Feitelijke gegevens
- 1e druk, 213
- 304 pagina's
- Uitgeverij: Ambo/Anthos
Flaptekst
Nani leidde een volmaakt leven, maar een faux pas heeft alles op scherp gezet. Om haar gezin in kalmer vaarwater te brengen boekt ze voor zichzelf een reis naar Panama. Daar, diep in de jungle, neemt ze een tweede verkeerde beslissing die haar bijna het leven kost. Ze heeft de moed al opgegeven als ze toch nog gered wordt en bij een indianenstam terechtkomt. Zonder geld, telefoons, ijskasten en stress leiden de indianen een leven dat in groot contrast staat met het Amsterdamse leven dat Nani kent.
Met vallen en opstaan maakt ze zich de gebruiken van de stam eigen en leert ze wat geduld is, maar ook waarom ze niet in de schemering in de rivier moet gaan zwemmen. De enige die niet blij is met haar komst is de sjamaan van het dorp. In zijn jeugd werd hij meegenomen door de missionarissen en hij weet waartoe de ‘witte mensen’ in staat zijn.
Terwijl Nani geleidelijk zijn vertrouwen wint, dient een nieuwe bedreiging zich aan: de beschaving rukt op, in de vorm van ambtenaren en bulldozers. Voor Nani tijd om te beslissen waar ze thuishoort en wat werkelijk de moeite waard is om voor te vechten. 'De wilden' is een ontroerende en meeslepende roman over de botsing tussen verschillende culturen, over de beleving van tijd en over de vraag waar het in het leven om draait.
Eerste zin
De weg kwijtraken is zoveel gemakkelijker dan hem terugvinden. Je denkt onderweg te zijn naar de plek waar je vandaan kwam, maar opeens is niets meer hetzelfde.Samenvatting
Deel I hoofdstuk 1-30
Nani de Jager (43 jaar) is op een toeristische excursie in Panama de gids met de groep kwijtgeraakt, omdat ze even achterbleef om te plassen. Ze zoekt voor een periode rust in haar leven en krijgt die nu dus ook. Ze krijgt meteen met verschillende problemen te maken: de nacht, een hevig onweer, een pijnlijke slangenbeet. Ze loopt de dag later weer verder langs een rivier met een bruggetje. Ze is helemaal op zichzelf aangewezen en gooit met enige moeite een kokosnoot uit de boom om wat te eten. Zo gaat ze een tweede en derde nacht in. In eens staat er een indiaan voor haar die haar naar een dorp brengt waar vrouwen halfnaakt rondlopen. Ze komt met enkele van die vrouwen in het dorp in aanraking (die haar wassen).
Eerste flashback: ze denkt terug aan haar dochter Felicia die zich op een dag sletterig heeft gekleed en die zich schaamt voor haar moeder. Nani heeft zelf een cateringbedrijf in Amsterdam-Zuid en krijgt een compliment van haar medewerker Jochem (30 jaar). Ze gaat met hem door en ze krijgen een seksuele relatie die vooral bedoeld lijkt om Nani meer zelfvertrouwen te geven.
Er komt een vrouw bij haar die zegt dat het nu tijd is dat het dorp een school krijgt. Vlak voordat ze gaat slapen, hoort ze een man zingen. Het blijkt later de sjamaan van het dorp te zijn, Hiraï. De chef van het dorp heet echter Chiribigi. Als ze wakker wordt, zit de sjamaan bij haar matje. Hij spreekt Engels en zegt dat ze mag verdwijnen naar de beschaafde wereld. Ze wordt door twee mannen in een kano naar een dorpje aan de rivier gebracht.
Tweede flashback: Als ze een keer seks heeft met Jochem, laat ze de mobiele telefoon aanstaan. Haar dochter heeft het allemaal gehoord. Die is woedend en ze schakelt haar vader in. Nani moet het huis uit naar een hotel. Ze denkt dat ze gemist zal worden, maar dat is niet het geval. Haar kinderen willen voorlopig niets met haar te maken hebben. Als Felicia 16 jaar wordt, wil Krijn, haar man, dat ze het feest als cateraar organiseert, maar Felicia wil dit Niet. De rol van Nani lijkt thuis uitgespeeld en ze wil een periode om na te denken..
Nani belt vanuit Panama naar huis: Krijn en Thijs lijken niet erg enthousiast. Ook op haar mail reageren de kinderen niet. Nani is teleurgesteld. Ook de volgende dag klinkt Felicia niet enthousiast. Nani besluit daarom in Panama te blijven.
Deel II hoofdstuk 31-57
Van de Panamese autoriteiten krijgt ze te horen dat er binnen twee weken een school in het Indianendorpje moet worden gebouwd, omdat de kinderen anders zullen worden weggehaald. Ze trekt zich het lot aan van de kinderen en besluit terug te gaan naar het dorp. Met het stamhoofd Chiribigi wil ze afspraken over de schoolbouw maken, maar die heeft geen haast. De sjamaan lijkt het allemaal niet te willen en eerst moet de zegen van de geesten worden afgedwongen. Haar horloge is echter een bezienswaardigheid en min of meer noodgedwongen ruilt ze het voor een jaguarketting die haar zal moeten beschermen. De sjamaan moet de geest van een boom vragen om toestemming, voordat hij gekapt mag worden voor de bouw van de school. Er gaan weer dagen overheen en de tijd dringt. Hiraï wil niets meer met haar te maken hebben: ze is een exponent van de westerse wereld en pizza bakken vindt hij uit den boze. Geen fast food voor de mensen uit zijn dorp. Hij heeft een Amerikaans verleden: hij is weggehaald door missionarissen. Nani wil weg, vaart weg in een kano, maar komt in de problemen en wordt toch weer gered door mannen uit het dorp. De boom voor de school wordt uiteindelijk omgezaagd en de bouw kan beginnen.
Als Nani tegen de avond in de rivier gaat zwemmen en zich ontkleedt, wil één van de mannen seks met haar. Ze wijst het af, maar één van de vrouwen vertelt dat dit een ritueel in het dorp is. Een vrouw biedt zich in deze gemeenschap zo aan om een soort legaal vreemdgaan te kunnen realiseren. Hiraï zoekt weer contact met haar en zij zegt dat de school er binnen enkele dagen moet komen, omdat anders de kinderen van het dorp worden weggehaald. Intussen komen er steeds meer explosies in de omgeving. Chinese arbeiders zijn bezig een deel van het junglebos te kappen om er een weg aan te leggen. De beschaving nadert het dorp, maar Nani voelt zich steeds meer thuis in de rituelen van het dorp (het slachten van een kip, het klimmen in boomhutten, het eten van het dorp en het ervaren van geesten in slangen – de moeder van Chiribigi zit in het lichaam van een slang).
Hiraï verdwijnt en Nani bezoekt zijn moeder. Die vertelt haar de geschiedenis van zijn geboorte. Hij was een monster met een groot gat in zijn gezicht en missionarissen hebben hem meegenomen naar Amerika om hem te opereren. Ze had hem liever aan de jaguars gevoerd toen hij een baby was.
Dan komt de dag van de inspectie. Regeringsambtenaren (mijnheer Sanchez) zien niets in de provisorische bouw van de school: er is niet eens meubilair. De kinderen zullen worden weggevoerd. Op het allerlaatste moment komt Hiraï de rivier afvaren met een boot waarop allemaal schoolmeubilair staat. De situatie is voorlopig gered. Nani vindt dat haar taak erop zit.
Deel III hoofdstuk 58-75
Maar de regering maakt haar beloftes niet waar: er komt geen leerkracht naar het dorp en het schooltje vervalt al weer snel. Hiraï ’s moeder sterft en ze mag bij de plechtigheid zijn. Er zijn vreemde rituelen, maar ineens is haar lijk van de aardbodem verdwenen.
De Chinezen rukken op en Hiraï en Nani gaan kijken. Hij vertelt haar onderweg wat hem in Amerika overkomen is. Hij wil zijn dorp voor dat onheil behoeden. Hij is uit diverse inrichtingen ontsnapt en hij verzet zich tegen de massacultuur. Hij weet in de jungle een groep wilden die echt puur natuur leven. Hij had ooit een man genezen uit die nederzetting en hem teruggebracht. Hij mocht het dorp niet binnen, maar had wel een klomp goud gekregen. Met dat goud heeft hij het meubilair voor de school betaald. Hiraï laat haar ook steeds dingen doen waarbij ze haar zelfvertrouwen terug krijgt (een steile wand beklimmen, in een waterpoel springen van grote hoogte) ze doet het allemaal. Ze komen daardoor steeds nader tot elkaar en ja hoor: het kan natuurlijk niet uitblijven: ze kussen elkaar eerst en ze hebben daarna een vorm van (beestachtige) seks.
Wanneer ze terugkeren naar het dorp zegt Chiribigi dat hij een deal heeft gesloten met de Chinezen. Ze krijgen geld als de weg wordt aangelegd. Nani schrikt ervan: de puurheid van het dorp zal verdwijnen en ze verdedigt Hiraï als die alles verbiedt wat modern is. Daarna zoenen ze weer met elkaar en op een ideale plek in de natuur (de locus amoenis vgl. de Middeleeuwse literatuur) neemt de geilheid zo toe in het lijf van Nani dat ze in het water superseks heeft met Hiraï. Kort daarna deelt hij haar mede dat hij een sms’je heeft ontvangen dat ze persona non grata is en dat de regering haar komt weghalen. Ze vraagt hem een sms te versturen, omdat ze de buitenwereld over deze ellende voor het dorp wil inlichten. Wanneer iemand van de ambassade (Gert-Jan Agterberg) haar komt ophalen, zegt hij dat door haar reactie alles van de baan is en dat er sprake was van een politiek Panamees schandaal: corruptie. Het dorp wordt meteen tot een reservaat gebombardeerd en niemand krijgt er meer toegang. Daarom moet ook Nani weg. Chiribigi vindt het doodzonde, want het dorp loopt nu veel geld mis. Nani weet dat dit helemaal niet erg is. Geld maakt niet gelukkig. Wanneer Nani afscheid wil nemen van Hiraï, is hij weg uit zijn hut. Zijn mobiele telefoon ligt er nog. Is hij op weg naar het dorp van de echte wilden?
Nani vaart terug naar de beschaving. Onderweg laat Gert-Jan haar weten dat haar familieleden in het hotel wachten. Hij geeft haar vast zijn telefoon. Ze belt met haar dochter Felicia (dat betekent niet voor niets natuurlijk: gelukkig). Nani heeft het dorp behoed voor de westerse beschaving.
Personages
Nani de Jager
Nani de Jager is 43 jaar en heeft in Amsterdam-Zuid een cateringbedrijf. Ze heeft een gemakkelijk leven met man en twee kinderen. Maar eigenlijk is er sprake van een verwende situatie voor allen. Omdat ze minder aandacht krijgt van haar man, gaat ze vreemd met een jongen die haar een keer een compliment geeft. Via de telefoon is haar dochter er getuige man en dat betekent een breuk in het gezin. Haar dochter Felicia wil weinig meer met haar te maken hebben. dan gaat ze naar Panama om tot zichzelf te komen en ze vindt zichzelf inderdaad terug als ze van een groep medereizigers gescheiden wordt. Ze komt terecht in een dorp zonder al teveel moderne hulpmiddelen en zonder westerse communicatiemiddelen. Men ziet haar als de verlosser van het dorp die ervoor gaat zorgen dat ze een school in het dorp bewerkstelligt. Maar de sjamaan is tegen omdat hij heel goed weet wat de invloed van het westen betekent. Hij wil alles tegenhouden. Nani begrijpt hem eerst niet, exponent als z eis van het westen. Ze wil haar westerse maatstaven voor tijd en snelheid toepassen op de gewoonten van het dorp, maar dat kan niet. Langzamerhand weet ze zich aan te passen aan de rituelen in het dorp en krijgt ze ook meer bewondering voor de sjamaan. Ze komen zo dicht bij elkaar dat seks niet kan uitblijven. Een keer lijkt het zelfs de ideale manier van gemeenschap te zijn. Toch kan die situatie niet blijven. Ze redt het dorp van de westerse beschaving door communicatie met de buitenwereld ttot stand te brengen. De politiek in Panama krijgt een duw en het dorp wordt een reservaat. De prijs is dat zij ook het dorp moet verlaten. Maar intussen heeft ze wel geleerd wat belangrijk is voor je geluk. Uiteindelijk lijkt er zelfs een verzoening met haar gezin mogelijk.
Hiraï
Hiraï is de sjamaan van het dorp. Hij verzet zich tegen de westerse invloeden vanwege zijn jeugdervaringen met missionarissen. Hij is geopereerd in Amerika, maar hij kon uiteindelijk niet wennen aan de strakke regimes die ze hem wilden opleggen. Hij ontsnapt en gaat weer naar Panama, waar hij sjamaan wordt. Daar verzet hij zich tegen het westen en de westerse invloeden: hij houdt de school tegen en verzet zich ook tegen de komst van de Chinezen die het oerwoud kappen. Hij weet dat er verderop in de jungle nog een stam met echte wilden leeft en als de westerlingen weer het dorp lijken te bedreigen, neemt hij stelling. Vervolgens verlaat hij het indianendorp, niet onwaarschijnlijk is dat hij het dorp van de echte wilden opzoekt.
Quotes
"Ik was al vierentwintig uur alleen in de jungle. Ik dacht aan een krantenbericht dat ik ooit gelezen had over een Nederlandse vrouw die tijdens een wandelingetje in Zuid-Spanje verdwaald was geraakt en vijftien dagen aan de oever van een rivier had geleefd op water en gras. Vijftien dagen. Die dagen kon ik me nog voorstellen. Misschien. Maar vijftien nachten? " Bladzijde 19
"Ana trok haar handen van de kip af. Ik sloot mijn ogen en liet de bijl neerdalen, terwijl ik in gedachten ‘sorry, sorry, sorry’ zei. Ik raakte de kip. Er was een dof geluid en een plofje. Toen ik mijn ogen weer opende, hield Ana de kip aan haar poten in de lucht. Er gingen hevige stuiptrekkingen door het beest heen. Het bloed gutste eruit..." Bladzijde 200
"Vreemd genoeg moest ik denken aan Felicia, Thijs en Krijn (…) Ze zouden het hier nog geen minuut uithouden. Ze zouden zeuren dat hun Blackberry geen bereik had. Felicia zou gaan gillen bij ieder insect, Krijn zou zeggen dat een vakantie zonder goede wijn voor hem geen vakantie was en Thijs zou zich dood vervelen. De hele dag zou hij in de hangmat blijven liggen…" Bladzijde 210
"Ik sloeg mijn armen om zijn nek. In het water kwam hij in me. Mijn vagina was nog nooit zo gevoelig geweest. Ik kwam weer klaar, meteen al na de eerste paar stoten. Ik geloof dat ik schreeuwde. Ook hij kwam klaar. Woest stootte hij nog een keer in me, terwijl hij zich als een drenkeling aan mij vastklampte. " Bladzijde 281
Thematiek
Zin van het bestaan / zin van het levenMaakt het westerse leven je gelukkig: zijn materiële zaken zo belangrijk geworden in je leven dat je alleen maar gelukkig kunt zijn als je die onder handbereik hebt? Of zijn er andere dingen van meer belang in het leven. Noodgedwongen moet Nani uitwijken naar Panama, omdat ze een misstap in haarleven heeft begaan. Dat is trouwens een misstap in westers opzicht, want in het Panamese dorp denken ze over vreemdgaan heel anders. Wanneer Nani op een avond naar de rivier gaat en zich daar uitkleedt om zich te kunnen reinigen, wordt ze seksueel benaderd door een man die het recht heeft haar zo te behandelen. In het dorp is het een soort gewoonterecht om zo een “legale” vorm van vreemdgaan te rechtvaardigen. Ieder mens heeft wel eens de behoefte aan de warmte van een ander lichaam, is de filosofie van de wilden. Gaandeweg leert Nani dat de levensgewoonten van de indianen bij wie ze woont, veel natuurlijker zijn. Ze gaat af en toe ook mee in de gewoonten van het dorp, maar ze wil op haar beurt ook westerse invloeden in het dorp brengen (de school, de pizza’s). Het is maar de vraag of de wilden daar gelukkiger van worden. Ook kan ze niet tegen de vertragingstactiek van de sjamaan. Maar hij weet als geen ander hoe verderfelijk de gewoonten van de westerlingen met hun massacultuur kunnen zijn. Hij heeft in zijn jeugd in menige inrichting in de Verenigde Staten gezeten. Hij is daaruit ontsnapt. Men heeft hem weliswaar geholpen aan zijn verminking, maar hij ziet het westen als een bedreiging voor de pure natuur. Dat gevoel probeert hij uiteindelijk ook op Nani over te brengen. Hij neemt haar mee de jungle in: laat haar een steile wand beklimmen, van grote hoogten in een waterpoel springen en laat haar ook de geneugten van pure natuurseks ervaren. Nani begint te geloven in de zin van het bestaan van de pure wilden (er woont namelijk nog een stam die helemaal niets van de buitenwereld wil weten). Als de Chinezen het dorp met hun bulldozers benaderen en Chiribigi lijkt te bezwijken voor de Amerikaanse dollar, kiest zij de partij van Hiraï, Als haar actie succes heeft, moet ook zij verdwijnen uit het reservaat. Ze moet terug naar haar eigen gezin. Hoewel haar dochter Felicia heet, is het maar de vraag of Nani zo gelukkig is met de westerse opvatting over het bestaan op aarde. Zo worden de twee thema’s de zin van het bestaan en cultuurverschillen in deze roman op een natuurlijke wijze aan elkaar gekoppeld.
Motieven
Kind-ouderrelatie
De kinderen Thijs en Felicia trekken partij voor hun vader als ze begrijpen dat hun moeder vreemd gaat. Met hun moeder willen ze dan even niets te maken hebben.
Vreemdgaan
Omdat Nani te weinig aandacht van haar man krijgt valt ze voor het compliment van een jonge man.
Motto
Het boek heeft een Engelstalig motto:
There are thousands and thousands of people out there leading lives of quiet streaming desperation, where they work long, hard hours at jobs they hate, to enable them to buy things they don’t need to impress people they don’t like. (Nigel Marsh)
Grofweg vertaald betekent dit: wat is de zin van het bestaan als mensen hard moeten werken voor zaken die ze helemaal niet nodig hebben en om indruk te maken op mensen die ze helemaal niet leuk vinden? Het motto verwijst daarom regelrecht naar het thema van deze roman.
Trivia
Marion Pauw woonde twee weken lang samen met haar kinderen bij een indianenstam om research te doen voor haar nieuwe boek. Met dit boek laat Marion het thrillergenre los en schrijft ze een roman over de vraag wat het leven werkelijk de moeite waard maakt.
Titelverklaring
Nani de Jager komt uit de westerse beschaving naar Panama om tot zichzelf te komen. In haar gezin werd het niet gepikt dat ze was vreemd gegaan. Ze gaat naar Panama en verdwaalt in de jungle als ze de groep is kwijtgeraakt. Ze leeft enige tijd in een indianendorp met andere gebruiken en gewoonten. Ze wordt er als de verlosser van het dorp gezien. Ze wil het dorp mee helpen te civiliseren, maar de sjamaan heeft slechte ervaringen met het westen. Hij pleit niet voor een massacultuur en fast food en andere uitwassen. Hij vertelt Nani ook nog dat er verder in de jungle een echte groep wilden woont, die helemaal geen contact met de buitenwereld hebben. Maar die leven heel gelukkig zonder alle westerse invloeden. De wilden zou je dus eigenlijk als een eretitel moeten opvatten.
Structuur & perspectief
Het verhaal wordt onderverdeeld in drie delen. Deze drie delen worden op hun beurt weer onderverdeeld in een aantal genummerde, relatief korte hoofdstukken. Die techniek/structuur heeft Marion Pauw overgenomen uit de structuur van haar thrillers.
Deel I beschrijft hoofdstuk 1-30, Deel II hoofdstuk 31-57 en het laatste deel beschrijft hoofdstuk 58 tot en met 75.
De lijn van deel I is voornamelijk chronologisch, maar er zijn twee reeksen hoofdstukken die het heden doorbreken. In hoofdstuk 10 t/m 12 beschrijft Nani haar ontstane relatie met Jochem. In hoofdstukken 19 t/m 26 beschrijft ze hoe die seksuele relatie wordt ontdekt en wat voor gevolgen dat heeft voor haar gezin.
In deel II en III wordt de chronologische volgorde niet meer doorbroken. Wel zijn er in enkele hoofdstukken nog wat kleine herinneringen te bespeuren bijvoorbeeld wanneer Nani denkt aan de situatie met haar kinderen en de manier waarop die tegen het leven aankijken in vergelijking met de kinderen van de natuur.
Het perspectief berust bij de ik-verteller, de Nederlandse Nani de Jager, die een eigen cateringbedrijf in Nederland had. Ze gaat naar Panama om orde op zaken te stellen in haar leven, nadat ze door haar familie met de nek wordt aangekeken, omdat ze vreemd gegaan was. In Panama wordt ze met een heel ander leven geconfronteerd, dat ze steeds meer begint te waarderen. Nani vertelt in de o.v.t.
Decor
Behalve de flashbacks in deel I die voornamelijk in Amsterdam-Zuid spelen, is de rest van het verhaal gesitueerd in Panama en wel in de jungle enkele uren van de hoofdstad van Panama. Tijdens een toeristische expeditie raakt Nani verdwaald en ze komt terecht in een dorp met Indianen. Daar leert ze de verschillen tussen de natuur denkwijze en het leven in een westerse wereld. Uiteindelijk kiest ze ervoor voor “puur natuur”te kiezen, maar ze mag zelf geen deel uitmaken van die gemeenschap, omdat de Panamese regering het gebied na het omkoopschandaal tot reservaat heeft verklaard, waar vreemdelingen geen toegang meer hebben.
Het is niet duidelijk uit de tekst op te maken in welke maanden en jaren het verhaal van de roman zich afspeelt. Wel is duidelijk dat het een actueel verhaal is uit de moderne communicatiemiddelen die in het deel dat in Amsterdam-Zuid speelt, worden gebruikt (bijv. de mobiele telefoon waarmee Felicia hoort dat haar moeder overspel pleegt). Nani heeft het over de BlackBerry die Felicia en Thijs in hun bezit hebben. Tussen het einde van deel I en het einde van deel II is een periode die maar 14 dagen omhelst. In het geheel is er sprake van een geringe periode met vertelde tijd. In deel I wordt ongeveer een week beschreven en in deel II dus twee weken. Daarna wordt het niet geheel duidelijk hoe lang de vertelde tijd in deel III is. Uit een buitentekstueel gegeven zou je kunnen opmaken dat het verhaal in ieder geval na 2011 speelt. Op blz. 19 vertelt Nani de Jager: Ik dacht aan een krantenbericht dat ik ooit gelezen had over een Nederlandse vrouw die tijdens een wandelingetje in Zuid-Spanje verdwaald was geraakt en vijftien dagen aan de oever van een rivier had geleefd op water en gras.
Dit bericht betreft de Limburgse mevrouw Goossens die in juni/juli 2011 twee weken verdwaald was in Andalusië, voordat ze werd gevonden. Ze had geleefd op water en gras.
Stijl
De stijl van Marion Pauw in deze roman is helder en krachtig. Ze gebruikt vrijwel geen moeilijke woorden en de beeldspraak is niet overvloedig aanwezig. Daardoor is het boek helemaal niet moeilijk te lezen. Zie voor voorbeelden over de stijl de citaten onder quotes.
Slotzin
Er stroomden tranen over mijn wangen, terwijl ik zo hard in de telefoon kneep dat ik bang was dat hij uit elkaar zou spatten. ‘Mama’ ‘Felicia”, fluisterde ik.Beoordeling
Hoe succesvol thrillerschrijfsters ook lijken te zijn, blijkbaar is er bij hen een geheime wens aanwezig om toch een keer een grote roman te schrijven. Al eerder ging Esther Verhoef Marion Pauw voor met de roman “Tegenlicht”. De thriller wordt toch blijkbaar als een wat minder hoog aangeslagen genre gezien en je hoort er pas echt bij wanneer je een roman hebt geschreven. Weliswaar zullen de verkoopcijfers dan toch minder hoog zijn.
'De wilden' is zeker geen vervelende roman om te lezen, al vind ik de inhoud aan de ene kant voorspelbaar (je kon bijvoorbeeld wachten op de seks met Hiraï) aan de andere kant heeft ze ook wat kunstgrepen nodig om de roman tot een goed einde te brengen. En ja, dan vertrekt Nani uit het dorp en wat dan, zul je als lezer denken. Er is een te groot open einde… wat het allemaal nogal vrijblijvend maakt. Geen literatuur met een hoofdletter L.
Maar scholieren van havo en vwo kunnen het op hun literatuurlijst zetten. Ze zullen bij de verwerking geen al te grote moeilijkheden ervaren. Het boek is uitstekend te combineren met andere boeken waarin het thema cultuurverschil een grote rol speelt. 'De Wilden' is zeker geen onaantrekkelijke roman om te lezen, al is het ook geen top literair werk.
Recensies
"Aan Pauws boodschap valt nauwelijks te ontsnappen; het raadsel wordt fijngemalen in een overdaad aan uitleg. Met als gevolg dat De wilden verzandt in plat, oerbraaf gemaksproza dat niets aan de verbeelding overlaat en zelfs het kleinste greintje intellectuele uitdaging ontbeert." http://www.volkskrant.nl/...lden.html
"De Wilden is een originele roman die je grijpt vanaf het eerste moment. De enige nadelen, je leest het boek erg snel uit en blijft toch met een aantal vragen zitten. Maar misschien is daar ruimte voor een vervolg? Het lijkt erin ieder geval op dat Pauw met De Wilden, na Zondaarskind, Jetset en Daglicht, weer een dankbaar verhaal voor een film heeft geschreven." http://www.metronieuws.nl...Nha7RBHw/
"Grote literatuur is het niet, maar De wilden is heel wat boeiender dan veel boeken die wel als ‘literair’ aan de man worden gebracht. Dat dankt het boek aan een respectabele hoeveelheid sterke scènes, bijvoorbeeld die waarin de gevallen moeder Naní probeert te praten met haar veertienjarige zoon. Die is een ondoordringbare muur van ‘Best’, ‘Weet ik’, brommen en schouderophalen. Waarbij het vakmanschap van Pauw vooral blijkt uit het feit dat ze die hele scène in het midden laat of het kind boos is om het wangedrag van zijn moeder of gewoon doet wat veertienjarige jongens altijd doen." http://www.nrclux.nl/de-w...t/1070952/
Geschreven door Cees

Ik heb verreweg het grootste deel van mijn leven voor de klas gestaan. Eerst vijf jaar op een basisschool, daarna veertig jaar op diverse scholen voor voortgezet onderwijs: havo en vwo, onder- en bovenbouw. Leraar Nederlands zijn vond ik veel leuker dan directielid spelen. De laatste jaren was ik conrector. In 2004 begon ik aan mijn eerste boekverslag voor scholieren.com. Dat is dus ruim twintig jaar geleden.
Ik vond het destijds mijn 'missie' om de vaak verouderde en 'afgezaagde' literatuurlijsten voor Nederlands te vernieuwen en mijn leerlingen kennis te laten maken met onbekende en / of jonge schrijvers. Lezen kan namelijk gewoon leuk zijn. Het is de taak van een docent om het lezen te stimuleren.
Docenten kunnen je met het aanprijzen van aantrekkelijke en/of spannende boeken enthousiast maken. Passages die interessant zijn, kun je voorlezen in de klas. Kort vertellen waarover een boek gaat, kan ook een stimulans voor je keuze zijn. En vergeet niet dat je van je medeleerlingen ook kunt horen welk boek ze (erg) leuk gevonden hebben. Dat is vaak de beste manieren om te weten te komen of een boek aantrekkelijk is. Hoewel smaken altijd blijven verschillen..
Ik heb tot nu ( 1 juli 2025) 1530 boekverslagen gemaakt, waarvan vrijwel de meeste Zeker-Weten-Goed-verslagen zijn. Er staan de laatste jaren aan het einde van het verslag vragen over de inhoud en de structuur, zodat je kunt controleren of je je het boek in grote lijnen begrepen hebt.
Bij Scholieren.com probeer ik zo veel mogelijk boeken van nieuwe schrijvers te bespreken. Elke maand ontvang ik boeken van diverse uitgeverijen die hun schrijvers uit 'hun fonds' onder de aandacht van de lezer willen brengen.
Ik hoop altijd dat de 'leraar Nederlands' het zijn leerlingen toestaat om de wat minder bekende of zelfs beginnende schrijvers op de leeslijst te accepteren.
Lezen kan leuk zijn, maar boekverslagen maken doe je meestal niet voor je lol. Ikzelf vond dat vroeger namelijk helemaal niet leuk. Ik kocht in die tijd daarom ook alle uittrekselboeken van alle talen. (Bijvoorbeeld Literama (Ne), Aperçu (Fa), Survey (En), Der Rote Faden (Du). En als ik heel eerlijk ben, heb ik ook wel eens uit tijdgebrek alleen met een boekverslag een mondeling tentamen gedaan. Maar dan voelde je je toch niet altijd op je gemak. Nu maak ik zelf al jaren boekverslagen voor scholieren.com.
Nog een welgemeend advies: wees verstandig en lees altijd het boek. Dan kan een boekverslag op scholieren.com een prima geheugensteun voor je mondeling zijn.
En geloof me, docenten kunnen vanwege tijdgebrek echt niet alle boeken lezen die jaarlijks verschijnen; zij raadplegen daarom ook wel de boekverslagen die scholieren.com aanlevert. Daar is natuurlijk helemaal niks mee.
Waarschuwing van mijn kant : Pas op met het opvragen van verslagen via Chatgpt. Ik heb verslagen gelezen waarin pertinente onjuistheden staan.
REACTIES
1 seconde geleden