoek daarnaar. Ook dat is een heel complexe zaak.
Bovendien las ik dit boek ook nog in het Engels – een taal die ik in principe goed kan volgen – maar het bemoeilijkt het lezen toch wel. Reden genoeg dus om de hersens ten alle tijden bij het lezen te houden, en je niet te laten afleiden. Want dat bederft het plezier als je eenmaal het verhaal hebt doorgrond.
Waar ik vervolgens nog wel wat over kan zeggen zijn de tijd en de plaats van dit verhaal. Het verhaal is altijd chronologisch, hoewel soms wel wat herinneringen van personen worden beschreven, maar de afbakening tussen herinnering en de rest van het verhaal is zo overduidelijk, dat het nooit verwarrend wordt. Plaats: altijd in Engeland. Waar precies, dat ligt voor de hand, on the crime scene, je kijkt mee over de schouders van de vertegenwoordigers van Scotland Yard, die je zowel wat betreft hun onderzoek als hun privé leven uitermate goed leert kennen.
Daarom kan ik dit verhaal natuurlijk ook de titel ‘Detective’ opplakken, maar ook dat doet het geen recht. Het is een detective, een thriller, een roman, alles door elkaar en dat op wel zo’n geraffineerde manier dat het mij veelvuldig van blijdschap vervult.
Nu heb ik ongeveer wel alles gezegd wat er te zeggen valt. Ik heb niet veel verteld over de inhoud van dit specifieke boek, maar daar zie ik het nut niet van in. De Lynley-series van Elizabeth George vormen een geheel. De inhoud van de novels is elke keer weer verbazingwekkend, maar toch is het altijd zo’n afgesloten geheel dat het moeilijk zou zijn dat nu te bespreken. Daarvoor zou ik bijna het hele verhaal moeten navertellen en dat ben ik dus niet van plan, dat behoort u zelf te lezen.
De personen die in dit verhaal naar voren komen worden, alleen in dit verhaal, zijn ook hoofdpersoonen. In dit geval dus Eve Bowen, Dennis Luxford, hun dochter Charlotte, de killer, die later angstwekkend dichtbij blijkt te zijn geweest (‘In the presence of the enemy’), en nog veel meer mensen, die in eerste instantie niet eens zo’n beslissende rol in het verhaal spelen, maar achteraf toch onthouden moeten worden.
Elizabeth George dus, ik hoef niet meer te zeggen dat ik haar boeken als aanraders beschouw. Ik hoop een indruk te hebben gegeven wat toekomstige verslaafden te wachten staat, want niet verslaafd raken aan haar boeken lijkt mij een onmogelijke opgave. Vooral als je goed Engels en een zorgvuldig beschreven ‘wereld’ kan waarderen.