Warchild

Inleiding
Nou ik ga mijn spreekbeurt houden over de organisatie War Child. Ik heb het onderwerp War Child voor mijn spreekbeurt gekozen, omdat ik het persoonlijk een hele goede organisatie vind die kinderen helpt. Het idee heb ik gekregen nadat ik een documentaire over War Child laatst op televisie heb gezien, daarvan laat ik straks aan het einde van mijn spreekbeurt nog wat zien. Ik ga het voornamelijk hebben over War Child Nederland. De onderwerpen die aan bod komen zijn:
· De oprichting van War Child Nederland
· De doelstellingen
· Kinderen en oorlog
· Uitgebreid over de creatieve therapie en de verschillende soorten daarvan
· De kosten
· En als laatste de projecten
Ik laat nu gelijk even een paar afbeeldingen en foto’s rondgaan door de klas.

De oprichting van War Child Nederland
In 1994 ontmoette Willemijn Verloop twee Britten in het door oorlog verscheurde Bosnië-Herzegovina. Er heerste toen een sfeer van angst en haat daar en de Britten gaven daar voor War Child Engeland workshops voor kinderen. Dat deden ze onder andere met behulp van een zak muziekinstrumenten. Hier zag Willemijn Verloop direct het nut van deze benadering van jeugdige oorlogsslachtoffers.
De oorlog had een rampzalig effect op de kinderen. Ze waren angstig, wantrouwend en in zichzelf gekeerd. Door de creatieve therapie werd het kind in hen weer naar boven gehaald. Door samen muziek te maken, werd er een onderlinge band geschept, dwars door de etnische barrières heen. Het zorgde voor respect, voor onderlinge begrip en ook voor veel plezier. Willemijn Verloop raakte enthousiast en besloot zichzelf ook in te zetten voor War Child. Een jaar later was de oprichting van War Child Nederland een feit.
Sinds de oprichting werken medewerkers, artiesten, bedrijven, particulieren en kinderen onophoudelijk en gedreven aan een nieuwe toekomst voor kinderen uit oorlogsgebieden. War Child Nederland heeft inmiddels eigen projecten in oorlogsgebieden en werft eigen fondsen. Tweehonderd hulpverleners van War Child Nederland helpen wekelijks zo'n 10.000 kinderen die het slachtoffer zijn geworden van gewapende conflicten.

De doelstellingen van War Child Nederland
Deze zijn:
· Bijdragen aan het herstel van de psychische schade die kinderen hebben opgelopen door hun ervaringen in de oorlog
· Het lijden van kinderen te verlichten door materiële hulp te verlenen in door oorlog getroffen gebieden
· Het bewustzijn vergroten over de situatie van kinderen in door oorlog getroffen gebieden

Kinderen en oorlog
Er zijn bijna 60 miljoen mensen omgekomen door oorlogsgeweld in de 20e eeuw. Ook nu woeden er tientallen oorlogen over de hele wereld en worden conflicten met wapens uitgevochten. Van sommige oorlogen zien wij de dramatische beelden dagelijks op televisie. Beelden van verdriet, dood, angst en ontreddering. Ze laten maar een klein deel zien van het enorme effect van oorlogsgeweld op mensen.
Toch krijgen lang niet alle oorlogen de aandacht. Door politiek opportunisme of doordat er gewoon geen belangstelling voor is. Dus gaan deze oorlogen en de gevolgen aan ons voorbij.
De gevolgen van de moderne oorlogen zijn teleurstellend. Meer dan 80% van de oorlogslachtoffers zijn burgers. De meerderheid daarvan zijn vrouwen en kinderen. In de afgelopen 10 jaar zijn er ongeveer 1,5 miljoen kinderen gedood door oorlogsgeweld, 4 miljoen kinderen zijn voor levenslang invalide geworden en nog eens 10 miljoen kinderen hebben ernstige psychische schade en trauma’s opgelopen.
Deze kinderen hebben last van nachtmerries, slaapstoornissen, depressies en uitbarstingen van woede en machteloosheid. Veel van deze kinderen zien hun toekomst somber in. Terwijl juist deze kinderen voor de taak staan dit sterk verwoeste land weer op te bouwen. War Child trekt zich het lot van deze kinderen aan. En helpt hen daarom vanuit de gedachte dat onderling vertrouwen en respect zal bijdragen aan een duurzame vrede. Creatieve therapie is een middel daartoe. Het draagt onder meer bij aan het herstel van zelfvertrouwen en aan de bereidheid te werken aan een gemeenschappelijke toekomst. Daarom biedt War Child psychische en sociale hulp aan de jonge generaties in oorlogsgebieden. Zodat zij zich kunnen ontwikkelen tot een 'generation peace'. De generatie die vrede sluit.

De Creatieve therapie
Ik heb dit nu al een paar keer genoemd, maar wat houdt het nou allemaal precies in?
Oorlogskinderen groeien op in een, voor hen, onbegrijpelijke wereld vol haat en wreedheden. Angst en woede tekenen generaties die uiteindelijk de toekomst bepalen. War Child wil daarom bijdragen aan een gezonde geestelijke ontwikkeling van deze kinderen en helpt ze bij de verwerking van hun oorlogstrauma's. Zodat deze kinderen en de gemeenschap waarin zij leven een vreedzame toekomst tegemoet gaan.
Trauma's zijn moeilijk te vatten of onder woorden te brengen. Zeker voor kinderen. Oorlogskinderen worstelen met gevoelens waar ze geen controle over hebben. In geval van een ernstig trauma, zal een kind zich emotioneel afsluiten. Het kind stopt gevoelens weg waar het geen raad mee weet. Het wordt voor het kind dan onmogelijk om emoties te verwerken, waardoor de normale ontwikkeling blokkeert.
De creatieve workshops van War Child zijn erop gericht om die blokkades te doorbreken en kinderen weer in contact te brengen met hun gevoelens. Dat is nodig voor het verwerkingsproces en ook voor hun verdere ontwikkeling. Dankzij creatieve therapieën, waarbij men onder meer gebruik maakt van drama, muziek en tekenen, leren kinderen omgaan met emoties. En ook de gevoelens van anderen beter te begrijpen. Het bevordert begrip en respect voor anderen. Creativiteit stimuleert de flexibiliteit en het probleemoplossend vermogen van kinderen. Ze worden evenwichtiger en rustiger. En het verbetert ook hun concentratievermogen en sociale en communicatieve vaardigheden.
Creatieve therapie wordt onder verdeeld in vier soorten:
· Psychosociale hulpverlening
· Dramatherapie
· Muziektherapie
· Tekentherapie

Psychosociale hulpverlening
Hier behoort onder andere het opbouwen van scholen zodat de kinderen in ieder geval weer naar school kunnen. Toch moeten sommige kinderen dan nog lange einden lopen voordat ze bij school zijn of ze moeten over een weg tussen weilanden door waar nog steeds mijnen liggen. Ook hoort hierbij het verwerken van traumatische ervaringen.
Kinderen kunnen zich vaak nog niet zo goed in taal uitdrukken, daarom uit een traumatische ervaring bij hen zich vaak in gedrag en lichamelijke klachten. Kinderen worden bijvoorbeeld onrustig, agressief, of ze trekken zich terug. Normaal gesproken kunnen kinderen bij een traumatische ervaring terugvallen op hun ouders of omgeving. Maar in het geval van oorlog verdwijnen dit soort vanzelfsprekendheden. Kinderen verliezen hun ouders of de ouders moeten zich zorgen maken over andere dingen. Zij kunnen de kinderen niet langer koesteren en steunen. Ook hun omgeving verandert drastisch. Het huis verdwijnt, de school. Alle factoren die normaal zorgen voor steun, structuur en leiding verdwijnen. Hierdoor raken de kinderen nog extra gedesoriënteerd.
De meeste mensen én kinderen kunnen zelf een manier vinden om hun traumatische ervaring te verwerken. Maar er is een kleine groep die het niet zelf kan verwerken. Deze mensen kunnen gebaat zijn bij hulp. Eén van de manieren om deze kinderen te helpen is door de inzet van creatieve middelen. War Child doet dat niet voor niets. Op het moment dat je iets moois wilt maken, wordt je gevoelsleven in beweging gebracht. Door dit onder begeleiding te doen, kun je voorkomen dat het gevoel de overhand neemt. Er is iemand aanwezig die structuur geeft aan het spel of de creatieve uiting en die er voor zorgt dat het kind het gevoel van beheersing houdt. Op die manier kun je kinderen weer in contact brengen met wat ze van binnen voelen. Wanneer dat contact is gelegd, kunnen kinderen beginnen met de verwerking van hun ervaringen. Ze kunnen de gebeurtenis een plek geven tussen alle andere ervaringen. Een plek die ze kunnen hanteren, waar ze een verhaal van kunnen maken.
Het einddoel is dat deze kinderen kunnen opgroeien tot een evenwichtige volwassene in plaats van tot een onrustige en mogelijk heel ongelukkige volwassene. Ieder kind levert uiteindelijk ook als volwassene weer een bijdrage in de samenleving. En hoe meer mensen daar evenwichtig in staan, hoe groter de kans dat de samenleving ook evenwichtig zal zijn.