In de proloog droomt Anne den Hartogh over een ruimte waarin ze wordt bedreigd door ratten en vuur. 
1 augustus: Anne is 33 jaar en ze heeft een bizar beroep: ze verzorgt lijken en maakt ze op voor de nabestaanden. Haar zus Stefanie (40) is getrouwd en heeft twee kinderen. Ze heeft voor huisarts gestudeerd, maar haar loopbaan opgegeven, omdat ze op de kinderen wil passen. De zussen lijken niet zo goed met elkaar te kunnen opschieten. Anne is voor een week naar Toscane gekomen om de 65e verjaardag van haar vader te vieren. Hij woont al zeven jaar in Italië en hij is bezig met medisch experimenteel onderzoek naar de gevolgen van MS. Aan die ziekte lijdt de moeder van Anne. Ongeveer een maand eerder heeft de moeder van Anne haar gevraagd om haar te helpen met een eventuele euthanasie wanneer ze de strijd tegen de ziekte niet meer aankan. Anne heeft dat toegezegd, maar ze weet niet of ze daar goed aan heeft gedaan. Ze loopt met een schuldgevoel rond.

Haar vader Cees viert zijn verjaardag in een luxe kasteel van zijn Italiaanse vriend Tarantini (minister onder Berlusconi) in Rufina. Ze dwaalt op die avond door het kasteel en ziet behalve de zieke zus van Tarantini die op het kasteel wordt verpleegd, het lichaam van een dode man in het bed naast haar liggen . Daarna heeft ze een tik gekregen en ze wordt onderaan een trap weer wakker met pijn in haar enkel. Iedereen komt naar haar toe en ze zegt dat een dode heeft gezien, maar niemand gelooft haar. Ook Tarantini. De volgende dag wijt iedereen het idee van Anne aan het teveel nuttigen van drank. Een vriend van haar vader die ook meedoet aan het onderzoek tegen MS, zegt dat het niet kan dat er een dode man was. Anne gaat nu aan zich zelf twijfelen.

Stefanie gaat met haar vader Cees terug naar Toscane. Ze praten over haar zieke moeder. Stefanie vertelt verder dat haar man Lodewijk heeft gebeld. Hij heeft haar sollicitatiebrief gevonden, waarin ze heeft gesolliciteerd naar een baan in de verzorging met kinderen. Op die manier wil ze haar oude stiel weer oppakken: ze heeft niet voor niets voor arts gestudeerd. Haar man vindt het helemaal niets.

Anne slaapt bij haar ouders. ’s Nachts hoort ze iets en ze gaat haar bed uit. Haar vader wordt gebeld en ze kan de woorden “morte “en “Di Gennaro”verstaan. Is er nu toch een dode in het spel?

Intussen heeft de lezer al enkele keren de ik-vertelster (de moeder van Anne) aan het woord gezien. Ze vertelt over haar grote liefde Cees den Hartogh en zijn strijd tegen MS. Vooral na de geboorte van Anne is ze ernstig gaan lijden aan die gevreesde ziekte. Cees doet al heel veel jaren een verwoede poging om een nieuwe behandelmethode te ontwikkelen. Hij zal daar aankomende vrijdag een mededeling tijdens een persconferentie over doen. Anne vraagt aan oom Alex of ze nu toch gelijk heeft gehad met de dode man over wie ze haar vader heeft horen spreken. Ook praat ze met haar moeder over MS. Haar moeder wil helemaal niet dat ze aan de nieuwe methode van Cees wordt onderworpen. Wanneer het haar teveel wordt, wil ze gewoon euthanasie, maar dat is een heikel onderwerp in Italië. Daarna denkt de ik-vertelster over het feit waarom Anne geen man heeft: ze is een aantrekkelijke vrouw.

Een andere medewerker van haar vader Frits Ruitenbeek belt haar op. Hij had haar al gezien op het feest in het kasteel en een briefje achtergelaten voor haar. Hij wil haar iets laten zien, maar Anne krijgt niet de kans om daar naar toe te gaan. Oom Alex komt ze tegen en die geeft toe dat er in het kasteel een man overleden is. De volgende dag gaat Anne naar het ziekenhuis waar haar vader zijn onderzoek verricht. De dode man wordt haar daar getoond. Anne gaat bizarre zaken vermoeden. Ze krijgt woorden met haar vader over de illegale behandeling die de man heeft ondergaan: hij is zogezegd overleden aan een hartstilstand. Ze neemt contact op met Ruitenbeek. Hij heeft ook problemen met het onderzoek van Cees. Ook zijn zus leed aan MS, maar zij is een week geleden overleden. Hij vertrouwt de zaak niet en wil een autopsie op haar lichaam laten doen in Nederland. Anna’ s vader is hier tegen. 

Stefanie polst haar moeder over de gewenste euthanasie. Die zegt dat ze niet aan de medicijnen van haar man wil. Anne gaat weer praten met Ruitenbeek, maar wordt onverwacht opgepakt, gekneveld en in het Italiaans krijgt ze te horen dat dit haar laatste waarschuwing is. Ze hoort iets herkenbaars in haar stem. Ze krijgt een pistool tegen haar slaap gedrukt. Dan wordt ze weg geprikt. Als ze geheel beduusd weer wakker wordt, ziet ze dat Ruitenbeek van het balkon is gesprongen. Haar vader vindt het nu beter dat ze naar Nederland terug gaat en brengt haar naar het vliegveld. Maar wanneer Anne in het toestel zit, wordt ze onrustig en ze besluit op het allerlaatste moment uit te stappen. Ze heeft echter geen cent op zak. Eerst ontmoet ze een jonge schilder (Luca) die haar wil tekenen en ze krijgt daarvoor 50 euro. Ze geeft het adres van Stefanie door om de tekening door te sturen. Dan gaat ze als een zwerfster slapen in een kerk, waar ze de volgende dag door een conciërge wordt gevonden. Ze praten over de problemen die ze heeft en hij moedigt haar aan door te gaan met haar strijd tegen het onderzoek. Ze wil terug naar de flat van Ruitenbeek, omdat ze vermoedt dat hij de medische dossiers van zijn zus en de dode man heeft meegenomen naar huis. De reservesleutel ligt bovenop het kozijn. Ze leest de dossiers en ze begrijpt dat lang niet alle experimenten met het medicijn van haar vader goed zijn verlopen. Maar slecht nieuws kan hij in het kader van zijn onderzoeken en de financiering daarvan niet gebruiken. Ze wil Tarantini met de uitkomsten confronteren, misschien kan hij haar vader stoppen. Ze spreekt hem in de Bibliotheek aan en ze wordt meteen in een auto gezet. Toch lijkt hij niet de maffiosiminister die ze had gedacht. Hij zegt dat hij van niets weet. Dan kan de enige die haar bedreigd heeft, nog oom Alex zijn.

Maar eerst krijgen we als lezer nog wat intermezzo’s te verwerken. Moeder vertelt over de gedrevenheid van Cees door het oorlogsverleden van zijn ouders. Zelf is ze van Joodse afkomst. Anne en Stefanie gaan samen shoppen, maar tijdens het eten ontstaat er weer ruzie, als Stefanie zegt dat het allemaal harmonieus was in het gezin totdat Anne-Claire werd geboren. Anne loopt woedend weg. Bovendien wordt ze geplaagd door een schuldgevoel, want in de dossiers heeft ze ook gelezen dat haar vader een zwangere vrouw had aangeraden abortus te ondergaan, omdat zwangerschap een slechte invloed had op het MS-proces. Zou Stefanie dus gelijk gehad hebben en is zij de oorzaak van haar moeders ernstige ziekte?

Ze gaat naar oom Alex toe en vraagt of hij haar heeft bedreigd. Hij bekent. Anne is geschokt “haar lievelingsoom” heeft dus gelogen en haar bedrogen. Dan wil ze met haar vader praten en ze ziet de woede in zijn ogen wanneer er weer een patiënt op de behandeltafel overlijdt. Hij heeft er nooit goed tegen gekund dat er iemand stierf die hij behandelde. Anne begrijpt nu ook de woede van haar vader toen ze zeven jaar was. Toen was hetzelfde gebeurd en ze had altijd gedacht dat haar vader boos op haar was. Ze praten met elkaar en Anne zegt dat haar vader de persconferentie moet afgelasten , omdat het onderzoek nog niet volledig juist is. Er sterven mensen die het medicijn krijgen toegediend. Ook zegt haar vader nog dat hij het is geweest en niet oom Alex die haar had gekneveld en bedreigd in Ruitenbeeks flat. Dan breekt er brand uit in het laboratorium en de afstandsbediening in het beveiligde lab werkt niet, waardoor de zware deur gesloten blijft. De situatie doet heel erg sterk denken aan de droom van de proloog. Anne ziet dat haar vader omkomt in het lab en daarna raakt ze buiten bewustzijn. Enkele dagen later komt ze weer bij kennis in een ziekenhuis. Oom Alex is bij haar. Hij vertelt alles over haar vader. In feite was hij verliefd op hem (homofiel).

Stefanie en Anne praten opnieuw met elkaar. Hun moeder is er slecht aan toe. Ze brengen haar naar Nederland. Maar ze kan het verdriet om Cees niet verwerken. Op het randje van de herfst sterft ze. Stefanie en Anne lezen nog een sonnet van Vivaldi voor (dat van het motto).
Stefanie krijgt nog een tekening van Luca opgestuurd. Er zit een uitnodiging voor Anne in om nog een keer naar Florence te komen. Anne weet nog niet of ze daarop zal ingaan.