Het Dossier door Anya Niewierra

Het verhaal gaat over de 46-jarige Josta Bresse. Ze is een kunstenares die is opgegroeid in de DDR (Oost-Duitsland), maar woont nu in Zuid-Limburg. Ze is sinds kort weduwe van haar man David, van wie ze erg veel hield. Ze leidt een rustig bestaan, totdat ze slachtoffer wordt van een orgaanroof: haar nier is gestolen.

Ze vermoedt dat haar verleden hiermee te maken heeft. Josta was vlak voordat de Muur viel lid van de Königstein Gruppe, een organisatie die expressionistische kunst vervalsde om te verkopen aan het westen, zodat de DDR daar geld mee verdiende.  Toen Josta er een keer achter kwam dat de Königstein Gruppe gesloten zou worden en alle betrokkenen geliquideerd zouden worden, heeft ze een dossier gestolen met alle informatie over het vervalsingsproject. Ze zag dat als haar enige uitweg om te blijven leven. Om erachter te komen waar het dossier is, worden alle betrokken gearresteerd en ondervraagd in Hohenschönhausen.

Ze doet aangifte bij de politie, maar de politie komt er bij het opvragen van haar gegevens in Duitsland achter dat ze daar als dood staat opgegeven. Josta weet niet waarom dat zo is. Voor de Nederlandse politie raakt ze verdacht en moet ze aantonen dat ze Josta Bresse is. Als ze ’s nacht verdachte mensen bij haar thuis ziet, krijgt ze wel beveiliging van de politie.

Op een dag wil Josta’s buurvrouw Eva haar auto lenen. Als die gaat zitten, ontploft de auto. Iemand wilde Josta vermoorden. Josta komt na de dood van Eva in een psychiatrise instelling terecht waar ze tot het inzicht komt dat ze vaak met angst omgaat als een bang konijn: ze verstijft. In plaats daarvan zou ze iets moeten doen om het gevaar uit de weg te gaan. Josta beseft hierdoor dat ze het heft van het onderzoek in eigen handen zal moeten nemen. Ze leest in een krant uit Frankfurt een artikel over een geliquideerde terminale patiënt, die vlak daarvoor dingen opbiechtte rondom kunstvervalsingen in de voormalig DDR. Josta besluit contact op te nemen met de schrijver van het artikel, die hopelijk zou kunnen helpen om haar identiteit te bewijzen en andere zaken uit te zoeken. De schrijver heet Tom Adler. Om naar hem toe te kunnen, zal ze moeten vluchten uit haar, inmiddels door politie zwaar beveiligd, huis. Dat lukt.

Josta vertelt Tom over haar verleden en haar tijd in Hohenschönhausen. Ze vertelt hoe ze werden gemarteld in ‘de Stoel’, en hoe dat er voor zou kunnen zorgen dat haar vingers verlamd zouden raken, zodat ze niet meer zou kunnen schilderen. Toen ze merkte dat haar ondervrager een bepaalde fascinatie voor haar had en op haar geilde, besloot ze daarop in te spelen. Ze nam initiatief om seks met hem te hebben, wat daarna herhaaldelijk bleef plaatsvinden. Vlak na haar arrestatie merkte Josta al dat ze zwanger was, van Werner. Tegen haar ondervrager zij ze echter dat ze zwanger was van hem, zodat haar gevangenschap dragelijker zou worden.

Tom schakelt de hulp in van Jörg Ziegler, een privé detective die ook in de voormalig DDR werkte. Hij spoort Uwe schröder op, de arts die de doodverklaring heeft ondertekend. Josta zoekt hem op met een verborgen camera en weet hem op te laten biechten. Hij vertelt dat hij de opdracht kreeg van Thomas Balden, een machtige man. Hij vertelt ook over Maria Tauber, die in het ziekenhuis werkte de nacht dat Josta als dood werd verklaard.

Josta besluit Thomas Balden op te zoeken, en ziet vrijwel meteen aan zijn ogen dat hij familie moet zijn van haar ondervrager. Ze vindt in zijn huis een fotolijstje met haar ondervrager erop en neemt die mee.

Ze bezoekt ook Maria Tauber. Zij herkent Josta meteen en is blij dat ze nog leeft. Het wordt duidelijk dat Josta in de gevangenis flauwgevallen werd aangetroffen en naar het ziekenhuis werd gebracht om te bevallen. Het was in het ziekenhuis die nacht erg onrustig. Josta’s baby werd gestolen. Later blijkt dat dat haar ondervrager was, die in de veronderstelling was dat dat zijn baby was en haar graag zou willen opvoeden met zijn onvruchtbare vrouw. Toen Maria Tauber merkte dat de baby gestolen was, kreeg ze de opdracht om die als gestorven op te geven. Toen Josta wakker werd in haar ziekenhuisbed en dat geschreven zag staan, besloot ze om te vluchten uit het ziekenhuis. Vervolgens werd de opdracht gegeven om haar als gestorven op te geven. David had Josta in de buurt van de gevallen Muur gevonden en voor haar gezorgd. Vlak daarna trouwden ze.

Met deze informatie wil Josta naar Jörg Ziegler gaan, maar ze treft hem dood aan. Hij had zelfmoord gepleegd omdat hij aan zag komen dat de huurmoordenaars op hem af zouden komen. Josta ontmoet zijn vrouw Hannelore, die vroeger ook in de DDR werkte en wraak wil op de mensen die voor de dood van haar man hebben gezorgd. De twee besluiten samen te werken. Josta krijgt van Hannelore een USB-stick die Jörg had samengesteld, met alle informatie die hij tot dan toe over de zaak had. 

Vlak daarna blijkt dat Ralf Engel is dood gegaan. Hij was een aandeelhouder van een Galerie via waar de verkoop van de vervalsingen gingen. 

 Josta besluit om het door haar gestolen dossier te halen op de plek waar ze hem heeft verstopt. Het is in de bossen van het kasteel waar de Königstein Gruppe plaats vond. Als ze daar is, wordt haar locatie echter gevonden, en om te voorkomen dat ze zelf wordt vermoord, besluit ze de huurmoordenaars te vermoorden. Op die manier is ze geslaagd in het bemachtigen van het dossier.

 Josta en Tom besluiten om in een Bungalow-Park rustig het dossier en de USB-stick uit te zoeken. Ze denken daar niet gevonden te kunnen worden, totdat ze twee verdachte mannen bij hun huisje zien. Ze bellen de politie, maar één van de mannen knalt een agent neer en ze vluchten. Tom heeft het kunnen filmen. Aangezien Josta en Tom nu doorhebben dat de tegenstander groter is dan ze aankunnen, besluiten ze de politie in te schakelen. Ze maken ook stappen richting het publiceren van zaken rondom de kunstvervalsing. Voordat ze overgaan tot het publiceren, gaan ze in gesprek met Heinz Kramm. Hij was ten tijde van het vervalsingsproject Kulturminister en wist dus van het project af. Ze willen hem inlichten dat ze die zaken gaan publiceren en dat dat invloed zou kunnen hebben op hem. Josta komt er tijdens het gesprek ook achter dat Heinz Kramm niet degene kan zijn die achter hem aan zit. 

Josta is er ondertussen achter gekomen dat de zoon van Thomas Balden Helmut Balden heet. De recherche vertelt haar dat hij erg machtig en rijk is. Josta ziet in dat hij te veel macht heeft voor de Duitse politie en dat ze het heft in eigen handen zal moeten nemen.

Een paar dagen later stelt Hannelore Josta voor aan Claudia Engel, de dochter van Ralf Engel. Zij wil haar zoon beschermen voor de moordenaars. Haar zoon en haar vader hadden namelijk een nauwe band en deelden veel informatie met elkaar uit. Hannelore en Claudia vertellen samen wat ze weten. Vlak na de val van de Muur heeft Helmut Balden Ralf Engel bezocht en hem gedwongen om een Kandinsky en een Klee te verkopen. Deze had Helmut gestolen vlak na de sluiting van Schloss Schonwald. Ralf wist echter dat ze vervalst waren, omdat hij het JW-teken herkende waarmee Josta al haar vervalsingen mee signeerde. Helmut chanteerde hem echter met het feit dat hij verschillende vervalsingen had geveild voor de Kunst und Antiquitaten GmbH. Ralf verkocht de schilderijen in de hoop dat het de laatsten waren. De Klee werd verkocht aan de Russische oligarch Sergey Lasanov, een jeugdvriend van Helmut. Tegenwoordig is hij één van de machtigste telecommannen van de Russische Federatie. PK Invest, waar Helmut Balden aandeelhouder van is, is een belangrijke zakenrelatie en kon dankzij Sergey infiltreren op de Russische markt. Helmut heeft zelf met Sergey contact opgenomen om geld te verdienen met de vervalsingen. Sergey zou het waarschijnlijk wel willen, want beleggen in kunst werd populair onder de Russische elite.  Het zou echters Sergey’s reputatie schenden als bekend zou worden dat die vervalsingen heeft verkocht. Toen de terminale ex-Stasi bewaker dingen onthulde voor het artikel in de Frankfurter Allgemeine, wilde Helmut geen enkel risico nemen en al het bewijsmateriaal vernietigen. Zeker nu PK Invest op het punt staat om één van de grootste telecombedrijven te worden van Rusland, waar hij de steun van Sergey voor nodig heeft. Iedereen die voor de rest weet van het JW-teken en bekend zou kunnen maken dat er veel vervalsingen geveild zijn ten tijde van de DDR, is nu dood. Behalve Josta.

Hannelore en Claudia zijn er ook achter gekomen dat Helmut een Klee-fanaat is en iedere Klee koopt die wordt geveild. Behalve toen er een keer één werd geveild waar Josta’s JW-teken op stond. Tijdens een ondervraging met Werner, Josta’s vriend en lid van de Königstein Gruppe, kwam hij erachter dat Josta al haar vervalsingen daarmee signeerde. Hij vroeg toen naar het adres van de verkoper van het schilderij. Josta’s adres kwam goed van pas toen hij erachter kwam dat zijn, maar eigenlijk Josta’s dochter ziek was en een nier nodig had. Door haar zeldzame bloedgroep zou alleen haar moeder een geschikte kandidaat zijn. Vandaar de orgaanroof. Helmut had Josta enkel in leven gehouden voor het geval dat zijn dochter een nieuwe nier nodig zou hebben.

Hannelore, Claudia en Josta besluiten af te rekenen met Helmut Balden. Claudia staat slechts op de uitkijk, terwijl Hannelore het echte werk doet. Ze laat hem alles bekennen wat hij heeft gedaan op video, dat ze zogenaamd aan zijn dochter laten zien als hij dood is. Josta kijkt mee vanuit een andere kamer en komt er nu ook pas achter dat ze geadopteerd blijkt te zijn, onder het mom van ‘dwangadoptie’, omdat haar moeder kritiek toonde naar de DDR toe. Het blijkt voor de lezer dat de stukken, vertelt door de ondervrager tussen het verhaal door, samen het opbiechten vormen, gericht aan Emma, zijn dochter. Hierna vertelt Josta dat Emma eigenlijk niet zijn dochter is, maar die van Werner. Vervolgens wordt hij gedwongen om zelfmoord te plegen met insuline.  

Iets meer dan een maand later besluit Josta om vermomd naar een pianovoorstelling van haar dochter te komen kijken. Ze zal haar verder met rust laten, voor haar eigen geluk, maar wil haar wel een keer in het echt hebben gezien. Ze wordt echter herkend door Katja Balden, Helmuts vrouw en de ‘moeder’ van Emma. Die komt op die manier in contact met Tom. Een aantal jaar later wonen Tom en Josta gelukkig samen in Zuid-Limburg, in Josta’s oorspronkelijke huis. Als blijkt dat Emma zwanger was maar tijdens de zwangerschap is overleden, besluit Katja dat Josta en Tom de baby mogen opvoeden. Ze noemen haar Julia, naar Josta’s biologische moeder.