Feitelijke gegevens

• 1e druk, 2019
• 613 pagina's
• Uitgeverij: Luitingh- Sijthoff

Flaptekst

Eerste zin

Julia ziet de mensen in het trapgat als ze 's nachts moet plassen. Ze staan daar in het donker en staren roerloos naar haar omhoog, alsof ze op haar hebben gewacht.

Samenvatting

In de proloog worden we geconfronteerd met een situatie die veel verderop in het boek (bijna aan het einde) weer terugkeert. Een jonge vrouw Julia Evary (21) wordt in een Zwitsers chalet verrast en bang gemaakt door de zielen van mensen die haar bedreigen, Ze belt met haar broer Sam die op weg naar haar is, maar in een sneeuwstorm zit. Het is het spannende begin van een ijzingwekkende geschiedenis die echter heel uitvoerig uit de doeken wordt gedaan. Daarom is dit een verslag in hoofdlijnen.

In de zomer van 2018 gaat de Nederlander Nick Grevers (27) met een Duitse vriend Augustin in de Zwitserse Alpen heel steile bergen beklimmen. Een bijzondere berg Le Maudit heeft onweerstaanbare aantrekkingskracht op de beide mannen. Het wordt een helse tocht, waarbij het weer erg slecht wordt en de berg wraak lijkt te nemen op de mannen die hem willen bedwingen. Alle hulpmiddelen waarop ze vertrouwen, geven namelijk verkeerde uitslagen aan o.a. over de hoogte van de berg. De mannen vertonen een vorm van krankzinnigheid, waarbij Augustin op een zeker moment een ijsbijl in het gezicht van Nick slaat. Uit reactie duwt Nick de Duitser in een diepe gletsjerspleet. Zijn lichaam zal nooit meer worden gevonden. Nick wordt gered, maar hij is afschuwelijk gewond in zijn gezicht. De artsen die hem moeten opereren, hebben zoiets nog nooit gezien, De vriend van Nick is een jonge Amerikaan (24) die niets met bergbeklimmen heeft. Van een verpleegster (Cécile) die vlakbij de verminkte Nick is geweest, hoort hij dat de verwonding niet het gevolg kan zijn van een gewoon klimongeluk. Maar het incident wordt door de politie in de doofpot gestopt. Nicks lichaam wordt na een tijdje naar het AMC in Amsterdam overgebracht, waar in augustus 2018 als Nick wordt behandeld 32 slachtoffers in één nacht sterven. Niemand weet de oorzaak ervan. het is allemaal erg mysterieus.

Zijn vriend Sam vlucht min of meer naar Amerika. Tijdens één van de dagen bezoekt hij een belangrijke plaats uit zijn jeugd, Huckleberry Wall. In een chalet daar logeerde hij met zijn jongere zus Julia en zijn opa en oma. Opa vertelt 's avonds altijd gruwelverhalen waarvan Sam enerzijds geniet, anderzijds bang wordt. De klassieke figuur die hierbij als motief wordt opgevoerd is Prometheus (de man die het vuur stal van de goden en daarvoor eeuwig gestraft werd). Vogels pikken elke dag zijn lever uit die in de nacht weer aangroeit.
Sam vertelt dat er op een nacht brand uitbreekt en dat ze met zijn vieren ternauwernood kunnen ontsnappen. Opa werd bij zijn reddingspoging in zijn gezicht ook flink verminkt. Later in het verhaal zal Sam aan de lezer bekennen dat hij zelf de aanstichter van de brand is geweest. Hij heeft er een enorm schuldgevoel aan over gehouden.

Op verzoek van Nicks moeder keert Sam Avery naar Amsterdam terug. Ze gaan weer in hun appartement wonen in die stad. maar Nick haalt 's nachts rare fratsen uit: hij bindt Sam stevig in met draad, hij schildert angstaanjagende vogels op de muren. Hij lijkt schizofreen te zijn. Als Sam op een nacht het verband van het gezicht van Nick haalt, gebeuren er enge dingen: uit de spleet van diens gezicht komen zwarte doodsvogels en lichaamsdelen. Datzelfde overkomt psychotherapeute Claire wanneer die Nick na enkele sessies dwingt het verband af te doen. Ook zij ziet dingen die haar vreselijk bang maken, en ze is daarna onbereikbaar voor Nick. Uit een later gepresenteerd document van neurochirurge Emily Wan kun je opmaken dat ze zelfmoord heeft gepleegd door van een viaduct te rijden. 

Nick en Sam rijden naar Zwitserland en huren in het plaatsje Grimentz waar de beruchte berg Le Maudit vlak bij ligt. De lokale bewoners zijn niet blij met hun komst: ze zien Nick als een soort duivel en de vrienden worden bedreigd. Ook worden ze plotseling aangevallen door alpenkauwen.

Sam krijgt bezoek van de verpleegster Cécile (die bij de eerste operatie aanwezig was). Ze vertelt eerst het verhaal van de helikopterpiloot die bij de reddingsactie betrokken was. Ze weet ook te melden dat de chirurg die Nick heeft geopereerd zelfmoord heeft gepleegd. Ook hebben er zich in het verleden soortgelijke 'ongevallen 'voorgedaan. Maar al die gebeurtenissen worden door de overheid in de doofpot gestopt. Ook de lokale pastoor komt hen bezoeken: die raadt hun aan weg te gaan. Dat is beter voor de rust in het bergdorp. Er heerst daar de vloek van de berg. Nick wordt opnieuw bedreigd door dorpelingen en wil zelfmoord plegen. Er komt wel een gunstig bericht voor hem. In het ziekenhuis waar hij geopereerd kan worden om in ieder geval iets aan de verschrikkelijke spleet in zijn gezicht te doen is een plaats vrijgekomen en hij kan eerder komen als hij dat wil. Hij wil vertrekken zonder San te waarschuwen.

Zus Julia heeft een vlucht genomen naar Zwitserland, omdat ze voelde dat broer Sam in de problemen zat. Wanneer ze in Grimentz aankomt, vertelt Sam haar over de oorzaak van de brand in hun jeugd. Ze onthult dat ze eigenlijk altijd had geweten dat Sam het huis had aangestoken. 

Sam wil weten of Nick een seriemoordenaar is geworden en of er een duivel in hem is gevaren. Hij krijgt bericht van ene Emily Wan (zij is neurochirurge van het AMC). Ze wil hem spreken en hij moet daarvoor naar Amsterdam rijden om haar te ontmoeten. Niet alleen de reis kent obstakels (sneeuw, lange files) ook de ontmoeting met Wan zelf. Eerst hoort hij onderweg van Julia dat Nick weggereden is en dat men niet weet waar hij is.
In Amsterdam hoort hij van de familie dat Emily Wan ook zelfmoord heeft gepleegd. Uit een nagelaten document begrijpt hij dat zij in de augustusnacht waarin er veel slachtoffers in het AMC gevallen waren, een jonge knul aan het opereren was . Die was op een gruwelijke manier om het leven gekomen. Hoewel hij onder volledige narcose was, opende hij zijn ogen. Die waren alleen maar wit. Met een grimas op zijn gezicht was hij vanaf de hoogte op de operatietafel gevallen en hij had vrijwel al zijn botten gebroken. Ze had daarna zelf psychische problemen gekregen. Ook onthult ze dat de psychotherapeut Claire van een viaduct is gereden met een grote hoeveelheid verdovende middelen in haar lichaam. Alle slachtoffers reppen over een steeds optredende eeuwig lijkende val wat een gruwelijke sensatie is. Ze wil haar kinderen de ellende van de vloek besparen en heeft daarom besloten zelfmoord te plegen. 

Sam rijdt daarna weer terug naar Zwitserland. Onderweg wordt hij gebeld door de chirurg die Nick zou opereren en hij vertelt dat Nick tijdens de operatie is opgestaan en weggelopen. De arts zelf had tijdens de operatie in het gezicht van de duivel (de berg) gekeken en hij had het intens koud gekregen. Na dat moment is Nick vermist. Daarna wordt Sam ook gebeld door Julia die alleen in het chalet is. Ze ziet beelden van allerlei dode zielen in de badkamer en ze is ontzettend bang dat haar iets wordt aangedaan. Sam kan niet erg opschieten door de geweldige sneeuwval moet hij achter een ruimploeg aan rijden. Wanneer hij aankomt, ziet hij Julia niet meer. Hij begrijpt dat Nick er wel geweest is met het doel hem op te halen. Maar ineens vliegt er een ijsbijl door de ruiten. Buurtbewoners gooien brandende materialen naar binnen en het chalet vliegt in brand. (denk aan de brand op Huckleberry Wall) De dorpelingen eisen dat ze beiden naar buiten komen. Nick doet dat: hij heeft de gedaante aangenomen van de Duivel. Nick neemt wraak op de dorpsmensen. Die maken dat ze wegkomen.

Nick neemt Sam mee naar "de berg." Daarboven vindt de apotheose plaats. Nick en Sam zijn er samen. Het is er allemaal mysterieus. Nick lijkt teruggekeerd op de plek waarmee hij zich het meest verbonden voelt. Sam bevrijdt zich van hem (met de steen die Nick bij de klimtocht van boven de Maudit had meegenomen). Hij snijdt als het ware de band met Nick door, maar het is wel een teken van eindeloze liefde. Nick valt in een eindeloze diepte zoals alle andere slachtoffers van de berg.

Er was volgens de epiloog die naar de titel "The Exorcist ' verwijst geen andere mogelijkheid om de Duivel uit Nick te verlossen. Wanneer Nick verdwenen is, ziet Sam ook Julia die de berg beklommen is. Hij vertelt haar van de brand van vroeger. Ze heeft het al die tijd gevoeld en geweten. Samen maken ze de afdaling naar beneden. 

Personages

Nick Grevers

Nik Grevers is 27 jaar, heeft een relatie met de Amerikaan Sam Avery en is een verwoed bergbeklimmer. Sam houdt daar niet van en daarom klimt Nick met een Duitse partner. Beiden worden onweerstaanbaar aangetrokken tot een foute berg. Toch willen ze die beklimmen, maar eigenlijk laat de berg hen niet in zijn domein toe. Wanneer ze het toch binnendringen neemt de berg wraak. Augustin wordt waanzinnig en slaat Nick neer met een ijsbijl. Die komt een dag later bij uit een coma en is eigenlijk een demon geworden. Hij is schizofreen. Hij kan aardig zijn, maar als mensen in zijn verminkte gezicht kijken, worden ze door hem besmet met het 'virus van de foute berg." Die sterven of plegen zelfmoord. De laatst tocht van Nick is naar de top van de Maudit. Daar wordt de duivel uit zijn lichaam gedreven door Sam. Nick valt in een eindeloze diepte.

Sam Avery

Sam (24) is een jonge Amerikaan die met Nick samenwoont in Amsterdam. Ze hebben een homofiele relatie. Sam voelt niets voor bergbeklimmen en laat dat graag aan Nick over. Hij hoort van het ongeluk van Nick en hij weet dat die erg verminkt is. Nadat een verpleegster hem verteld heeft, dat het geen gewoon bergongeluk is geweest. Hij 'vlucht' min of meer een tijdje naar Amerika, waar hij ook een symbolische plaats uit zijn jeugd bezoekt. Huckleberry Wall. Hij vertelt aan de lezer dat hij het huis waarin ze vroeger logeerden in de hens heeft gestoken , maar dat hij dat altijd geheim heeft gehouden. Hij heeft er wel een schuldgevoel aan overgehouden. Daarna vertrekt hij weer naar Amsterdam om Nick bij te staan. Hij leeft in een dilemma, moet hij Nick verlaten en dus alleen gaan voor een vriend in goede doen of moet hij hem verlaten? Hij blijft bij Nick, maar heeft grote moeite met de informatie hij van alle kanten krijgt. Is Nick een seriemoordenaar geworden? In Zwitserland wordt de vloek van de berg bestreden. Uiteindelijk is het Sam die Nick de eeuwige val instuurt.

Julia

Julia Avery is de zus van Sam. In het verhaal bekleedt ze de functie van helper van haar broer. Ze staat hem bij en komt over naar Europa. Ze heeft een prima relatie met haar broer, ondanks dat ze op de hoogte is van zijn geheim. Aan het eind dalen ze samen de berg af.

Quotes

""Ik heb de verwondingen gezien", zei Cécile Métrailler. "Ik heb wel vaker slachtoffers van rockfall behandeld en ik durf te zweren dat wat ik bij Nick heb gezien geen rockfall is. "" Bladzijde 42

""Het was geen ongeluk, Sam, zegt Nick, en ik zie zijn tong, ik bedoel zijn hele tong , en ik begin te gillen. "Augustin is dood en het was geen ongeluk...."" Bladzijde 53

"In plaats van dat zijn stem galmt en terugkaatst tegen de bergwanden klinkt zijn roep merkwaardig vlak en valt algauw dood. De vallei is te groot voor de echo. Wij zijn te klein. Er heerst hier eenzaamheid, maar niet de eenzaamheid waar we naar op zoek zijn. De doodse stilte, de totale afwezigheid van bergpaden en de troosteloosheid van die puinflanken wekken de indruk dat de menselijke beschaving deze plek links heeft laten liggen."" Bladzijde 105

"Terwijl ik naar de Maudit kijk besef ik dat de ziel van deze berg oud is en gevaarlijk. Ik zie hem voor me als een kwaadaardige donkere vlek. Een kanker die zich uitzaait over de vallei. Plotseling werd ik doodsbang." Bladzijde 123

""Er zaten gaten in het ijs", zegt hij en ik denk: "We horen hier niet te zijn. Zelfs de doodsvogels zijn hier weggetrokken."" Bladzijde 125

"En dat was hoe ik me het einde van het verhaal herinnerde. Prometheus zou voor eeuwig gestraft worden voor het rotzooien met krachten die groter waren dan hijzelf. Daarna gingen we slapen en vloog het huis in brand." Bladzijde 152

"Ik zie de zwaai van zijn ijsbijl vertraagd, ik hoor zelfs het geluid van de luchtverplaatsing. Ik moet instinctief mijn nek hebben ingetrokken en mijn hoofd achteruit hebben gerukt, terwijl mijn mond openvalt in een woordeloze gil. Anders had hij de ijsbijl dwars door mijn hals geslagen. Nu dringt de doorn mijn linkerwang binnen, schampt mijn tong en komt door mijn rechterwang weer naar buiten. Zo blijven we steken, in een bevroren, verbijsterend moment. Ik proef ijskoud metaal in mijn mond. Ik hoor niets; de shock heeft me tijdelijk doof gemaakt." Bladzijde 209

""het is geen verband. het is een masker/"Ik leunde voorover en raakte met de wijs-en middelvinger van beide handen de ruwe stroken aan, waaronder de vormen van mijn gezicht vreemd en onherkenbaar waren. "Hieronder zit het verborgen. Zolang ik het masker draag, hou ik het in bedwang. Maar doe ik het af.... dan komt het naar buiten. En het komt naar buiten met d e kracht van een storm."" Bladzijde 275

Thematiek

Natuurgeweld / natuurramp

De foute berg Mont Maudit houdt verschrikkelijk huis in deze horrorstory. Hij lijkt wraak te nemen op de mannen die hem willen bedwingen. De morose - een verschrikkelijke sneeuwstorm -en de aanvallende Alpenkauwen zorgen voor een enorme terreur, Ook aan het einde speelt het natuurgeweld een belangrijke rol. Het huis in Zwitserland wordt in de fik gestoken door de lokale bevolking en het natuurgeweld vanaf Mont Maudit zwelt aan. Ook in het verleden heeft de foute berg zijn slachtoffers geëist, maar door de Zwitserse autoriteiten zijn alle zaken in de doofpot gestopt. Het zijn duivelse toestanden waar Nick en Sam mee te maken krijgen en het einde van het verhaal heeft ook alles weg van een duiveluitdrijving. De epiloog draagt de titel "The exorcist". Maar behalve de horror van de natuur (een motief dat je ook in de eerste natuurverhalen van Jacques Hamelink vindt) is Echo ook een boek over hartstochtelijke liefde van twee mannen voor elkaar. Zie daarvoor onder het kopje "Motieven".

Motieven

Zelfmoord

Er gebeuren heel gruwelijks dingen. Personen die met het litteken van Nick worden geconfronteerd plegen zelfmoord. Dat gebeurt bij de Zwitserse chirurg dr, Genet die Nick in Lausanne heeft geopereerd, De psycholoog die Nick in Amsterdam onder behandeling heeft, rijdt van een viaduct af en nerochirurge Emily Wan pleegt ook zelfmoord. Ze vertelt dat in een document dat ze achterlaat.

Homoseksualiteit

Nick en Sam hebben een homoseksuele liefdesrelatie die heel innig en oprecht is. Hoe lang is een liefde met een ernstig verminkte partner bestand? In het geval van Nick en Sam tot aan het bittere einde.

Schuldgevoel

Sam Avery kampt met een enorm schuldgevoel. Hij heeft in zijn jeugd het huis in brand gestoken waar hij met zijn grootouders en zijn zusje Julia logeerde. Na een avond spannende verhalen heeft hij dat gedaan. Hij ging de anderen laat waarschuwen en zijn opa heeft met veel gevaar voor zijn eigen leven die andere drie veilig naar beneden in het dal gebracht. Sam heeft dat nooit aan iemand durven opbiechten. Aan het einde van het boek onthult zusje Julia dat ze het altijd wel geweten heeft.

Wraak

De berg die bedwongen is, neemt wraak op zijn bedwingers. Eerst al met de val van Augustin en de verminking van Nick. Daarna wordt iedereen die Nick in de ogen lijkt (in zijn gezicht zonder verband) getroffen door de vloek van de Berg.

Liefde

Er is sprake van een werkelijke liefde tussen Same en Nick. Hoe ver kun je gaan in je loyaliteit? is je partner nog wel goed genoeg voor je als je zo lelijk verminkt bent geraakt?

Psychische afwijkingen

Omdat Nick vervloekt is door de berg, is hij een schizofrene figuur geworden. Aan de ene kant een gewone man en aan de andere kant één die buiten al zijn oerkrachten kan treden. Die laatste zorgt voor dood en verderf.

Relatie tussen broer en zus

In het verhaal komt een leuke broer-zusrelatie voor. Sam (24) is een paar jaar ouder dan zijn zusje Julia.(21) Ze hebben in hun jeugd een trauma meegemaakt. Sam, heeft het chalet waarin hij logeerde met zijn grootouders in de fik gestoken. Julia heeft dat al die tijd geweten, hoewel hij het nooit bekend had. Het zijn broer en zus die gek op elkaar zijn en als de één voelt dat de ander hem/haar nodig heeft, komen ze te hulp. Zo reist Julia ineens naar Zwitserland als ze voelt dat haar broer Sam het niet meer trekt met de gebeurtenissen met Nick. het einde van het verhaal is ook dat ze steun aan elkaar geven na het verdwijnen van Nick.

Dood

Er gaan nogal wat mensen dood, wanneer ze in een cirkel rondom Nick Grevers komen. Het opmerkelijkste is het aantal doden in het AMC, wanneer Nick Grevers daar aangekomen is. Er sterven in één nacht 32 mensen.

Klassieke tijd

In het verhaal wordt steeds teruggewezen naar de mythe van Prometheus. Kijk daarvoor bij de opmerkingen onder het kopje " Bijzonderheden."

Motto

It happens fast voor some people and slow for some, accidents or gravity, but we all eind mutilated.
- Cluck Palahniuk , Invisible Monsters

Battle not wityh monsters, lest ye become a monster, and if your gaze into the abyss, the abyss gazes alzo into you.

_ Friedricht Nietzsche, Beyond Good ans Evil.

Daarnaast heeft elk hoofdstuk in het boek een verwijzing naar een literaire roman en/of thriller en wordt er uit die roman een citaat opgenomen, dat meestal erg toepasselijk is voor dat hoofdstuk.

Opdracht

Voor Pieter
(vanwege de bergen)
En voor David
(vanwege de liefde)

 

Pieter is degene met wie Thomas klimt en David is zijn levenspartner.

Titelverklaring

Echo is een term die bij de bergen hoort. De beruchte berg Mont Maudit ligt in de Vallei der Echo's. De gestorven zielen op de berg gillen en dat klinkt als een echo. Er zijn legio citaten in het verhaal te vinden die over 'echo' gaan.

Eén citaat uit de talloos vele:
"In plaats van dat zijn stem galmt en terugkaatst tegen de bergwanden klinkt zijn roep merkwaardig vlak en valt algauw dood. De vallei is te groot voor de echo. Wij zijn te klein. Er heerst hier eenzaamheid, maar niet de eenzaamheid waar we naar op zoek zijn. De doodse stilte, de totale afwezigheid van bergpaden en de troosteloosheid van die puinflanken wekken de indruk dat de menselijke beschaving deze plek links heeft laten liggen."(blz. 105)

Structuur & perspectief

Het boek heeft een vrij complexe structuur. Er is een proloog en een epiloog en een groot aantal hoofdstukken. Alle hoofdstukken dragen de titel van een boek uit de horror- of thriller literatuur. Daar zijn wereld beroemde boeken bij, als.;
- The invisible man (H.G. Wels_Mysery (Stephen King)
- Dr. Jekill and Mister Hyde (Robert Louis Stevenson) 
- The haunting of Hill House ( Shirley Jackson)
- The Metamorphosis (of Die Verwandlung) (Franz Kafka)
- The exorcist (William Peter Blatty)
- Wuthering Heights (Emily Brontë) 
- A Modern Prometheus (Mary Wollstonecraft Shelley)

Onder het citaat staat steeds vermeld wat het karakter van het hoofdstuk is:
- Berichten van Nick Gevers (Nick is de ik-verteller)
- Het manuscript van Nick Grevers (deel 1 en 2 - idem)
- Digitale dagboekfragmenten van Nick Gevers (idem)
- Aantekeningen van Sam Avery (Sam is de ik-verteller)
Er is ook nog een afwijkende verteller in het hoofdstuk "Dagboek van Emily Wan" (een neurochirurge die zelfmoord pleegt maar aan de lezer informatie geeft over de plotselinge sterfgevallen in het AMC). Zelf was ze aan het opereren en een jongeman zag ze onder haar handen op een gruwelijke manier sterven.

Nick en Sam zijn beiden ik-vertellers die zoals het uitkomt in de verhaalstijl (dagboek of achterafverslag) zowel in de o.t.t. als in de o.v.t. vertellen.

Decor

Er zijn enkele belangrijke decors in dit dikke boek. De belangrijkste topografische ruimte is Zwitserland en wel het kleine Alpemdorp Grimentz. Daar ligt ook meteen een belangenruimte, de vervloekte berg Mont Maudit. Eigenlijk begint daar al het moois maar ook alle ellende. Nick en Augustin raken volledig in de ban van de berg en krijgen een niet te bedwingen neiging de gevaarlijke berg te beklimmen. Daar ontwikkelt zich ook het drama voor Nick en zijn klimmaat. Na het ongeval komt Nick weer terug naar Nederland, waar hij in het AMC wordt opgenomen. Daar komen door zijn trauma weer een aantal mensen in het ziekenhuis om het leven. Sam en Nick brengen nog een tijdje in het appartement door in Amsterdam, maar besluiten toch weer terug te gaan naar de plek des onheils.
Het einde van het verhaal speelt zich dus weer in het berggebied van de grote Alpen af.

Er is echter een tweede belangrijk decor, dat van het Amerikaanse Huckleberry Wall. Daar heeft de andere hoofdpersoon Sam Avery een drama in zijn jeugd beleefd. Het huis waarin zijn zusje en hij met hun grootouders logeerden is afgebrand. Sam heeft dat vuur zelf aangestoken. Symbolisch gezien komt het huis in Huckleberry Wall overeen met het chalet in Grimentz dat immers ook in de fik wordt gestoken.

De tijd van de thriller is gemakkelijk te bepalen, omdat de vertellers aangeven in welke periode van 2018 de beklimming van de berg en de gevolgen daarvan zich afspelen. In augustus 2018 ondernemen Nick en Augustin de tocht, in augustus vallen de oden in het AMC en de afwikkeling van de geschiedenis is in het najaar (november ) Evelyn Wan springt begin november van het dak en daarna is er nog maar een klein aantal dagen voordat Nick van de aardbodem verdwijnt.

Stijl

Thomas Olde Heuvelt heeft zeker een vlotte pen. Hij schrijft maar liefst 613 pagina's over een trauma in de bergen. Dan moet je heel wat woorden per dag opschrijven. Hij schrijft in een moderne stijl, met woorden die zeker door de jeugd worden gebruikt. Maar er staan ook wel af en toe lastige woorden in het boek, die je in de eerste plaats niet meteen zult kennen. De stijl van de twee vertellers is ook verschillend. Bij Sam is er sprake van een wat opgejaagde stijl, terwijl Nick zeker in de bergpassages rustiger vertelt. 

Olde Heuvelt verwijst ook naar de klassieke mythologie. Vrij symbolisch is het verhaal van Prometheus en die naam komt dan ook herhaaldelijk terug in de tekst. Je moet dan steeds terug naar het verhaal dat de opa van Sam heeft verteld, in diens jeugd vijftien jaar geleden. 
Verder is de stijl die van dagboeken en opgestelde documenten, waardoor o.t.t. en o.v.t. elkaar afwisselen zoals dat ook gebeurt wanneer iemand verslag doet van bijvoorbeeld een ongeluk waarvan hij ooggetuige is geweest. 
Voor al in het laatste deel van het verhaal wanneer de aantekeningen van Sam Avery aan de lezer verteld worden, maakt de schrijver wel erg vaak gebruik van Amerikaanse woorden en uitdrukkingen. Die dan ook nog eens gecursiveerd worden afgedrukt. Ik weet niet of dat een verstandige beslissing is geweest, niet iedereen zal die talloze Amerikaanse termen prettig vinden bij het lezen. Ik althans heb me er op het laatst van de thriller aan geërgerd. 
De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat ik er erg tegen op zag aan het boek met ruim 600 pagina's te beginnen en dat je uiteindelijk moet bekennen dat je er toch wel doorheen gevlogen bent. Dat is dan wel weer een compliment waard.

Slotzin

Je naam twee aardplaten en ze kropen in elkaar. Ze draaiden, ze barsten, ze verhieven elkaar en lieten explosies van energie vrij in de vorm van aardbevingen en uitbarstingen. Maar ze duwden elkaar hogerop dan tevoren, hogerop dan ze afzonderlijk van elkaar ooit hadden durven dromen. En hoe je ook schoof, hoe je ook wrikte, ze kwamen nooit meer los van elkaar.

Bijzonderheden

In het verhaal speelt de mytje van Prometheus een belangrijke rol. Er wordt door de verteller vooral Sam steeds gewezen op de namen Prometheus, Ethon (de adelaar)

Geciteerd uit Wikepedia: "Veelbetekenend is de mythe van Prometheus. Bij de oorspronkelijke toebedeling van gaven en vaardigheden door de Griekse goden was de mens er bekaaid afgekomen. Zowel op het vlak van de overlevingsinstincten als op het vlak van de natuurlijke verdedigingsmiddelen waren de andere levende wezens er veel beter aan toe. Uit liefde voor de mensheid stal Prometheus het vuur bij de Olympische goden en schonk het aan de mensen. Hij leerde de mens er metaal mee te bewerken en leerde hun technische vaardigheden toe te eigenen. 
Prometheus werd bovendien voorgesteld als een leraar en uitvinder, die de mensen wederzijds respect bijbracht en hen leerde vooruit te zien: zijn naam werd verklaard als 'de vooruitdenkende'. Maar Prometheus werd er door Zeus, de Griekse oppergod, voor gestraft. De oppergod en Prometheus waren vrienden geweest, maar ondanks het verbod van Zeus had de Titaan het vuur toch aan de mensen geschonken. Daarom kreeg de voormalige vertrouweling een gruwelijke straf voor het verraad. De nemesis, de 'wrekende gerechtigheid' viel hem ten deel: hij werd aan de bergketen Kaukasus gekluisterd waar de adelaar Ethon elke dag zijn lever kwam opeten. Elke nacht groeide de lever weer aan. De nemesis had voor eeuwig moeten duren, maar de held Herakles bevrijdde hem tijdens zijn elfde werk.

Beoordeling

Vooropgesteld: ik ben geen liefhebber van het genre fantasy, dan wel horror. Er gebeuren mij in dit genre teveel dingen die in de realiteit niet kunnen voorkomen en dat boeit me niet echt. Bovendien houd ik niet van boeken die heel dikke pillen zijn geworden, als ik tijdens het lezen merk dat het verhaal ook met de helft had kunnen worden ingekort. 

"Echo" is een fantasyverhaal en het boek telt maar liefst 613 pagina's, waarvan er zeker een aantal hadden kunnen worden weggelaten. Dat zou kunnen betekenen dat ik er niets aan vond. Maar die conclusie is te voorbarig. Het verhaal is namelijk best spannend en het mysterie interessant. 
Toch vond ik het andere beroemde boek van Thomas Olde Heuvelt aanmerkelijk beter: enger en korter, waardoor de spanningsboog beter te hanteren viel.

Het lezen van de 613 pagina's ging me op den duur wel tegenstaan. Dat lag ook aan een ander irritant kenmerkt. Een van de twee belangrijke vertellers is Sam Avery. dat is een jonge Amerikaan, maar dan hoef je als schrijver m.i. niet meteen te kiezen voor een mengeling van Nederlands en Amerikaans. Vooral naarmate het einde vordert komen er steeds meer Amerikaanse woorden in de tekst voor. Dat gebeurt ook in veel gevallen wanneer een Nederlandse equivalent gewoon voorradig is. Is het een voorproefje van de auteur voor de vertalingen die er ongetwijfeld zullen komen? Met Hex heeft hij immers enkele jaren geleden furore gemaakt in het buitenland, vooral in Amerika.
Maar mijn taak als recensent voor scholieren.com is om scholieren van havo en vwo erop te wijzen of dit boek voor 'hen een haalbare kaart is." Wie van het genre fantasy houdt en er uren leesplezier aan wil besteden, moet het boek zeker ter hand nemen. Maar als je niet van het genre houdt en ook geen stevige 'doorlezer' bent, zou ik er niet aan beginnen. Dan is 'Hex' toch, denk ik, een verstandiger keus om met het werk van Thomas olde Heuvelt kennis te maken.. 
 

Recensies

"De lezer moet zich vooral niet laten afschrikken door de omvang van het boek: het is zo’n goed, spannend en intrigerend verhaal dat de bladzijdes voorbij vliegen en voor je het weet ben je aan het eind gekomen. Een eind dat overigens ontzettend bevredigend is. Echo is een boek dat iedere horror-, thriller- en literaire thrillerfan gelezen moet hebben en het zal de lezer achterlaten met een sluimerend gevoel van onbehagen. Olde Heuvelt is groot fan van Stephen King en met dit boek heeft hij bewezen dat hij zich zeker aan deze grootmeester kan meten. Sterker nog, hij is hard op weg om de Nederlandse Stephen King te worden en dat is uniek." https://www.thrillzone.nl...velt-echo/

"Naast het bovennatuurlijke gaat Echo ook heel erg over de liefde. De liefde tussen Nick Grevers en zijn partner Sam Avery. Een liefde die voorbij gaat aan de verminking en de verschrikkelijke gebeurtenissen. Een liefde die alles overstijgt, zelfs het bovennatuurlijke. Mooi dat dit een liefde is tussen twee mannen. Eén van die mannen draagt ook nog een jeugdtrauma met zich mee die een rol speelt in de relatie tussen die twee. Daarmee wordt Sam Avery een veel gelaagder personage dan Nick Grevers. Hij blijft ondanks de verschrikkingen juist wat oppervlakkig. De lange klimmomenten waar het boek mee start zijn wijds en geven een beeld van hoe het is om een berg te overwinnen, maar ze geven minder inzicht in de interne belevingswereld van Nick. Anders dan de verwachting is Echo geen horror. De proloog opent angstaanjagend. De spanning is dreigend voelbaar, maar met name door het onbekende en het naderende onheil van het proloog. Thomas Olde Heuvelt schrijft beeldend, met zo nu en dan een prachtige zin. Interessant is dat een jongenstrauma verwerkt is en dat een liefde tussen twee mannen centraal staat." https://www.chicklit.nl/b...ensie-echo

"Door middel van dagboekfragmenten (aantekeningen, notities, briefwisselingen) van Nick en Sam en krantenartikelen neemt Thomas Olde Heuvelt ons mee in een bizar en gruwelijk verhaal. Gebruikmakend van mythologie, tradities en een passie voor bergbeklimmen weet Olde Heuvelt de lezer mee te nemen in een verhaal dat je op het puntje van de stoel weet te krijgen en je ondanks het formaat van het boek maar door wilt blijven lezen." https://www.thrillersandm...e-heuvelt/

"Echo is geen horror, het is veel meer. Een psychologische thriller, een liefdesroman, een avonturenroman over bergsport. In elk geval een boek dat een vetgedrukte bijsluiter nodig heeft: pas op, verslavend! Niet geschikt voor het nachtkastje ….." https://www.ugenda.nl/rec...achtkastje

"Het boek is minder een thriller of horrorboek dan de marketingmachine belooft. Het doet denken aan een klassieke bergsaga, maar dan op steroïden. Het aandeel griezelen blijft beperkt tot enkele passages. Spanning is vooral latent aanwezig door een immer dreigend gevoel van onheil dat voortreffelijk in het verhaal geweven is. Een jeugdtrauma dat Sam al zijn hele leven achtervolgt, is eveneens knap verwerkt. Tot slot speelt Olde Heuvelt mooi in op de vraag of liefde sterk genoeg is om ook de verminking van een partner te overleven. Het was lang wachten op Echo maar het was het waard want dit is een goed boek geworden. Minder griezelig dan Hex, maar wel stukken volwassener. De occasionele puberale fragmenten die Hex nog bevatte, zijn verdwenen. Olde Heuvelt is rijper en persoonlijker gaan schrijven en dat maakt Echo zoveel beter. Wie toch een label op het boek wil plakken, zit met literaire horror een heel eind in de goede richting." https://www.hebban.nl/rec...-over-echo

"Ondanks dat ik soms het idee had dat dit boek zeker ergens voorbij de helft soms wat korter gekund had, bleef het me zonder meer boeien. En dat is maar goed ook, want tegen het einde komen de eindjes heel mooi bij elkaar in een huiveringwekkend en dramatisch einde. Hiermee is dit boek een 'tour de force' van een schrijver die duidelijk heel veel in zijn mars heeft. Ondanks dat ik niet echt horror-fan ben, wist het me meer dan te boeien. Ik zal zeker nog eens meer van Thomas olde Heuvelt lezen; hij is zonder meer één van de meest interessante Nederlandse schrijvers van dit ogenblik!" https://www.hebban.nl/rec...-over-echo

"Er gebeurt ondertussen wel van alles, maar veelal toch wat op de achtergrond en pas in de laatste circa 80 pagina's komen die gebeurtenissen meer op de voorgrond. Dat vond ik wel jammer, want daardoor zakte het verhaal soms wat in. Een puur horrorverhaal is het zeker niet, het is een bergverhaal, het is een love story én een griezelverhaal. Laatste minpunt, Thomas Olde Heuvelt gebruikt ontzettend veel Amerikaanse woordjes en uitdrukkingen. Ik vond dat niet fijn lezen, tikkeltje irritant zelfs. Conclusie Al met al wel een dikke voldoende, mooi verhaal, kakt soms misschien even een beetje in, maar leest desalniettemin over het grote geheel genomen toch wel lekker door. Einde vond ik iets minder." https://www.hebban.nl/rec...-over-echo