Bevolkingsgroei van Nederland en China

Bevolkingsspreiding en Verstedelijking

1. De dichtstbevolkte steden van Nederland zijn : Utrecht, Amsterdam, Rotterdam, Den haag.

De Grootste steden van China zijn: Beijing, Chongging, Gaungzhou, Shanghai en Tianjin.

1. het verschil in China tussen oost en west is dat in het oosten 94% van de bevolking woont met een dichtheid van wel 200 mensen per km2 en in het westen maar 6% van de bevolking woont met maar 1-50 mensen per km2. Dat is dus een groot verschil in het aantal mensen dat daar woont, oost is dichtbevolkt en westen is dunbevolkt.

Bron: atlas blz. 161 kaart bevolkingsdichtheid Oost-Azië

1. Mensen verhuizen naar de steden om diverse redenen, waaronder het vinden van werk. Op het platteland is er niet veel werk beschikbaar, en er is helemaal niet voldoende voor alle inwoners van een land. Mensen verhuizen naar de stad om een betere en goede betaalde baan te vinden om hun levensbehoeften te vervullen. Dit is van toepassing op Nederland en China. Er zijn echter ook andere redenen voor stedelijke ontwikkeling, en niet alle redenen zijn van toepassing op beide landen.

In China bestaat er een document genaamd de “Hukou” wat een persoonlijk legimatiebewijs is of je op het platteland of in de stad geboren bent. De regel hierbij dat je alleen maar de voorzieningen mag gebruiken van waar je geboren bent. Mensen op het platteland hebben daardoor geen toegang tot stadsvoorzieningen zoals onderwijs, winkels en stadswerk. Af en toe kan de Chinese overheid de Hukou-regels versoepelen wanneer er een grote vraag naar arbeidsimmigratie in de stad is. Dit kan ook omgekeerd zijn als er minder werk in de stad aanwezig is. In China vindt daardoor veel minder verstedelijking plaats dan in Nederland.

Wanneer veel mensen naar het stedelijke gebied verhuizen, heeft dit op diverse manieren effect op een land. In een stad neemt de drukte natuurlijk toe, wat leidt tot verkeersproblemen en een tekort aan woningen, waar veel Nederlanders onder lijden. Verkeersoverlast zorgt ervoor dat mensen te laat op hun werk of bij hun afspraak komen; hierdoor ondervinden veel mensen de gevolgen – (Afbeelding 5 Rotterdam) van verstedelijking, die uiteindelijk een maatschappelijk probleem vormt. Hierdoor wordt er aanpassingen aan de infrastructuur doorgevoerd, zodat mensen eenvoudiger en sneller naar hun werk kunnen reizen en om de files te verminderen. Voor de aanleg van infrastructuur moet ruimte gecreëerd worden, wat betekent dat bomen moeten worden gehakt wat ook weer invloed heeft op het milieu. De bevolking in de stad verbruikt ook brandstof en energie, wat bij een toename van de verstedelijking een impact heeft op de natuur en het milieu.

Demografische Trends en Uitdagingen

1. – (grafiek uit AK boek 3.1, Grafiek 4 afbeelding 6)

Bevolkingssamenstelling van Nederland in 1950 en 2023

In deze grafiek is er te zien dat er sprake is van vergrijzing in Nederland (een toename van het aantal ouderen in een land).

Ouderen meestal niet in staat om op hun leeftijd te werken of willen niet meer werken, wat een impact heeft op de Nederlandse economie; mensen moeten geld van hun brutoloon aan de overheid betalen zodat hun de uitkeringen kunnen betalen van de ouderen, en als vergrijzing groeit in Nederland doen de sociale premies dat ook.

Als je ouder wordt, neemt je lichaam af. Bij sommige ouderen wordt het zo ernstig dat ze niet langer zelf kunnen zorgen en hulp nodig hebben; hiervoor zijn zorgwoningen gesticht. Als de vergrijzing in een land toeneemt, worden de zorgwoningen steeds voller. Natuurlijk moet er ook personeel beschikbaar zijn, wat niet beschikbaar is, omdat de meeste jongeren zich gaan richten op andere aantrekkelijkere banen.

Vergrijzing heeft ook invloed op de arbeidsmarkt. Ouderen zijn meestal niet meer aan het werk, waardoor werkgevers deze leeftijdsgroep niet meer kunnen aantrekken voor een baan. Ouderen die nog steeds willen werken worden minder vaak gekozen voor een baan, wat te maken heeft met hun leeftijd en fysieke gesteldheid, waarvan werkgevers meer willen verwachten van hun sollicitanten. Werkgevers vrezen ook dat het aannemen van een oudere persoon hen niet in voordeel zou kunnen brengen sinds de ouder met pensioen gaat

1. Eenkindspolitiek   (Grafiek 5 afbeelding 7, verandering                           bevolking in China) ----

 Na de hongersnood kwam er een stijging in de populatie door            een geboorteoverschot. Hierdoor had het land meer monden om te voeden en dat trok het niet, de Chinese wouden de Hongersnood die net voorbij was niet in herhaling late. Ook moest de bevolkingsgroei geremd worden dus zetten het land de eenkindspolitiek in wat de reden was voor de daling in de demografische grafiek van 1950 tot en met 2015. Een Eenkindspolitiek houdt in dat een bewoner van het land maar één kind mocht krijgen, dit werd gestimuleerd door een ouder belastingvoordelen te geven en hun langer ouderschapsverlof aan te bieden. Hierdoor waren er minder jongeren beschikbaar voor banen.

Vergrijzing In China vond, net als in Nederland, na de Tweede Wereldoorlog een babyboom plaats. Dit is duidelijk te zien in de demografische grafiek 1950, waarin de onderste lijnen toenemen en de grootste lijnen zijn. Er was een geboorteoverschot. Na de babyboom werd er een eenkindspolitiek geïntroduceerd, wat resulteerde in een afname van het aantal kinderen. Op een bepaald moment waren er meer ouderen dan jongeren door de ontgroening van de bevolking, wat resulteerde in een afname van het aantal geboren kinderen en een toename van de vergrijzing. Evenals in Nederland met vergrijzing heeft dit dezelfde nadelen voor de economie.

Ongelijke man-vrouwverhouding

Vanwege de voorkeur voor zonen en de demografische ongelijkheid, waarbij er meer mannen dan vrouwen zijn, heeft de arbeidsmarkt te maken met een tekort aan vrouwen. Dit tekort heeft impact op sectoren die doorgaans grotendeels afhankelijk zijn van vrouwelijke werknemers, zoals de zorg, het onderwijs en de dienstverlening. Een tekort aan mannen kan daarnaast leiden tot een grotere groep ongehuwde mannen, wat een impact heeft op gezinsstructuren en de stabiliteit van de maatschappij. Dit tekort aan ongehuwde mannen kan ook resulteren in een toename van sociale onrust en zelfs geweld. Mannen zonder hechte familiebanden worden vaak gezien als gevoelig voor negatieve sociale impact, wat een sociale impact op de maatschappij heeft.

1. De demografische ontwikkelingen in Nederland en China vertonen zowel gelijkenissen als verschillen, vooral door hun geschiedenis en sociale situaties.

Verschillen in de bevolkingsstructuur van Nederland en China:

China: Ondanks de aanzienlijke bevolking is de bevolkingsdichtheid niet gelijkmatig verdeeld. Er zijn wel grote steden zoals Peking, Shanghai en Guangzhou, maar het platteland speelt ook een essentiële rol in de totaliteit van de bevolking. De afgelopen decennia heeft de verstedelijking echter snel toenamen, wat heeft geleid tot aanzienlijke migratiestromen naar de steden.

Nederland behoort tot de landen met de grootste bevolking in Europa. De meeste mensen leven in stedelijke gebieden met een hoge bevolkingsdichtheid. Steden zoals Amsterdam, Rotterdam en Den Haag huisvesten een groot aantal inwoners in vergelijking met de landelijke gebieden.

Omgaan met vergrijzing en verjonging van de bevolking:

Nederland:

Vergrijzing: Nederland staat voor de uitdaging van een verouderende bevolking. Er wordt veel nadruk gelegd op het verhogen van de pensioenleeftijd en het aanmoedigen van een langere werkperiode. Ook zijn er stappen gezet om het zorgsysteem te verbeteren en te voldoen aan de behoeften van ouderen.

Beleid voor verjongering: Om de dalende geboortecijfers tegen te gaan, heeft Nederland beleid ontwikkeld dat gericht is op het ondersteunen van jonge gezinnen. Dit omvat onder andere kinderopvangtoeslagen, ouderschapsverlof en belastingvoordelen voor ouders. Daarnaast wordt er onderzocht hoe arbeidsmigratie kan helpen om de vergrijzing op de arbeidsmarkt te compenseren.

China:

Vergrijzing: De vergrijzing van de Chinese bevolking vormt een belangrijk beleidsprobleem. Het land kampt met een afname van de werkende leeftijdsbevolking en een groeiende groep ouderen. Hoewel de Chinese regering het pensioensysteem heeft uitgebreid, blijft het onder druk staan door de snelle vergrijzing. Om deze uitdaging het hoofd te bieden, heeft China geprobeerd het geboortecijfer te verhogen door het afschaffen van het een-kindbeleid en het invoeren van maatregelen die gezinnen in staat stellen meerdere kinderen te krijgen.

Beleid voor verjonging: In 2016 werd het zogenaamde 'twee-kindbeleid' gelanceerd, gevolgd door een volledige afschaffing van de geboortebeperkingen in 2021. Ondanks deze inspanningen om het geboortecijfer te verhogen, blijft het echter laag. Dit is mede te verklaren door de hoge kosten van het opvoeden van kinderen en de veranderingen in sociale normen.

Migratie en Bevolkingsbeleid

1. In het jaar 2023 kwamen er 336 duizend mensen naar Nederland wat 67 duizend minder is dan in 2022. In hetzelfde jaar emigreerden 198 duizend Nederlanders uit het land wat 19 duizend meer is dan een jaar daarvoor. In Nederland vindt er meer migratie plaats dan emigratie. Dit heeft zijn voordelen en nadelen; Migranten die het “lagere/niet gewilde” werk wel willen doen, nieuwe culturen ontkennen, huizen te kort, migrantenoverschot, geweld enzovoort.

De belangrijkste landen van herkomst zijn; Turken wie in de jaren ’60 en ’70 naar Nederland kwamen om te werken, Marokkanen die ook naar Nederland kwamen vanaf ’60 en ’70 voornamelijk met het oog op werk, De Surinamers wie na de onafhankelijkheid van Suriname in 1975 veel naar Nederland trokken, -(Grafiek 6 afbeelding 8, migratie in Nederland) Indonesiërs die ook naar Nederland trokken na de bevrijding van Indonesië in 1945 en de Polen die naar Nederland immigreerde om te werken in verschillende sectoren.

1. In de afgelopen decennia is de massale verhuizing van plattelandsbewoners naar steden aan China's oostkust uitgegroeid tot een van de grootste interne migratiestromen ter wereld. Steden zoals Shanghai, Beijing, Guangzhou en Shenzhen trekken talloze migranten aan op zoek naar werk, betere levensomstandigheden en economische kansen. Zo woont nu 94% van de bevolking in het stedelijkgebied en 6% in het landelijkgebied.

1. Nederland en China hebben beide verschillende beleidsmaatregelen ingevoerd om hun bevolkingsgroei te sturen en te reguleren. De aanpakken van deze landen vertonen echter grote verschillen, aangezien ze zijn afgestemd op hun unieke sociaaleconomische omstandigheden en demografische uitdagingen. Hieronder volgt een samenvatting van de belangrijkste bevolkingsmaatregelen die in beide landen zijn toegepast.

Nederland;

Nederland heeft op meerdere manieren maatregelen genomen om de bevolkingsgroei te sturen/ reguleren zoals;

Financiële steun.

Nederland biedt financiële steun aan gezinnen met kinderen om hen te ondersteunen, zoals kinderopvangtoeslag en belastingvoordelen. Het doel hiervan is om het voor werkende families financieel haalbaar te maken om kinderen te kunnen opvoeden. Ook biedt het land betaald ouderschapsverlof aan, -(Afbeelding 9, Mensen) zodat ouders voor hun kinderen kunnen zorgen zonder inkomensverlies en de balans tussen werk en gezin behouden blijft.

Bevolkingsaantal.

Nederland zet sterk in op het aantrekken van arbeidsmigranten als strategie om de gevolgen van de vergrijzing te beheersen. Met het toelaten van migranten uit het buitenland streeft het land ernaar om de arbeidsmarkt te versterken en het bevolkingsaantal in balans te houden. Daarnaast ontvangt het land asielzoekers en vluchtelingen om de bevolkingsgroei te bevorderen, al blijft de instroom van vluchtelingen afhankelijk van zowel politieke als internationale factoren.

Vergrijzing.

De toenemende vergrijzing groeit de vraag naar zorg sterk, wat Nederland ertoe aanzet de zorgsector te versterken om beter tegemoet te komen aan de medische behoeften van oudere generaties. Deze strategie draagt niet alleen bij aan het ontlasten van het sociale vangnet, maar verkleint ook de noodzaak om bevolkingsgroei te stimuleren als antwoord op economische vraagstukken.

China;

Ook net als Nederland neemt China bepaalde maatregelen om de bevolkingsgroei onder bedwang te houden.

Kindsbeleiden.

China koos na de babyboomperiode voor een eenkindsbeleid om de bevolkingsgroei onder controle te krijgen. Dit beleid hield in dat gezinnen niet meer dan één kind mochten krijgen. De overheid ondersteunde deze maatregel met aanvullende initiatieven, die ik eerder in dit werkstuk heb besproken. In 2015 werd het eenkindsbeleid uiteindelijk afgeschaft. Na het beëindigen van het eenkindsbeleid werd in 2016 het tweekindsbeleid geïntroduceerd. Dit beleid had als doel de vergrijzing van de bevolking tegen te gaan en een bevolkingsafname te voorkomen, wat op een gegeven moment een bedreiging vormde voor de economische groei. Later in 2021 volgde de invoering van het Drie-kindbeleid, waarmee gezinnen werd toegestaan om tot drie kinderen te krijgen. Deze maatregel werd genomen om de demografische problemen in China aan te pakken, waaronder het tekort aan jonge arbeidskrachten en de steeds verder toenemende vergrijzing van de bevolking.

China koos na de babyboomperiode voor een eenkindsbeleid om de bevolkingsgroei onder controle te krijgen. Dit beleid hield in dat gezinnen niet meer dan één kind mochten krijgen. De overheid ondersteunde deze maatregel met aanvullende initiatieven, die ik eerder in dit werkstuk heb besproken. In 2015 werd het eenkindsbeleid uiteindelijk afgeschaft. Na het beëindigen van het eenkindsbeleid werd in 2016 het tweekindsbeleid geïntroduceerd. Dit beleid had als doel de vergrijzing van de bevolking tegen te gaan en een bevolkingsafname te voorkomen, wat op een gegeven moment een bedreiging vormde voor de economische groei. Later in 2021 volgde de invoering van het Drie-kindbeleid, waarmee gezinnen werd toegestaan om tot drie kinderen te krijgen. Deze maatregel werd genomen om de demografische problemen in China aan te pakken, waaronder het tekort aan jonge arbeidskrachten en de steeds verder toenemende vergrijzing van de bevolking.

Migratie in het land.

China kent eveneens restricties en beleidsmaatregelen rondom migratie die een directe impact hebben op de bevolkingsgroei in stedelijke gebieden. Het Hukou-systeem, een huisregistratiesysteem, vormt hierbij een van de belangrijkste instrumenten. Dit systeem beperkt inwoners van plattelandsgebieden in hun mogelijkheden om naar steden te verhuizen, aangezien essentiële rechten zoals toegang tot onderwijs en gezondheidszorg vaak gekoppeld zijn aan iemands geregistreerde woonplaats. Deze aanpak heeft geleid tot een groeiende ongelijkheid tussen stedelijke en plattelandsbewoners.

Toekomstige Bevolkingsontwikkelingen.

-(Grafiek 7 afbeelding 10, Nederlandse bevolking in de toekomst).

De Nederlandse bevolking zal naar verwachting de komende jaren blijven groeien, zoals ook zichtbaar is in de grafiek hierboven. Volgens de prognoses zal Nederland in 2037 de grens van 19 miljoen inwoners bereiken en in 2070 groeien naar een totaal van 20,6 miljoen inwoners. De grafiek illustreert de verwachte bevolkingsontwikkeling voor de komende decennia, maar deze verwachtingen zijn niet zonder onzekerheden. Zo kan het aantal migranten, dat jaarlijks flink kan schommelen, een grote invloed hebben. Daarnaast is het onduidelijk of de stijgende levensverwachting in hetzelfde tempo zal doorgaan en of het geboortecijfer, uitgedrukt in aantal geboren kinderen per 1.000 inwoners, stabiel blijft.

Als de Nederlandse bevolking zou krimpen zou dit verschillende gevolgen hebben voor het land.

Vergrijzing in het land neemt toe, er komt een afname of zelfs een tekort aan mensen op te arbeidsmarkt, de lonen gaan omhoog, een kleinere consumentenmarkt, verminderde vraag naar woningen en meer woningen beschikbaar, Toeneming van Arbeidsmigranten, leegstand en verwaarlozing van dorpen en verlies van vrijwilligerswerk.

1. De Chinese bevolking zal naar verwachting blijven afnemen, aangezien het geboortecijfer in het land is gedaald tot onder het vervangingsniveau van 2,1 kinderen per vrouw. In 2022 lag het gemiddelde op slechts 1,09 kinderen per vrouw, een significant lager cijfer dan nodig is om de bevolkingsgroei op lange termijn stabiel te houden. Tegelijkertijd blijft de vergrijzing van de bevolking toenemen, wat gevolgen heeft voor de arbeidsmarkt. Ouderen zijn doorgaans niet actief in het arbeidsproces, aangezien zij vaker thuisblijven of afhankelijk zijn van zorginstellingen. Bovendien worden zij vaak als minder geschikt beschouwd voor veel functies of minder welkom bij werkgevers, mede door de vrees dat oudere werknemers na korte tijd met pensioen zullen gaan.
2. Nederland zal in de toekomst te maken krijgen met een constante bevolkingsgroei. Daarnaast zal het aantal immigranten stijgen door omstandigheden in het buitenland.

In China zal de bevolking blijven afnemen, de vergrijzing zal toenemen en de werkgelegenheid zal afnemen.

Conclusie

Bevolkingsgroei.

 Op 25 februari 2025 telde Nederland 18.057.684 inwoners, terwijl China een bevolking had van 1.417.205.013 mensen. Sinds 1900 is de Nederlandse bevolking gegroeid met een gemiddelde jaarlijkse toename van 1,0%. Tegelijkertijd kampt China sinds 2022 met een bevolkingsafname door een laag geboortecijfer en een sterfteoverschot, een trend die mede veroorzaakt wordt door de eenkindspolitiek (1974-2015).

Geboortedaling in China.

Hoewel de eenkindspolitiek in 2015 werd afgeschaft, blijft het geboortecijfer in China laag. Een paar van de redenen van deze trend zijn de hoge kosten van kinderopvang en onderwijs, de culturele voorkeur voor kleinere gezinnen en het beperkte overheidsbeleid ter ondersteuning van grote gezinnen.

Migratie.

 Sinds de Tweede Wereldoorlog heeft Nederland meerdere migratiegolven doorgemaakt, waaronder de komst van Indonesische Nederlanders, Turken en Marokkanen. In 2023 immigreerden 336.000 mensen naar Nederland, terwijl 198.000 mensen het land verlieten. In China speelt migratie zich vooral intern af, waarbij veel mensen van het platteland naar stedelijke gebieden trekken op zoek naar werk en betere voorzieningen.

Bevolkingsdichtheid en verstedelijking.

Nederland kent een bevolkingsdichtheid van 441,67 personen per km2, vergeleken met 148,08 personen per km2 in China. Beide landen zien een sterke concentratie van de bevolking in stedelijke gebieden. In Nederland ligt de focus op de Randstad, terwijl in China steden zoals Beijing en Shanghai drukbevolkt zijn. Door industrialisatie trekken veel Chinezen naar oostelijke stadsregio's, terwijl in Nederland de stedelijke groei vooral wordt aangedreven door agglomeratieprocessen.

Demografische trends en uitdagingen.

Zowel Nederland als China staan voor uitdagingen door vergrijzing. In Nederland leidt dit tot stijgende sociale premies en toenemende zorgbehoeften. China kampt daarnaast met een scheve man-vrouwverhouding, wat sociale spanningen veroorzaakt. Beide landen nemen maatregelen, zoals verlaging van de pensioenleeftijd en het creëren van meer steun voor jonge gezinnen, om deze problemen aan te pakken.

Bevolkingsbeleid.

In Nederland ligt de nadruk op financiële stimulansen voor gezinnen en het aantrekken van arbeidsmigranten. China heeft daarentegen geprobeerd het geboortecijfer te verhogen door de invoering van een twee-kindbeleid na de afschaffing van de eenkindspolitiek. Dit beleid heeft nauwelijks geleid tot een stijging van het geboortecijfer.

Kortom, terwijl Nederland en China verschillende demografische ontwikkelingen doormaken, staan ze beiden voor unieke uitdagingen. Nederland kent een stabiele bevolkingsgroei dankzij migratie en gezinsbeleid, terwijl China vecht met bevolkingskrimp en vergrijzing als gevolgen van historisch streng bevolkingsbeleid.