1. 29 oktober 2008
2. La vie devant soi
3. Romain Gary (Emile Ajar)
4. Mercure de France
5. a: de hoofdpersonen in “La vie devant soi” zijn Momo (een afkorting van Mohammed) en mevrouw Rosa.
b. Momo is de zoon van een prostituee en hij kent zijn ouders niet. Hij is van Islamitische afkomst, maar hij wordt opgevoed door de Joodse mevrouw Rosa. Zij moet nog meer kinderen opvoeden, dus erg veel aandacht krijgt Momo niet. Hij voelt zich erg eenzaam, omdat hij de enige is die nooit meer weggaat bij mevrouw Rosa. Zij is dan ook de enige persoon die om hem geeft, en Momo houdt daarom ook heel veel van haar. Omdat Momo zo’n eenzaam bestaan leidt, doet hij er alles aan om toch in het middelpunt van de belangstelling te staan, maar dit is meestal zonder groot resultaat. In het boek is Momo een jongen van tien jaar oud, hoewel hij later al veertien blijkt te zijn. Momo is naast de hoofdpersoon, ook degene die het verhaal vertelt.
c. Gedurende het verhaal is Momo voortdurend op zoek naar aandacht. Hij vindt het erg vervelend dat hij niet kan rekenen op zijn ouders. Mevrouw Rosa is wel als een moeder voor hem en daarom probeert hij haar zo veel mogelijk te beschermen. Zij heeft een heleboel ziektes, dus dit is ook niet altijd even makkelijk. Omdat Momo zo’n uitzichtloos leven heeft, is er niet echt te zeggen wat hij probeert te bereiken, maar ik denk dat hij vooral probeert te overleven. Daarnaast zal hij waarschijnlijk proberen mevrouw Rosa te helpen met haar ziekten en hoopt hij op een betere toekomst.

d. Aan het eind van het verhaal gaat mevrouw Rosa dood. Zij is het enige dat écht belangrijk was voor Momo, dus met haar overlijden stort zijn wereld in. Momo wordt echter opgevangen door een vriendelijke vrouw, waardoor zijn kans op een betere toekomst toch niet helemaal verdwijnt. Ik denk toch dat hij er niet in slaagt om te bereiken, wat hij wilde bereiken, omdat hij na de dood van mevrouw Rosa niet echt gelukkig meer kan worden. En dat was eigenlijk wat hij echt wilde: gelukkig zijn.
e. Het thema van dit boekje ligt volgens mij tussen liefde en armoede. Beide thema’s staan namelijk centraal in “La vie devant soi”.
6. Het verhaal speelt zich af in het Parijs tijdens de jaren zeventig van de vorige eeuw. Momo woont in huis bij mevrouw Rosa. Zij is een oude, zieke vrouw van Joodse afkomst, die vroeger als prostituee werkte. Toen ze te oud en te dik werd voor dit “werk”, besloot ze de kinderen van andere prostituees op te vangen in haar huis in ruil voor geld. Momo was de zoon van de overleden, Islamitische Prostituee Aïscha en zijn vader was ervandoor gegaan. Dit betekende dat Momo niet kon worden opgehaald door zijn ouders, zoals bij de andere kinderen. Op die manier kon hij nooit echt een band met iemand opbouwen, omdat iedereen na verloop van tijd weer vertrok. Momo had dus alleen mevrouw Rosa, van wie hij veel hield. Van het verschil in afkomst werd geen probleem gemaakt, omdat men het al moeilijk genoeg had met alleen overleven. Mevrouw Rosa had echter vele ziekten en het gaat iedere dag slechter met haar. Momo probeert haar te helpen, maar ook hij kan niet voorkomen dat ze op een dag sterft. Omdat mevrouw Rosa als een moeder voor Momo is, kan hij niet dealen met haar dood en daarom probeert hij haar lijk zo lang mogelijk bij zich te houden, ondanks het rottingsproces dat het lijk doormaakt. Uiteindelijk wordt Momo gevonden en opgevangen door een vriendelijke vrouw, waardoor er voor hem toch nog enige kans op een toekomst blijft bestaan.
7. source bron
grimper klimmen
locataire huurder
hurler schreeuwen
nocturne nacht
gifle slapping
marrant grappig
square vierkant
chenil kennel
maquereau makreel
8. Ik vond “La vie devant soi” wel een leuk boek. Ik vond het een mooi verhaal en ik kwam er op zich wel goed doorheen. Ik moest wel heel veel woorden opzoeken, maar de zinsbouw was voor mij wel begrijpelijk. Het verhaal was wel erg droevig, maar soms zaten er ook grapjes in. Dat vond ik vooral leuk: die combinatie daartussen.
9. Je me suis assis par terre à côté d’elle et je lui ai tenu la main. Elle a ouvert les yeux et elle a dit : ‘Maintenant, je vais mourir tranquille.’ Elle m’a même souri. ‘Je ne vais pas battre le record du monde des légumes.’ ‘Inch’ Allah.’ ‘Oui, inch’Allah, Momo Tu es un bon petit. On a toujours été bien ensemble. Maintenant, fais-moi dire ma prière, Momo. Je pourrais peut-être plus jamais.’ ‘Shma israël adenoï…

Dit is het laatste gesprek van Momo met mevrouw Rosa voordat zij sterft. Ik vond dit wel een mooie passage, omdat het erg ontroerend is.
10. Ik denk dat ik in totaal ongeveer zeven uur heb gedaan over het lezen van dit boek.