Feitelijke gegevens
- 1e druk, 2011
- 288 pagina's
- Uitgeverij: Cargo
Flaptekst
Vlak na haar moeders overlijden ontvangt Camille brieven van een onbekende afzender. Iedere week komen er nieuwe brieven, waarin haar een verhaal wordt toevertrouwd dat terugvoert naar de jeugd van haar moeder. Hoe meer Camille leest, hoe meer ze betrokken raakt bij een verbond dat haar moeder aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog is aangegaan met een voor Camille onbekende vrouw. Een verbond dat vele levens zou beïnvloeden en ontwrichten. Langzaam vallen de puzzelstukjes op hun plek, en Camille beseft dat haar moeder een geheim met zich meedroeg dat ook grote invloed heeft op haar eigen leven.
Eerste zin
Op een dag ontving ik een brief, een lange brief zonder afzender. Dat was een hele gebeurtenis, want ik ontving nooit veel post. Aangezien de inhoud van mijn brievenbus zich beperkte tot mededelingen als ‘de zee is warm’ of ‘de sneeuw is goed’ keek ik er zelden in.Samenvatting
(Door de complexe structuur is het niet zo eenvoudig de volgorde van de gebeurtenissen te vertellen)
Het is Parijs 1975. De ik-vertelster Camille Werner(35 jaar) is net zwanger, wat haar vriend Nicolas eigenlijk niet zo leuk vindt, omdat hij altijd heeft gezegd dat hij geen kinderen wil. Enkele dagen nadat ze het haar moeder heeft verteld, is haar moeder overleden door een auto-ongeluk en ze krijgt veel rouwbrieven. Maar ineens is er een rouwbrief met een totaal andere inhoud. Hij is geschreven door ene Louis en de inhoud van de brief lijkt op die van een roman. Camille is redacteur bij een uitgeverij en ze denkt in eerste instantie dat het iemand is die de aandacht op een manuscript wil vestigen. Elke dinsdag krijgt ze vervolgens weer een nieuwe brief. Die wordt haar aangereikt door de conciërge van het complex, de aardige mevrouw Merleau.
Het verhaal uit de brief van Louis, die in de ik-vorm vertelt, gaat over Annie, een jong meisje in het dorp N. Hij is verliefd op haar, maar hij raakt haar kwijt als ze in contact komt met een jonge vrouw die in L’Escalier (naam van het fraaie landhuis in haar dorp) woont. De vrouw is ongeveer 10 jaar ouder dan Annie en als die wordt binnen gehaald (ze mag op het landhuis komen schilderen) hoort ze dat de vrouw heel graag een kind wil, maar dat ze dat na enige jaren huwelijk nog steeds niet voor elkaar heeft. Annie wordt in die jaren (vlak voor de Tweede Wereldoorlog) voor het eerst ongesteld en biedt aan voor de mevrouw een kind te krijgen. De voorwaarden zijn heel duidelijk: ze mag één keer seks hebben met de man van de vrouw. Die staat raar te kijken van het aanbod, maar stemt uiteindelijk in. Later is het meisje Annie zwanger, en verdwijnt ze uit haar geboortedorp omdat niemand van de babywisseling mag weten. Ze gaan samen naar Parijs. Intussen is ook de Tweede Wereldoorlog uitgebroken en de man van mevrouw M. moet opkomen voor het leger. Annies eigen familie weet niet dat ze zwanger is en de brieven van haar die dat vermelden, komen nooit aan.
Heden: Camille Werner is in 1975 steeds aan het zoeken voor wie de brieven bestemd zijn en van wie ze afkomstig zijn. Wel komen er een paar toevalligheden bij. Ze is bijna net zo oud als de baby van Annie/Mevrouw M. Waarom heeft juist zij die brieven gekregen? Maar als in de tekst wordt gesproken over een moedervlek bij Louise op een bepaalde plek, begint ze te vermoeden dat zij het bastaardkind zelf is.
In een van de volgende brieven vertelt Louis(en soms Annie in de ik-vorm) dat hij in 1943 Annie weer in Parijs ontmoet. Annie vertelt dat haar dochtertje Louise op 18 mei 1940 is geboren. Ze moet het kind aan Mevrouw M. afstaan. Dat vindt ze afschuwelijk. In dat eerste oorlogsjaar komt bovendien haar moeder bij een bombardement om het leven.
Het lijkt er later op alsof ze Louis moedwillig een spoor van haar heeft laten ontdekken. Ze gaan met elkaar wat eten en lappen de tijd aan hun laars. Maar omdat ze de avondklok hebben overtreden, worden ze door Duitse soldaten opgepakt. Toch worden ze de volgende dag weer vrijgelaten. Annie wil geen seks met hem, alleen als ze getrouwd zijn. Ze spreken af met elkaar die volgende dag te trouwen, maar Louis wacht tevergeefs op haar. Ze komt niet meer opdagen. Later verneemt hij dat ze in paniek is weggereden op haar fiets die bij een meertje is gevonden. Het lijkt erop dat ze zelfmoord heeft gepleegd, maar de reden daarvoor is onduidelijk: ze hadden immers trouwplannen. Louis vindt wel een briefje in haar woning waarop staat dat Annie het geheim dat ze een hoer is niet langer zal kunnen verbergen. Wie heeft dat briefje geschreven?
Heden: Camille begint zo langzamerhand te vermoeden dat Mevrouw M. misschien wel haar eigen moeder Elizabeth Werner is geweest. Ze gaat proberen te achterhalen waar het dorp N. is en wie Louis zou kunnen zijn. Ze komt er door een champagne-opmerking van één van haar vriendinnen achter dat het dorp Nuisement-aux Bois is: er is namelijk een beroemde vakwerkkerk in dat dorp geweest en een wetenschapper belt haar op om haar dat te vertellen.
Als Camille doorheeft dat zij het bewuste kind is van Annie, beseft ze ook heel goed dat ze “haar beide moeders” verloren heeft. Op dat punt aangekomen krijgt Camille een laatste soort brief: een schoolschriftje in het handschrift van Louis, maar met de woorden van haar moeder Elizabeth Werner, die nu ik de ik-vorm haar versie van het verhaal vertelt.
De ik-verteller Elizabeth Werner vertelt over haar onvruchtbare huwelijk met haar man Paul. En dat terwijl de Franse regering er in die tijd alles aandoet om het geboortecijfer omhoog te jagen. Ze krijgt ruzie over dat onderwerp en Paul neemt steeds meer afstand van haar wanneer het niet lukt om zwager te raken. Ze doet allerlei ouderwetse pogingen om toch zwanger te raken, maar niets lukt. En dan komt Annie in haar leven. Op 7 februari stelt Annie aan Mevrouw M. voor om voor haar een kind te maken. Paul wil eerst niet, maar daarna stemt hij in. Ze mogen het één keer met elkaar doen. De datum wordt 9 april 10938, maar een maand later meldt Paul dat Annie nog niet zwanger is. Dan stelt Annie voor om door te gaan, totdat ze zwanger is. Waar mevrouw M. in de maanden daarna achter komt, is dat Paul en Annie een seksuele relatie hebben aangegaan. Die er helemaal niet meer om bedoeld was om haar zwanger te maken. Hij gaat gewoon ordinair vreemd en Anna doet eraan mee. Elisabeth heeft zich enkele keren achter het gordijn in haar kamer verstopt en ziet alles wat ze met elkaar doen.
Dan komt het haat-en wraakduiveltje bij Elisabeth een rol spelen. Haar man Paul moet in de dagen dat de oorlog uitbreekt het leger in. Elisabeth en Annie verdwijnen uit het dorp en gaan naar Parijs. Ze onderhouden contact per brief, maar Elizabeth geeft weinig prijs aan Annie. Paul belooft dat hij in maart een week op verlof mag en juist in die week gaat Elizabeth met Annie weg. Ze mist Paul op die manier. Als ze terugkomt, ligt er een brief voor haar (Elisabeth) en een liefdesbrief voor Annie (Mijn liefste) Elizabeth onderschept die ook. Ze vertelt daarna in de ik-vorm over de moeilijke bevalling die Annie heeft gehad en dat ze het meisje dat geboren wordt in mei Camille noemt. Zij geeft haar pas een maand later officieel aan, zodat de officiële geboortedatum van Camille Werner nu ook klopt. Elisabeth heeft Annie al die tijd opgesloten en verborgen voor de buitenwereld gehouden. Ze vertelt pas in juni 1940 dat de oorlog is uitgebroken. Ze confronteert Annie met de details van de seksuele relatie en ze zegt dat Paul die heeft prijsgegeven en dat die haar nu wel weer wil vergeten. Camille verlaat dan het huis van Elisabeth, maar blijft haar op een afstandje stalken. Elisabeth komt erachter dat Annie een moffenhoer is geworden en ze besluit om zelf dan maar een collaborateur te worden, zodat ze macht kan krijgen over Annie, wanneer die fout wil.
Ze hoort dat Louis en Annie weer contact hebben in 1943 en besluit Annie (voordat ze met Louis kan trouwen) te vertellen dat de kleine Louise dood is, doordat ze met het geladen revolvertje van Paul (dat Annie van hem had) had gespeeld. In werkelijkheid is dat niet zo, maar ze wil Annie wanhopig maken en dat lukt, want die rijdt op haar fiets naar het meertje om zich daarin te verzuipen. Haar lichaam wordt niet gevonden. Ook had ze het briefje gemaakt waarop stond dat Annie een hoer was en dat Louis gevonden had. Zo had ze uiteindelijk wraak genomen. Louis heeft haar verhaal opgeschreven in het schoolschriftje, nadat Elisabeth was weggegaan. (Ik heb haar nagekeken, ze liep langzaam, als een uitgeput mens, maar recht, als iemand die weet waar hij naartoe gaat. Ze wist wat ze ging doen, daarvan ben ik zeker. Dit verhaal was de punt achter haar leven. Ik had niets kunnen doen om haar ervan te weerhouden)
In het allerlaatste hoofdstuk vertelt Camille dat haar moeder zelfmoord heeft gepleegd omdat ze wist dat Annie de rol van grootmoeder wel op zich zou nemen. Annie is namelijk nooit gestorven: ze heeft na haar geplande zelfmoord ervoor gezorgd dat ze Camille altijd in de gaten kon houden, nl. als conciërge van het complex waar Camille woonde, mevrouw Merleau.
Dit verslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden