Stern door Thomas Heerma van Voss

Zeker Weten Goed
Foto van Cees
Boekcover Stern
Shadow
  • Boekverslag door Cees
  • Zeker Weten Goed
  • 24 augustus 2013
Zeker Weten Goed

Boek
Auteur
Thomas Heerma van Voss
Genre
Psychologische roman
Eerste uitgave
april 2013
Pagina's
212
Niveaus
havo,
vwo
Geschikt voor
bovenbouw havo/vwo
Punten
2 uit 5
Oorspronkelijke taal
Nederlands
Literaire thema's
Desillusie,
Vader-zoonrelatie

Boekcover Stern
Shadow
Stern door Thomas Heerma van Voss
Shadow

Oefenen voor je mondelingen?

Komen je mondelingen er aan en wil je oefenen? Probeer onze Boekenquiz. We stellen je open vragen over de gelezen boeken.

Feitelijke gegevens

  • 1e druk, 2013
  • 212 pagina's
  • Uitgeverij: Thomas Rap

Flaptekst

Hugo Stern is een toegewijde basisschoolleraar. Met zijn vrouw Merel en hun achttienjarige zoon Bram leidt hij een aangenaam leven in Amsterdam-Zuid. Maar als hij onverwacht met vervroegd pensioen wordt gestuurd neemt zijn leven onvoorziene wendingen. In een heldere, zelfbewuste stijl leidt Thomas Heerma van Voss de lezer door het leven van een man die nooit iets verkeerd deed. Het resultaat is een beklemmende roman waarin Heerma van Voss heden en verleden van zijn hoofdpersoon op een ingenieuze manier door elkaar weeft.

Eerste zin

“Zullen we beginnen?” Zeker een minuut houdt Hugo Stern de bowlingbal nu vast.

Samenvatting

Londen (15 hoofdstukken, blz. 7-82)
Hugo Stern  is met zijn zoon Bram aan het bowlen: hij doet zijn uiterste best, maar het lukt niet goed. Stern is gewoon nergens echt goed in. Zijn zoon wil liever dat ze ermee stoppen. Dat kan Stern niet goed begrijpen. Hij is begin 60, leraar op een basisschool geweest (vooral groep 4) en door een jonge, moderne schoolmanager zeven maanden geleden met prepensioen gestuurd. Hij staat in het leven als een twintiger die greep probeert te krijgen op zijn leven. Bij vlagen is Stern even timide als een middelbare scholier. Onderweg vertelt zijn zoon Bram hem dat hij een vriendinnetje Sayla heeft. Hugo schrikt: hij weet daar niets van.

In het tweede hoofdstuk wordt verteld hoe Stern door zijn jonge gevoelloze directeur met prepensioen werd gestuurd. Stern denkt dat hij goed met zijn kinderen uit groep 4 kan omgaan, maar  de directer wil een coachende en vooral jongere leerkracht. Van al zijn schooljaren heeft Stern een ordner gemaakt met daarin de opmerkingen over de leerlingen. Hij vertelt wel zijn prepensioen aan Merel, de vrouw die hij 29 jaar geleden bij toeval heeft ontmoet. Hij gaat ook naar zijn huisarts om zich te laten onderzoeken, maar hij mankeert eigenlijk lichamelijk niets. Hij raakt ook vrijwel door niets van slag te brengen. (”Als er iemand kalm blijft in zijn leven, is het Stern wel. Nooit in zijn leven heeft hij zich werkelijk laten gaan. Geen agressie en scheldpartijen.”) Als hij thuiskomt, toont zijn vrouw weinig belangstelling voor hem: ze is namelijk druk bezig met haar nieuwe roman.

In één van de hoofdstukken over het verleden begint Hugo te vertellen over Londen, de plaats waar hij na zijn eindexamen naar toe is gegaan. Hij wilde het ouderlijk huis in St. Michielsgestel ontvluchten en ging tijdelijk in Londen wonen, maar hij heeft in Londen nauwelijks sociale contacten gelegd. Om de verbondenheid met thuis te blijven behouden moest hij van zijn moeder steeds contact opnemen om te vertellen hoe het ging. Hij doet dat eerst wel, maar hij schaamt zich ervoor en doet het later niet meer. Hugo Stern heeft zijn eigen vader nooit gekend. In Londen komt er een keer een meisje (Nora) aan de deur. Hij denkt dat ze interesse in hem heeft, maar ze komt alleen maar handtekeningen ophalen voor het Rode Kruis. Toch gaat hij op een armzalige manier met haar naar bed. Een andere ontmoeting die Hugo in Londen heeft, is met John, een jonge Koreaanse student die heel veel van hem weg heeft. Hij is ook introvert en verlegen.  Dat stimuleert niet direct zijn ontwikkeling. Ze gaan voornamelijk samen naar de bioscoop en bezoeken soms ook wel feestjes waarvoor ze een algemene uitnodiging hebben gekregen, maar niemand toont belangstelling voor ze.

Heden:
Hugo gaat met Bram en Merel bij de pizzeria eten. Bram vertelt dat hij wel zal slagen en dat hij daarna naar het buitenland wil vertrekken. Hugo schrikt zich de zenuwen.

Verleden:
John zegt na een tijdje dat hij helemaal niet kan wennen in de grote stad en hij wil graag terug naar Korea. Hugo nodigt hem uit naar Amsterdam te komen en ook biedt hij aan contact te onderhouden en daarna vertrekt John emotieloos.

Amsterdam (14 hoofdstukken, blz. 85-152)
In het eerste hoofdstuk van deel II dat in het heden speelt gaat Hugo (wonend in Amsterdam-Zuid) naar zijn oude basisschool De Regenboog terug. Hij gaat het plein op en de school binnen. De directeur ontvangt hem, maar heeft nauwelijks tijd en aandacht voor hem. Het is duidelijk dat Hugo is uitgerangeerd. Wanneer hij teleurgesteld naar huis gaat, ziet hij een brief van Bram. Die gaat op 17 juli 2012 naar Seoul vliegen en Hugo weet nog nergens van. Om maar goed te doen voor zijn zoon gaat hij Bram en zijn vriendje wegbrengen naar een examenfeest in Bloemendaal. Zelf wordt hij er niet zo vrolijk van: hij neemt zijn intrek in een hotelletje om dicht bij zijn knulletje te zijn. Maar Bram en zijn vriendje zijn er niet van gecharmeerd. Ze vinden het feest niet leuk en gaan op eigen gelegenheid terug naar Amsterdam. De volgende morgen komt Hugo pas thuis.

Verleden:
Hij krijgt geen post meer van John en hij gaat een baantje nemen en gelijktijdig studeren: hij gaat naar de Pedagogische Academie. Op zijn 26e wordt hij onderwijzer op De Regenboog. Niet lang daarna ontmoet hij Merel in een wijnproeverij. Ze krijgen een eerste kind, Bram, dat bij de geboorte overlijdt en daarna doen ze alle mogelijke moeite om nog een keer zwanger te raken. maar het lukt niet en de gynaecoloog die ze bezoeken kan hen ook niet helpen. Dan besluiten ze om een kind te adopteren, maar de eerste aanbieding van een kindje wil Hugo niet accepteren, omdat het jongetje mogelijk een gehoorafwijking heeft. Hij wil een perfect kind hebben. Een jaar later is het raak en mag hij een jongen die hij weer Bram zal noemen in Seoul gaan ophalen. Uitermate vreemd is dat Merel helemaal niet meegaat, omdat ze iets belangrijks moet doen voor haar boek. Hugo gaat dus alleen. Hij krijgt zijn zoon in handen, noemt hem Bram en gaat meteen trots met hem wandelen.

Als Hugo in het heden weer thuiskomt, is ook Merel weer terug van haar weekendje schrijven. Ze heeft haar roman af. Het komt eindelijk tot een hard persoonlijk gesprek, Merel verwijt hem dat Hugo helemaal niet gelukkig wil worden. Het is een harde confrontatie, maar klaar zijn ze nog niet met elkaar.

Seoul (9 hoofdstukken, blz.155-217)
Bram is geslaagd voor de havo en Merel en Hugo moeten naar de diploma-uitreiking. Die is vrij plichtmatig en over Bram wordt weinig gezegd. Hugo is daar een beetje geïrriteerd over. Bram gaat daarna met zijn vrienden stappen en Hugo ligt na te denken in bed over de  miskraam van zijn eerste zoon Bram.

Heden:
Niet lang daarna gaat hij mee met zijn zoon om hem te laten inenten tegen de reisziekten zoals hepatitis, onderweg praten ze nog met elkaar. Bram vraagt of Hugo en Merel vroeger verliefd waren en ook of ze niet uit elkaar willen gaan als hij weg is. Als Hugo vraagt waarom hij weg wil, zegt hij dat hij weg wil uit zijn benauwende situatie. Omdat hij een kleine huiselijke reparatie moet doen, komt Hugo weer in de buurt van zijn oude school: het is vakantie en er is onderhoudswerk in school aan de gang. Daarna gaat hij in zijn eentje bowlen. Hij wordt niet lekker en besluit na een telefoontje met Bram weer naar huis te gaan. “Hij loopt op straat, een afgedankte vader op weg naar huis, dat is alles. (blz. 186)" Hij heeft ook nog eens vergeten zijn bowlingschoenen uit te doen.

Het wordt nog gênanter voor als een redacteur van Libelle met hem een interview komt afnemen als “de man van de schrijfster”. Merel heeft in haar nieuwe roman een autobiografisch gegeven genomen en daarin zal de rol van Hugo niet erg sterk overkomen. De man probeert hem steeds lastige vragen te stellen over de inhoud van het nieuwe boek dat Hugo nog niet eens gelezen heeft. Het boek heet : “Een tweede kans.” Merel heeft niet erg haar best gedaan de rol van Hugo positief te laten uitkomen. Het interview verloopt niet zo leuk.

Het is de dag van Brams vertrek en Hugo trekt zijn mooiste pak aan en doet een stropdas om met familiewapen (burgerlijker kan het natuurlijk niet), Maar eigenlijk kan hij geen afscheid nemen van zijn zoon die naar Seoul gaat. Hij verzint een smoes dat hij nog een keer op bezoek bij zijn moeder in St. Michielsgestel, maar belooft op tijd terug te zijn op Schiphol. Dan gaat hij met een bos bloemen naar  het graf van Bram 1 die in 1985 gestorven is. Hij legt de bloemen neer en fluistert de naam van Bram. Dan vertrekt hij naar Schiphol, maar komt eigenlijk flink laat aan. Hij houdt zich weg bij de gate waar zijn vrouw Merel en Bram op het vliegtuig wachten. Die kijken om zich heen, maar ze zien Hugo niet. Hij ziet dat ze op hun mobiel bellen, waarschijnlijk naar hem. Wanneer hij hen roept, horen ze hem niet. Hij ziet hoe Merel haar zoon omhelst en hoe die in het vliegtuig stapt. Merel gaat naar huis en Hugo gaat naar het eerstvolgende vertrekkende vliegtuig kijken.

Stern voelt zich afgewezen als vader, overbodig. Waar is het misgegaan? Heeft hij niet altijd hard gewerkt? Ontbijtjes gemaakt? Gebowld met zijn zoon? Was hij geen modelvader? Waarom vertrekt zijn kind nu dan naar Korea? 

Personages

Hugo Stern

Hugo Stern is kind zonder vader. Hij heeft altijd bij zijn moeder gewoond en wil na het eindexamen het truttige St. Michielsgestel verlaten voor de grote stad. Ook in Londen heeft hij echter nauwelijks sociale contacten. Hij heeft alleen de stille Koreaan John. Hij investeert tijd en moeite, maar krijgt nauwelijks iets terug. Hij neemt zich voor nooit zoveel tijd meer in investeringen te steken als die niets opleveren. Londen is de scheidslijn tussen zijn jeugd en de rest van zijn leven (blz. 97). Hij gaat daarna naar de Pedagogische Academie en hij wordt onderwijzer op zijn 26e. Hoewel Hugo eigenlijk nooit iets fout doen in zijn leven, is hij toch het prototype van de loser.

Bram Stern

Bram Stern is Hugo’s achttienjarige geadopteerde zoon uit Korea. Hij wil zich het liefst van zijn vader afwenden om op eigen benen te staan. Hij vindt zijn vader maar bemoeizuchtig en schaamt zich zelfs een beetje voor hem. Hij wil niet meer bowlen, wil niet dat zijn vader hem naar een schoolfeest brengt, vertelt vrijwel niets over zijn vriendinnetje. Op zijn 18e besluit hij naar Seoul te gaan: hij doet dit zonder zijn vader in te lichten.

Merel Stern

Merel Stern is de vrouw door wie Hugo ooit in Amsterdam is “versierd” bij een wijnproeverij. Het is na de adoptie een vrij passieloos huwelijk geworden omdat hun eerste zoon Bram bij de geboorte was overleden. Ze gaan daarna voor de adoptie, maar het is toch wel erg dat Merel niet eens meegaat naar Seoul om haar kind op te halen, omdat ze naar een boekpresentatie moet. Ze is helemaal niet meer in Hugo geïnteresseerd en schrijft haar ongenoegen op in een autobiografische roman. Eigenlijk misbruikt ze Hugo voor het interview in Libelle. Ze komt niet echt sympathiek op de lezer over.

Quotes

"Na achttien jaar onvrijwillig samenzijn zou hij, haar enige kind, eindelijk laten zien dat hij op eigen benen kon staan. De vaderloze jongen die in zijn eentje uit St. Michielsgestel was vertrokken en het nu volhield in de grote stad. Na het derde telefoongesprek besloot hij zijn moeder niet meer te bellen." Bladzijde 35
"De laatste weken had hij zelden nog over gefantaseerd dat anderen hem zouden bezoeken, hij wilde het wel, maar waarom zouden ze hem bezoeken. Flatbewoners kenden hen hooguit als duo, de kleine Koreaan en de hakkelige Hollander, en ook al vroeg Stern zich soms af of hij niet alles in het werk moest stellen om zijn ritme te doorbreken, John bleef alles wat Londen te bieden had," Bladzijde 75
"Hij zwaaide naar zijn zoon, maar die reageerde nog altijd niet. Toen opende hij zijn koffer. De speelgoedpoppetjes die hij thuis had gekocht, scheurde hij nu uit zijn verpakking. “Kijk, dat is Superman en dit Batman. Zie je? Ze zijn heel groot en sterk. Zo zul jij later ook worden. Er gebeurde niets. Misschien had Sterns zoon in het weeshuis wel geleerd niet naar andermans spullen te kijken." Bladzijde 142
"Gelukkig? Merel spreekt het woord op een spottende manier uit.” Dat meen je toch niet? Het heeft lang geduurd voor ik het begreep, maar Hugo, jij wilt helemaal niet gelukkig worden. Jij klampt je juist vast aan dingen die misgaan, een kapot kastje dat gerepareerd moet worden, een koortsig kind dat aandacht wil, situaties waarin jij weet wat er verwacht wordt. Als alles goed gaat, wordt het pas echt ingewikkeld." Bladzijde 152

Thematiek

Zin van het bestaan / zin van het leven

Het lijkt in deze roman allemaal te draaien om de zin van het bestaan. Hugo is een goed mens, maar wat schiet hij er eigenlijk mee op. Hij heeft altijd goed voor zijn schoolkinderen gezorgd, maar wordt door een jonge directeur met prepensioen gestuurd. Hij heeft altijd goed voor zijn adoptiezoon willen zorgen, maar als die 18 jaar is, wil die zo weinig mogelijk met zijn vader te maken hebben. Hij was eerst verliefd op zijn vrouw, maar na de miskraam is dat verkeerd gegaan. Ze is haar eigen weg gegaan, heeft een aantal boeken geschreven en haar laatste boek is een afrekening met Hugo. Tenslotte durft Hugo niet eens het vertrek van zijn adoptiezoon naar Seoul aan te zien. Hij blijft op een afstandje.

Motieven

Moeizame liefdesrelaties

Hugo is geen extravert persoon. Hij werd versierd door Merel. Eerst stelt de relatie nog veel voor, maar na de dood van Bram I gaat het mis. Beide trekken zich terug in hun ivoren toren en Merel gebruikt haar boeken om te communiceren. Haar roman Een Tweede kans is autobiografisch. Daarin geeft ze min of meer aan dat ze het wel gezien heeft. Gênant is het interview in Libelle over zijn houding tegenover zijn gezin. Merel heeft hem afgeschreven: letterlijk en figuurlijk.

Vader-zoonrelatie

Hugo heeft zijn vader niet gekend. Hij heeft zijn eerste Bram zien doodgaan en hij wil zijn tweede zoon steeds maar pamperen. Dat wil de jongen niet en de verhouding tussen vader en zoon is niet zoals die moet zijn. Ze vertellen elkaar weinig. Waarschijnlijk heeft de relatie met zijn moeder die alleen voor hem zorgde en hem dus ook beschermde een rol in de verhouding tot zijn zoon gespeeld.

Desillusie

Het leven is een desillusie voor Hugo: baan, huwelijk, relatie met zijn zoon.

Eenzaamheid & isolement

Deze twee elementen komen ook in aanmerking in deze roman. Zoals hierboven gesteld is Hugo niet zo goed in zijn sociale contacten: hij is solitair opgegroeid zonder vader, en hij heeft weinig contacten in Londen. Hij wordt bevriend met John, maar dat is ook al geen praatjesmaker. Na zijn terugkomst in Amsterdam raakt hij verliefd op Merel, maar dat gaat later ook mis. De contacten met zijn adoptiezoon zijn naarmate die ouder wordt, steeds matiger, omdat de jongen zich voor hem schaamt. Hem wordt weinig verteld. Ook zijn adoptiezoon heeft niet veel contacten. Het toppunt van eenzaamheid is de passage waarin Hugo besluit in zijn eentje te gaan bowlen: dat is met uitstek een sport/spel dat je niet in je eentje doet, maar juist in groepsverband. Onwillekeurig moest ik toch denken aan de inhoud van de Avonden van Gerard Reve. Toch een beetje dezelfde sfeer die het boek uitademt. Misschien goed met elkaar te combineren.

Motto

Het boek heeft een Engelstalig motto van een gedeelte van een songtekst van  Atmosphere –Your Glass House.)
“Now what you need is slinence.
And you don’t want np on to see like this.
Maybe yoy do’nt recognize it
But this is your home, this is were your life lives.”

Het motto is uitstekend van toepassing op het troosteloze bestaan van Hugo Stern. Op  You Tube kun je het nummer beluisteren.

Trivia

Thomas Heerma van Voss sorteert zijn boeken op alfabet.

Titelverklaring

Stern is de naam van de hoofdfiguur. Tot aan zijn achttiende heeft iedereen hem Hugo genoemd, maar de Koreaan John kan die naam in Londen niet goed uitspreken en hij noemt Hugo daarom bij zijn achternaam: Stern. Het is het symbool dat Hugo volwassen is geworden.

Structuur & perspectief

Het boek heeft een heel herkenbare structuur.

Er zijn allereerst drie delen, die weer onderverdeeld zijn in kleine, genummerde hoofdstukken.
I           Londen  (15 hoofdstukken)
II         Amsterdam (14 hoofdstukken)
III        Seoul (9 hoofdstukken)

Het verleden en het heden wisselen elkaar in die hoofdstukken af. Er wordt verteld over de jeugd van Hugo, over zijn verblijf in Londen, over zijn eerste kennismaking met Merel, over de moeite die hij zich getroost om vader te worden, over de adoptie van Bram en het vertrek naar Seoul.

In de hoofdstukken waarin Hugo Stern over het verleden vertelt, doet hij dat in de o.v.t. In het verhaalheden (hij is ontslagen, zijn vrouw Merel besteedt alleen aandacht aan haar nieuwe roman en zoon Bram wil graag terug naar Korea) vertelt Hugo in de o.v.t.

Hugo Stern is een personale verteller en alleen van hem leren we de binnenkant van zijn persoonlijkheid en zijn gedachten kennen. Van Merel, Jon en Bram leren we als lezer alleen dat wat Hugo aan wil vertellen. Het blijft in principe een onbetrouwbaar perspectief.

Decor

Het verhaalheden speelt zich af in juli 2012, want Bram neemt op een vrijdag (17 juli)  het vliegtuig naar Seoel. Hugo is dan ongeveer ruim zestig jaar (prepensioen) en hij zal dus in het begin van de zeventiger jaren in Londen zijn geweest. Dat kun je ook wel zien aan het tijdsbeeld dat door de verteller in het bezoeken van bepaalde speelfilm wordt geschetst. Zo ging bijvoorbeeld Easy Rider - de film in 1969 in roulatie. Bram is in 1985 gestorven. Daarna hebben ze het nog negen jaar geprobeerd voordat ze aan adoptie beginnen. Dat klopt dus wel allemaal.

 De decors zijn Amsterdam-Zuid waar Hugo, Merel en Bram II wonen. Hugo heeft een tijdje in Londen gewoond en zijn jeugd heeft hij doorgebracht in St. Michielsgestel. 
In deel II gaat hij zijn adoptiezoon ophalen in Seoul. Die vier plaatsen spelen dus allemaal een rol in de roman.

Stijl

De stijl van Thomas Heerma van Voss, is heel duidelijk en helder, zijn woordgebruik is niet moeilijk. Ook zijn metaforen zijn direct en niet al te ingewikkeld. Ze zijn meestal zakelijk in de beeldvorming en niet poëtisch. Een aantal voorbeelden die vrijwel allemaal dezelfde soort metaforen geven:

-        (blz.24) Tijdens het eten schraapte hij af en toe zijn keel als een pastoor aan het begin van de mis.
-        (blz. 63) Soms keken de jongens zijn kant uit, maar alleen zijdelings: ze zagen hem als drukbezette ouders zien dat hun kroost nog altijd vredig ligt te slapen,…
-        (blz. 66)  Hugo sprak als een winkelier die net een lastige klant de deur uit heeft gewerkt.
-        (blz. 73) en voor hij zich van zijn gezin afwendt, ademt hij diep in. Zoals een gladiator zich klaarmaakt voor de strijd.
-        (blz. 91) Stern kwam overeind en bekeek de postkar. Hij vond het dubieus, de verontwaardigde toon waarop hij praatte, als een kleuter die om snoep zeurt.

Slotzin

Vliegtuigen vertrekken, vliegtuigen landen, mensen nemen afscheid of komen samen, en Stern kijkt en kijkt achtend op wendingen, die niet zullen plaatsvinden, tranen die niet zullen komen. Levenslopen die hij niet meer kan volgen. Dan probeert hij een nieuw snoepje in zijn mond te stoppen en vraagt zich af waar het is misgegaan.

Beoordeling

“Stern” is een fraaie roman van een jonge schrijver. Het boek heeft een heldere en eenvoudige structuur: je hoeft niet zo scherp op te letten om te ervaren wat het heden en wat het verleden is, dat wijst zich namelijk vanzelf. Op een rustige manier wordt het je allemaal in het verhaal van Hugo onthuld: zijn eenzaamheid, zijn doodgeboren zoon, zijn adoptiekind en zijn vastgelopen huwelijk en baan.

“Stern” wordt daarmee een verhaal over een moeizame vader-zoonverhouding (de vader wil meer dan en van  de zoon en kan hem niet loslaten). Het is een roman over een man die nooit iets fout gedaan heeft in zijn leven en toch niet gelukkig kan worden.

Het boek is niet moeilijk om te lezen, de stijl is helder en de bladspiegel is erg prettig. Een niet al te lastig boek voor je lijst dat  niet veel moeilijkheden zal opleveren. Het is natuurlijk heel goed te combineren met andere boeken over vader-zoonrelaties. Maar je zou het ook met klassieke boeken kunnen combineren als “De Avonden” (Gerard Reve) of “Han de Wit gaat in ontwikkelingshulp (Heere Heeresma).

Recensies

"Stern is een kraakhelder geschreven roman die je nog lang laat piekeren over de vraag wat nu precies de fatal flaw van Hugo Stern is. Het zou onderdanigheid kunnen zijn, het zou overmatige gecontroleerdheid kunnen zijn, of de arrogantie die hem op een of andere manier ook aankleeft. Knap. En dat geschreven door een vroege twintiger." http://www.nrclux.nl/ster.../1075120/
"Stern is een confronterende roman. Hij ademt een Reve-achtige vruchteloosheid, pijnlijke vergeefsheid. Daarbij wekt het bewondering hoe strak deze jonge auteur het verhaal in de hand weet te houden. De compositie is helder, de zinnen zuiver, de observaties goeddeels nauwgezet." http://www.volkskrant.nl/...Stern.html
"Het is de eenvoud van deze pijnlijke geschiedenis die dit boek je op het verkeerde been doet zetten. Waar Stern aanvankelijk de indruk wekt aan de verhalende oppervlakte te blijven, brengt de auteur uiterst geraffineerd een aantal details aan die het verhaal plotseling een bijzondere diepgang geven. Samen met de losse maar zorgvuldige stijl van Heerma van Voss maakt dit Stern tot een zeer geslaagde tweede roman. " http://www.8weekly.nl/art...gehad.html
"Stern is niet eens een heel slechte roman. Goed opgezet, keurig geschreven en het idee is goed. Een emotieloze man die alles en iedereen langs laat trekken. Een verhaal over zo’n iemand kan een verdieping van het dagelijks leven geven. Helaas niet op de manier van Van Voss." http://recensieweb.nl/rec...roerselen/
"De vraag blijft natuurlijk over wie Heerma van Voss deze roman precies schreef. Is het leedvermaak over een loser of schreef hij over zichzelf? Dat laatste lijkt me sterk, hij schreef een roman over een ander die hij zelf niet wil zijn en ook hoopt nooit te zullen worden. Hij is in deze leedvermaakroman op geen enkel moment zijn eigen personage. Ik pleit voor een romankunst waarin de schrijver altijd ook, al is het maar voor een deel, zijn eigen personage of personages is." http://www.groene.nl/2013...etalagepop
"De verhaallijn schommelt heen en weer tussen heden en verleden, tussen de Stern van nu die probeert om te gaan met zijn zoon en vrouw, en de Stern alleen in Londen. Deze structuur is niet origineel, maar het zorgt er wel voor dat je ervaart hoe Stern zijn leven lang steeds verder in de hoek wordt gedrukt. Een goed voorbeeld daarvan is de scene waarin Stern wordt geïnterviewd voor de Libelle over het boek van zijn vrouw. Dit is beschreven als een scherpe dialoog waarin goed zichtbaar wordt hoe ongemakkelijk Stern zich voelt." http://www.cultuurbewust....-recensie/
Je hebt nog 2 Zeker weten goed verslagen over.

Wil je onbeperkt toegang tot alle Zeker Weten Goed verslagen? Meld je dan aan bij Scholieren.com.

25.754 scholieren gingen je al voor!

Geschreven door Cees

Foto van Cees

Ik heb verreweg het grootste deel van mijn leven voor de klas gestaan. Eerst vijf jaar op een basisschool, daarna veertig jaar op diverse scholen voor voortgezet onderwijs: havo en vwo, onder- en bovenbouw. Leraar Nederlands zijn vond ik veel leuker dan directielid spelen. De laatste jaren was ik conrector. In 2004 begon ik aan mijn eerste boekverslag voor scholieren.com. Dat is dus ruim twintig jaar geleden.

Ik vond het destijds mijn 'missie' om de vaak verouderde en 'afgezaagde' literatuurlijsten voor Nederlands te vernieuwen en mijn leerlingen kennis te laten maken met onbekende en / of jonge schrijvers. Lezen kan namelijk gewoon leuk zijn. Het is de taak van een docent om het lezen te stimuleren.
Docenten kunnen je met het aanprijzen van aantrekkelijke en/of spannende boeken enthousiast maken. Passages die interessant zijn, kun je voorlezen in de klas. Kort vertellen waarover een boek gaat, kan ook een stimulans voor je keuze zijn. En vergeet niet dat je van je medeleerlingen ook kunt horen welk boek ze (erg) leuk gevonden hebben. Dat is vaak de beste manieren om te weten te komen of een boek aantrekkelijk is. Hoewel smaken altijd blijven verschillen..

Ik heb tot nu ( 1 maart 2025) 1513 boekverslagen gemaakt, waarvan vrijwel de meeste Zeker-Weten-Goed-verslagen zijn. Er staan de laatste jaren aan het einde van het verslag vragen over de inhoud en de structuur, zodat je kunt controleren of je je het boek in grote lijnen begrepen hebt.

Bij Scholieren.com probeer ik zo veel mogelijk boeken van nieuwe schrijvers te bespreken. Elke maand ontvang ik boeken van diverse uitgeverijen die hun schrijvers uit 'hun fonds' onder de aandacht van de lezer willen brengen. 
Ik hoop altijd dat de 'leraar Nederlands' het zijn leerlingen toestaat om de wat minder bekende of zelfs beginnende schrijvers op de leeslijst te accepteren.  

Lezen kan leuk zijn, maar boekverslagen maken doe je meestal niet voor je lol. Ikzelf vond dat vroeger namelijk helemaal niet leuk. Ik kocht in die tijd daarom ook alle  uittrekselboeken van alle talen. (Bijvoorbeeld Literama (Ne), Aperçu (Fa), Survey (En), Der Rote Faden (Du). En als ik heel eerlijk ben, heb ik ook wel eens uit tijdgebrek alleen met een boekverslag een mondeling tentamen gedaan. Maar dan voelde je je toch niet altijd op je gemak. Nu maak ik zelf al jaren boekverslagen voor scholieren.com. 

Nog een welgemeend advies: wees verstandig en lees altijd het boek. Dan kan een boekverslag op scholieren.com een prima geheugensteun voor je mondeling zijn. 
En geloof me, docenten kunnen vanwege tijdgebrek echt niet alle boeken lezen die jaarlijks verschijnen; zij raadplegen daarom ook wel de boekverslagen die scholieren.com aanlevert. Daar is natuurlijk helemaal niks mee.  

Boekenquiz 13 vragen

Nieuw! Open vragen worden nagekeken door AI
Hoe heet de school waar Stern jarenlang als onderwijzer heeft gewerkt?
Welke bewering over Hugo Sterns baan is waar?
In welk decor speelt het verhaal geen enkele rol?
Waar leerde Hugo zijn vrouw Merel kennen?
Hoe oud ongeveer zijn Hugo en Merel als ze Bram uit Seoul adopteren?
In Londen gaat Hugo ook een keer met een meisje naar bed. Wat was de motivatie van het meisje?
Waardoor mist Hugo het vertrek van zoon Bram naar Seoel?
Bewering I : De zin van het bestaan is het thema van deze roman.
Bewering II: Vader-zoonrelatie is een belangrijk motief.
Bewering III: Het motief Liefdesrelaties komt in deze roman niet voor.
Bewering I: Een van Hugo’s talenten is zijn sociale intelligentie.
Bewering II: Zijn geadopteerde zoon Bram is extravert in de omgang.
Bewering III: Merel maakt misbruik van de situatie met haar man.
In welk jaar en welke maand speelt het verhaalheden?
Wat is de favoriete hobby van Hugo?
Waaruit blijkt Hugo's betrokkenheid bij de kinderen op school?
Wat is het perspectief van de roman?

REACTIES

S.

S.

Er zitten spellingfouten in het verslag. Probeer die aan te passen. Bijvoorbeeld hier: "Hoewel Hugo eigenlijk nooit iets fout doen in zijn leven, is hij toch het prototype van de loser"
"doen" moet "doet" zijn namelijk.

8 jaar geleden

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.